Dit artikel verscheen oorspronkelijk in nummer 335 van Total Film. Abonneer u hier op Total Film om nooit een uitgave te missen.
“Ze hebben helemaal gelijk, ik haat alles en ik haat iedereen…” Total Film heeft zojuist een avondje met Hugh Grant gezoemd en de gevoelens gedeeld van Jonathan Goldstein en John Francis Daley – de regisseurs van Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves – die eerder aan TF vertelden dat ze bij het casten van hun fantasy-epos aarzelden om het Britse icoon te benaderen vanwege zijn hoge standaarden. Ze hoefden zich geen zorgen te maken.
“Eerst vond ik [het script] ontroerend en grappig,” zegt Grant. “En toen ik met [de regisseurs] sprak, kreeg ik een Monty Python-vibe. En ik vond het best vermakelijk om na al die jaren een van die enorme mega-budget franchise special-effects dingen te doen.”
SUBSCRIBE
(Afbeelding credit: Universal/Total Film)
Dit artikel verscheen voor het eerst in het tijdschrift Total Film – abonneer u hier om te besparen op de coverprijs, exclusieve covers te ontvangen en het elke maand bij u thuis of op uw apparaat te laten bezorgen.
Terwijl een Dungeons & Dragons-film een amusante volgende stap lijkt voor Grant, was het een eenvoudige stap voor Chris Pine, de man die eerder James T. Kirk, Jack Ryan en Steve Trevor naar het witte doek bracht. “Ik wist helemaal niets van Dungeons & Dragons,” geeft Pine toe. “Ik ging er vrij tabula rasa in en was echt gecharmeerd van deze zeer specifieke toon. Tentpoles passen in ofwel snarky of meta of zelfbewust of serieus, en deze viel in het eerlijke, oprechte kamp. Er is zeker wat zelfbewustzijn, maar niets dat in de weg staat van ouderwets, populistisch filmmaken.”
Aangezien hij het verschil niet wist tussen zijn Dragonborn en zijn Demogorgon, had Pine heel wat in te halen. In D&D, een tabletop game, kruipen spelers in de huid van Fighters, Sorcerers, Wizards en Warlocks terwijl ze verschillende quests ondernemen, elk gedicteerd door een alwetende Dungeon Master. Miljoenen mensen over de hele wereld zijn op avontuur gegaan – en Hollywood is hongerig naar een filmfranchise gebaseerd op de overlevering van het spel.
Avontuurlijke tijd
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
Een eerdere verfilming (met Jeremy Irons in de hoofdrol, in 2000) was een kritische flop, maar de interesse in D&D is nog lang blijven bestaan, onlangs gestimuleerd door het succes van Stranger Things, de Netflix-serie waarin een groep tieners D&D speelt, en Prime Video’s The Legend of Vox Machina, een animatie voor volwassenen gebaseerd op de D&D-campagne van een populaire internetgroep.
“Dit is een van die projecten waar zoveel van verwacht wordt,” zegt Michelle Rodriguez, die geen vreemde is van verfilmingen met grote ingebouwde fanbases (Resident Evil) of enorme franchises (Fast & Furious, Avatar). “Om zoiets groots te doen, met zoveel jaren aan bordspellen en tekenfilms, het is alsof je een DC of Marvel op je neemt. Ik ben heel voorzichtig als ik met dat soort dingen in aanraking kom, want ik wil niet in de videogame film zitten die mislukt. Dat is niet wat ik wil doen voor de kost!”
Net als Pine en Grant werd ze over de streep getrokken door het creatieve duo dat deze onderneming leidt: Goldstein en Daley. Voorheen vooral bekend van de komedie Game Night en het schrijven van Tom Holland’s Spider-Man: Homecoming, wilden ze niet dat hun film alleen maar in de D&D zandbak zou spelen – er moest iets meer zijn. Ze wilden ook niet de Jumanji-route volgen, waarbij echte mensen gevangen zitten in een bordspel. Dit is door en door een eerlijke fantasiefilm.
