Hot Rod-races en grote robots komen samen in Petrol Head, een nieuwe sciencefictionreeks van oudgediende Judge Dredd-schrijver Rob Williams en tekenaar Pye Parr.
De serie, uitgegeven door Image, volgt een armlastige robot die Petrol Head heet en verstrikt raakt in een jong meisje en haar vader die op de vlucht zijn voor de autoriteiten.
Wat volgt is een razendsnelle achtervolging door de O-Zone, een koepelstad van de toekomst waar de overblijfselen van de mensheid wonen na een klimaatramp. De twee mensen hebben misschien een manier om hun volk te redden, maar de robots maken het hen niet gemakkelijk…
Petrol Head’s dubbeldikke #1 – de eerste van vijf uitgaven in de eerste reeks van de serie – is een kassuccesvolle start van een spannende nieuwe strip. Vol actie, grappig, maar met een vleugje melancholie, is het zowel direct toegankelijk als een hint naar een rijke wereld die erop wacht om verkend te worden.
Newsarama sprak met de makers om meer te weten te komen…
(Afbeelding credit: Pye Parr / Image Comics)
Newsarama: Om te beginnen, hoe zou u het verhaal van Petrol Head samenvatten?
Rob Williams: Het speelt zich af in een toekomst waarin er een klimaatramp is geweest en de hele mensheid in koepelsteden woont. De robotbestuurders van de stad moeten de mensen vermaken zodat ze niet gek worden, dus zijn er allemaal extreme sporten, waaronder gigantische robots die tegen elkaar botsen in Hot Rod races, maar deze “Petrol Heads” zijn uit de mode geraakt en nu verouderd.
Onze hoofdpersoon woont alleen in een garage in een plaats die de Smogzone heet en waar geen mensen wonen. Op een dag verstoppen een heel slim 12-jarig meisje genaamd Lupa en haar vader, die op de vlucht zijn voor de autoriteiten, zich in zijn garage. Ze hebben misschien een uitvinding die de omgeving weer ademend kan maken, maar de robots die de stad besturen willen niet dat dit bekend wordt. De politie duikt op en dat zet hen aan tot een race door de stad om te proberen te ontsnappen.
(Afbeelding credit: Pye Parr / Image Comics)
De stad wordt bestuurd door een robot genaamd The O. Wat kun je me over hem vertellen?
Rob: Ik vind The O erg leuk. Omdat hij de leiding heeft over de hele stad, heeft Pye een enorm hoofd met allemaal ogen op hem getekend. Hij heeft enorme hersenen, maar ergens is er iets misgegaan in zijn bedrading. Lupa en haar vader moeten een deel van de koepel openen om naar buiten te gaan en hij denkt dat als ze dat doen, iedereen dood kan gaan. Hij denkt dat hij mensen beschermt, dus hij is niet kwaadaardig, maar ergens is er iets losgeraakt in hem.
Waarom werkten jullie samen aan de serie?
Pye Parr: Ik teken veel auto’s en ik wilde een manier vinden om al deze afbeeldingen met elkaar te verbinden. Een paar jaar geleden, tijdens de opsluiting, werd ik ziek van het freelance werk dat ik deed. Er zat geen richting achter en het was puur voor het geld. Dus dacht ik, ik neem twee weken vrij en teken gewoon wat ik wil tekenen, wat uiteindelijk futuristische auto’s met grote motoren werden, en ik voegde er wat robotbestuurders aan toe.
Ik had een vaag idee om een soort kunstboek te maken, maar Rob zag ze en zei: “Oh dit zou een goede strip zijn.” Van daaruit zijn we verder gegaan.
Rob: Vanuit mijn gezichtspunt herinner ik me dat ik die foto’s zag en dacht dat ze op een stripboek leken. Auto’s zijn niet per se mijn ding – ik weet dat ze heel erg van Pye zijn – maar het tekenwerk was zo goed. Toen hoefde ik alleen nog maar de personages te bedenken en, zoals bij elk verhaal, kijk je naar het verhaal en wat de lezers bezig zal houden.
Een van de dingen bij Image is dat je een groot deel van je werk af moet hebben voordat je het aan de wereld kunt laten zien. Maar daarvoor was er ontzettend veel ontwikkelingswerk tussen mij en Pye. We hebben echt hard gewerkt aan het pitch-document, zodat het al grotendeels gevormd was tegen de tijd dat het bij Image aankwam.
