Rise of the Ronin is Team Ninja’s indirecte opvolger van de gewaardeerde ARPG’s Nioh (2017) en Nioh 2 (2020). Het is de volgende belangrijke PS5-exclusive van 2024 en speelt zich af in de Bakumatsu-periode, de laatste jaren van het Edo-tijdperk, waarin een onderstroom van politieke onenigheid tussen oost en west de sfeer bepaalt. Het werk aan Rise of the Ronin, zo zegt Team Ninja, begon voor de eerste Nioh – en hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn tussen het verleden en het heden van de ontwikkelaar, is dit nieuwste avontuur absoluut geavanceerder en dus ambitieuzer.
De charme die Nioh en zijn vervolg zo innemend maakte, is in mijn ogen deels verloren gegaan – Rise of the Ronin heeft regelmatig het Assassin’s Creed-niveau van narratief geïnspireerd, icoonzwaar handwerk – maar uit de twee uur die ik tot nu toe met de game heb gespeeld, blijkt dat de bredere opzet van de game een rijker verhaal mogelijk maakt dat wordt ondersteund door een aantal heerlijk brute gevechten. Wat dat laatste betreft is de Nioh-serie een duidelijke inspiratiebron, net als Dark Souls, Bloodborne, Elden Ring en de studio’s eigen Wo-Long Fallen Dynasty van vorig jaar. Maar de ferme maar eerlijke, ritmegestuurde gevechten in Rise of the Ronin brengen me meteen terug naar een van de meest uitdagende, zwaardzwaaiende vechtmodellen aller tijden: het PS1-exclusieve Bushido Blade uit 1997.
Schoppen, slaan, hakken
(Afbeelding credit: Sony)RISEN
(Afbeelding credit: Team Ninja)
Samoerai RPG Rise of the Ronin is de “grootste game tot nu toe” van de studio achter Nioh
Rise of the Ronin heeft gezondheidsbalken, dat is waar, een anders alomtegenwoordige functie in vechtgames die opvallend afwezig was in Bushido Blade, maar de gevechten kunnen net zo afstraffend zijn. Timing is alles in Rise of the Ronin, waarbij elke parry, elke zijwaartse beweging, elke voorwaartse beweging en elke snelle terugtrekking de bloederige uitkomst van gevechten kan bepalen, en dat ook vaak doet. De personage-aanpassingen in de game strekken zich uit tot vechtstijlen, terwijl je met de in het genre bekende statistieken en vaardigheidsupgrades je sjabloon kunt aanpassen en verfijnen naarmate je vordert. Maar met deze aanpassingen kom je niet verder. In het heetst van de strijd heb je snelle reacties, katachtige reflexen en een razendsnelle hand-oogcoördinatie nodig terwijl je om je tegenstanders heen danst en alles vernietigt wat je pad durft te kruisen.
Rise of the Ronin is Team Ninja’s indirecte opvolger van de gewaardeerde ARPG’s Nioh (2017) en Nioh 2 (2020). Het is de volgende belangrijke PS5-exclusive van 2024 en speelt zich af in de Bakumatsu-periode, de laatste jaren van het Edo-tijdperk, waarin een onderstroom van politieke onenigheid tussen oost en west de sfeer bepaalt. Het werk aan Rise of the Ronin, zo zegt Team Ninja, begon voor de eerste Nioh – en hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn tussen het verleden en het heden van de ontwikkelaar, is dit nieuwste avontuur absoluut geavanceerder en dus ambitieuzer.
De charme die Nioh en zijn vervolg zo innemend maakte, is in mijn ogen deels verloren gegaan – Rise of the Ronin heeft regelmatig het Assassin’s Creed-niveau van narratief geïnspireerd, icoonzwaar handwerk – maar uit de twee uur die ik tot nu toe met de game heb gespeeld, blijkt dat de bredere opzet van de game een rijker verhaal mogelijk maakt dat wordt ondersteund door een aantal heerlijk brute gevechten. Wat dat laatste betreft is de Nioh-serie een duidelijke inspiratiebron, net als Dark Souls, Bloodborne, Elden Ring en de studio’s eigen Wo-Long Fallen Dynasty van vorig jaar. Maar de ferme maar eerlijke, ritmegestuurde gevechten in Rise of the Ronin brengen me meteen terug naar een van de meest uitdagende, zwaardzwaaiende vechtmodellen aller tijden: het PS1-exclusieve Bushido Blade uit 1997.