“We wilden een film maken die op zichzelf zou kunnen staan, zelfs als je alle fantastische elementen zou wegstrepen; een film die in een ander genre zou kunnen werken,” zegt Goldstein, naast Daley en hun producer Jeremy Latcham. “Net zoals Homecoming een John Hughes high-school film met superkrachten was, begon dit als een film over een overval die verkeerd afliep. Dat voelde als een geweldige campagne voor een groep minder-dan-perfecte personages om zich mee bezig te houden. En toen voegden we gewoon alle accessoires van de wereld van D&D toe.”
“Het is zo erg Dungeons & Dragons [om in het genre van de heist-film te zitten],” voegt Daley eraan toe. “Het is het thema van veel campagnes. En Chris Pine als Bard is een onwaarschijnlijke hoofdrolspeler. Mensen kiezen niet voor de Bard als ze campagne voeren, tenzij ze gevoel voor humor hebben. Zijn hele superkracht is mensen inspireren. Hij is een verhalenverteller, maar hij maakt ook de plannen en houdt er niet per se van om zijn handen vuil te maken.” Een grijns trekt over zijn gezicht. “Dat is meer het werk van het personage van Michelle Rodriguez.”
De bard partij
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
Ah ja, de groep avonturiers die op deze zoektocht gaat. Eerst de opzet: na een mislukte missie wordt Pine’s Edgin, een Bard die goed overweg kan met de luit, gevangen genomen samen met Rodriguez’ Holga, een barbaar met blauwe plekken. Drie van hun samenzweerders weten de gevangenis te ontlopen – Justice Smith’s Simon, een Magiër; Hugh Grant’s Forge Fitzwilliam, een samenzwerende Rogue; en Daisy Head’s Red Wizard of Thay – maar alleen Simon en nieuwkomer Doric, een gedaanteverwisselende Tiefling Druïde gespeeld door Sophia Lillis, willen Edgin en Holga helpen hun fouten recht te zetten (door meer te stelen) nadat ze uit de gevangenis zijn ontsnapt. Onderweg ontmoeten ze een woest knappe Paladin genaamd Xenk (gespeeld door Bridgerton’s RegÉ-Jean Page), nemen het op tegen een draak en wekken de doden op. Om een woord te gebruiken dat Rodriguez vaak uitroept: het is een absolute hoot!
“We zijn nogal een eclectische groep,” zegt Smith met een glimlach. “We zijn vier heel verschillende mensen. En op de een of andere manier werkt dat, omdat we allemaal uit verschillende hoeken van het leven komen. Er is eigenlijk geen overlap. Elke persoonlijkheid is een individu.”
“Het is net als The Goonies, in termen van grote ensemblecasts die op avontuur gaan,” zegt Pine. “Je wilt dat een heleboel verschillende kwaliteiten van mensen tegen elkaar spelen. Je hebt Sophia die heel stil, introspectief, superintelligent en opmerkzaam is. Je hebt Justice, die een geweldige komische timing heeft. Je hebt RegÉ die zijn diepe knapheid uitspeelt en hij heeft echt een geweldige hoeveelheid zelfbewustzijn. Je hebt Michelle die nors speelt. Je hebt mij die sluw en charmant speelt en een beetje inhoudsloos, maar desondanks positief. Hopelijk is het een alchemie waar mensen zich echt in kunnen vinden.”
Als bindingsoefening speelde de cast samen D&D; ze kregen de opdracht, onthult Smith, om zich voor te stellen wat hun personages zouden doen na de gebeurtenissen in de film. Voor veel van de cast was het een nieuw proces: ze hadden nog niet eerder D&D gespeeld. Lillis was misschien wel de grootste fan – “Elke dag na school nam ik de trein naar mijn oude school, waar ik vandaan kwam, en liep zo hun D&D-sessie binnen,” zegt ze – gevolgd door Rodriguez, die het spel eerder had gespeeld. P
age en Smith waren, net als Pine, geen D&D-spelers, en Grant moet nog steeds spelen (“Ik begrijp niet echt hoe het werkt,” vertelt hij op een gegeven moment aan TF). “Het was zo anarchistisch als het klinkt,” zegt Page. “Het was net alsof we een ouderwetse acteergroep bij elkaar brachten, om te leren hoe we van elkaar af konden kaatsen en hoe we speels konden zijn, wat echt de kern van deze film en het spel is.”
“Er gaat niets boven een micro-micromicrokosmische versie van een D&D-campagne voordat je er een miljoenenversie van maakt,” zegt Pine. “Je test het water in termen van energie en je ziet gewoon waar iedereen mee bezig is. Het was echt fijn om die tijd op het veld te hebben voordat er veel op het spel stond.”
