Het nieuwe drama Past Lives is dan wel de eerste film van Celine Song, maar ze is geen onbekende in de regisseursstoel. Ze is toneelschrijfster en heeft al een off-Broadway show op haar naam staan – en ook een productie van Tsjechovs De Meeuw die tijdens de pandemie op De Sims 4 werd nagespeeld en op Twitch werd uitgezonden. “De overgang was vrij direct en soepel,” vertelt ze ons als we samen aan tafel zitten op Sundance London. “In het theater werk je elke dag aan verhaal, personage, blokkering en dialoog, dus dat waren dingen waar ik gewoon overheen kon stappen… Ik wilde zien of [filmmaken] iets was waar ik van zou gaan houden, en ik was zo blij om te horen dat dat zo is.”
Past Lives opent in Seoul in 2000 met twee 12-jarigen, Nora (Seung Ah Moon) en Hae Sung (Seung Min Yim). Ze zijn klasgenoten, snel bevriend en er borrelt ook een zweem van een romance onder de oppervlakte. Er komt echter niets van terecht, want Nora’s leven wordt overhoop gegooid wanneer haar familie naar Toronto verhuist.
Iets meer dan tien jaar later studeert Nora (Greta Lee) voor toneelschrijfster in New York City wanneer ze via Facebook opnieuw contact legt met Hae Sung (Teo Yoo), wat leidt tot dagelijkse Skype-gesprekken met een toenemende emotionele intimiteit. De film gaat dan weer 12 jaar verder en de twee hebben het contact weer verloren – totdat Hae Sung een bezoek brengt aan de inmiddels getrouwde Nora.
(Afbeeldingskrediet: A24)
Voor Song waren er twee redenen waarom Past Lives een film moest worden en geen toneelstuk: ruimte en tijd. Seoul en New York City zijn de ankers die Hae Sung en Nora op hun plaats houden en dus van elkaar scheiden, dus “het was echt belangrijk om deze twee verschillende plaatsen zo levendig mogelijk weer te geven,” legt Song uit. “In het theater zijn tijd en ruimte figuurlijk, maar in de film is het letterlijk. Ik had het gevoel dat het verhaal letterlijk verteld moest worden als het over ouder worden ging, omdat je je die kleine kinderen wilt kunnen herinneren en dan wilt weten dat die kinderen zijn opgegroeid tot deze volwassenen.”
Eén van deze volwassenen is Lee. Ze is het best bekend van haar rollen als de debiele beste vriendin van Natasha Lyonne in Russian Doll en een behulpzame AI in Spider-Man: Across the Spider-Verse, maar in Past Lives speelt ze een rustigere en meer gelaagde rol. “Ik had haar in veel verschillende tv-shows en films gezien en ik heb altijd van haar optredens gehouden,” legt Song uit. “Maar de toon van veel van de dingen die ze gedaan heeft, is anders dan de toon die ik in de film zocht.” Ze herinnert zich echter hoe het lezen van een scène uit de film met Lee haar al snel overtuigde van de verwantschap tussen acteur en personage. “Als je komedie kunt doen, kun je alles doen. Ik weet dat ze een geweldige acteur is, maar waar ik naar op zoek was is: waar zit je ziel? En hoe diep gaat die? En past die bij het personage?”
Hoewel Nora’s tweede verhuizing op haar 24e misschien minder vormend lijkt dan die op haar 12e (ze is ouder, de afstand tussen Toronto en New York is kleiner dan die tussen Seoul en Toronto, en de culturen lijken veel meer op elkaar), beweert Song dat ze even belangrijk zijn. “Nora’s immigratie als kind was iets wat haar ouders deden, daarom was het niet iets waar ze autonoom in was. Maar als ze opnieuw immigreert, en naar een stad van immigranten, vestigt dat haar echt als iemand die een eeuwigdurende immigrant is. Dat was echt belangrijk om uit te beelden – ze is iemand die verhuist om haar dromen na te jagen, en ik denk dat dat echt haar karakter uitdrukt.”
(Afbeelding credit: A24)
Als Nora en Hae Sung elkaar weer leren kennen na meer dan twintig jaar uit elkaar te zijn geweest, wordt het duidelijk dat er eigenlijk niets is veranderd tussen het paar. De film is doorweven met het Koreaanse concept van ‘inyeon’: het idee dat geliefden elkaar in vorige levens steeds opnieuw hebben ontmoet. Voor Nora en Hae Sung zijn hun vorige levens niet alleen de levens die ze zich niet herinneren – het zijn ook hun schooldagen in Seoul en hun videogesprekken op de middelbare school. “Hij zal voor haar altijd als Seoul voelen, zij zal voor hem altijd als de kindertijd voelen,” zegt Song. “Het is alsof die persoon een gloed heeft die ruikt en klinkt en aanvoelt als de plek die je je herinnert.”
Elders is er een ander soort inyeon in het leven dat Nora heeft opgebouwd met schrijver Arthur (John Magaro), een Joods-Amerikaanse man. Aanvankelijk staat hij sceptisch tegenover de redenen van een pas vrijgezelle Hae Sung om New York te bezoeken, maar hij weet dat Nora’s jeugdvriendin iets vertegenwoordigt wat hij nooit zal kunnen: haar wortels in Korea. “In elke intieme relatie zal er altijd een deel van hen zijn dat je niet kent. In het geval van Nora en Arthur is het zo veel levendiger, want wat Arthur niet weet over Nora is iets dat je kunt zien en voelen en het is verbonden met taal en een andere cultuur,” zegt Song. “Maar we hebben daar allemaal een versie van – zelfs als je uit dezelfde stad komt, is de andere persoon een ‘ander’, en dat is wat er zowel zo mooi als pijnlijk aan is. Hoe beter je iemand leert kennen, hoe meer je ziet dat die persoon een ‘ander’ is.”
Maar Song is er stellig van overtuigd dat dit niet de kern van de film is, en vervolgt: “Waar ik echt om geef, is dat Arthur Koreaans probeert te leren – als hij Hae Sung voor het eerst ziet, zegt hij hem gedag in het Koreaans, en Hae Sung zegt Arthur gedag in het Engels. De film gaat niet over vervreemding, want ik denk dat vervreemding gewoon deel uitmaakt van al onze levens. Het ontroerende aan deze personages is dat ze het proberen, en dat ze om elkaar geven, en dat ze elkaar willen kunnen begrijpen, al is het maar een klein beetje beter.”
Past Lives gaat in het Verenigd Koninkrijk in première op het Sundance Film Festival: London op 8 juli, voordat het op 8 september in de bioscopen verschijnt. Voor meer, vul uw kijklijst aan met onze gids voor de grootste aankomende films van het jaar.