Deze nieuwe horrorfilm met een perfecte Rotten Tomatoes-score is het antwoord van vandaag op cultklassieker Ghostwatch

Stel je televisietoestellen niet bij – de nieuwe horrorfilm Late Night with the Devil is gearriveerd en ja, hij is net zo goed als die perfecte Rotten Tomatoes-score doet vermoeden. Ik durf zelfs te beweren dat deze film mijn vertrouwen in het found footage-genre heeft hersteld.

Dat wil niet zeggen dat er de afgelopen tien jaar geen uitstekende films in het subgenre zijn gemaakt. Onlangs nog bracht de virale pandemiehit Host van regisseur Rob Savage in 2020 een spookachtige Zoom seance die verkeerd afliep – een eenvoudige premisse die briljant werd uitgevoerd. Dat is echter een zeldzaam juweeltje dat schittert in een overvolle markt, waar veel filmmakers zich aangetrokken voelen tot found footage omdat het hen de ruimte geeft om te experimenteren binnen kleinere budgetten. Het is echter moeilijk om dit voor elkaar te krijgen, omdat de meeste regisseurs te veel vertrouwen op goedkope trucjes waar het publiek al lang op uitgekeken is, van statische beelden tot schrikreacties.

Het is daarom hoog tijd dat er een film komt die de boel opschudt en de verbeeldingskracht en elektrische energie terugbrengt waar found footage-films ooit beroemd om waren. Enter Late Night with the Devil, die erin slaagt zijn stempel te drukken en het publiek te prikkelen door terug te grijpen naar het verleden.

Hallo ‘Nachtbrakers

David Dastmalchian als Jack Delroy in Late Night with the Devil

(Afbeelding credit: IFC Films/Shudder)

De nieuwe film, geschreven en geregisseerd door de Australische broers Cameron en Colin Cairnes, heeft David Dastmalchian (Oppenheimer, Dune, The Suicide Squad) in de hoofdrol als presentator Jack Delroy, de presentator van de late night talkshow Night Owls uit de jaren 70. Tijdens een aflevering die wordt uitgezonden op Halloween 1977, nodigt Delroy parapsycholoog Dr. June Ross-Mitchell (Laura Gordon) uit in de show samen met tiener Lilly (Ingrid Torelli) die de enige overlevende is van een massale zelfmoord in een Satanische kerk. Zoals verwacht nemen de gebeurtenissen een wending.

Gepresenteerd als een herontdekte mastertape van de beruchte aflevering, voelt het alsof we in realtime naar een echte talkshow kijken terwijl Delroy de griezelige special presenteert.

Segmenten zijn onder andere een interview met de sceptische goochelaar Carmichael Hunt (Ian Bliss), mysticus Christou (Fayssal Bazzi) die voorleest voor het publiek en er is zelfs een band die minisketches geeft als comic relief. Bij het kijken moet je denken aan de cultfavoriet Ghostwatch uit 1992, die de gebroeders Cairnes zeker ook in hun hoofd moeten hebben gehad tijdens het maken van hun nieuwe horror. Het kan geen toeval zijn dat presentator Michael Parkinson al vroeg in Ghostwatch naar het publiek verwijst als “nachtbrakers”, wat ook de naam is van Delroy’s show in deze nieuwe film.

Lees verder  Christopher Nolan praat over het knutselen van Oppenheimer: "Ik wilde dat het publiek hem niet zou veroordelen, maar hem zou begrijpen".

Stel je televisietoestellen niet bij – de nieuwe horrorfilm Late Night with the Devil is gearriveerd en ja, hij is net zo goed als die perfecte Rotten Tomatoes-score doet vermoeden. Ik durf zelfs te beweren dat deze film mijn vertrouwen in het found footage-genre heeft hersteld.

Dat wil niet zeggen dat er de afgelopen tien jaar geen uitstekende films in het subgenre zijn gemaakt. Onlangs nog bracht de virale pandemiehit Host van regisseur Rob Savage in 2020 een spookachtige Zoom seance die verkeerd afliep – een eenvoudige premisse die briljant werd uitgevoerd. Dat is echter een zeldzaam juweeltje dat schittert in een overvolle markt, waar veel filmmakers zich aangetrokken voelen tot found footage omdat het hen de ruimte geeft om te experimenteren binnen kleinere budgetten. Het is echter moeilijk om dit voor elkaar te krijgen, omdat de meeste regisseurs te veel vertrouwen op goedkope trucjes waar het publiek al lang op uitgekeken is, van statische beelden tot schrikreacties.