Schoppen, slaan, hakken
(Afbeelding credit: Sony)RISEN
(Afbeelding credit: Team Ninja)
Samoerai RPG Rise of the Ronin is de “grootste game tot nu toe” van de studio achter Nioh
Rise of the Ronin heeft gezondheidsbalken, dat is waar, een anders alomtegenwoordige functie in vechtgames die opvallend afwezig was in Bushido Blade, maar de gevechten kunnen net zo afstraffend zijn. Timing is alles in Rise of the Ronin, waarbij elke parry, elke zijwaartse beweging, elke voorwaartse beweging en elke snelle terugtrekking de bloederige uitkomst van gevechten kan bepalen, en dat ook vaak doet. De personage-aanpassingen in de game strekken zich uit tot vechtstijlen, terwijl je met de in het genre bekende statistieken en vaardigheidsupgrades je sjabloon kunt aanpassen en verfijnen naarmate je vordert. Maar met deze aanpassingen kom je niet verder. In het heetst van de strijd heb je snelle reacties, katachtige reflexen en een razendsnelle hand-oogcoördinatie nodig terwijl je om je tegenstanders heen danst en alles vernietigt wat je pad durft te kruisen.
Mijn personage begon bijvoorbeeld met ‘Mumyo-ryu’, een vechtstijl met “zeer veelzijdige” technieken zoals ‘Benthen Whirl’ (R1 en vierkant), ‘Hell’s Cross’ (R1 en X) en ‘Twin Dragons’ (R1 en cirkel), die allemaal even dodelijk zijn in de praktijk als ze klinken. Door te switchen tussen Charge Attacks en Advancing Attacks met mijn twee zwaarden omhoog, kon ik de meeste bandieten van laag niveau op afstand houden; terwijl mijn krachtige pareerbeweging, Counterspark, de parel in mijn vechtkroon was. Waar pareren in games als Dark Souls en Elden Ring grotendeels optioneel is, denk ik dat het zelfs de eerste 120 minuten van Rise of the Ronin bijna onmogelijk zou zijn om zonder Counterspark door te komen – en het is deze niet aflatende eerbied voor het vechtritme en de techniek die doet denken aan Sony’s old school, maar toch zijn tijd ver vooruit, PS1-klassieker.
Ik zal de details van het verhaal van Rise of the Ronin hier niet verklappen, maar het overkoepelende verhaal speelt zich af in het Japan van 1863. De Zwarte Schepen van het Westen zijn de Japanse kusten binnengedrongen in een poging om oude handelsroutes te herstellen en onzekerheid heeft het vasteland en de inheemse bevolking overspoeld. De eerder genoemde Bakumatsu-periode markeert het einde van het tirannieke Shogunaat-tijdperk en dat is waar jij, een door revolutie geïnspireerde krijger-ronin, in de strijd komt. De open-wereldkaart van Rise of the Ronin speelt zich af in het op de werkelijkheid geïnspireerde Yokohama zoals dat destijds bestond en leidt je door achterbuurten, uitgestrekte stadslandschappen, pastorale landschappen en bruisende metropolitane districten – van de haven Elephant’s Nose tot het Miyozaki Pleasure District, Yokohama Chinatown, de rode bakstenen gebouwen van het centrum van Yokohama en nog veel meer.
(Beeldcredit: Sony)
Rise of the Ronin is Team Ninja’s indirecte opvolger van de gewaardeerde ARPG’s Nioh (2017) en Nioh 2 (2020). Het is de volgende belangrijke PS5-exclusive van 2024 en speelt zich af in de Bakumatsu-periode, de laatste jaren van het Edo-tijdperk, waarin een onderstroom van politieke onenigheid tussen oost en west de sfeer bepaalt. Het werk aan Rise of the Ronin, zo zegt Team Ninja, begon voor de eerste Nioh – en hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn tussen het verleden en het heden van de ontwikkelaar, is dit nieuwste avontuur absoluut geavanceerder en dus ambitieuzer.
De charme die Nioh en zijn vervolg zo innemend maakte, is in mijn ogen deels verloren gegaan – Rise of the Ronin heeft regelmatig het Assassin’s Creed-niveau van narratief geïnspireerd, icoonzwaar handwerk – maar uit de twee uur die ik tot nu toe met de game heb gespeeld, blijkt dat de bredere opzet van de game een rijker verhaal mogelijk maakt dat wordt ondersteund door een aantal heerlijk brute gevechten. Wat dat laatste betreft is de Nioh-serie een duidelijke inspiratiebron, net als Dark Souls, Bloodborne, Elden Ring en de studio’s eigen Wo-Long Fallen Dynasty van vorig jaar. Maar de ferme maar eerlijke, ritmegestuurde gevechten in Rise of the Ronin brengen me meteen terug naar een van de meest uitdagende, zwaardzwaaiende vechtmodellen aller tijden: het PS1-exclusieve Bushido Blade uit 1997.
Schoppen, slaan, hakken
(Afbeelding credit: Sony)RISEN
(Afbeelding credit: Team Ninja)