“Ik denk dat niemand van ons zich bewust was van hoe gek het zou worden – in feite waren we dat zeker niet,” zegt filmmaker Catherine Hardwicke over de wervelende nasleep van haar megahit Twilight uit 2008 en de impact die het had op haar en haar jonge hoofdrolspelers. “Voordat we gingen filmen, ging ik naar een boeklezing met schrijfster Stephenie Meyer en er was een grote menigte. Toen ze de naam ‘Edward’ zei, begonnen de mensen uit volle borst te schreeuwen alsof ze The Beatles hadden gezien,” lacht ze. “Ik dacht: ‘Oh, mijn God. Ze zei net de naam van het personage. Wacht maar tot deze fans echt een persoon zien die deze man speelt. Het gaat uit de hand lopen.'”
Ze zit er niet ver naast. Hardwicke’s vierde film, die 15 jaar geleden uitkwam, lanceerde niet alleen een enorm succesvolle filmfranchise, maar wakkerde ook de zeitgeist van de popcultuur aan en baarde de hausse op het gebied van “Young Adult”. Twilight is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van Meyer en volgt Bella Swan (Kristen Stewart), een verlegen 17-jarige die naar het permanent bewolkte stadje Forks in de staat Washington verhuist. Tijdens haar eerste dag op haar nieuwe middelbare school valt haar oog op een mysterieuze bleke vreemdeling genaamd Edward Cullen (Robert Pattinson) en al snel vallen de twee hals over kop voor elkaar.
SUBSCRBE!
(Afbeelding credit: Future)
Dit artikel verscheen voor het eerst in de Bikeriders-uitgave van Total Film magazine – abonneer u hier om te besparen op de coverprijs, exclusieve covers te ontvangen en het elke maand bij u thuis of op uw apparaat te laten bezorgen.
Maar zoals bij alle goede liefdesverhalen zit er een addertje onder het gras: Edward blijkt een 108 jaar oude vampier te zijn die bijna een eeuw eerder in de ondoden is veranderd, en zijn verboden liefde voor een sterfelijke veroorzaakt chaos tussen zijn broedsel en een rivaliserende clan. Voordat het paar tijd heeft om hun tanden in hun opbloeiende romance te zetten, dreigt een trio gevaarlijke nekbijters hen uit elkaar te scheuren – in dit geval letterlijk.
Het is moeilijk om je een tijd te herinneren waarin de Twilight Saga niet alomtegenwoordig was. In het midden van de jaren ’90 hadden Meyers romans al een felle online fanbase opgebouwd die gretig werd gevoed door de maker. Dankzij Hardwicke’s verfilming werd het publiek wereldwijd getrakteerd op nog meer tienergerichte films, met films als The Hunger Games en de Divergent-serie in het kielzog – maar aanvankelijk werd iedereen door dit subgenre verrast, vooral Hollywood. “Niemand wist dat het een gigantische franchise of een waanzinnige hit zou worden,” vertelt Hardwicke aan Total Film. “Het was afgewezen door alle andere studio’s. Niemand dacht dat het iets zou worden, dus ik had wat autonomie zodat ik mijn eigen gevoel erin kwijt kon,” legt ze uit. “We werden met rust gelaten.”
Door onder de radar te blijven, kon Hardwicke – die haar tanden zette in het maken van gruizige indies zoals het coming-of-age drama Thirteen uit 2003 en de skatefilm Lords of Dogtown uit 2005 – haar kijk op het verhaal doordrenken met dezelfde rauwe emotie die haar zo’n krachtige stem in het filmmaken maakte. Het bleek dat Meyer’s zeer emotionele fantasie dit hoofdingrediënt hard nodig had tijdens het eerste scriptschrijfproces van de film. “Na het lezen van het eerste script dat ze me stuurden, ging ik letterlijk naar mijn vergadering met de studio, gooide het in de prullenbak en zei: ‘Dit script kunnen jullie niet maken,'” zegt Hardwicke over haar eerste ontmoeting met Twilight. “Bella was een supersteratlete, ze was niet zo onhandig en herkenbaar als in het boek en ze eindigde ook nog eens met FBI-agenten die op jetski’s achter haar aanzaten. Ik had zoiets van: ‘Dit moet weg. We moeten terug naar de essentie van het boek.
