Human Target Book Six Art (Image Credit: DC)
In alle DC-geschiedenis zijn weinig personages sneller van obscure naar A-lijst gegaan dan het menselijke doelwit.
Het zwarte label 12-boek Whodunit Adventure van Christopher Chance wordt getekend en gekleurd door Greg Smallwood en geschreven door Tom King, die de eerste persoon zou zijn die je vertelde dat de naam van Smallwood eerst zou moeten gaan.
Het Full-Color Noir Detective Story vindt de kans op het oplossen van zijn eigen toevallige moord, omdat hij is vergiftigd door iemand die Lex Luthor probeert te vermoorden.
Vóór de release van Book Six op 22 maart dat de eerste helft van het verhaal eindigt en een pauze van vijf maanden markeert voordat de serie in september hervat, ging Newsarama met King zitten om zijn inspiraties, zijn werk met Smallwood en natuurlijk, te bespreken, en natuurlijk, Het mysterie van wie de kans heeft gedood.
Oh, en omdat menselijk doel een DC -serie is, als en wanneer Batman verschijnt … (Hij doet het!)
Bovendien kun je kijken naar en lees de eerste acht pagina’s van Smallwood’s spectaculaire kunst …
Human Target Book Six Cover (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
newarama: Tom, elk nummer van het menselijk doel heeft een titel gekregen die afkomstig is van een monoloog in King Lear van William Shakespeare. Wat heeft Christopher Chance te maken met King Lear?
Tom King : Dat is een van die dingen waar ik me voel, als ik het uitleg, zal ik het van zijn magie beroven. Op die manier is het vergelijkbaar met het einde van Mister Miracle. Wanneer je zulke referenties maakt, probeer je met je publiek te communiceren, zodat ze het zullen onderzoeken en zien wat het is en hun eigen connecties maken. Als ik dat alles zeg, neem ik hun onderzoek weg in plaats van ze in het midden te ontmoeten. Dat is waar literatuur zou moeten gebeuren, tussen het publiek en het werk.
nrama: eerlijk genoeg. Dus je antwoord is om te wachten en er zelf achter te komen?
koning : Ja.
nrama: geweldig. Dus laten we verder gaan met het begin van Book Six, dat begint met Christopher Chance, het menselijke doelwit, ruzie met zijn romantische interesse, ijs. Hoeveel moeten we op dit moment op ijs vertrouwen?
King : Je moet haar zoveel vertrouwen als Chance, dat wil zeggen helemaal niet. Wat ik leuk vind aan het boek is dat je verliefd wordt op ijs, terwijl je haar nog steeds niet vertrouwt. Dat is de sleutel tot het hele boek. Ik probeer het publiek ertoe te brengen te denken: “Ik vertrouw haar niet, maar ik ben nog steeds verliefd op haar”, wat de kans doet. Omdat die dingen tegelijkertijd kunnen bestaan, wat een bizarre staat van de mensheid is dat je niet echt van iemand houdt en niet weet of ze tegen je liegen.
Maar nee, je moet niet vertrouwen in ijs, je moet vuur niet vertrouwen, je moet Blue Beetle niet vertrouwen, je moet niemand vertrouwen. Een van de mensen die je in Book One ziet, waar we die Iconic Justice League International Splash -pagina opnieuw creëren, is The Killer. Ze probeerden Lex Luthor te vermoorden en misten. Dus je moet niemand vertrouwen. Op elk punt.
Human Target Book Six, Page 1 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
nrama: Zelfs geen dokter in het midden van de nit?
King : hij is niet op die plons! Dus hij is oké.
nrama: Dat is waar. Ik ben blij, want het zou echt mijn hart eruit scheuren als het hem blijkt te zijn. Dus in dit boek is Doctor Mid-Nite een man van geloof.
King : Ja. Dat is gevestigd in de JSA van Geoff Johns. Er was een loop thema dat meneer geweldig, die ik schreef in Strange Adventures, een atheïst was en dat dokter Mid-Nite een gelovige was. Ze hadden dit lopende commentaar op gang, dus dat is een telefoontje terug naar sommige DC -strips uit de vroege 2000s.
nrama: Waarom was het belangrijk voor u om een religieus personage in dit boek te hebben?
King : Human Target gaat over een man die zijn eigen dood nadert, zijn eigen sterfelijkheid. Dat is in wezen het boek. Je ziet hem sterven op pagina twee of drie van het eerste nummer. Er is dus deze vraag hoe hij zijn laatste dagen doorbrengt. Een persoon die geen geloof heeft, heeft een ander perspectief op die vraag dan iemand die dat doet, iemand die gelooft dat dit leven een preview is of een weerspiegeling van een meer transcendente wereld.
