Er is iets met Mary… en andere filmpersonages uit de jaren 90. In een decennium dat gekenmerkt werd door de plotselinge opkomst van het internet en steeds geavanceerdere consumententechnologie, behielden Hollywood studiofilms hun dominante positie aan de kassa’s, terwijl indiefilms en buitenlandse films de huizen binnendrongen via huurvideo’s en kabeltelevisie. Bij geweldige films hoorden ook geweldige personages. Van modieuze tieners tot berekenende seriemoordenaars, van kungfu-agenten tot snel pratende ritselaars, de jaren ’90 hadden het allemaal.
Maar welke filmpersonages uit de jaren ’90 verdienen eigenlijk erkenning als de beste aller tijden? Tijd om naar de Matrix te gaan en u in te schrijven voor Fight Club. Dit zijn de beste filmpersonages uit de jaren ’90 ooit.
32. Stifler (American Pie)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Onbeschoft, luidruchtig en een rel. Dat is Steven Stifler, de onstuimige atleet en doorbraakrol van eind jaren ’90/begin jaren ’00 tienerfilmer Seann William Scott. Terwijl in elke andere film een personage als Stifler de bullebak koning van de gangen van zijn middelbare school zou zijn, en dat is hij nog steeds, beschouwt Stifler in American Pie een stel sullige maagden nog steeds als zijn beste vrienden en doet hij er alles aan om hen te helpen hun V-kaart te verliezen voordat ze afstuderen. In de vervolgen leiden Stiflers capriolen ertoe dat hij aan de ontvangende kant staat van de meest grove grappen en ongelukken. Maar in de eerste film, die in 1999 uitkwam, is Stifler onoverwinnelijk door zijn fratsen.
31. Ma Hon Keung (Rumble in the Bronx)
(Afbeeldingskrediet: New Line Cinema)
Nadat Jackie Chan in Hong Kong in een groot aantal martial arts hits had gespeeld, werd hij in 1995 wereldberoemd met Rumble in the Bronx. In de film van Stanley Tong speelt Chan een vis-uit-het-water agent uit Hong Kong wiens snelle vuisten en hoge trappen een puinhoop maken van de straatbendes van New York City. Terwijl Rumble in the Bronx een high-octane komedie is waarin Chan’s fysiek de hoofdrol speelt, is Keung waarschijnlijk het definitieve archetype voor Jackie Chan om te spelen, namelijk dat van een welwillende vreemdeling wiens kungfu-vaardigheden alle anderen over hun voeten laten struikelen.
30. Annie Wilkes (Misery)
(Afbeelding credit: Columbia Pictures)
Kathy Bates, die vooruitloopt op het ongemakkelijke fenomeen van popcultuurobsessives met parasociale relaties met fictieve personages in de 21e eeuw, levert een beklemmende rol af als een verpleegster die de auteur van haar favoriete boekenreeks ontvoert om een nieuw einde voor het laatste deel af te dwingen. Bates won een Oscar voor haar rol als Annie Wilkes, wiens getrainde gastvrijheid Paul Sheldon (James Caan), en ook het publiek, een vals gevoel van veiligheid geeft voordat ze haar egoïstische en waanzinnige plan onthult. De meesterzet van Rob Reiner’s moderne gotische klassieker is dat we uiteindelijk nog steeds sympathie hebben voor Annie Wilkes. Willen we tenslotte niet allemaal een gelukkig einde?
29. El Mariachi (Desperado)
(Image credit: Sony Pictures Releasing)
Terwijl Carlos Gallardo voor het eerst de titelrol van de “Mariachi” speelde in Robert Rodriguez’ eerste film El Mariachi, breidde filmster Antonio Banderas de rol uit met veel sexappeal en attitude in het vervolg Desperado uit 1995. Banderas’ versie van het personage, een schurkachtige revolverheld die doet denken aan de Westerns van weleer – die vergelding zoekt voor de moord op zijn geliefde – straalt mysterie en panache uit, waarbij het aangeboren charisma van de acteur alle tekortkomingen in het script goedmaakt. De Mariachi, die een volledig zwart ensemble en een zware gitaar draagt, loopt als een slecht voorteken voor iedereen die hem in de weg staat.