Een nieuwe start
(Afbeelding credit: Lionsgate )
Nadat Hardwicke uiteindelijk was aangenomen, nam ze Dexter-scenarioschrijfster Melissa Rosenberg in dienst om het script te herschrijven, waarbij ze zich concentreerde op de dingen die zij het belangrijkst vond. “Geen van de leidinggevenden had het boek gelezen,” onthult ze. “Ik zei tegen hen: ‘Het moet meer gaan over het verlangen naar liefde en de eerste keer dat je verliefd wordt op iemand; dat extatische, gevaarlijke en radicale gevoel. De schrijver kreeg het in het boek, maar ik wilde zien of ik het op het scherm kon krijgen. We gooiden het originele script in de prullenbak en schreven een nieuw script.”
Met een vocale online fanbase die druk aan het discussiëren was over hoe een Twilight-film er volgens hen uit moest zien, luisterde Hardwicke naar hun inbreng, maar hij wist wanneer en waar hij de grens moest trekken. “Ik probeerde er zo goed mogelijk voor te zorgen dat de fans niet uit hun dak zouden gaan,” geeft ze toe. “Natuurlijk las ik de online commentaren over de scènes die mensen absoluut geweldig vonden en de regels die ze op hun arm getatoeëerd hadden en ik dacht dan: ‘Ik moet deze scènes recht doen. Ik moet ze geweldig maken, zodat als je het in het boek geweldig vond, je het op het scherm ook geweldig gaat vinden.'”
Deze fan-creator dynamiek kwam beter tot zijn recht tijdens het filmen, maar voordat dat kon gebeuren, was het een beetje een hindernis tijdens het castingproces. Omdat veel fans de hoofdrollen van Hardwicke’s film al in hun hoofd hadden, was het een lastige taak om de juiste sterren te vinden.
“Kristen en Rob vinden was zeker een grote uitdaging,” herinnert Hardwicke zich. “De fans wilden Emily Browning [om Bella te spelen]. Ik heb Emily ontmoet, maar op dat moment was haar hoofd niet op de juiste plaats om zich aan de serie te verbinden. Ze had net een vreemde ervaring gehad in een andere film, dus ik wist dat ze niet precies die actrice zouden krijgen die ze wilden,” zegt ze. “Ze dachten ook aan Henry Cavill [voor Edward], maar hij was echt te oud om een 17-jarige op de middelbare school te spelen [Cavill was toen midden 20] dus ik wist dat je niet echt kon doen wat de fans wilden.”
Hardwicke vond haar Bella na het zien van Stewart in 2007’s drama Into the Wild, maar haar Edward identificeren was moeilijker. “Edward was een verbazingwekkend wezen dat al bijna 100 jaar leefde. Hij is mysterieus en Byron-achtig, dus hoe vind je dit kind? De meeste jongens die auditie deden zagen eruit als een leuke jongen op je middelbare school en dat bracht het niet op het niveau van mysterie, intrige, dood en angst dat Edward nodig had. Het was een superuitdaging.”
Een soort magie
(Afbeelding credit: Lionsgate/Summit)
Uiteindelijk castte Hardwicke Pattinson, toen vooral bekend van zijn korte rol als de gedoemde tovenaar Cedric Diggory in Harry Potter and the Goblet of Fire – en fans maakten al snel hun mening kenbaar. “Mensen vonden foto’s waarop hij uit een pub in Londen kwam en er niet geweldig uitzag,” herinnert Hardwicke zich. “In hun hoofd konden ze gewoon niet geloven dat hij Edward zou worden. Mensen werden online helemaal gek.”
Het kwam tot een hoogtepunt toen Pattinson Hardwicke benaderde met enkele bijzonder onflatteuze foto’s van zichzelf die fans op Twilight-fora hadden gedeeld. “Ik zei tegen Rob: ‘Waarom kijk je hier eigenlijk naar?’ Hij zei: ‘Mijn moeder heeft ze naar mij gestuurd!'”. Gelukkig had zijn regisseur een plan: “Ik zei: ‘We geven je een make-over, doen je haar en alles – dan plaatsen we een foto.’ Dat deden we en natuurlijk werden de mensen gek. Ze vonden hem geweldig.”
