Ze kwamen voor ons in de winter. Op dit punt in mijn Manor Lords-reis had ik een aardig knus stadje gebouwd voor mijn ongeveer 54 huurders, maar ik had één heel belangrijk ding verzuimd: ze goed uitrusten voor de strijd. Het feit dat het de bandieten meer dan een in-game jaar kostte om mij te bereiken, had genoeg tijd moeten zijn, maar ik had ongeveer net zoveel tijd nodig gehad om gelederen te vormen en mijn eigen militie op te richten. Gelukkig versloegen de inwoners van Zweiau de vijand met relatief gemak en zonder slachtoffers, omdat ze sterker in aantal waren.
Plotseling is het weer een gewone wintermiddag. Omdat de tarwevelden te bevroren zijn om te ploegen, leuren de dorpelingen met hun leer en verfstoffen die bessen bevatten. Anderen bukken om de lichamen van gevallen vijanden te verzamelen, klaar voor een onceremoniële begrafenis. Ik controleer snel of de smeden overuren maken om me voor te bereiden op het volgende gevecht, zodat ik niet te veel wordt meegezogen in de uitgebreide beheersystemen van Manor Lords om een naderende vijand weer op te merken.
Heer der dingen
(Image credit: Hooded Horse)Ruwe diamant
(Afbeelding credit: Newfangled Games)
Er zijn nog veel meer opkomende indiegames om hyped voor te zijn, net als Manor Lords.
Ik heb al heel wat city builders en managementsimulaties gespeeld, maar mijn favorieten zijn die games die een verfrissende draai geven aan een geliefd genre. Vorig jaar gaf de griezelige, duistere fantasy Gord van Covenant.dev me al een beetje de sfeer van Witcher 3 en Sims 4, maar Manor Lords is nog ambitieuzer – zelfs nu het op 26 april Early Access ingaat.
Manor Lords combineert elementen van de beste stadsbouwgames met de strategische, tactische overwegingen van de beste 4X-games en heeft een van de meest diepgaande en meeslepende gameplay die ik ooit ben tegengekomen op het gebied van RTS-stadsbouwers. Nog indrukwekkender is dat het het werk is van solo-ontwikkelaar Greg Styczeń in zijn studio Slavic Magic.
Ze kwamen voor ons in de winter. Op dit punt in mijn Manor Lords-reis had ik een aardig knus stadje gebouwd voor mijn ongeveer 54 huurders, maar ik had één heel belangrijk ding verzuimd: ze goed uitrusten voor de strijd. Het feit dat het de bandieten meer dan een in-game jaar kostte om mij te bereiken, had genoeg tijd moeten zijn, maar ik had ongeveer net zoveel tijd nodig gehad om gelederen te vormen en mijn eigen militie op te richten. Gelukkig versloegen de inwoners van Zweiau de vijand met relatief gemak en zonder slachtoffers, omdat ze sterker in aantal waren.
Plotseling is het weer een gewone wintermiddag. Omdat de tarwevelden te bevroren zijn om te ploegen, leuren de dorpelingen met hun leer en verfstoffen die bessen bevatten. Anderen bukken om de lichamen van gevallen vijanden te verzamelen, klaar voor een onceremoniële begrafenis. Ik controleer snel of de smeden overuren maken om me voor te bereiden op het volgende gevecht, zodat ik niet te veel wordt meegezogen in de uitgebreide beheersystemen van Manor Lords om een naderende vijand weer op te merken.
Heer der dingen
(Image credit: Hooded Horse)Ruwe diamant
(Afbeelding credit: Newfangled Games)
Er zijn nog veel meer opkomende indiegames om hyped voor te zijn, net als Manor Lords.
Ik heb al heel wat city builders en managementsimulaties gespeeld, maar mijn favorieten zijn die games die een verfrissende draai geven aan een geliefd genre. Vorig jaar gaf de griezelige, duistere fantasy Gord van Covenant.dev me al een beetje de sfeer van Witcher 3 en Sims 4, maar Manor Lords is nog ambitieuzer – zelfs nu het op 26 april Early Access ingaat.