(Image credit: Pye Parr / Image Comics)
Dus dit pitchdocument was eigenlijk jullie bijbel voor de serie?
Pye: Ja, dat klopt. En op sommige ideeën komen we niet meer terug. Er staan dingen in de pitch waar we in het verhaal nooit naar hebben verwezen, maar het zit in ons achterhoofd als we aan dingen werken.
Rob: Je bouwt de wereld organisch op en dat gebeurt met elk verhaal. Je begint met een plan, dan ga je schrijven en dan groeit het. Maar het begon eigenlijk allemaal met het personage en dat was gebaseerd op Pye die deze geweldige foto’s van robots en futuristische raceauto’s maakte en een wereld bouwde die dat soort technologie kon bevatten. Toen werd het 2000 AD-ding gedaan om de strip naar de hoofdpersoon te vernoemen! Hoewel ik vergeten ben wie de naam Petrol Head bedacht heeft.
Pye: U. Zodra u het zei, viel het hele ding als het ware volledig gevormd op de pagina. Het was als, “Het heet Petrol Head en hij heeft letterlijk een motor als hoofd, en hij rijdt in een auto.” Dat is briljant. Ik weet precies waar ik heen wil.
Rob: Het belangrijkste verkoopargument van het boek is hoe goed het eruit ziet. De kleuren van Pye zijn geweldig en we hebben het vaak gehad over dingen als Akira, waar het gevoel van snelheid op de pagina echt overkomt. Dat is echt zeldzaam in een strip, maar ik denk dat Petrol Head dat heeft.
(Afbeelding credit: Pye Parr / Image Comics)
Dit is iets wat ik wilde vragen, en het is een heel simpele vraag, maar hoe doe je dat? Hoe zorg je ervoor dat het lijkt alsof dingen zo snel bewegen?
Pye: Een van de dingen die ik probeerde te doen was om de randen van de dingen een beetje te verliezen. Een paar jaar geleden heb ik veel olieverfschilderijen van auto’s gemaakt, en het was gemakkelijk om een gevoel van beweging te krijgen, omdat je er heel losjes mee om kunt gaan.
De manier waarop ik dingen teken voor een strip is veel strakker en ik ben geen fan van Photoshop-effecten, waarbij er veel onscherpte is, dus ik heb een manier gevonden om de tekening uit te rekken. Een van de voordelen van digitaal werken is dat ik kan tekenen op een manier die je niet kunt doen als ik lijnwerk maak en het inscan, snap je? En dan ja, een lage hoek en een mooi stukje perspectief.
Ik hou van het gewicht van de auto’s, ik denk dat dat heel belangrijk is om te krijgen. Het gaat er niet alleen om dat ze er cool uitzien, het gaat erom dat ze leunen en in de bochten rollen. Er zijn een paar panelen waar ik blij mee ben, waar het echt voelt alsof ze bewegen.
(Afbeelding credit: Pye Parr / Image Comics)
Je hebt het boek ook ingekleurd, Pye. Wat waren uw overwegingen toen u daaraan werkte?
Pye: Ik heb de eerste pagina van het eerste nummer lang voor de rest ingekleurd, en ik heb er met opzet zo’n sterk oranje licht aan gegeven en dat is blijven hangen en heeft een rol gespeeld in de verhaallijn. De verschillende gebieden van de stad zijn heel duidelijk met kleur gecodeerd. Aan het begin van het verhaal zitten ze allemaal in deze grote koepel en is er veel oranje licht, en het ziet er erg kunstmatig uit. Dan gaat het over naar een interieurscène in het lab en is alles heel blauw en bleek en wit. En dan verandert het weer als ze naar de Smogzone gaan. Ik vind dat leuk, het is een heel visuele indicator van waar je je in het verhaal bevindt.
Wat zijn uw verwachtingen voor Petrol Head?
Rob: Het voelt alsof het veel potentieel heeft en de personages voelden vreemd genoeg volledig gevormd toen ze voor het eerst opdoken. Dat is makkelijk gezegd, maar het is wel waar. Aan het einde van de eerste serie hebben we nog maar één stukje van de stad laten zien en er zijn nog allerlei andere plekken waar we naartoe kunnen gaan.
Petrol Head #1 verschijnt op 8 november bij Image en kan nu worden voorbesteld.
Honger naar meer reuzenrobots? Bekijk dan ons interview met Daniel Warren Johnson over zijn nieuwe Transformers strip.