De voorbereidingstijd wierp zijn vruchten af, de cast verstevigde hun band en hun plezier was duidelijk te merken tijdens onze gesprekken. Maar ondanks dat Honour Among Thieves zo’n los gevoel voor humor heeft, waren Goldstein en Daley niet degenen die improvisatie aanmoedigden.
“John en Jonathan wisten precies wat ze wilden,” zegt Smith, die normaal niet graag onder strikte voorwaarden werkt. “Ze zagen de hele film in hun hoofd voordat we gingen filmen en ik ben blij dat ze bij hun visie zijn gebleven, want het is een ongelooflijke film.” Pine is het daarmee eens: “Ze zijn er geen grote fans van om van hun script af te wijken, wat soms frustrerend kan zijn voor iemand als ik die graag spitball speelt. Maar als je de afgewerkte film ziet, werkt het allemaal. Daar is nooit enige twijfel over geweest.”
Speelavond
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
Voor Grant was de grootste zorg of de filmmakers ervoor konden zorgen dat hun film menselijk bleef aanvoelen terwijl er zoveel speciale effecten bij betrokken waren. “Dat is altijd mijn zorg als er monsters en speciale effecten aan te pas komen, dat het te technisch wordt,” zegt hij. “Ik hou van vloeiende dingen om het acteerwerk levendig te houden, anders wordt het een tekenfilm waarin je alleen maar [dramatische stem], ‘Neeee’ of ‘Kom terug!’ roept en het is leuk om met mensen te communiceren en voor regisseurs om te waarderen dat het een menselijk medium is. Ik had het gevoel dat dat behouden bleef, ondanks de gigantische ijzerwaren.”
Om alles menselijk te houden, gaven Goldstein en Daley de voorkeur aan fysieke sets, monsters en decors boven creaties op een groen scherm. Hun producent, Latcham, zegt zelfs dat ze ongeveer 120 praktische sets hebben gebouwd, en dan hebben we het nog niet eens over de echte, uitbarstende vulkaan die ze in IJsland hebben opgenomen (zie TF333). “De films die ik heb geproduceerd zijn allemaal enorme Marvel-films,” zegt Latcham. “We hebben voor deze film meer decors gebouwd dan voor welke van die films dan ook. Meer vierkante meters aan sets. Want de film is als een reisverslag. Hij is constant in beweging.”
Voor de acteurs was het een welkome afwisseling van het gebruikelijke VFX-werk. “Ik ben zo gewend om met groene schermen en tennisballen te acteren,” zegt een weemoedige Pine. “De aard van een acteur is dat je je verbeelding gebruikt, dus ik kan acteren met een muur. Computergraphics zijn fantastisch en ze maken het mogelijk om echt wonderbaarlijk ingewikkelde dingen op het scherm te laten verschijnen, maar ik voel me er behoorlijk aan gewend. Zelfs als de CG zo goed gedaan is, kunnen we het nog steeds zien.”
“Als je iets hebt om voor te spelen, gaat dit afgezaagd klinken, maar je sluit je veel eerder aan op de magie,” zegt Page. “Dat helpt je hopelijk om een betere prestatie te leveren en dat komt terug in het uiteindelijke verhaal.” Animatronics waren van vitaal belang om de wereld van D&D tot leven te brengen.
Grote en kleine wezens werden gebouwd door het productieteam, waaronder mensen die aan Jurassic Park hadden gewerkt. “We wilden omarmen wat fantasy- en avonturenfilms uit de jaren 80 zo speciaal maakte,” zegt Daley. “En het is verbazingwekkend,” voegt Latcham eraan toe, “want het gebruik van animatronics in de jaren 80 en het gebruik van animatronics nu is zo enorm verschillend.”
Daley legt uit dat er buiten beeld mensen in mo-cap pakken acteerden wat de wezens deden, en dat dit dan werd doorgegeven aan de fysieke pop op camera. “Het was een baanbrekende technologie die gebruikt werd voor iets dat altijd al bestond,” zegt hij. “Als mensen praktische effecten zeggen, denken ze vaak aan Jurassic Park,” vervolgt Latcham. “Praktische effecten zijn sindsdien niet gestopt met innoveren.”
