Bezetenheid; het is nauwelijks een nieuw concept in de wereld van de horror op het scherm. Maar de aangrijpende Aussie-hit Talk to Me geeft er een nieuwe virale draai aan en roept ook een hoop interessante overlevering op, want het volgt een door verdriet geteisterde tiener die betrokken raakt bij een op sociale media gebaseerde sÉance-trend. Denk Evil Dead ontmoet Unfriended…
Regisseurs Michael en Danny Philippou die voor het eerst een speelfilm maken, zijn geen onbekenden van de kracht van het internet. In 2013 maakten ze voor het eerst naam op YouTube. “Elke video die we maakten, hielp ons om een film te maken,” vertelt de eerste aan GamesRadar+. “We deden al deze ervaring op en leerden verschillende elementen van het filmmaken, dus toen het op het maken van een film aankwam, hadden we wat oefening, wat geweldig was.”
“We hadden ook het geluk dat we al eerder tijd op filmsets hadden doorgebracht, dus we wisten waar we aan begonnen in die omgeving,” voegt Danny toe. “Als we alleen het YouTube-werk hadden gedaan, denk ik dat het veel meer een schok zou zijn geweest, maar we wisten wat het was, dus we waren er niet zo door verrast.” Hoewel hij grapt: “Ik denk dat we nog steeds die YouTube-mentaliteit hebben, let wel, de film duurt maar 89 minuten… 94 minuten met aftiteling… ha! We hebben er 20 minuten uitgeknipt.”
Het kanaal RackaRacka van de tweelingbroers, dat momenteel 6,74 miljoen abonnees heeft, publiceert voornamelijk sinistere slapstickcontent, variërend van worstelclips en creepypasta-collabs tot korte filmpjes over een moordlustige Ronald McDonald. Met Talk to Me, dat op zijn eigen manier net zo punkrock en energiek is, wilde het tweetal echter een serieuzere weg inslaan door thema’s als groepsdruk, zelfmoord en verlies te verkennen, geïnspireerd door The Exorcist, Let The Right One In, The Vanishing en hun tijd als crewleden aan Jennifer Kent’s The Babadook.
“Ik zag het als onze therapie,” zegt Danny, die het script samen met Bill Hinzman schreef. “Ik schreef om dingen uit te drukken waarvan ik voelde dat ik ze niet online kon zetten. Ik voelde me niet comfortabel genoeg bij ons publiek. We houden van genre-dippen, en er zit wat donkere komedie in, maar we wilden niet dat het voelde alsof we de horror in de film belachelijk maakten.
“We wilden dat het zou werken als een drama en als een horror, en het was zoiets als ‘Wat is de balans? Wat is de juiste hoeveelheid om te laten zien? “Het was altijd een constante discussie. Ik wilde echt niets maken dat uitbuitend aanvoelde of iets dat aanvoelde als een splatterfilm. Ik wilde dat de horrormomenten geworteld waren in het karakter en echt aanvoelden. We wilden niet alleen choqueren om te choqueren.”
(Afbeelding credit: A24/Causeway Films/Bankside Films)
“De film gaat uiteindelijk over verbinding en we wilden dat alles wat er gebeurt verdiend werd,” zegt Michael als we vragen naar de zeldzame uitbarstingen van extreem geweld in de film. “Maar we wisten ook hoe belangrijk het was om dat alles niet uit de weg te gaan, zodat de kijkers begrijpen dat er consequenties zijn voor de beslissingen die worden genomen. Het voegt ook toe aan de spanning, het is als… ‘Ga daar niet heen’.”
“Er is een scène waarin een personage een glimp van de hel opvangt en aanvankelijk duurde die scène tweeënhalve minuut. De beelden die we kregen… het voelde alsof het een grens overschreed en we hadden zoiets van ‘Oké, laten we dit een beetje terugschroeven,'” aldus Danny. Danny valt hem bij, voordat Michael lachend onthult: “Er zaten bepaalde scènes in, zo van ‘dit krijg je nooit langs de censors’. Dus er zijn kleine flitsen die we raken; sommige van die gruwelijke dingen zitten er maar een seconde in. Twee frames of zoiets.”
Talk to Me, met Otis Dhanji, Alexandra Jensen en Sophie Wilde in de hoofdrollen, draait om de 17-jarige Mia, die nog steeds worstelt met de plotselinge dood van haar moeder twee jaar geleden. In een poging zichzelf van de herdenking af te leiden, overtuigt ze haar beste vriendin Jade om haar mee te nemen naar een avondje stappen en haar voor te stellen aan Joss (Chris Alosio) en Hayley (Zoe Terakes), die het gesprek van de dag zijn geworden sinds ze een gebalsemde hand hebben gevonden die de kloof tussen de levenden en de doden zou kunnen overbruggen.
