Aquaman: Het Verloren Koninkrijk – Het trieste verhaal van Aquababy

Aquaman heeft een reputatie als een beetje een mafkees, dankzij zijn opzichtige kostuum en zijn geschiedenis als de man die met vissen praat in de klassieke tekenfilm Super Friends uit de jaren ’70. En zijn winnende DC-filmportret door Jason Mamoa heeft deels ingespeeld op de leuke fantasie achter het stereotype beeld van Aquaman.

Maar Aquaman: The Lost Kingdom begeeft zich in gevaarlijk vaarwater met de introductie van de zoon van Arthur Curry (die in de stripverhalen Arthur Curry Jr. heet), en komt dichter in de buurt van een van de donkerste striphoofdstukken in de geschiedenis van Aquaman, die ironisch genoeg plaatsvond toen Super Friends de reputatie van de held in de popcultuur aan het vestigen was als een soort punchline.

In de nieuwe trailer voor Aquaman: The Lost Kingdom treedt Arthur Curry in de voetsporen van zijn vader, woont hij in een vuurtoren en zorgt hij voor zijn zoontje als een klaarblijkelijke alleenstaande vader, terwijl de vermoedelijke moeder van de baby, Mera, slechts één keer in de trailer te zien is, in gevangenschap (waarover dadelijk meer).

Hij werkt bij als koning van Atlantis en heeft te maken met onrust onder zijn volk te midden van een reeks gewelddadige aanvallen van zijn gezworen vijand Black Manta, die het op Aquaman gemunt heeft dankzij de rol van de held in de dood van zijn vader in de vorige film.

“Ik ga Aquaman vermoorden en alles vernietigen wat hem dierbaar is,” belooft Black Manta in de trailer. “Ik ga zijn familie vermoorden en zijn koninkrijk tot as verbranden.”

Het is dat laatste – “zijn familie vermoorden” – dat hier een oprecht tragische comic book relevantie heeft. In 1977 (slechts een paar jaar na het debuut van Super Friends in 1973) beleefde Aquaman een van de gruwelijkste momenten van zijn leven in het verhaal ‘Aquaman: Death of a Prince.’

Aquaman: De dood van een prins

(Afbeelding credit: DC)

In dat verhaal wordt Aquaman geconfronteerd met het verlies van het koninkrijk Atlantis in een staatsgreep, terwijl hij tegelijkertijd zijn ontvoerde zoon probeert te redden van Black Manta. Het zit zo… Aquaman faalt.

Black Manta slaagt erin om Aquababy (ja, zo noemden ze hem in de strips en dat doen ze nog steeds) te vangen en in een bol te stoppen die zich met lucht vult, waardoor het kind verdrinkt en Aquaman gedwongen wordt om met zijn hulpje Aqualad te vechten tot de dood erop volgt. Het gevecht begint, maar Aquamans octopus Topo valt Black Manta aan en vernietigt de besturing die Aquababy zal bevrijden.

Lees verder  Spider-Man: Over het Spider-Verse End uitgelegd: uw grootste vragen beantwoord

Aquaman slingert zijn drietand naar Aquababy’s glazen gevangenis en breekt hem zo los, maar het is te laat – Aquababy is dood. Vanaf dat moment loopt Aquamans leven een tijdje uit de hand, waardoor hij vervreemd raakt van Mera en in conflict raakt met Aqualad, die hij legitiem probeerde te doden om zijn zoon te redden in opdracht van Black Manta.

Aquababy is de afgelopen jaren teruggekeerd als de nog levende babyzoon van Arthur en Mera, dankzij de kracht van de reboot. Maar zijn tragische, originele verhaal blijft een van de belangrijkste verhalen uit de lange stripgeschiedenis van Aquaman.

Aquaman: De dood van een prins

(Afbeelding credit: DC)

Zal Black Manta Aquababy doden in Aquaman: The Lost Kingdom? Nou… dat betwijfelen we. Ten eerste omdat dat een beetje deprimerend lijkt voor een PG-13 superheldenfilm, zelfs een die geregisseerd is door horrormeester James Wan.

Maar ten tweede gaan we terug naar die ene clip van Mera, gevangen in – wat anders? – een grote glazen, bolvormige gevangenis. Zou dit niet het einde zijn van Aquababy, maar van Mera?

Dat zullen we te weten komen als Aquaman: The Lost Kingdom in december uitkomt.

Hij mag dan wel een beetje een popcultuurfiguur zijn, maar Aquaman is stiekem een echte slechterik.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.