“Jurassic Park was heel erg ons geestdier in onze benadering van deze film,” besluit Goldstein. “Wat Spielberg zo perfect deed, was het mengen van praktische en visuele effecten. En dat is wat we hiermee konden doen.” Rodriguez benadrukt een andere beroemde filmmaker waar het team zich door liet inspireren. “Met [Goldstein en Daley], als ze schrijven, begrijpen ze dat het heel belangrijk is om liefde te hebben. Als je een groot verhaal hebt zonder liefde, ga je falen. Dat is een citaat van Jim Cameron, en hij heeft gelijk.”
“Het hart komt op de eerste plaats,” zegt Daley. “Dat is het allerbelangrijkste: investeren in je personages, echt geven om wat er met hen gebeurt. Het publiek is slim genoeg om te weten wanneer iets gewoon een schaamteloze, commerciële cashgrijper is die geen enkele betekenis of inhoud heeft. We wilden in de eerste plaats een goede film maken, en dat gebeurde toevallig binnen de constructie van deze goed uitgewerkte wereld die erg leuk was om te verkennen.”
Tenacious D&D
(Afbeelding credit: Paramount)
En er valt nog veel meer te ontdekken. Er wordt al gewerkt aan een Dungeons & Dragons tv-serie bij Paramount+. Niemand van de cast wil toegeven of ze in de serie zullen verschijnen, maar ze zeggen allemaal dat ze terug willen komen voor een vervolg. Voor Pine gaat het om meer dan alleen het weer oppakken van een luit.
“Als ik een film van dit formaat maak, ben ik zo goed als verzekerd van een kans om in een bioscoop te komen,” zegt hij. “Ik ben nog steeds een groot voorstander van bioscopen. Ik ben geen grote fan van verandering. Deze hele revolutie van het kijken naar dingen waar we ons leven aan wijden, mensen die ze op hun telefoon bekijken, is angstaanjagend. Daar komt bij dat D&D een wereld is waar ik in geloof, en het is een bordspel waar ik echt in geloof, waarvan ik vind dat het op scholen geïntroduceerd zou moeten worden. Ik zou er trots op zijn om terug te komen en het evangelie van Dungeons & Dragons te verspreiden.”
Hoe dan ook, Honour Among Thieves werkt als het eerste deel in een serie of als een one-stop avontuur. “We zouden deze wereld graag verder uitbouwen, maar zo hebben we de film niet benaderd,” zegt Goldstein. “Het maakt alleen uit of dit een goede film is, op zichzelf. We hebben niet een heleboel zaadjes geplant voor latere ontwikkeling.”
“Ik herinner me dat ik bij Iron Man,” vervolgt Latcham, “tegen [Marvel’s] Kevin [Feige] zei: ‘Ik heb echt een geweldig idee voor Iron Man 2.’ Hij zei: ‘Wat is Iron Man 2? Er komt geen vervolg als deze film niet geweldig is. Als je een geweldig idee hebt, stoppen we het in de film.’ En ik zei: ‘Wat gebeurt er als dat een goed idee was voor de tweede?’ Hij zei: ‘Als we geen nieuwe ideeën kunnen bedenken, zouden we niet in deze business moeten zitten.'”
“En waar is hij nu?” grapt Daley. “Maar dat gezegd hebbende, waren we ons er erg van bewust dat we een wereld introduceerden die zoveel groter is dan de som van de delen van de film zelf. We creëren een springplank voor andere verhalen die deze personages gebruiken en nieuwe personages introduceren, en ons naar nieuwe locaties en werelden brengen.”
Total Film suggereert dat dit D&D Phase One zou kunnen zijn. Goldstein lacht voorzichtig. “We hebben gewoon een ander woord nodig voor ‘fase’,” zegt hij. Aangezien dit de jongens zijn die Hugh “I hate everything” Grant voor zich gewonnen hebben met hun oprechte, grappige en oprechte script, zullen ze waarschijnlijk geen probleem hebben met het bedenken van een andere naam voor hun fantasiefranchise.
Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves kan nu worden gestreamd op Paramount Plus.
Bekijk voor meer informatie over het einde van het jaar onze gidsen met de beste films van 2023 en de beste tv-programma’s van 2023.