28. Ghostface (Scream)
(Afbeelding credit: Dimension Films)
Elke generatie heeft een slasher nodig. De jaren ’70 hadden Michael Myers en Leatherface, de jaren ’80 Freddy Krueger en Jason Voorhees – en de jaren ’90 Ghostface. De met messen zwaaiende seriemoordenaar in de beroemde Scream-serie, oorspronkelijk gemaakt door wijlen Wes Craven, was slechts één van de vele verschillende “spook”-maskers die gemaakt werden door het kostuumbedrijf Fun World; producent Marianne Madelana vond er één in een huis tijdens de preproductie van de eerste film. Met de medewerking van Fun World leidden enkele aanpassingen tot wat we nu kennen als Ghostface, dat een van de best verkochte Halloween-kostuums aller tijden is geworden. Maar Ghostface is alleen iconisch dankzij het werk van Craven, wiens klassieke film uit 1996 het ouder wordende slashergenre moderniseerde met geïnspireerde subversie.
27. Ace Ventura (Ace Ventura: Pet Detective)
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Goed dan! Tom Shadyac’s opzettelijk imbeciele Ace Ventura: Pet Detective wordt het best herinnerd als een komedie-tentoonstelling voor Jim Carrey op de top van zijn kunnen. Hoewel andere acteurs zoals Alan Rickman, Rick Moranis en zelfs Whoopi Goldberg aanvankelijk werden overwogen om de hoofdrol te spelen, was het Jim Carrey die ons blijvende beeld van Ace Ventura als een rock-‘n-roll agent van chaos vorm gaf. Alles wat men zich herinnert van Ace Ventura, van zijn onaangename pompadourkapsel en Hawaïshirts tot zijn nog onaangenamere gedrag, is Carrey die over het veld rent om lang te gaan. In een interview met de L.A. Times uit 1994 zei Carrey: “Ik wist dat deze film iets zou worden waar mensen echt voor gingen, of het zou me volledig ruïneren … Ik wilde onstuitbaar belachelijk zijn, en ze lieten me mijn gang gaan.”
26. Marge Gunderson (Fargo)
(Afbeelding credit: Gramercy Pictures)
Alleen een film van de Coen Brothers zoals Fargo kan zijn hoofdpersoon meer dan 30 minuten in het verhaal introduceren en het publiek toch een echte held geven om voor te juichen. In deze gevierde zwarte komedie levert Frances McDormand een Oscarwinnende prestatie als Marge Gunderson, een zwangere politiechef uit Minnesota die een griezelig geval van drievoudige moord in haar rechtsgebied onderzoekt. In deze bevroren stad vol incompetentie, belichaamt Marge warmte en bekwaamheid, haar nederige houding suggereert een plichtsgetrouwe zoektocht naar gerechtigheid – of gewoon wat uitleg. Ze is misschien niet het meest flitsende filmpersonage aller tijden. Maar is Marge onvergetelijk? Ja, zeker weten.
25. John Coffey (The Green Mile)
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Wijlen Michael Clarke Duncan werd genomineerd voor een Oscar voor zijn onvergetelijke rol als John Coffey in Frank Darabont’s bejubelde verfilming van Stephen King’s The Green Mile. In een gevangenis in Louisiana tijdens het drankverbod is Duncan’s John Coffey een torenhoge reus met een zacht hart en een gave voor genezing, en wordt hij onterecht beschuldigd van de moord op twee blanke meisjes. In de dodencel toont John zijn krachten aan een verbijsterde bewaker (Tom Hanks), waardoor de twee samen een emotionele reis kunnen maken tijdens Johns laatste dagen op aarde. John Coffey blijft overeind als een gedenkwaardig figuur van tederheid op zelfs de meest vijandige plek.
24. Darth Maul (Star Wars: Episode I – The Phantom Menace)
(Afbeelding credit: 20th Century Studios)
Toen Star Wars in 1999 herboren werd om de prequel trilogie van George Lucas af te trappen, introduceerde The Phantom Menace een angstaanjagende figuur alsof hij wilde zeggen: Dit is niet de Star Wars van je vader. Met een kroon van duivelshoorns, rode en zwarte huid en doordringende gouden ogen leek de sinistere en stille Darth Maul op een samoeraischurk uit de onderwereld – een sfeer die Star Wars een plaats gaf in de extreme esthetiek van de jaren ’90. Gespeeld door vechtkunstenaar Ray Park, maakten Mauls dodelijke lichtzwaard en ninja-acrobatiek hem tot een andere bedreiging dan zijn “voorganger” Darth Vader. In de tijdgeest van Jackie Chan en The Matrix moderniseerde Darth Maul Star Wars voor een nieuw tijdperk.
