Batman wordt, misschien wel meer dan welke andere superheld ook, voor altijd geassocieerd met zijn oorsprongsverhaal. Steeds weer keren verhalen terug naar dat moment in Crime Alley. Wat begon met een eenvoudig verhaal van twee pagina’s in Detective Comics #33 uit 1939 is geëxtrapoleerd tot een reeks onuitwisbare beelden: geweerschoten klinken in het donker. Parels verspreid. Lichamen vallen. En een kleine jongen wiegt zijn dode ouders alleen en met een gebroken hart.
Het leek onvermijdelijk dat het Knight Terrors-evenement – dat de helden en schurken van DC dwingt om hun eigen ergste angsten onder ogen te zien na een Nightmare Wave – opnieuw naar dat punt zou terugkeren.
En zo geschiedde in Knight Terrors: Batman #1 van vorige maand, geschreven door Joshua Williamson en getekend door Guillem March, met de geest van Batman gevangen in het lichaam van zijn jongere zelf en gedwongen om opnieuw door de plaats van de misdaad te dwalen.
(Afbeelding credit: DC Comics)
We zijn hier al vaak geweest. Zelfs Bats zelf lijkt verveeld te raken van dit terugkeren naar zijn oorsprongsverhaal. Hij snauwt tegen Insomnia: “Je moet wat nieuwe trucjes leren! Ik heb zoveel mensen onder ogen gezien die hoopten mijn laatste gelukkige momenten met mijn ouders tegen me te gebruiken.”
Knight Terrors: Batman #2, vandaag gepubliceerd door DC, biedt zo niet een oplossing, dan toch een gevoel van resolutie (spoilers in het vooruitzicht). Zou het kunnen dat Batman er eindelijk overheen is?
Nou, nee – tenminste, niet helemaal. Zoals hij op een gegeven moment zegt, vroeg in het eerste nummer van deze korte serie: “Niets zal ooit de pijn van die nacht in Crime Alley wegnemen, behalve het einde van mijn missie hier in Gotham.”
Toch geeft de uitgave het personage een lief moment waarop hij kan nadenken over de vele positieve kanten van zijn vreemde leven – een leven dat heel anders zou zijn geweest als datzelfde moment van tragedie er niet was geweest.
(Afbeelding credit: DC Comics)
In een lange scène die een groot deel van de tweede helft van het nummer in beslag neemt, ontmoet Batman een illusoire belichaming van zijn jongere ik en praat met hem.
“Anderen zullen je in het donker vinden,” zegt Batman, terwijl hij de achtjarige Bruce Wayne omhelst. “Vrienden die je je niet kunt voorstellen. Sommigen die kunnen vliegen en vuur uit hun ogen schieten, sommigen die kogels kunnen tegenhouden met hun armbanden, die zo snel zijn dat ze de snelheidsbarrière kunnen doorbreken. En kinderen die een beter mens van je zullen maken.”
Het is een prachtige scène die zowel de muren van Insomnia’s illusies doet instorten als suggereert dat Batman eindelijk een soort vrede heeft gesloten met zijn verleden door de liefde en vriendschap van zijn uitgebreide familie te omarmen.
Is dit de laatste keer dat we naar Crime Alley gaan? Nee, natuurlijk niet. Schrijvers en tekenaars zullen Batmans oorsprongsverhaal blijven hervertellen zolang er strips zijn. En het valt nog te bezien of dit ook maar een beetje blijvende invloed op het personage zal hebben.
Maar toch, in een somber DC-evenement dat wordt gekenmerkt door grote hoeveelheden vrij grafische horrorbeelden, was het echt heerlijk om de Dark Knight te zien zegevieren door zich te herinneren dat hij niet alleen niet meer alleen is, maar dat hij soms ook de zonnige kant van het leven moet zien.
Knight Terrors: Batman #2 is nu uit bij DC Comics.
U kunt alle nieuwe Batman-strips hier volgen.