Ik wilde dat in contrast brengen in het leven van Chance. Op een existentieel niveau gelooft hij niet in een andere wereld. Dus je krijgt deze vraag, zoals Sartre en Camus gesteld, dat is; Als je het idee weggooit dat er aan de andere kant van dit leven een paradijs wacht, hoe leef je dan? Dat is de essentiële kwestie van het existentialisme van vroege jaren ’40. Dat staat in het boek en ik stop er dat contrast erin.
Human Target Book Six, Page 2 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
Het is ook persoonlijk voor mij omdat mijn broer een herboren christen is. Hij werkt voor de kerk, dat is zijn hele leven. Hij twijfelt niet over iets dat in deze volgende wereld komt, hoe de metafysica ervan oplevert of hoe het allemaal in de Bijbel wordt verteld. En terwijl ik hem zijn leven zie leiden in tegenstelling tot het mijne, dat vol twijfelt met twijfels en angsten, vraag ik me af welke een van ons de andere voor de gek houdt.
nrama: Dat brengt een geweldig punt over de kans. Zijn interne monoloog in zoveel van de strip vraagt dat hij vraagt: “Waarom leef ik niet alleen het leven dat ik heb over? Waarom geniet ik er niet alleen van?” Dus wat maakt de kans om deze moord op te lossen? Wil hij gewoon wraak?
King : Dat hoort bij het mysterie, en dit soort komt terug op de King Lear -toespraak over wraak en wat het waard is. Het Surface Mystery hier is “Wie heeft mij gedood?” Maar het mysterie eronder is “Hoe breng ik mijn dagen door?” Deze twee mysteries zijn gelijktijdig voor elkaar. Het mysterie van wie me heeft vermoord, is geweldig, dat wil je uitzoeken. Maar erachter komen hoe je je dagen doorbrengt, is een beetje onthullen aan jezelf wie je bent.
Ieder van ons staat elke dag tegenover dit dilemma. We leven ons leven en denken “als dit de enige opname is die ik heb, waarom doe ik dit? Waarom ga ik naar deze baan die ik niet leuk vind? Waarom ben ik op dit evenement dat ik niet wil Wees bij? Ik ben hier duidelijk om een reden en ik ga niet weg, dus wat zegt dat over mij en mijn keuze? ” Soms begrijp je dat en soms niet. Soms onderneem je acties die je begrijpt. Soms niet.
Human Target Book Six, Page 3 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
En dat is waar de kans is. Hij wordt volledig gedreven door wraak, maar hij begrijpt niet waarom. Hij wil iets beters, maar hij blijft stappen ondernemen in de tegenovergestelde richting. Het is omdat hij zichzelf niet helemaal kent. Wanneer de dood je in het gezicht staart, vraag je het eerste wat je je afvraagt of je jezelf kende voordat je stierf.
[Lacht] Ik heb het gevoel dat dit te diep wordt. Dit is een boek over ponsen! Het is erg sexy.
nrama: het is erg sexy! Door deze pagina’s bladeren is tegenwoordig anders dan iets anders in strips. Een van mijn favoriete dingen over dit boek is hoe het visuele aanwijzingen overal besprenkt. In boek drie is er bijvoorbeeld één paneel waarin je Booster Gold ziet schudden met iemands hand. En je ziet zijn legioenring. Maar in het volgende paneel zwaait hij met dezelfde hand en zie je de ring niet meer. Ik zal niet bederven hoe, maar het komt op een heel coole manier terug. Waar moeten we op zoek zijn naar aanwijzingen in boek zes?
King : Er zijn aanwijzingen links, rechts en midden. Over het algemeen zul je het mysterie uitzoeken zoals toeval. Elk probleem werkt zo. In het begin leer je iets dat uiteindelijk zijn vruchten zal afwerpen. Boek vijf is de belichaming hiervan. In het begin heb je geen idee wat er aan de hand was, dus je zit daar te kijken naar Salt Move. Maar aan het einde is het ingepakt en het is logisch.
Human Target Book Six, Page 4 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
Er zijn zo grote dingen voor de boeg. In boek 9 zul je zien dat er iets ontbreekt in het hele nummer. Het neemt even de kans om het te beseffen, maar aan het einde zul je zeggen: “Oh, oké, de hele aanwijzing ontbreekt op elke foto.”
nrama: Kun je praten over wat dat teamwerk vereist tussen jou en kunstenaar Greg Smallwood? Hoe ziet uw samenwerkingsproces eruit?