23. Raoul Duke (Fear & Loathing in Las Vegas)
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
In Terry Gilliam’s surrealistische zwarte-komedieklassieker Fear & Loathing in Las Vegas uit 1998, geeft Johnny Depp invulling aan de semi-fictionele verteller uit Hunter S. Thompson’s semi-autobiografische roman uit 1971. In wat eigenlijk Thompson’s verslag van een motorrace voor Rolling Stone had moeten zijn, leverde Thompson in plaats daarvan een manische klaagzang voor de mislukte beloften van de jaren ’60. In Gilliams filmversie draagt de kameleontische Johnny Depp de opzichtige Hawaiiaanse shirts en pilotenbrillen van Thompson, die in een waas van hallucinogenen door Las Vegas zwerft. Na Jack Sparrow is “Raoul Duke” (een pseudoniem aangenomen door Thompson) misschien wel Depp’s meest herkenbare rol en een vast Halloween-kostuum voor bijna elke filmstudent.
22. Catherine Tramell (Basic Instinct)
(Afbeelding credit: TriStar Pictures)
De bekendheid die Paul Verhoevens erotische thriller Basic Instinct uit 1992 met zich meebrengt is te danken aan Sharon Stone, die fascineert als de neo femme fatale Catherine Tramell. Catherine, een rijke erfgename en schrijfster, is een narciste pur sang die weet dat haar lichaam dodelijk is als een geslepen mes. Door ononderbroken oogcontact en haar nu iconische nauwsluitende sneeuwwitte jurk – die het pikzwarte hart in haar gladde omhulsel verraadt – laat ze mannen zwetend achter, wat allemaal een rookgordijn is om haar eigen gruwelijke misdaden te verbergen. Hoewel Verhoevens film bij de release niet populair was, is hij nu opnieuw geëvalueerd als een moderne klassieker. Met slechts een beweging van haar gekruiste benen hertekende Catherine Tramell de grenzen van seksualiteit in mainstreamfilms.
21. De IJzeren Reus (The Iron Giant)
(Afbeeldingskrediet: Warner Bros.)
“Ik ben geen pistool.” Op het eerste gezicht is de “Iron Giant” een ultracoole oorlogsmachine die rechtstreeks uit een stripboek komt. Maar in Brad Bird’s ontroerende animatieklassieker uit 1999 wil het titelpersonage van The Iron Giant (ingesproken door Vin Diesel) meer zijn dan een vernietigingswapen. In dit prachtig weergegeven stuk uit de jaren ’50, dat een eerbetoon is aan pulp sci-fi en Silver Age comics, landt een gigantische robot uit de ruimte op aarde en sluit vriendschap met een negenjarig jongetje. Onder het zware geschut schuilt een ziel, en gewapend met een sympathieke Vin Diesel leert The Iron Giant ons allemaal dat wat ons doel ook mag zijn, het niet ons bestaan dicteert.
20. Cher Horowitz (Clueless)
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
Zij maakte van gele ruit voor altijd een modestatement en van “Alsof!” de slogan van een generatie. Alicia Silverstone werd beroemd in Hollywood door Clueless, Amy Heckerlings levendige coming-of-age tienerkomedie en hervertelling van Jane Austens Emma in het hedendaagse Beverly Hills. Hoewel ze van top tot teen gekleed is in prep school chic en/of luxe athleisure, is Cher meer dan haar oppervlakkige uiterlijk. In tegenstelling tot haar opvolgers, de Plastics (uit Mean Girls), kent Cher de spirituele voordelen van het doen van goede daden, zelfs als die meestal neerkomen op het geven van make-overs aan andere mensen. Cher is niet perfect, maar als filmpersonage uit de jaren ’90 is Cher onberispelijk en ongetwijfeld de introductie voor veel jonge mensen om wat ze dragen te laten weerspiegelen hoe ze zich van binnen voelen.
