Arkane is een studio die bekend staat om het maken van zeer meeslepende en creatieve games, en elke keer als Dishonored of Deathloop of Prey worden genoemd, wil ik zeggen: “oh ja, ik hou van Arkane-games”. Dan herinner ik mezelf er meteen aan dat van de vier Arkane-games die ik heb gespeeld, Dishonored de enige is die ik heb voltooid. Zoals blijkt uit mijn incomplete opslag van Dishonored 2, Deathloop en Redfall, heb ik me onlangs gerealiseerd dat ik het idee van Arkane’s meeslepende simulaties leuker vind dan ze daadwerkelijk te spelen, omdat ze zo intimiderend kunnen zijn om aan te beginnen en vol te houden.
Gelukkig is er Ereban: Shadow Legacy, een stealth platformer van Baby Robot Games, denk ik dat ik een geweldige instap in het genre heb gevonden. In mijn ogen voldoet het net aan genoeg eisen van het genre om te kunnen worden beschouwd als de lichtste van alle meeslepende sims, met een mix van keuzevrijheid voor de speler, open missies en een veelzijdige reeks vaardigheden om je te helpen je missie te voltooien, waarvan de belangrijkste de op Splatoon geïnspireerde kernmechaniek Shadow Merge is.
De drang om samen te smelten
(Afbeelding credit: Baby Robot Games)
In Ereban: Shadow Legacy speel je als Ayana, de enige overlevende van de titulaire Ereban die allemaal op mysterieuze wijze zijn verdwenen sinds het einde van een gewelddadige energiecrisis. Als humanoïde Ereban kan Ayana vervagen in schaduwen, waardoor ze volledig onopgemerkt blijft voor vijanden en over de meeste schaduwrijke oppervlakken kan glijden als een schimmige blob. Shadow Merge is in wezen de kid-to-squid-mechanic uit Splatoon, behalve dat je in plaats van inktstralen af te vuren om paden te creëren waar je doorheen kunt zwemmen, beperkt bent tot de bestaande schaduwen die door de zon en lichten worden geworpen.
Ik koos voor een minder dodelijke aanpak tijdens mijn spel, dus ik moest langs vijanden sluipen door slimme paden te vinden rond, over of door obstakels met Shadow Merge, maar het gaf me ook altijd het gevoel dat ik Ayana’s robotische vijanden, de Syms, echt te slim af was. Ik vind het geweldig dat de ontwikkelaars van Baby Robot Games de basisbewegingsmodus van Splatoon zo waarderen, dat ze deze hebben gebruikt en uitgebreid voor een compleet nieuw doel in Ereban: Shadow Legacy – nu is het een bruikbaar hulpmiddel voor stealth, beweging, gevechten en puzzels. Het is een eenvoudig mechanisme dat bijna perfect is uitgevoerd en dat je op een bevredigende manier kunt gebruiken, of dat nu een dodelijke of niet-dodelijke aanpak is.
Indie uitgelicht
(Afbeelding credit: Playstige Interactive)
Soms werkt het ongegeneerd voortborduren op de grootste genrehits – vraag maar aan Nightghast, een griezelig budgethorrorgame in de trant van P.T., Resident Evil en Silent Hill.
Arkane is een studio die bekend staat om het maken van zeer meeslepende en creatieve games, en elke keer als Dishonored of Deathloop of Prey worden genoemd, wil ik zeggen: “oh ja, ik hou van Arkane-games”. Dan herinner ik mezelf er meteen aan dat van de vier Arkane-games die ik heb gespeeld, Dishonored de enige is die ik heb voltooid. Zoals blijkt uit mijn incomplete opslag van Dishonored 2, Deathloop en Redfall, heb ik me onlangs gerealiseerd dat ik het idee van Arkane’s meeslepende simulaties leuker vind dan ze daadwerkelijk te spelen, omdat ze zo intimiderend kunnen zijn om aan te beginnen en vol te houden.
Gelukkig is er Ereban: Shadow Legacy, een stealth platformer van Baby Robot Games, denk ik dat ik een geweldige instap in het genre heb gevonden. In mijn ogen voldoet het net aan genoeg eisen van het genre om te kunnen worden beschouwd als de lichtste van alle meeslepende sims, met een mix van keuzevrijheid voor de speler, open missies en een veelzijdige reeks vaardigheden om je te helpen je missie te voltooien, waarvan de belangrijkste de op Splatoon geïnspireerde kernmechaniek Shadow Merge is.
De drang om samen te smelten
(Afbeelding credit: Baby Robot Games)
In Ereban: Shadow Legacy speel je als Ayana, de enige overlevende van de titulaire Ereban die allemaal op mysterieuze wijze zijn verdwenen sinds het einde van een gewelddadige energiecrisis. Als humanoïde Ereban kan Ayana vervagen in schaduwen, waardoor ze volledig onopgemerkt blijft voor vijanden en over de meeste schaduwrijke oppervlakken kan glijden als een schimmige blob. Shadow Merge is in wezen de kid-to-squid-mechanic uit Splatoon, behalve dat je in plaats van inktstralen af te vuren om paden te creëren waar je doorheen kunt zwemmen, beperkt bent tot de bestaande schaduwen die door de zon en lichten worden geworpen.
Ik koos voor een minder dodelijke aanpak tijdens mijn spel, dus ik moest langs vijanden sluipen door slimme paden te vinden rond, over of door obstakels met Shadow Merge, maar het gaf me ook altijd het gevoel dat ik Ayana’s robotische vijanden, de Syms, echt te slim af was. Ik vind het geweldig dat de ontwikkelaars van Baby Robot Games de basisbewegingsmodus van Splatoon zo waarderen, dat ze deze hebben gebruikt en uitgebreid voor een compleet nieuw doel in Ereban: Shadow Legacy – nu is het een bruikbaar hulpmiddel voor stealth, beweging, gevechten en puzzels. Het is een eenvoudig mechanisme dat bijna perfect is uitgevoerd en dat je op een bevredigende manier kunt gebruiken, of dat nu een dodelijke of niet-dodelijke aanpak is.
Indie uitgelicht
(Afbeelding credit: Playstige Interactive)
Soms werkt het ongegeneerd voortborduren op de grootste genrehits – vraag maar aan Nightghast, een griezelig budgethorrorgame in de trant van P.T., Resident Evil en Silent Hill.