De laatste daad van de mensheid, zoals voorspeld door The Talos Principle, kan worden gezien als een daad die voortkomt uit puur ego. Geconfronteerd met een virus dat een einde maakt aan de soort, probeert een groep onderzoekers onze kennis en prestaties te behouden, in de hoop dat ze ooit betekenis zullen hebben voor iemand anders. En met ‘een nieuw iemand’ bedoelen ze hun eigen creaties: androïden die misschien machinaal hun weg kunnen leren naar verstandige gedachten en de beschaving opnieuw kunnen opstarten. Impliciet aan deze posthumane wereld, zo lijkt het, is de verwachting van een uitnodiging. Maar terwijl je reis je ook langs een groot aantal filosofische overpeinzingen voert, kun je overwegen dat er naast zelfbehoud een even scherp instinct aan het werk is. Misschien is wat mensen echt niet kunnen verdragen het idee van een verhaal zonder goed einde.
The Talos Principle worstelt met veel van de grote filosofische vraagstukken van de (westerse) beschaving, waaronder de grootste: wat is het nut van dit alles? Het is een concept waar we niet vanaf komen, hoe onbeduidend we ook lijken in het universele plan der dingen. Met bewustzijn komt het verlangen naar een doel en daarmee de drang om te vertellen, de wereld niet alleen als een verzameling feiten maar als een verzameling verhalen te zien. Het Talos Principe onderstreept dit punt door een van de grote scheppingsmythes na te bootsen: het Boek Genesis.
Aye, robot
Je androïde avatar komt online in een nieuw Eden, met alleen een dreunende stem van boven als gezelschap. Dit is Elohim (een Hebreeuws woord voor God), die onsterfelijkheid belooft in ruil voor geloof, op voorwaarde dat je nooit de verboden toren van het rijk beklimt. In Elohims paradijs met het thema Oud-Romeins en Egyptisch wordt je na je dood in een van de puzzelruimtes, bijvoorbeeld door een automatisch geschutskoepel of een exploderende drone, snel weer tot leven gewekt.
De toren blijkt echter deel uit te maken van een test. In wat duidelijk een gesimuleerde wereld is, betekent het bewijs dat je kunstmatige intelligentie kan slagen niet alleen het oplossen van fysieke puzzels, maar ook het demonstreren van vrije gedachten, ongehoorzaam zijn aan Elohims leiding naar een vroegtijdig einde door een aantal parelachtige poorten. “Intelligentie is het vermogen om bestaande gedachteconstructies in twijfel te trekken”, volgens Alexandra Drennan, de nu overleden hoofdingenieur van de test. Het was altijd haar hoop dat de androïden in de simulatie Elohim konden trotseren en naar de realiteit konden ontsnappen. Alleen door de toren te beklimmen wordt dat potentieel gerealiseerd.
De laatste daad van de mensheid, zoals voorspeld door The Talos Principle, kan worden gezien als een daad die voortkomt uit puur ego. Geconfronteerd met een virus dat een einde maakt aan de soort, probeert een groep onderzoekers onze kennis en prestaties te behouden, in de hoop dat ze ooit betekenis zullen hebben voor iemand anders. En met ‘een nieuw iemand’ bedoelen ze hun eigen creaties: androïden die misschien machinaal hun weg kunnen leren naar verstandige gedachten en de beschaving opnieuw kunnen opstarten. Impliciet aan deze posthumane wereld, zo lijkt het, is de verwachting van een uitnodiging. Maar terwijl je reis je ook langs een groot aantal filosofische overpeinzingen voert, kun je overwegen dat er naast zelfbehoud een even scherp instinct aan het werk is. Misschien is wat mensen echt niet kunnen verdragen het idee van een verhaal zonder goed einde.
The Talos Principle worstelt met veel van de grote filosofische vraagstukken van de (westerse) beschaving, waaronder de grootste: wat is het nut van dit alles? Het is een concept waar we niet vanaf komen, hoe onbeduidend we ook lijken in het universele plan der dingen. Met bewustzijn komt het verlangen naar een doel en daarmee de drang om te vertellen, de wereld niet alleen als een verzameling feiten maar als een verzameling verhalen te zien. Het Talos Principe onderstreept dit punt door een van de grote scheppingsmythes na te bootsen: het Boek Genesis.
Aye, robot
Je androïde avatar komt online in een nieuw Eden, met alleen een dreunende stem van boven als gezelschap. Dit is Elohim (een Hebreeuws woord voor God), die onsterfelijkheid belooft in ruil voor geloof, op voorwaarde dat je nooit de verboden toren van het rijk beklimt. In Elohims paradijs met het thema Oud-Romeins en Egyptisch wordt je na je dood in een van de puzzelruimtes, bijvoorbeeld door een automatisch geschutskoepel of een exploderende drone, snel weer tot leven gewekt.
De toren blijkt echter deel uit te maken van een test. In wat duidelijk een gesimuleerde wereld is, betekent het bewijs dat je kunstmatige intelligentie kan slagen niet alleen het oplossen van fysieke puzzels, maar ook het demonstreren van vrije gedachten, ongehoorzaam zijn aan Elohims leiding naar een vroegtijdig einde door een aantal parelachtige poorten. “Intelligentie is het vermogen om bestaande gedachteconstructies in twijfel te trekken”, volgens Alexandra Drennan, de nu overleden hoofdingenieur van de test. Het was altijd haar hoop dat de androïden in de simulatie Elohim konden trotseren en naar de realiteit konden ontsnappen. Alleen door de toren te beklimmen wordt dat potentieel gerealiseerd.