19. Blake (Glengarry Glen Ross)
(Afbeelding credit: New Line Cinema)
Alec Baldwin heeft slechts acht minuten schermtijd in James Foley’s Glengarry Glen Ross, een bewerking van David Mamets bekroonde toneelstuk. Maar Baldwins korte optreden doordringt de rest van de film als een atoombom. Door middel van een verbaal opruiende monoloog over hoe alleen winnaars het verdienen om enige voordelen in het leven te oogsten, trapt Baldwins personage (simpelweg “Blake” genaamd) een heel kantoor van verkopers in de rug om hen te laten concurreren voor hun eigen levensonderhoud. Blake’s polemiek over welvaart door zelfvernietiging, die vooruitloopt op de ghouls van de sociale media die de deugden van de hustle-cultuur verkondigen, laat je bijna de nicotine in zijn adem ruiken. Hoewel alleen Al Pacino door de Academy werd erkend om hem een nominatie voor Beste Bijrol te geven, is het “Blake” dat mensen eraan herinnert waarom “koffie voor closers” is.
18. Mona Lisa Vito (My Cousin Vinny)
(Afbeeldingskrediet: 20th Century Studios)
Modieus en gepassioneerd, Marisa Tomei is een pistool van een vrouw in Jonathan Lynn’s duurzame komedie My Cousin Vinny uit 1992. Hoewel ze op papier slechts de verloofde is van Joe Peschi’s Vinny Gambini, stijgt Mona Lisa Vito boven iedereen uit om de echte showstopper van de film te worden, een pittige Italiaans-Amerikaanse vrouw van de tweede generatie die trots contrasteert met de primaire landelijke setting van de film in Alabaman. Tomei won terecht een Oscar voor haar prestatie, waarbij ze een volledig gerealiseerd individu neerzette dat meer is dan de oppervlakkige stereotypen van Italianen aan de oostkust.
17. Candyman (Candyman)
(Afbeelding credit: TriStar Pictures)
Candyman… Candyman… Candyman… Candyman… Candyman. Ziet u iemand in de spiegel? In Bernard Rose’s verfilming van Clive Barker’s korte verhaal roept het zingen van de naam “Candyman” (gespeeld door Tony Todd) de wraakzuchtige geest op van een 19e eeuwse zwarte man die gelyncht werd omdat hij een liefdesrelatie had met een blanke vrouw. Candyman is een avatar van het kwaad dat gesmeed is in het vuur van racisme en classicisme in de Verenigde Staten, en voldoet aan de geest van het horrorgenre als een uitnodiging voor het publiek om tragische politieke realiteiten te verkennen door de veiligheid van het bovennatuurlijke. Candyman, tot leven gebracht door Tony Todd, is net zo gekweld als knap, een onderscheid dat hem onderscheidt van andere slashericonen met littekens.
16. “Tequila” Yuen (Hard Boiled)
(Afbeelding credit: Golden Princess Film Production)
Als John McClane de grootste actieheld van de jaren ’80 was, dan is zijn opvolger van de jaren ’90 zonder twijfel “Tequila” Yuen, gespeeld door de woest koele Chow Yun-fat. In John Woo’s heroïsche bloedvergietklassieker Hard Boiled speelt Chow Yun-fat de hoofdrol als een harddrinkende, jazz-liefhebbende sergeant van de politie van Hong Kong die in conflict komt met zijn superieuren vanwege zijn roekeloze methodes en koppige trotseren van bevelen. Zijn favoriete wapens – twee pistolen, één in elke hand – veranderen hem in iets van een kunstenaar, een schilder die muren bespat met het bloed van zijn onderwereldvijanden. Tequila mag dan niet zo vereerd zijn als McClane, deze twee losgeslagen agenten weten wat het is om slechteriken neer te maaien en van gebouwen te springen. Maar slechts één van hen deed het met een baby in de armen.
15. Alexander Dane (Galaxy Quest)
(Afbeelding credit: DreamWorks Pictures)
Als u ooit op een stripboekenconventie bent geweest en een has-been hebt gezien die handtekeningen verkocht, dan hebt u Alexander Dane gezien. Alexander Dane, met diepe oprechtheid gespeeld door wijlen Alan Rickman, is een Shakespeariaanse acteur die zich verslagen voelt door het feit dat hij alleen herinnerd zal worden voor Galaxy Quest, een fictieve sciencefictionshow in de geest van Star Trek. Hoewel Rickmans rol slechts een onderdeel is van een groter geheel (allemaal tv-acteurs die naar de ruimte worden gebracht door echte aliens die hun hulp nodig hebben), is het zijn moeizame reciteren van zijn eigen cringe-inducerende slagzinnen – “By Grabthar’s Hammer, I will wven you!” – die hem de reden maakt waarom iedereen altijd op Galaxy Quest zou moeten afstemmen.
