Waarschuwing! Dit artikel bevat lichte spoilers voor Godzilla x Kong: The New Empire.
Hollywoods alsmaar uitdijende MonsterVerse is een eigenaardig beest, dat van film tot film enorm varieert in kwaliteit en toon. Eén ding is voor mij echter duidelijk en dat is dat elke aflevering oneindig veel beter is wanneer Kong in het middelpunt staat – of er in ieder geval zwaar bij betrokken is – en gelukkig is de nieuwste film van de serie, Godzilla x Kong, veel meer het verhaal van Kong dan van Kong.
In de nieuwe film, geregisseerd door Godzilla vs. Kong-regisseur Adam Wingard, zetten de titulaire titanen (kort) hun verschillen opzij om een nieuwe gemeenschappelijke vijand te bestrijden: de Skar King, een oude orang-oetan-achtige MUTO die vastbesloten is om uit zijn ondergrondse gevangenis te ontsnappen en de bovengrondse wereld te veroveren. Maar voordat het zover is, wordt er kort ingegaan op Kongs isolatie en eenzaamheid in Hollow Earth, waarin de grote jongen zich overgeeft aan heel menselijke dingen, zoals douchen en… kiespijn.
Luister, ik snap het. Godzilla – een hagedis ter grootte van een wolkenkrabber met atoomadem – is op papier cooler dan een aap van 400 voet met schijnbaar geen speciale krachten, maar de geschubde kaiju is gewoon niet relateerbaar of sympathiek. Door de filmgeschiedenis heen is hij meestal afgeschilderd als een antagonistisch personage dat chaos en dood veroorzaakt, of dat nu onvoorzichtig of bewust is. In Godzilla x Kong opereert hij op een vrij basaal niveau, waarbij hij in wezen slaapt wanneer hij zich niet oplaadt of potentiële wereldvernietigende bedreigingen neutraliseert. Hij beschermt de mensen niet uit de goedheid van zijn hart, maar om zijn behoefte te bevredigen om het toppredator van de planeet te zijn, wat een interessante parallel is met Kongs zeer vertederende verlangen naar gezelschap en verbondenheid.
Waarschuwing! Dit artikel bevat lichte spoilers voor Godzilla x Kong: The New Empire.
Hollywoods alsmaar uitdijende MonsterVerse is een eigenaardig beest, dat van film tot film enorm varieert in kwaliteit en toon. Eén ding is voor mij echter duidelijk en dat is dat elke aflevering oneindig veel beter is wanneer Kong in het middelpunt staat – of er in ieder geval zwaar bij betrokken is – en gelukkig is de nieuwste film van de serie, Godzilla x Kong, veel meer het verhaal van Kong dan van Kong.
In de nieuwe film, geregisseerd door Godzilla vs. Kong-regisseur Adam Wingard, zetten de titulaire titanen (kort) hun verschillen opzij om een nieuwe gemeenschappelijke vijand te bestrijden: de Skar King, een oude orang-oetan-achtige MUTO die vastbesloten is om uit zijn ondergrondse gevangenis te ontsnappen en de bovengrondse wereld te veroveren. Maar voordat het zover is, wordt er kort ingegaan op Kongs isolatie en eenzaamheid in Hollow Earth, waarin de grote jongen zich overgeeft aan heel menselijke dingen, zoals douchen en… kiespijn.
Luister, ik snap het. Godzilla – een hagedis ter grootte van een wolkenkrabber met atoomadem – is op papier cooler dan een aap van 400 voet met schijnbaar geen speciale krachten, maar de geschubde kaiju is gewoon niet relateerbaar of sympathiek. Door de filmgeschiedenis heen is hij meestal afgeschilderd als een antagonistisch personage dat chaos en dood veroorzaakt, of dat nu onvoorzichtig of bewust is. In Godzilla x Kong opereert hij op een vrij basaal niveau, waarbij hij in wezen slaapt wanneer hij zich niet oplaadt of potentiële wereldvernietigende bedreigingen neutraliseert. Hij beschermt de mensen niet uit de goedheid van zijn hart, maar om zijn behoefte te bevredigen om het toppredator van de planeet te zijn, wat een interessante parallel is met Kongs zeer vertederende verlangen naar gezelschap en verbondenheid.