King : Dit boek is vergelijkbaar met het werken met Mitch Gerads op Mister Miracle of Gabriel Hernández Walta op visie. Ik heb zoveel vertrouwen in de kunstenaar dat het bijna geen teamwerk is. Het is alsof je schoppen of brug speelt; Ik weet dat ik met de beste speler ben, zodat ik gewoon mijn beste spel kan spelen.
Ik heb dit al lang geleden geschreven. Ik nam een aantal maanden vrij en schreef dit als een roman, alle twaalf nummers tegelijk. Toen zei ik tegen Greg, hier zijn twaalf nummers van deze serie. Je vertelt het hoe je het wilt vertellen. Dan is Greg zo goed dat hij het op de juiste manier vertelt. We zijn meer dan een jaar uit toen ik het schreef, dus ik krijg deze pagina’s terug en het is alsof ik het voor het eerst lees. Ik vertelde het verhaal en toen bracht Greg het tot leven. Ik vertrouw hem gewoon volledig om zijn ding te doen. Het is geen kwestie van teamwerk, het is een kwestie van vertrouwen.
Ik heb net een schoppen en brugverwijzing gemaakt en ik ben niet echt een speler, dus ik hoop dat dat werkt.
Human Target Book Six, Page 5 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
nrama: Dus het had geen zin in je samenwerking waarvan je dacht dat de moordenaar misschien een ander persoon is? Misschien is dit niet wat ik dacht dat het was toen ik begon?
King : Nee, ik moet dat allemaal alleen doen, voordat het naar Greg ging. Het speelde vrijwel uit hoe ik het in mijn hoofd had gepland vanuit boek één. Dat is het voordeel van het in één keer schrijven. Als je iets bedenkt voor twaalf en het blijkt dat je het in boek één moet zien, kun je teruggaan en dat doen. Dat kon niet het geval zijn toen ik Batman aan het schrijven was. Ik zou nummer 3 moeten schrijven en vervolgens nummer 27 en uitgave #70 enzovoort, omdat het een dubbele verschuiving was en je voor vier artiesten tegelijk schreef. Het op deze manier bouwen geeft je veel meer vrijheid, zodat je terug kunt gaan en aanwijzingen kunt toevoegen. Maar over het algemeen vloeide het vrij gemakkelijk van A naar B.
nrama: Dus je wist wie de moordenaar was, zelfs toen je het project begon?
koning : ja. Ik denk dat [redacteur] Ben Abernathy me vroeg toen ik het boek pikte: “Wie is de moordenaar?”
nrama: Omdat redactioneel moest weten dat het niet Batman was?
King : Hé, zou kunnen zijn! Ik wil Batman niet uitsluiten.
Human Target Book Six, Page 6 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
nrama: hij was op de JLI-foto, die dubbele pagina-verspreiding.
koning : hij was. En hij speelt een grote rol in een aankomend nummer.
nrama: erg cool. Oké, ik wil terug naar iets dat je eerder zei dat ik echt leuk vond. Je zei dat Greg het verhaal op de juiste manier vertelt. Wat bedoel je daarmee?
King : Toen ik dit project voor het eerst kreeg, was het een beetje een opwelling. Ik was niet gepassioneerd over het menselijke doel. Toen kreeg ik de eerste cover van het eerste nummer, de cover die je allemaal hebt gezien. Hij deed dat voordat ik begon te schrijven, net als een soort mock-up van wat hij dacht. En ik had zoiets van: “Oh.” Het klikte allemaal. Het had een soort Darwyn Cooke, Mad Men -sfeer, maar met veel Raymond Chandler en Dashiell Hammett erin gegooid. Plus al die diepe Shakespeare- en Sartre -dingen waar ik het over had. Ik wist dat er op dat moment hier iets speciaals was. Greg past mijn scripts aan, weet je, ik zal een pagina schrijven en hij zal deze aanpassen. Maar hij zal het op de best mogelijke manier aanpassen om het beter te maken. Hij vertelt het beter dan ik.
Ik plaats mijn scripts online op mijn substack. Ze zijn niet in Marvel-stijl, ze zijn volledig script, maar ze zijn schaars. Paneel één zal toeval zijn en ijs op een bed, paneel twee zal een kans zijn om naar ijs te kijken. Greg moet weten hoe hij dit bed gaat tekenen, hoe hij de hoek van de camera gaat plaatsen, hoe hij weg gaat. Hij kiest gewoon het juiste schot. Een van de vele talenten die kunstenaars hebben, is dat het geweldige cinematografen zijn. En Greg is de beste cinematograaf. Hij weet waar hij de camera moet plaatsen en de verlichting instelt om de emotie gewoon uit de scène te halen.