14. Clarice Starling en Hannibal Lecter (The Silence of the Lambs)
(Afbeelding credit: Orion Pictures)
Hoewel FBI-stagiaire Clarice Starling (Jodie Foster) en de gevangen moordenaar Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) duidelijk verschillende personages zijn, zijn hun verhalen zo met elkaar verweven dat het moeilijk is om ze uit elkaar te halen. In Jonathan Demme’s ongeëvenaarde thriller The Silence of the Lambs zijn Clarice en Hannibal twee zeer intelligente personen die samen aan een zaak “werken” om een andere moordenaar op te sporen, hoewel Demme’s film het onduidelijk maakt wie nu eigenlijk de touwtjes in handen heeft. Terwijl Clarice vastberaden is om het recht te handhaven, wordt ze voor altijd veranderd door de duisternis in Hannibal. Zowel Foster als Hopkins leveren een van de beste prestaties ooit in hun carrière, en dat terwijl ze aan weerszijden van gevangenistralies en plexiglas staan.
13. The Dude (The Big Lebowski)
(Afbeelding credit: Gramercy Pictures)
De beschermheilige van chillaxing die weet wat het betekent als een tapijt een kamer samenbindt, Jeff Bridges’ beruchte “The Dude” is een van die filmpersonages die uit het niets opdoken en nu kan niemand zich meer een tijd vóór hem herinneren. The Dude, die losjes gebaseerd is op een echte vriend van de schrijvers/regisseurs Joel en Ethan Coen, paradeert door de stad in niets anders dan een badjas en witte Hanes t-shirts; hij ziet eruit alsof je hem op een kilometer afstand kunt ruiken. In de beroemde komedie van de gebroeders Coen vertegenwoordigt The Dude de deugden van het behouden van een zorgeloze kalmte te midden van een nodeloos ingewikkeld universum.
12. Kevin McCallister (Home Alone)
(Afbeeldingskrediet: 20th Century Studios)
Wat als Rambo klein was? Dat is het basisidee achter de gestrande held van Chris Columbus’ kerstklassieker Home Alone. Kevin McCallister, gespeeld door de toenmalige kindacteur Macaulay Culkin, is de gefrustreerde jongste broer van de McCallister-clan die zijn kerstwens krijgt om alleen gelaten te worden. Hoewel Kevin geniet van de vrijheid om een heel huis voor zichzelf te hebben, beseft hij al snel wat het betekent om deel uit te maken van een gezin. Zijn liefde voor hen inspireert zijn vindingrijkheid om hun huis te verdedigen – met bizar sadisme – tegen een stel stelende indringers. Mogen we allemaal een voorbeeld nemen aan Kevin als het tijd is om te beschermen wat ons het meest dierbaar is.
11. Tracy Flick (Verkiezing)
(Afbeelding credit: Paramount Pictures)
We kennen allemaal wel een Tracy Flick in ons leven. Als u die niet kent, bent u misschien Tracy Flick. Tracy Flick is afkomstig uit Tom Perrotta’s roman Election uit 1998 en werd in 1999 door Reese Witherspoon naar het witte doek gebracht in de filmversie (geregisseerd door Alexander Payne). Ze is een intelligente en ambitieuze middelbare scholier wiens hypergedreven focus om een schoolverkiezing te winnen iedereen ervan weerhoudt haar vriendin te zijn. In de jaren sinds de opmerkelijke prestatie van Witherspoon is “Tracy Flick” steno geworden voor elke doorzetter en girl bosses die anderen niet per se inspireert om haar te volgen, maar hen wel onderwerpt om dat te doen.
10. Geest (Aladdin)
(Afbeelding credit: Disney)
De magie van Genie, uit Disney’s geanimeerde hit Aladdin, was en is Robin Williams. Na het casten van de komedietitaan realiseerden de producenten zich dat niemand voor Robin Williams kan schrijven. In een ongebruikelijke aanpak van Disney voor zijn animatiefilms, nodigden de voice-over regisseurs Williams uit om te doen waar hij het beste in is – improviseren over het script – zodat ze met opties konden animeren. Wat ze kregen waren uren van pure genialiteit, met Williams die helemaal los ging als een almachtige magische kracht die niet gebonden was aan de realiteit. Hoewel er in de loop der jaren slechts druppels van de ongebruikte opnames online zijn gekomen, zorgt wat er daadwerkelijk in de uiteindelijke versie van de film is gebruikt ervoor dat de Genie van Williams een van de beste personages in films aller tijden is, geanimeerd of niet.
