Het was een bitterzoete ervaring om Baldur’s Gate 3 in de loop van een paar maanden langzaam uit te spelen, terwijl Larian regelmatig spelveranderende functies en aanpassingen aan de levenskwaliteit uitbracht. Stel je voor dat je je een weg baant door een buffet met drie Michelinsterren en dat er af en toe een ober naar buiten komt om nog een extra gerecht aan het menu toe te voegen. En dan blijkt het vijfde extra gerecht iets te zijn dat u echt wilde – laten we het Inventory Management SoufflÉ noemen – maar nu zit u al vol en kunt u er niet veel van eten. Weet u, dat was echt lekker, maar als ik nog wat langer had gewacht met eten, had ik er misschien nog veel meer van genoten.
Deze gedachte – of een minder metaforische versie van deze gedachte – heb ik dit jaar vaak gehad. 2023 was een geweldig jaar om games te spelen, en misschien nog wel een beter jaar om te wachten om games te spelen. De comeback-verhogende release van Cyberpunk 2077: Phantom Liberty en de bijbehorende 2.0-update is waarschijnlijk het meest extreme voorbeeld van wachten op verbeteringen. Maar zelfs voor spellen die in eerste instantie dit jaar zijn uitgebracht, kan zelfs een maand of twee wachten leiden tot een dramatisch verbeterde eerste indruk.
Maak geweldige RPG’s nog beter
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Baldur’s Gate 3 is een interessant voorbeeld omdat het na Early Access in een algehele geweldige vorm werd gelanceerd. Dit was geen ‘wacht tot ze het oplossen’-ramp zoals PayDay 3, verre van dat. Het was niet nodig om te wachten met spelen, en dat geldt meestal voor alle spellen waar ik het over ga hebben. Ik heb me prima vermaakt in Baldur’s Gate 3, zelfs zonder de voordelen van de vele post-releasepatches, en het was leuk om deel te nemen aan de lanceringshype van de RPG. Dat is een van de weinige voordelen van het spelen van een spel vanaf het begin. Er is geen nabootsing van die nieuwe spelomgeving waarin iedereen tegelijkertijd dingen aan het uitzoeken is en zich door de nieuwe content aan het worstelen is, en het gepraat in de gemeenschap een ongekend hoogtepunt bereikt. Het is leuk! De lanceerdag kan leuk zijn, tenminste als het volgens plan verloopt.
Dat gezegd hebbende, het Baldur’s Gate 3 van vandaag steekt met kop en schouders uit boven het Baldur’s Gate 3 van augustus. Een deel van mij zou echt willen dat ik het voor de eerste keer kon spelen – niet om helemaal opnieuw van hetzelfde te genieten, maar om een meer gepolijste en minder onhandige ervaring te hebben. En ja, ik zou gewoon een nieuw personage kunnen maken voor een nieuwe campagne, maar ik heb op dit moment een heleboel andere spellen die mijn naam roepen. En zoals ik al eerder zei, ik zit al behoorlijk vol.
Ik ben jaloers op de mensen die aan hun reis beginnen met functies als de Magische Spiegel beschikbaar, met de epiloog na de game die al klaar is, met companion inventory management dat niet kolossaal zuigt, met aangescherpte prestaties voor Act 3, en met de zo belangrijke penis fysica. Baldur’s Gate 3 is een spel met veel wrijving in het ontwerp, maar deze patches hebben onbedoelde ruwe hoeken weggeschuurd voor een veel soepelere ervaring. De eerste dag was een geweldige tijd om Baldur’s Gate 3 te spelen – het staat niet voor niets bovenaan onze lijst van beste games van 2023 – maar nu het einde van het jaar nadert, is er nog nooit een beter moment geweest.
(Afbeelding credit: Bethesda)
Ik zou collega mega RPG Starfield een andere, ietwat paradoxale beoordeling geven. Je zou kunnen argumenteren dat alle games voortdurend verbeterd kunnen worden met meer patches, maar als we die weg te ver volgen, zullen we eeuwig moeten wachten, voortdurend geprikkeld door een beter bedachte versie. Dat gezegd hebbende, qua onaangeboord potentieel voelt het alsof de beste tijd om Starfield te spelen nog moet komen, ook al draait en speelt het nu veel beter dan in september. En nogmaals, het is niet zo dat het volledig onspeelbaar is, of ooit is geweest. In onze recensie van Starfield krijgt het de volle sterren, want ondanks de volledig terechte kritiek op Bethesda’s ontwerpprincipes en de uitvoering daarvan door Starfield, is het moeilijk om het spel neer te leggen als u echt klikt met de visie van dit spel.
