Toen hij Carmen maakte, zag Melissa Barrera het nieuwe romantische drama van de Franse choreograaf-regisseur Benjamin Millepied, de kans om films over de immigratie-ervaring opnieuw te definiëren en ermee te rennen-of liever, Pas de Bourée Courru. In de film, die meer dansnummers bevat dan het Engels-Spaanse dialoog, speelt Barrera de titulaire jonge vrouw, die Paul Mescal’s gemartelde ex-Marine Aidan tegenkomt terwijl hij de grens tussen Mexico en de VS overschrijdt.
Wanneer haar moeder op brute wijze wordt gedood door een gevaarlijk drugskartel, zet Carmen een cursus voor Los Angeles in de hoop te herenigen met familievriend Masilda (Rossy de Palma) in haar zielverzuimde La Sombra-nachtclub. Carmen en Aidan eindigen samen de lange reis en vinden onderweg stille maar gepassioneerde troost in elkaar.
“Alle thema’s van de film zijn zo dicht bij mijn hart. Het is een realiteit dat veel mensen nu wonen, en ze worden ontmenselijkt door de media en worden behandeld als een overlast,” vertelt Mexico Barrera GamesRadar+. “We zien al deze verhalen keer op keer verteld. We hebben ze in tv -programma’s en films gezien, en het is altijd erg tragisch en gewelddadig. Het gaat altijd over het gevaar en hoe ze arm en vies zijn, hoe ze zijn lijden. Toen ik zag dat er een romantiek bij betrokken zou zijn en dat er dans en hoop en schoonheid zou zijn, had ik zoiets van: ‘Misschien is dit een manier, ik weet het niet … een trojan paard om erover te praten. ‘ Je weet niet eens echt dat je een verhaal over een immigrant bekijkt, “gaat ze verder. “Je vergeet, vanwege alles wat er gebeurt, dat je deze film bekijkt over een Mexicaanse immigrant die illegaal de grens moest oversteken omdat haar leven in gevaar is.
“Ik hoop dat [mensen] genieten van [Carmen] voor het unieke kunstwerk dat het is, maar ik hoop ook dat het misschien een of twee gesprek op gang brengt: ‘Wauw, dat was echt mooi, en de kern van de kern van Het is een verhaal over immigratie ‘. Het is niet, zoals … je krijgt er niet veel te zien. We praten er nooit over in de film, echt. Je ziet het gewoon en dan, weet je , ze is onderweg. Dat is het, en zo is het in het leven. Het is dit onuitgesproken monster dat altijd achtervolgt. Maar ja, ik denk dat het een heel speciale en andere manier is om een verhaal te vertellen dat we zo vaak hebben gehoord. ”
(Image Credit: Dazzler Media)
Begeleid door een humeurige, majestueuze score van Nicholas Britell, de muzikale maestro achter Moonlight, Succession, en meer, Carmen, die losjes gebaseerd is op Prosper Mérimée’s 1845 novelle met dezelfde naam, voelt als een uitgebreide muziekvideo – en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek, en dat is geen kritiek Gezien de aangeboren charisma bezitten zowel Barrera als Mescal. Op een gegeven moment tijdens hun tocht naar het noorden struikelen Carmen en Aidan een verlaten kermis tegen, waarbij ze een droomachtige volgorde van neonlichten, tango-bewegingen en achtergronddansers in- en uitchoppen. Het bevat ook, nou ja, geen woorden.
“Het eerste script dat ik las was heel anders dan het script dat we uiteindelijk gebruikten”, onthult Barrera. “In 2018 was het meer een eenvoudig script, maar de komende drie jaar begon Benjamin het net te strippen. Ik denk dat Benjamin zo’n visionair is omdat de film zo opzettelijk is, en hij maakte de film precies hoe hij wilde. Hij is zo Een interessante verteller waarvan ik denk dat veel mensen het niet begrijpen. Maar mensen die, weet je, specifiek dansers zijn, of iemand die een beetje emotioneler is echt krijgt het. ”
Barrera is al in Broadway Film -aanpassing in de hoogten, overlevingsreeksen, en twee screamfilms blijven ademen, en twee schreeuwen, is niet bang voor fysiek veeleisende rollen. In feite zoekt ze ze uit; Toegegeven, aangetrokken door het idee dat schrijvers en acteurs niet altijd spraak hoeven te gebruiken om de manier waarop een personage op het scherm voelt uit te drukken. Carmen was echter misschien haar meest uitdagende van het type tot nu toe.