9. Henry Hill (Goodfellas)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
Als elke generatie een bepalende gangster in de film zou moeten hebben, dan hebben de jaren ’90 Henry Hill, gespeeld door Ray Liotta. Gebaseerd op de levensechte figuur die verbonden is aan de Lucchese misdaadfamilie, geeft Liotta de rol een goed uiterlijk en een innemende charme, vooral als een man die een leven in de misdaad begint met eindeloze beloftes om uiteindelijk tot aan zijn nek in de problemen te belanden. Door de ongeëvenaarde regie van Martin Scorsese is het verhaal van Henry Hill dat van een grote Amerikaanse tragikomedie, de opkomst en ondergang van een gemaakte man die zo ver eindigt van waar hij had willen zijn.
8. Wayne & Garth (Wayne’s World), Jay & Silent Bob (Clerks), en Lloyd & Harry (Dumb & Dumber)
(Afbeelding credit: New Line Cinema, Miramax, Paramount Pictures)
Beginnend met Bill & Ted’s Excellent Adventure in 1989, werden de jaren ’90 op bizarre wijze overspoeld met domme duo’s om een decennium met hilarische vriendschappen te vullen.
In Wayne’s World, gebaseerd op de sketches van Saturday Night Live, vertegenwoordigen Mike Myers en Dana Carvey het grunge-tijdperk als twee wannabe-rockers die vanuit de kelder van hun moeder een public access tv-show hosten. In Clerks hangen de New Jersey homies Jay en Silent Bob (Jason Mews en schrijver/regisseur Kevin Smith) de hele dag buiten een buurtwinkel om illegale goederen te verkopen en gratis wijze raad uit te delen. In Dumb & Dumber spelen Jim Carrey en Jeff Daniels twee beste vrienden uit Rhode Island die naar Colorado afreizen op een missie om een getrouwde vrouw voor zich te winnen. Er is gewoon iets aan de jaren ’90 dat de domste mensen die je kent aanmoedigde om bij elkaar te blijven, ongeacht wat het leven hen voor de voeten werpt.
7. Austin Powers en Dr. Evil (Austin Powers: International Man of Mystery)
(Afbeelding credit: New Line Cinema)
Toen de vader van Mike Myers in 1991 overleed, besefte de komediester hoezeer zijn smaak voor popcultuur uit de jaren 60 zijn eigen smaak beïnvloedde. In 1997 bracht Myers een eerbetoon aan zijn lieve vader door te schrijven en de hoofdrol te spelen in Austin Powers: International Man of Mystery (geregisseerd door Jay Roach). Austin Powers is een oprechte satire op spionagehelden zoals James Bond en is conventioneel lelijk – rotte tanden, een borstelige borst, een slap postuur – maar zijn zelfvertrouwen maakt hem een magneet voor alle schatjes. Ondertussen speelt Myers dubbele diensten als het getekend en onbekwaam meesterbrein Dr. Evil, wiens citaten enkele van de populairste memes op het internet zijn geworden.
6. Vivian Ward (Pretty Woman)
(Afbeelding credit: Buena Vista)
Het is de film die Julia Roberts naar wereldwijde roem lanceerde om de bepalende filmster van het decennium te worden. In Garry Marshalls tijdloze romantische komedie uit 1990 speelt Roberts Vivian Ward, een prostituee met een hart van goud die wordt meegenomen door een rijke zakenman (Richard Gere). Met Roberts’ unieke magnetisme en haar voor Hollywood gemaakte schoonheid voelt Vivian zich levendig als een vrouw met allerlei hoop en dromen voor zichzelf, terwijl ze weigert haar waarde te laten bepalen door de aard van haar werk.
5. Neo (The Matrix)
(Afbeelding credit: Warner Bros. Pictures)
Kent u kung fu? Aan het begin van de 21e eeuw stuurden de broers en zussen Wachowski iedereen op pad met The Matrix, een sciencefictionklassieker die de wereld op zijn kop zette. Centraal in het verhaal over een buitenwereldse revolutie tegen een ras van machines staat Keanu Reeves, in de rol van een stoïcijnse hacker genaamd “Neo”. Hoewel Neo emotioneel afstandelijk en gereserveerd is, is zijn reis van nederige bureaujongen naar de Christus-achtige voorbestemde held van de rebellie van de mensheid zowel inspirerend als opwindend. In voor- en tegenspoed, Neo’s ziekelijke leren trenchcoat en zonnebril hebben voor enige tijd opnieuw gedefinieerd hoe “cool” eruit ziet op het witte doek, in ieder geval totdat de kleurrijkere superhelden hun opwachting maakten.
