Ik weet niet zeker wie dat is in de Kraven the Hunter trailer, maar het is niet Sergei Kravinoff.

Ik weet niet welke reactie Sony hoopte uit te lokken met de eerste trailer voor Kraven the Hunter, maar ik kan u vertellen wat de mijne was: ik lachte en lachte en lachte. De slechte CGI! Het vage Oost-Europese accent van Russell Crowe! Aaron-Taylor Johnsons verbijsterend vlakke zinnen! Allemaal hilarisch. En toch doet de film zo zijn best om op een volwassen actiefilm te lijken, compleet met neuspeuteren, gruwelijke mensenvallen en kruisboogdoden, dat hij afglijdt naar camp.

Laten we eerlijk zijn, deze film ziet er niet veelbelovend uit en absoluut niemand die hier aandacht aan heeft besteed, of die Morbius vorig jaar heeft gezien, zou daar überhaupt verbaasd over moeten zijn. Sony’s voortdurende pogingen om een aan Spider-Man gerelateerd bioscoopuniversum te creëren hebben altijd aangevoeld als een ietwat wanhopige dwaasheid, en naarmate de geruchten over de richting van het R-rated project naar buiten sijpelden, kreeg men ook het gevoel dat deze Kraven erg weinig te maken heeft met zijn tegenhanger uit de stripboeken.

Laten we eens kijken naar de verschillen tussen de twee. Tot nu toe hebben we alleen nog maar een trailer, en die kan nog goed worden! Maar toch ben ik erg in de war…

Is Kraven nu aardig tegen dieren?

De jonge Kraven richt.

(Afbeelding credit: Sony)

In de stripboeken spoort Kraven dieren op, kooit ze en doodt ze – ik bedoel, de hint zit precies in het “de Jager” gedeelte van zijn naam. En toch zien we hier een jonge Sergei Kravinoff (gespeeld door Levi Miller) op een leeuw richten, maar dan haperen, waardoor zijn vader hem afwijst omdat hij te zwak is. Dit volgt op eerdere opmerkingen van hoofdrolspeler Aaron Taylor-Johnson op de CineEurope-conferentie (waarover Variety berichtte) over zijn personage als: “Een mens met overtuiging. Een dierenvriend en een beschermer van de natuurlijke wereld.”

Kijk, we snappen het. Films die gebaseerd zijn op schurken zijn moeilijk te verkopen, en als je van je hoofdpersoon iemand maakt die vreugde schept in de dood van onschuldige wezens, maakt dat hem meteen een stuk minder sympathiek. Deze versie van het personage speelt in op de anti-heldenaspecten van Kraven en stelt hem in staat om ondubbelzinnig slechteriken neer te halen. Maar als, zoals uit de trailer blijkt, Sergei nu een dierenvriend is, dan is een groot deel van wat Kraven uniek maakte weggevaagd.

Lees verder  Regisseur J.A. Bayona vertelt hoe hij het aangrijpende waargebeurde verhaal van het vliegtuigongeluk in de Andes uit 1972 tot leven brengt in de nieuwe Netflix-film Society of the Snow

Saaie gangsterbobo’s

Russell Crowe als de vader van Kraven.

(Afbeelding credit: Sony)

We hebben slechts een paar korte glimpjes van Sergei’s vader, gespeeld door Russell Crowe met wat alleen maar beschreven kan worden als een “Kenneth Branagh in Tenet” accent, om mee verder te gaan, maar het lijkt erop dat de film papa Kravinoff als gangster neerzet.

Gaap! In de stripverhalen komt Sergei uit een aristocratische familie die in verval raakt na de Russische revolutie, waardoor ze gedwongen worden om naar de Verenigde Staten te vluchten. Dat is een interessante en unieke invalshoek die ook helpt om een deel van zijn nauwelijks verholen woede te verklaren.

Natuurlijk is die achtergrond niet onverenigbaar met het feit dat zijn vader een misdaadbaron is, en het lijkt erop dat de Kravinoffs in een groot oud herenhuis wonen, maar het opvoeren van het gangsteraspect voelt meer dan een beetje moe. Het is op dit moment zo’n beetje de standaard stripfilmschurk.

Ik denk dat Kraven nu wordt aangedreven door leeuwenbloed

Een leeuw kijkt naar een smakelijke Kraven.

(Afbeelding credit: Sony)

In het meest opzienbarende moment van de trailer zien we hoe een jonge Sergei wordt verscheurd door een CGI-leeuw. Gewond bloedt het wezen in één van zijn wonden, waardoor zijn speciale krachten lijken te worden geactiveerd.

Voor alle duidelijkheid: Kraven the Hunter in de stripboeken wordt niet aangedreven door dierenbloed. Toen hij voor het eerst werd geïntroduceerd in 1964’s Amazing Spider-Man #15, was hij gewoon een man, zij het eentje die vertrouwde op “een geheim drankje, gestolen van de toverdokter van een verborgen Afrikaanse stam” (later Calypso genoemd) om hem meer kracht en snelheid te geven en zijn veroudering te vertragen. Sommige van deze krachten hebben bepaalde dierlijke eigenschappen – zoals zijn verbeterde reukvermogen – maar hij kreeg ze niet omdat een leeuw een beetje op hem bloedde.

Probeer dit ook niet thuis! Als u door een rat gebeten wordt, krijgt u geen speciale rattenkrachten. U kunt het Hantavirus krijgen.

Kraven ligt achterover met een kruisboog.

(Afbeelding credit: Sony)

Niet trouw zijn aan het bronmateriaal betekent natuurlijk niet dat Kraven The Hunter automatisch een vreselijke film wordt. Veel van de hoofdlijnen van de MCU-films bevatten zwaar geremixte personages en situaties en zijn prima gelukt, terwijl de zeer individuele Dark Knight-trilogie van Christopher Nolan tot op de dag van vandaag zeer geliefd is. En wie van ons had gedacht dat de Venom-films van Sony zo leuk zouden blijken te zijn als ze zijn?

Lees verder  Nieuwe beat 'em up Comic Arcade Kings laat je punch-drunk en wankelen

Maar van waar wij staan, kijkend naar Aaron Taylor-Johnson die ineenkrimpt voor een paar spinnen (oh god, dit gaat de reden worden waarom hij Spider-Man haat, nietwaar?), lijkt dit de Morbius van 2023 te worden. Ik kan niet wachten.

Kraven The Hunter draait op 6 oktober in de bioscoop.

U kunt hier meer te weten komen over de strip Kraven, en hoe hij Spider-Man versloeg.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.