Het is daarom hoog tijd dat er een film komt die de boel opschudt en de verbeeldingskracht en elektrische energie terugbrengt waar found footage-films ooit beroemd om waren. Enter Late Night with the Devil, die erin slaagt zijn stempel te drukken en het publiek te prikkelen door terug te grijpen naar het verleden.

Hallo ‘Nachtbrakers

(Afbeelding credit: IFC Films/Shudder)

De cast van Ghostwatch

De nieuwe film, geschreven en geregisseerd door de Australische broers Cameron en Colin Cairnes, heeft David Dastmalchian (Oppenheimer, Dune, The Suicide Squad) in de hoofdrol als presentator Jack Delroy, de presentator van de late night talkshow Night Owls uit de jaren 70. Tijdens een aflevering die wordt uitgezonden op Halloween 1977, nodigt Delroy parapsycholoog Dr. June Ross-Mitchell (Laura Gordon) uit in de show samen met tiener Lilly (Ingrid Torelli) die de enige overlevende is van een massale zelfmoord in een Satanische kerk. Zoals verwacht nemen de gebeurtenissen een wending.

Gepresenteerd als een herontdekte mastertape van de beruchte aflevering, voelt het alsof we in realtime naar een echte talkshow kijken terwijl Delroy de griezelige special presenteert.

Segmenten zijn onder andere een interview met de sceptische goochelaar Carmichael Hunt (Ian Bliss), mysticus Christou (Fayssal Bazzi) die voorleest voor het publiek en er is zelfs een band die minisketches geeft als comic relief. Bij het kijken moet je denken aan de cultfavoriet Ghostwatch uit 1992, die de gebroeders Cairnes zeker ook in hun hoofd moeten hebben gehad tijdens het maken van hun nieuwe horror. Het kan geen toeval zijn dat presentator Michael Parkinson al vroeg in Ghostwatch naar het publiek verwijst als “nachtbrakers”, wat ook de naam is van Delroy’s show in deze nieuwe film.

Lees verder  Regisseur J.A. Bayona vertelt hoe hij het aangrijpende waargebeurde verhaal van het vliegtuigongeluk in de Andes uit 1972 tot leven brengt in de nieuwe Netflix-film Society of the Snow

Net als Late Night with the Devil wordt ook BBC’s Ghostwatch gepresenteerd als een live televisieprogramma, dit keer gericht op paranormale gebeurtenissen in een huis aan de fictieve Foxhill Drive. Er was zelfs een telefoonnummer dat je kon bellen om je spookverhalen te delen. De BBC kreeg een ongelofelijk aantal telefoontjes naar hun telefooncentrale op de avond van de uitzending, omdat veel kijkers geloofden dat wat ze zagen echt was dankzij de scherpe uitvoering van de film.

Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief

Late Night with the Devil (2023)

Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer

Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere Future-merkenOntvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens in te voeren, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.

Demonische TV

(Afbeelding credit: BBC)

Hoewel de twee films dit kritische DNA delen, besluit Late Night with the Devil om de dingen een tandje hoger te zetten en het idee uit te breiden voor een nieuw tijdperk en een modern publiek dat door de jaren heen al getuige is geweest van talloze Ghostwatch-eerbetuigingen. Deze film kon niet zomaar Ghostwatch 2.0 zijn, hij moest iets opvallend anders doen.

De film doet dit waarschijnlijk het beste met de bezuinigingen op reclames. Omdat Ghostwatch van de BBC komt, zijn er geen reclameblokken, maar Night Owls is een Amerikaanse tv-show en dus zijn er genoeg. De filmmakers hadden mogelijk nepreclames kunnen opnemen om deze gaten op te vullen, waardoor ze niet zouden breken met het format van de live tv-show, maar in plaats daarvan hebben we scènes in zwart-wit die laten zien hoe de spanning zich ontrafelt terwijl de microfoons uitstaan.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.