4. John Doe (Seven)
(Afbeelding credit: New Line Cinema)
Zelfs nu nog weten we eigenlijk niets over Kevin Spacey’s John Doe. Dat maakt hem zo verontrustend en onvergetelijk. Hij is een man van nergens, mogelijk van overal. Hij zou in dezelfde bus kunnen zitten, of aan de volgende tafel in een restaurant. Toch is zijn vermogen tot kwaad gruwelijk. In David Finchers meeslepende psychologische thriller voert de nihilistische seriemoordenaar van Spacey een reeks moorden uit die gebaseerd zijn op de Bijbelse zeven hoofdzonden, waarbij zijn meesterplan uiteindelijk zijn eigen grote uitweg is. John Doe, gekenmerkt door een ongewone evenwichtigheid en een sombere kijk op de wereld, is een personage dat past bij de jaren ’90: donker, dreigend en moeilijk uit te leggen. Hoe toepasselijk voor de jaren die volgden.
3. Tyler Durden (Fight Club)
(Afbeelding credit: 20th Century Studios)
Het komt door Brad Pitt dat we alle regels van Fight Club kennen. In David Finchers blijvende sociale satire en misdaaddrama speelt Brad Pitt op memorabele wijze de enigmatische Tyler Durden, een nieuwe vriend van Edward Nortons naamloze hoofdpersoon die zijn saaie leventje op zijn kop zet. (Ja, er zit natuurlijk meer achter dat verhaal, maar we zullen de spoilers achterwege laten voor degenen die hun avondje Fight Club nog niet achter de rug hebben). Zoals Tyler Durden het zelf zegt in de film, is hij alles waar moderne mannen op hopen te lijken en zich naar hopen te gedragen. Hoewel het eigenlijke punt van Finchers films is dat hij dat niet zou moeten zijn, heeft dat legioenen mannen er niet van weerhouden om precies dat te denken.
2. Dr. Sean Maguire (Good Will Hunting)
(Afbeeldingskrediet: Miramax)
Wanneer vijf andere therapeuten er niet in slagen om de briljante en verwarde ziel van Will Hunter (Matt Damon) te kraken, is er de wereldvermoeide Dr. Sean Maguire, gespeeld door Robin Williams in een Oscarwinnende prestatie. Dr. Maguire, een Vietnam-veteraan die nog steeds lijdt onder de dood van zijn vrouw, wordt de perfecte therapeut voor Will, een 20-jarige conciërge met een geniaal intellect. In een van zijn meest gevierde dramarollen is Williams warm maar streng, uitnodigend maar geen doetje. Als een entiteit die volgens Will respect verdient, ontdekken de twee mannen in elkaar de middelen om het leven volgens hun eigen voorwaarden te leven, zonder spijt. Door de tedere regie van Gus Van Sant is de Dr. Maguire van Williams iemand die ons allemaal heeft geleerd wat het betekent om naar een meisje te gaan kijken.
1. Jules Winnfield en Vincent Vega (Pulp Fiction)
(Afbeeldingskrediet: Miramax)
L.A. huurmoordenaars Jules Winnfield (Samuel L. Jackson) en Vincent Vega (John Travolta) zijn onafscheidelijk en boeiend in Quentin Tarantino’s ongenaakbare hit Pulp Fiction uit 1994. Gespeeld door een oplevende John Travolta en een denderende Samuel L. Jackson (wiens carrière na deze film nooit meer hetzelfde was), treden beide mannen toe tot de annalen van de grootste antihelden van de cinema op de funky melodie van “Jungle Boogie,” waarbij vooral Jules zich laat voorstaan op een verfrissende Blaxploitation-energie; zie hem maar eens het melodrama van zijn epische Ezechiël 25:17-recitatie opvoeren. Maar hoeveel verwoesting deze mannen ook aanrichten in Pulp Fiction, ze eindigen het verhaal heel rustig door middel van een intens gesprek. Dat is hoe je een film eindigt: niet met een knal, maar met een laatste slok koffie en je portemonnee terug in je zak.