Om haar adaptatie de emotionele punch te geven die het nodig had, viel Hardwicke terug op de intieme filmtechnieken die ze had gebruikt om haar harde debuut Thirteen zijn scherpte te geven. “We gaven de scènes waarin ze verliefd werden meer tijd, omdat iedereen daar om gaf.” Ze maakte zelfs een gedetailleerd schema waarin elke gestolen blik, aanraking en nuance van Edward en Bella’s ontluikende relatie werd opgetekend: “Ik zorgde ervoor dat het een soort pijnlijke plagerij was,” zegt Hardwicke. “Ik wilde ervoor zorgen dat hun fysieke contact heel zorgvuldig gekalibreerd was.”
Ze vond zelfs een manier om die ooit zo beperkende digitale fanbase in haar voordeel te gebruiken. “De fans konden als munitie gebruikt worden,” redeneert Hardwicke, en legt uit hoe hun commentaar hielp om de studio te overtuigen om een belangrijke romancesequentie te filmen. “We hadden geen tijd om de weidescène te filmen. Het was een belangrijke scène in het boek, dus ik heb ervoor gevochten. Ik zei: ‘Kijk hoeveel mensen van deze scène houden. We moeten het goed doen.’ Ze gaven me een extra halve dag.”
Sterren op één lijn
(Afbeelding credit: Lionsgate/Summit)
Hardwicke’s toewijding betaalde zich uit. Toen Twilight op 21 november 2008 debuteerde, vertelden de studiobazen de regisseur dat als het meer dan $30 miljoen zou opbrengen, het als een succes beschouwd zou worden. “We verdienden 69 miljoen dollar in het openingsweekend,” lacht Hardwicke. “Het was schokkend. Je had nooit kunnen verwachten wat er daarna gebeurde.”
Met een bescheiden budget van $37 miljoen haalde Twilight wereldwijd $408 miljoen binnen, startte een franchise en veranderden de toen nog onbekende acteurs van de ene op de andere dag in wereldsterren. “We begrepen de impact pas echt toen we op het filmfestival van Rome aankwamen. We gingen naar een boekwinkel voor een signeersessie en werden overspoeld. We dachten dat we vermoord zouden worden omdat we geen bodyguards hadden. Fans verpletterden ons en we moesten vertrekken,” zegt Hardwicke over de chaos die hun snelle succes teweegbracht. “Het was gekkenwerk. We realiseerden ons opeens dat dit ding naar een ander niveau was gegaan. Daarna moesten Rob en Kristen lijfwachten hebben.”
Het succes van Twilight betekende dat Hardwicke een record vestigde als de vrouwelijke regisseur met het hoogste openingsweekend ooit, een titel die pas onlangs werd omvergeworpen door Wonder Woman van Patty Jenkins in 2017 en Barbie van Greta Gerwig dit jaar. Ondanks deze coup werd noch zij, noch een andere vrouwelijke filmmaker ooit gevraagd om een van de vier vervolgen van de serie te regisseren.
“Het is duidelijk dat de dingen veel beter zijn geworden,” zegt Hardwicke over hoe Hollywood de afgelopen 15 jaar is veranderd. “Er zijn zoveel meer films geregisseerd door vrouwen. We hebben nog steeds werk te doen – maar ik weet zeker dat ze er in dit klimaat nooit mee weg hadden kunnen komen om geen vrouwelijke regisseurs aan te nemen voor de andere Twilight-films of The Hunger Games-films.”
Wat betreft de blijvende erfenis van Twilight geeft Hardwicke snel toe dat de sterren op één lijn stonden om van haar uitstapje naar fantasy een game-changer te maken. “Er zat zoveel organisch materiaal in Twilight – van de moeite die we deden om het gevoel van plaats te behouden met geen zonlicht op de locaties en prachtige mistige bossen, tot Rob en Kristen die echt leefden, intens waren en zich er helemaal in staken,” lacht ze. “Op de een of andere manier kwam de magie samen.”
Dit artikel verschijnt in het nummer The Bikeriders van Total Film, dat nu verkrijgbaar is.
(Afbeelding credit: Total Film/Lionsgate/Summit)