“Ik vind het leuk om dingen te doen die me op de een of andere manier dwingen om op de een of andere manier te trainen, of een nieuwe vaardigheid te leren. [Dit] was moeilijk voor mij omdat ik een personage speel dat een natuurlijk geboren danser moet zijn. Ze is gewoon deze vrije, wild , Natuurlijk getalenteerde persoon die ik niet ben, “legt ze uit. “Het vinden van de balans van mij als Melissa die heel hard werkt om al deze stappen te leren en dan op een punt te komen, zodra ik alles wist, van ontspannen in hen zodat het niet voelde alsof ik een ingewikkeld beetje choreografie deed was moeilijk.”
Het werd ook nog lastiger gemaakt, vanwege de liefde van Millepied om elke dans in één take vast te leggen, alsof de acteurs live op het podium optraden. “Hij choreografeert de bewegingen van de camera, zodat het allemaal deel uitmaakt van de dans”, herinnert Barrera zich. “Ik ben persoonlijk dol op ons. Als ik naar een film kijk, als ik een goede zie, ben ik van: ‘Dat is briljant.’ Omdat het echt moeilijk is. Maar als je danst, is het extra moeilijk, vooral als een niet-danser.
“Als je een fout maakt, verpest je de take of het zal in de film belanden, weet je, omdat er geen snit is? Er is nergens te verbergen,” voegt ze eraan toe. “Dat was iets dat me heel nerveus en gestrest had gedurende het hele proces. Maar ik denk dat uiteindelijk al het harde werk zijn vruchten heeft afgeworpen.”
Hoewel ze druk op zichzelf uitoefende, staat Barrera erop dat “samenwerking” Millepied, die zich bij het New York City Ballet voegde toen hij 18 jaar oud was, nooit gedoe maakte over haar rommelen. “Toen ik Benjamin voor het eerst ontmoette nadat ik het script had gelezen, praatten we gewoon. Toen belde hij me terug en mijn team zei: ‘Hij wil je nu zien dansen’,” herinnert ze zich.
(Image Credit: Dazzler Media)
“Die dag maakte ik me zorgen omdat ik dacht: ‘Ik hoop dat hij niet verwacht dat ik goed ben omdat hij moet weten dat ik geen getrainde danser ben.’ Ze waren als: ‘Hij weet dat hij video’s van je heeft gezien, het is prima.’ En toen ging ik naar binnen en voelde me meteen ontspannen omdat hij helemaal niet veroordelend is. Hij is erg samenwerkend en hij ziet de schoonheid in alles, zelfs in mijn fouten. Voor hem voelde Carmen zich reëler en emotioneler en hij stond open om te veranderen Bepaalde bewegingen die bij mij passen. ”
Het feit dat Mescal, haar co-ster, in een vergelijkbare boot zat, hielp ook. Niet alleen om Barrera op hun gemak te stellen, maar ook met het creëren van een band tussen het paar dat zich op het scherm vertaalt. “Het was een leerproces voor ons allebei en we voelden ons allebei een beetje onvoldoende in het begin”, zegt ze. “Ik denk dat omdat we op dezelfde reis waren van Like: ‘We moeten dit samen doen en het zal wij zijn en dus zijn we net een team geworden en elkaar ondersteund.’
“Ik denk dat het echt het verband heeft gevoed dat je je voelt tussen Carmen en Aidan; hun onuitgesproken, bijna spirituele ding dat ze hebben. Het is bedoeld om het gevoel te hebben dat ze elkaar van tevoren kennen, weet je? Het is bedoeld? bedoeld om elkaar te vinden, uit vorige levens of zoiets.
“We hadden veel tijd samen doorgebracht, uit eten gaan, praten over FaceTime, in paniek raken over in quarantaine in Australië”, herinnert Barrera zich. “Het was veel uren om elkaar te leren kennen – en de beste manier waarop je een persoon kunt leren kennen is in een setting als een dansrepetitieer, omdat je niet alleen hun grootste kwetsbaarheden leert kennen, maar Ook de manier waarop ze bewegen, wat ze doen als ze zich ongemakkelijk voelen, hoe ze ruimte innemen. Het heeft ons allemaal geïnformeerd toen we moesten worden gezet. We hadden zoiets van: ‘We zijn samen hierin.’ ‘Net als Carmen en Aidan .
Carmen, van Dazzler Media, brengt op 2 juni uit in geselecteerde bioscopen op 2 juni, bekijk onze lijst met de meest opwindende aankomende films die in 2023 en daarna naar onze kant gaan.