Human Target Book Six, Page 7 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
Dit is het eerste boek dat ik kan bedenken, en ik heb aan veel strips gewerkt, waar het verkoopargument vanaf de dag één was: “Kom voor de kunst, blijf voor het verhaal.” Andere verhalen die ik heb gedaan, het verkoopargument is een soort van: “Dit is wat Batman gaat doen en het zal een geweldig verhaal zijn en de kunst zal geweldig zijn.” Maar deze is geadverteerd als: “Kom voor de kunst, blijf voor het verhaal.” Het was de juiste manier om het op de markt te brengen, omdat het eerste wat het doet mooi is.
nrama: Je zei dat je hierop inging dat je niet veel passie had voor het menselijke doelwit. Ik neem aan dat, nu je dit boek hebt geschreven, je relatie met dat personage is veranderd. Wat was het moment dat voor u klikte?
King : Nou, ik moet eerst zeggen dat dit echt het geesteskind van Ben Abernathy is. Hij was degene die dit personage uit het niets plukte en me vroeg om er een verhaal mee te pitchen. Hij trok Greg op het project. Elk succes dat dit boek heeft, verdient hij veel krediet voor.
Maar om uw vraag te beantwoorden, is er een regel in het eerste nummer dat ik echt leuk vind. Er is een scène waarin Chance met Lex Luthor en Lex een beetje “Alpha Dogging” is. Hij zegt: “Ik ben koning van de wereld.” En de kans is een beetje zoals: “Ja, je bent de koning. Wat kan het mij schelen?” Hij is zo nonchalant.
Human Target Book Six, Page 8 (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
Ik ben een oude filmfan, dus ik heb kans gebaseerd op een van mijn favoriete uitvoeringen, die Dick Powell is in Murder My Sweet. Hij speelt de klassieke detective van Chandler, maar hij speelt hem een beetje anders. Dick Powell was lang geleden dit lied en dansman. Hij was Mr. Handsome Dancer in de jaren ’30. Maar in de jaren ’40 brachten ze hem terug en hij rookt vier pakjes gelukkige aanvallen per dag, maar hij heeft nog steeds deze balletdanseres in zijn prestaties. Ik hou echt van dat, dus ik heb dat in het toeval gedaan.
Ik schrijf veel karakters. Ik heb Batman, Superman, meneer Miracle geschreven. Chance is de eerste man die ik heb geschreven die gewoon … cool is. En dat is wat ik me realiseerde. Ik realiseerde me dat ik deze kerel leuk vind, hij is cool en ik wil meer op hij lijken. Als ik een probleem terug krijg, schrijf ik altijd naar Ben dat ik weet dat het probleem slaagt als ik het beëindig denk: “Ik wil toeval worden als ik groot ben.”
nrama: ik denk dat we dat allemaal doen. Nu is Book Six speciaal omdat Human Target een serie van twaalf uitgaven is en de eerste helft zal eindigen. Je zou kunnen zeggen dat dit het einde is van het eerste ‘seizoen’. Wat kunt u plagen in het tweede seizoen?
Human Target Book Six Variant Cover (Image Credit: DC) (opent in nieuw tabblad)
King : Zodra mensen boek zes lezen, weet je iets anders. Er is een groot moment dat gebeurt in boek zes. De hele tijd is Chance samengegaan met waar het verhaal hem brengt. Hij is geen passief karakter, maar hij leert. Maar dan in boek zes doet hij iets dat de dynamiek van het verhaal verandert. Het gaat een grote rol spelen in het verhaal in de toekomst. Dan gaat het niet gewoon over hem die het mysterie oplossen, het gaat over een actie die hij heeft ondernomen tijdens het oplossen van het mysterie. Wat grote effecten heeft op een heleboel dingen in de DCU. Dus de tweede helft is een soort compleet andere dynamiek na dat enorme moment in boek zes.
nrama: Oké, een laatste vraag voor jou. Was dat [geredigeerd] aan het einde van boek zes? Heeft toeval een eerdere relatie met haar?
koning : Ja. Elk probleem draait om een verdachte. Boek twee is ijs. Boek drie is booster. Boek vier is Beetle. Boek vijf is Martian Manhunter. Boek zes is Guy Gardner. En boek zeven zal zij zijn. Ze is de volgende.
Human Target Book Six gaat te koop 22 maart.
Grant Dearmitt
- (opent in nieuw tabblad)
Freelance schrijver
Grant Dearmitt is een in NYC gevestigde schrijver en redacteur die regelmatig Bylines bijdraagt aan Newsarama. Grant is een horrorliefhebber, schrijft over het genre voor Nightmare in Film Street en heeft functies, recensies en interviews geschreven voor mensen als Panelxpanel en apen die robots vechten. Grant zegt dat hij waarschijnlijk geen weerwolf is … maar je kunt nooit te voorzichtig zijn.