Op elk van hun bijeenkomsten gebruiken de jongeren de hand als een soort feesttruc en lokken ze de gasten uit om het zelf te proberen. Nieuwsgierig geworden, schrijft Mia zich in en laat een gemene geest in haar lichaam, maar de dingen nemen een vreselijke wending wanneer Jade’s jongere broer Riley (Joe Bird) schijnbaar een vat wordt voor Mia’s overleden moeder – en de bende roekeloos wordt met de veiligheidsregels van de hand.
Volgens Philippous heeft het casten erg lang geduurd, vooral toen de hoofdrolspeler gevonden moest worden. Zodra Wilde auditie deed, wisten ze echter dat ze de juiste vrouw voor de baan hadden gevonden. De beslissing om haar Mia te laten spelen kostte de broers $1 miljoen aan budget, gezien Wilde’s gebrek aan credits op het witte doek tot op dat moment, dus het tweetal en hun producers legden hun eigen kosten in de pot om het nog eens dunnetjes over te doen.
“We hebben echt voor haar gevochten. We geloofden allemaal in haar en wisten dat ze het geweldig zou doen. Ze was zo toegewijd,” vertelt Danny. “Er waren dagen waarop we haar vroegen om niet te slapen, om op de set te komen nadat ze niet geslapen had, en dat deed ze. Ze was een fysieke performer, ze was emotioneel toegewijd. We hebben niets dan geweldige dingen over haar te zeggen.”
(Afbeelding credit: A24/Causeway Films/Bankside Films)
“Ze heeft zo’n dynamisch bereik en kan de subtiliteiten van elke emotie overbrengen, weet je? Haar optreden voelde echt, het voelde nooit nep of geforceerd en je hoefde nooit om Sophie heen te knippen,” zegt Michael. “Ze nam de regie zo goed op zich; ze zat er gewoon 100% in. Iedereen die in de toekomst met haar mag werken, man, die heeft het helemaal goed. Ik heb de film zo vaak gezien en er is een scène… elke keer als ik er naar kijk, word ik emotioneel en dat is allemaal dankzij Sophie. Ze is de beste.”
Aan de andere kant is de meest herkenbare acteur van de film ongetwijfeld Lord of the Rings en Chilling Adventures of Sabrina-ster Miranda Otto, die Jade’s moeder Sue speelt – en de film ook produceerde. “In het begin was het een beetje ontmoedigend, want wie zijn wij om Miranda Otto te regisseren? ‘Oh, Miranda, kun je een beetje gas terugnemen?'”, lacht Danny. Danny lacht. “Ik bedoel, kom op, dat voelt helemaal niet goed. Maar ze was zo open en meewerkend. Toen we haar ontmoetten, voelde ze meteen aan als een coole tante en dat ze meedeed, gaf ons de vrijheid om meer onbekenden te casten. Dus ze bracht zoveel in de film en ze is geweldig; zo leuk om op de set te hebben.”
Sinds Talk to Me in januari een grote hit bleek te zijn op het Sundance Film Festival, hebben de broers het script voor een andere originele horror, Bring Her Back, voltooid en hebben ze zich ingeschreven voor de ontwikkeling van een Street Fighter-verfilming. Ze hebben ook al enkele scènes geschreven voor een vervolg van Talk to Me. “We zijn hongerig,” zegt Danny over wat er nog komen gaat, maar die gretigheid, zo blijkt, neemt de aanhoudende kriebels niet weg.
“We zijn zo nerveus, bij elke productie,” grinnikt hij en verschuift in zijn stoel. “Zelfs toen ik aan deze film werkte, was ik overdag zo zelfverzekerd en ’s avonds had ik zoiets van: ‘Oh mijn god, fuck, ik heb het gevoel dat we nog niet klaar zijn! Er ging zoveel in ons om, een echte yin en yang. Maar ja, denken aan de volgende is zenuwslopend.”
“Ik ben een beetje anders, ik heb zoiets van ‘Weet je, laten we het gewoon doen’. Er moet iets zitten in het feit dat je miljoenen toevertrouwd krijgt om deze dingen te maken, ongeacht wat de ontvangst zal zijn,” zegt Michael. “Ons is echter verteld dat de tweede film belangrijker is dan je eerste film. De eerste film bewijst dat je het kunt, dat je het recht hebt om hier te zijn, en tweede films bewijzen dat je kunt blijven.” Gezien de overweldigende positieve ontvangst van Talk to Me tot nu toe, twijfelen we er niet aan dat de Philippous zal aanslaan…
Talk to Me draait nu in de Britse en Amerikaanse bioscopen. Bekijk voor meer informatie onze lijst met de spannendste aankomende horrorfilms die in 2023 en daarna onze kant op komen.