Horrorfans willen misschien geen Engelstalige remake van Speak No Evil, maar de trailer belooft een ander einde dat het de moeite waard zou kunnen maken

De eerste trailer voor de aankomende Engelstalige remake van de horrorfilm Speak No Evil uit 2022 is verschenen en hij lijkt griezelig veel op het origineel, zo niet precies hetzelfde, waardoor fans zich afvragen ‘wat heeft het voor zin?’ Maar zonder er een oordeel over te vellen, kan ik het niet helpen me af te vragen of de remake iets meer in petto heeft.

In de beelden zien we hoe een Amerikaans gezin een Brits stel (James McAvoy en Aisling Franciosi) en hun kind ontmoet terwijl ze op vakantie zijn, maar wanneer de Britten hun nieuwe vrienden uitnodigen in hun landhuis, realiseren de gasten zich al snel dat hun zomervrienden niet zijn wat ze ooit leken. De teaser is ongelooflijk angstaanjagend, met een angstaanjagende McAvoy die de meest krankzinnige vaderfiguur belichaamt – maar het probleem is dat het precies hetzelfde is als het origineel.

De originele film, geregisseerd door Christian Tafdrup, volgt een Deens gezin dat op bezoek gaat bij een vriendelijk Nederlands gezin dat ze maanden eerder op vakantie hebben ontmoet, maar hun hereniging wordt zuur als ze zich realiseren dat de vakantievrienden die ze hebben gemaakt niet zijn wat ze leken te zijn. Klinkt dat bekend? Omdat de twee films ogenschijnlijk identiek zijn, vragen horrorfans zich af of een remake wel zin heeft.

Wat is het nut?

Spreek Geen Kwaad

(Afbeelding credit: Sundance)

Alleen al uit de trailer blijkt dat de remake Speak No Evil, geregisseerd door James Watkins van The Woman in Black, precies hetzelfde uitgangspunt heeft, alleen is de nietsvermoedende Deense familie vervangen door Amerikanen en de schurkachtige Nederlandse familie door Britten. Erger nog, het is soms zelfs shot-voor-shot identiek! Ook komt veel van de spanning van het origineel van het feit dat beide families verschillende talen spreken, wat zorgt voor een grotere scheiding en rivaliteit tussen de twee, iets wat misschien moeilijk te bereiken is in de Engelstalige remake.

Erger nog, de trailer van de remake geeft belangrijke plotpunten van het origineel weg, waaronder de uitgeknipte tong van de jonge zoon van het Britse echtpaar. Het lijkt erop dat horrorfans dit ook hebben opgepikt, want een van hen tweette: “Dus… de Speak No Evil trailer is gewoon de hele film hè!” Een ander voegde eraan toe: “Het feit dat ze alle dingen die de originele Speak No Evil zo eng maakten, hebben laten zien in deze trailer voor de remake, is zo teleurstellend.”

Lees verder  Ligt het aan mij, of worden er van te veel films musicals gemaakt?

De eerste trailer voor de aankomende Engelstalige remake van de horrorfilm Speak No Evil uit 2022 is verschenen en hij lijkt griezelig veel op het origineel, zo niet precies hetzelfde, waardoor fans zich afvragen ‘wat heeft het voor zin?’ Maar zonder er een oordeel over te vellen, kan ik het niet helpen me af te vragen of de remake iets meer in petto heeft.

In de beelden zien we hoe een Amerikaans gezin een Brits stel (James McAvoy en Aisling Franciosi) en hun kind ontmoet terwijl ze op vakantie zijn, maar wanneer de Britten hun nieuwe vrienden uitnodigen in hun landhuis, realiseren de gasten zich al snel dat hun zomervrienden niet zijn wat ze ooit leken. De teaser is ongelooflijk angstaanjagend, met een angstaanjagende McAvoy die de meest krankzinnige vaderfiguur belichaamt – maar het probleem is dat het precies hetzelfde is als het origineel.

Spreek Geen Kwaad

De originele film, geregisseerd door Christian Tafdrup, volgt een Deens gezin dat op bezoek gaat bij een vriendelijk Nederlands gezin dat ze maanden eerder op vakantie hebben ontmoet, maar hun hereniging wordt zuur als ze zich realiseren dat de vakantievrienden die ze hebben gemaakt niet zijn wat ze leken te zijn. Klinkt dat bekend? Omdat de twee films ogenschijnlijk identiek zijn, vragen horrorfans zich af of een remake wel zin heeft.

Wat is het nut?

(Afbeelding credit: Sundance)

Alleen al uit de trailer blijkt dat de remake Speak No Evil, geregisseerd door James Watkins van The Woman in Black, precies hetzelfde uitgangspunt heeft, alleen is de nietsvermoedende Deense familie vervangen door Amerikanen en de schurkachtige Nederlandse familie door Britten. Erger nog, het is soms zelfs shot-voor-shot identiek! Ook komt veel van de spanning van het origineel van het feit dat beide families verschillende talen spreken, wat zorgt voor een grotere scheiding en rivaliteit tussen de twee, iets wat misschien moeilijk te bereiken is in de Engelstalige remake.

Erger nog, de trailer van de remake geeft belangrijke plotpunten van het origineel weg, waaronder de uitgeknipte tong van de jonge zoon van het Britse echtpaar. Het lijkt erop dat horrorfans dit ook hebben opgepikt, want een van hen tweette: “Dus… de Speak No Evil trailer is gewoon de hele film hè!” Een ander voegde eraan toe: “Het feit dat ze alle dingen die de originele Speak No Evil zo eng maakten, hebben laten zien in deze trailer voor de remake, is zo teleurstellend.”

Lees verder  Netflix' Marvel Defenders zijn nu misschien MCU canon, maar die beslissing komt met veel bagage

Maar hoewel de remake er uitziet als een hervertelling van het origineel, moeten we niet vergeten dat de film afkomstig is van Blumhouse, hetzelfde productiebedrijf dat ons Get Out en Insidious bracht. Dus misschien hebben de filmmakers iets anders in petto dat ze in deze trailer niet hebben laten zien… het einde.

Een rode haring

(Afbeelding credit: Blumhouse)

Het lijkt bizar dat Blumhouse een film twee jaar na de release opnieuw zou maken en dan het hele plot zou verklappen in de eerste trailer. Maar misschien is dit juist het punt – vertellen ze ons nu al wat er gebeurt omdat ze het einde gaan veranderen?

Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.