Manor Lords combineert elementen van de beste stadsbouwgames met de strategische, tactische overwegingen van de beste 4X-games en heeft een van de meest diepgaande en meeslepende gameplay die ik ooit ben tegengekomen op het gebied van RTS-stadsbouwers. Nog indrukwekkender is dat het het werk is van solo-ontwikkelaar Greg Styczeń in zijn studio Slavic Magic.
Ik krijg meteen de keuze uit drie scenario’s om mijn aspiraties als landbaron te starten. Elk van de Manor Lords-scenario’s geeft de gameplaystijl weer die je kunt verwachten, aangeduid met een van de drie einddoelen: groei, overheersing of verovering. De Rise to Prosperity-sjabloon is meer een sandbox-mode, waarin je kunt leunen op de stadsbouw- en managementsystemen zonder je zorgen te maken over rivaliserende landheren, vijandelijke invasies of realtime gevechtstactieken. In Restoring the Peace moet je strategieën ontwikkelen om andere landheren uit te schakelen en hun gebieden op te eisen, en in On the Edge ten slotte krijg je nog meer RTS-elementen voorgeschoteld in de vorm van gevechten waarbij je moet vechten om elke strijd te overleven en de hoogste rang in een nederzetting te bereiken. Je kunt ook je eigen setting maken en veel waarden zelf instellen, zoals eventuele tegenstanders buiten de kaart, de aanvalsfrequentie van overvallers en het aantal startvoorraden waarmee je begint.
Ik dacht dat ik het mezelf gemakkelijk zou maken met Restoring the Peace om de mechanica van de stedenbouwer van Manor Lords onder de knie te krijgen. Mijn eerste paar jaar als territoriumleider waren op zijn zachtst gezegd ruw. Ik had bijna geen hout meer om meer onderkomens te bouwen en de benodigde grondstoffen te verzamelen voor handelsstructuren op een hoger niveau. Maar toen ik het eenmaal onder de knie had, ging ik er helemaal in op. Anders dan in de andere Two Point-spellen, kun je niet zien wat je moet doen om je nederzettingen een hoger niveau te geven. Er volgde een reeks van vallen en opstaan – een kerk leek van het grootste belang om de dorpsbewoners met beide benen op de grond te houden, terwijl later een stijgend misdaadrisico ervoor zorgde dat ik me eindelijk klaar voelde om mijn eigen landhuis te bouwen. Met het kasteelbouwsysteem nog in ontwikkeling, was ik blij het beste te maken van wat ik had. Ik plaatste het hoofdgebouw en een paar wachttorens om de nabijgelegen bandieten ervan te weerhouden aan te vallen.
(Afbeelding credit: Hooded Horse)
Hoe gaaf het ook was om te zien hoe dit bloeiende dorp ontstond uit een handvol tenten, een echt magisch moment in mijn Manor Lords-reis tot nu toe was de eerste keer dat ik gebruikmaakte van het hulpmiddel Bezoek van het spel. Als ik op het kleine oogbolpictogram onder de avatar van mijn Lord klikte, werd ik meteen naar de straten van Goldhof gebracht en werd het isometrische camerastandpunt verruild voor een derdepersoonsperspectief op de goed gepolijste hielen van een bezoekende edelman.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
Ze kwamen voor ons in de winter. Op dit punt in mijn Manor Lords-reis had ik een aardig knus stadje gebouwd voor mijn ongeveer 54 huurders, maar ik had één heel belangrijk ding verzuimd: ze goed uitrusten voor de strijd. Het feit dat het de bandieten meer dan een in-game jaar kostte om mij te bereiken, had genoeg tijd moeten zijn, maar ik had ongeveer net zoveel tijd nodig gehad om gelederen te vormen en mijn eigen militie op te richten. Gelukkig versloegen de inwoners van Zweiau de vijand met relatief gemak en zonder slachtoffers, omdat ze sterker in aantal waren.
Plotseling is het weer een gewone wintermiddag. Omdat de tarwevelden te bevroren zijn om te ploegen, leuren de dorpelingen met hun leer en verfstoffen die bessen bevatten. Anderen bukken om de lichamen van gevallen vijanden te verzamelen, klaar voor een onceremoniële begrafenis. Ik controleer snel of de smeden overuren maken om me voor te bereiden op het volgende gevecht, zodat ik niet te veel wordt meegezogen in de uitgebreide beheersystemen van Manor Lords om een naderende vijand weer op te merken.