Veel mensen houden al van Starfield, maar veel mensen ook niet, of in ieder geval niet zoveel als ze hadden gehoopt. Ik weet niet of een aantal patches dit spel een Skyrim-erfenis kan bezorgen, laat staan dat het op het niveau van Baldur’s Gate 3 of de Cyberpunk 2077 van vandaag kan komen. Ik durf er echter wel om te wedden dat Starfield over, laten we zeggen, zes maanden een stuk leuker zal zijn. Bethesda belooft ingebouwde ondersteuning voor mods, stadsplattegronden, verbeterd reizen en meer in de komende patches. Als het releaseschema het toelaat, is medio 2024 waarschijnlijk het moment waarop ik me echt in Starfield zal storten, dat kan ik u wel vertellen.
Laat games met live services decomprimeren
(Afbeelding credit: Blizzard)
Ik zeg niet dat u nooit spellen moet spelen tijdens de lancering. Ik heb een week vrij genomen om Elden Ring te spelen toen het uitkwam en ik zal het waarschijnlijk weer doen voor Elden Ring 2: Electric Boogaloo, of misschien alleen de DLC. Ik vind wel dat je spellen nooit vooraf moet bestellen, maar dat doet er niet toe. Mijn punt is dat wachten om spellen te spelen altijd beter is voor uw geld – tenzij u Nintendo-spellen koopt, die nog steeds 60 brutale dollars zullen kosten lang nadat u en ik naar ruimtestof zijn teruggekeerd – en vaak ook beter voor uw tijd.
Spellen in bepaalde genres hebben meer kans om met problemen gelanceerd te worden, en niets komt er betrouwbaarder ondergekookt uit dan live service spellen. Diablo 4 is waarschijnlijk het duidelijkste voorbeeld uit 2023 van hoe een paar maanden van feedback-ondersteunde updates een spel drastisch kunnen verbeteren. Omdat ik veel Diablo 3 heb gespeeld, wist ik vanaf het begin dat ik Diablo 4 niet op dag één zou spelen. Ik had geen kristallen bol nodig om te voorspellen dat het minstens een paar weken een puinhoop zou zijn. En zie, de lancering en het openingsseizoen van Diablo 4 waren rommelig, om het vriendelijk uit te drukken. Om het minder vriendelijk te zeggen, ik ben blij dat ik de hoofdpijn van Seizoen 1 heb overgeslagen.
(Afbeelding credit: Blizzard)
Het zijn altijd de kleine dingen. De XP grind, de drop rates, klassenbalans, de endgame loop, gaten in de resource-economie. Net als vers gekookt vlees hebben deze dingen tijd nodig om te rusten. De kern van Diablo 4 is vanaf het begin solide geweest, maar het ontbrak aan finesse en duurzaamheid. Gelukkig is Seizoen 2 behoorlijk transformerend geweest. Ik kan alleen al uit het lezen van de patch notes opmaken hoeveel dingen er verbeterd zijn, plus de community is tegenwoordig zichtbaar gelukkiger en al mijn Diablo-vrienden vertellen me dat het spel in veel betere vorm is. De dingen zijn ongeveer gegaan zoals ik had voorspeld, wat betekent dat deze maand een veel beter moment lijkt om Diablo 4 in te duiken, vooral met de vakantie in het vooruitzicht.
Dit is allemaal een persoonlijke regel van mij, en net als mijn regel om naar het nieuwste spel in een serie te gaan, is het van geval tot geval verschillend. Toen ik mijn Armored Core 6 review schreef, was ik al enthousiast over de nieuwste mech van FromSoftware, maar het valt niet te ontkennen dat het balanceren van de wapens na de lancering meerdere builds en speelstijlen veel levensvatbaarder en leuker heeft gemaakt. Hetzelfde geldt voor Remnant 2, dat ik ook erg leuk vond bij de lancering, en Lies of P, dat niet alleen de wapens heeft aangepast, maar ook de meeste kunstmatig verlengde, ontwijkende eindbaasanimaties heeft verholpen. Al deze spellen waren goed bij de lancering. Nu zijn ze beter! Dus als u iets meeneemt uit dit artikel, is het dat u zich niet moet laten verleiden door FOMO. Uw ervaring gaat nergens heen. U hebt niets te verliezen en veel te winnen door te wachten om zelfs de grootste games te spelen – vooral de grootste games.