Toch roept dit nog een vraag op, van het dubbelzinnige en paradoxale soort waarin het Talos Principe zo graag baadt. Heb je echt blijk gegeven van vrije wil door een alternatief pad te accepteren dat voor je neus werd geslingerd? Het is vooral een twijfelachtige prestatie omdat een tweede NPC – de bibliotheekassistent van Milton met wie je via verschillende archiefterminals praat – fungeert als de slang van deze fabel. Hij spoort je aan om geen gemakkelijke antwoorden te accepteren, in de wetenschap dat de kans groot is dat je voor de verleiding zult bezwijken.
Abonneer je op
(Afbeelding credit: Future PLC)
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Edge Magazine. Voor meer fantastische diepte-interviews, features, reviews en meer, rechtstreeks aan je deur of apparaat bezorgd, abonneer je op Edge.**
En natuurlijk, als de menselijke speler achter de androïde, wil je vanaf het moment dat je van de toren hoort zien wat erin zit. Je gaat erheen omdat het een interessanter verhaal en een echt einde belooft (het blijft zeker canon voor het vervolg). Wat heb je aan een hoofdpersoon die niets bijzonders doet? Hier en elders maakt Croteam misbruik van onze dorst naar verhaal. Een ander plotmechanisme, het slecht functioneren van het archief, is al net zo intrigerend. De opslagplaats van menselijke kennis die door Drennan et al is achtergelaten, spuugt fragmenten geschiedenis, filosofie en literatuur uit, vaak gedeeltelijk beschadigd. Natuurlijk hebben de schrijvers van de game deze fragmenten zorgvuldig geselecteerd, waardoor onze drang om verbanden te zoeken wordt aangewakkerd, zodat het geheel meer betekent dan de som der delen.
De laatste daad van de mensheid, zoals voorspeld door The Talos Principle, kan worden gezien als een daad die voortkomt uit puur ego. Geconfronteerd met een virus dat een einde maakt aan de soort, probeert een groep onderzoekers onze kennis en prestaties te behouden, in de hoop dat ze ooit betekenis zullen hebben voor iemand anders. En met ‘een nieuw iemand’ bedoelen ze hun eigen creaties: androïden die misschien machinaal hun weg kunnen leren naar verstandige gedachten en de beschaving opnieuw kunnen opstarten. Impliciet aan deze posthumane wereld, zo lijkt het, is de verwachting van een uitnodiging. Maar terwijl je reis je ook langs een groot aantal filosofische overpeinzingen voert, kun je overwegen dat er naast zelfbehoud een even scherp instinct aan het werk is. Misschien is wat mensen echt niet kunnen verdragen het idee van een verhaal zonder goed einde.
The Talos Principle worstelt met veel van de grote filosofische vraagstukken van de (westerse) beschaving, waaronder de grootste: wat is het nut van dit alles? Het is een concept waar we niet vanaf komen, hoe onbeduidend we ook lijken in het universele plan der dingen. Met bewustzijn komt het verlangen naar een doel en daarmee de drang om te vertellen, de wereld niet alleen als een verzameling feiten maar als een verzameling verhalen te zien. Het Talos Principe onderstreept dit punt door een van de grote scheppingsmythes na te bootsen: het Boek Genesis.
Aye, robot
Je androïde avatar komt online in een nieuw Eden, met alleen een dreunende stem van boven als gezelschap. Dit is Elohim (een Hebreeuws woord voor God), die onsterfelijkheid belooft in ruil voor geloof, op voorwaarde dat je nooit de verboden toren van het rijk beklimt. In Elohims paradijs met het thema Oud-Romeins en Egyptisch wordt je na je dood in een van de puzzelruimtes, bijvoorbeeld door een automatisch geschutskoepel of een exploderende drone, snel weer tot leven gewekt.
De toren blijkt echter deel uit te maken van een test. In wat duidelijk een gesimuleerde wereld is, betekent het bewijs dat je kunstmatige intelligentie kan slagen niet alleen het oplossen van fysieke puzzels, maar ook het demonstreren van vrije gedachten, ongehoorzaam zijn aan Elohims leiding naar een vroegtijdig einde door een aantal parelachtige poorten. “Intelligentie is het vermogen om bestaande gedachteconstructies in twijfel te trekken”, volgens Alexandra Drennan, de nu overleden hoofdingenieur van de test. Het was altijd haar hoop dat de androïden in de simulatie Elohim konden trotseren en naar de realiteit konden ontsnappen. Alleen door de toren te beklimmen wordt dat potentieel gerealiseerd.
Toch roept dit nog een vraag op, van het dubbelzinnige en paradoxale soort waarin het Talos Principe zo graag baadt. Heb je echt blijk gegeven van vrije wil door een alternatief pad te accepteren dat voor je neus werd geslingerd? Het is vooral een twijfelachtige prestatie omdat een tweede NPC – de bibliotheekassistent van Milton met wie je via verschillende archiefterminals praat – fungeert als de slang van deze fabel. Hij spoort je aan om geen gemakkelijke antwoorden te accepteren, in de wetenschap dat de kans groot is dat je voor de verleiding zult bezwijken.
Abonneer je op
(Afbeelding credit: Future PLC)
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Edge Magazine. Voor meer fantastische diepte-interviews, features, reviews en meer, rechtstreeks aan je deur of apparaat bezorgd, abonneer je op Edge.**