Kong denkt, gezien zijn apengevoelens, verder dan zijn instincten en heeft een moreel kompas, wat hem automatisch innemender en sympathieker maakt. In een scène in de nieuwe film stuit Kong op de jonge MUTO Suko, of Baby Kong zoals hij liefkozend op het scherm wordt genoemd, en hij probeert het kleintje meteen te helpen voordat hij zich realiseert dat het hem in de val heeft gelokt. Later beveelt hij het jong om hem naar zijn leiders te brengen, waarbij hij zijn eten deelt tijdens de reis, ondanks zijn wandaden in het verleden. Wanneer het tweetal Suko’s groep inhaalt, ontdekt Kong dat een hele groep apen wordt geregeerd door de sadistische Skar King en neemt hij het op zich om hen te bevrijden van hun onderdrukker. Godzilla heeft een geschiedenis met de Skar King die we hier niet zullen verklappen, maar zijn probleem is meer een persoonlijke vendetta, terwijl Kong gewoon zijn ogen niet kan sluiten voor de wreedheid van de schurk. Kortom, hij heeft meer een emotionele investering dan Godzilla, waardoor wij als kijkers ons ook emotioneel betrokken voelen. (Kunnen we even stilstaan bij het oogverblindende moment waarop Kong Shimo een lief krabbetje over haar kin geeft nadat hij haar heeft bevrijd van de Skar King?)
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Naast het verhaal is Kong ook visueel expressiever, dankzij de moderne technologie en zijn menselijkere gezicht. Hij fronst, hij hijgt, hij rolt met zijn ogen, hij grijnst en nog veel meer, waardoor hij veel meer persoonlijkheid heeft dan Godzilla.
“De belangrijkste les die ik heb geleerd [bij Godzilla vs. Kong] was [dat] we echt konden vertrouwen op de VFX om ons in het standpunt van de monsters te plaatsen en de monsters hun verhaal te laten vertellen, en we konden echt leunen op lange sequenties zonder dialoog en zonder verhaal… op een manier die je volgens mij niet vaak ziet in blockbusterfilms,” vertelde Wingard eerder aan GamesRadar+ en de Inside Total Film-podcast.
Meld je aan voor de GamesRadar+-nieuwsbrief
Wekelijkse overzichten, verhalen uit de communities waar je van houdt en meer
Neem contact met me op met nieuws en aanbiedingen van andere Future-merkenOntvang e-mail van ons namens onze vertrouwde partners of sponsorsDoor je gegevens in te voeren, ga je akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid en ben je 16 jaar of ouder.
- Waarschuwing! Dit artikel bevat lichte spoilers voor Godzilla x Kong: The New Empire.
- Hollywoods alsmaar uitdijende MonsterVerse is een eigenaardig beest, dat van film tot film enorm varieert in kwaliteit en toon. Eén ding is voor mij echter duidelijk en dat is dat elke aflevering oneindig veel beter is wanneer Kong in het middelpunt staat – of er in ieder geval zwaar bij betrokken is – en gelukkig is de nieuwste film van de serie, Godzilla x Kong, veel meer het verhaal van Kong dan van Kong.
- In de nieuwe film, geregisseerd door Godzilla vs. Kong-regisseur Adam Wingard, zetten de titulaire titanen (kort) hun verschillen opzij om een nieuwe gemeenschappelijke vijand te bestrijden: de Skar King, een oude orang-oetan-achtige MUTO die vastbesloten is om uit zijn ondergrondse gevangenis te ontsnappen en de bovengrondse wereld te veroveren. Maar voordat het zover is, wordt er kort ingegaan op Kongs isolatie en eenzaamheid in Hollow Earth, waarin de grote jongen zich overgeeft aan heel menselijke dingen, zoals douchen en… kiespijn.
- Luister, ik snap het. Godzilla – een hagedis ter grootte van een wolkenkrabber met atoomadem – is op papier cooler dan een aap van 400 voet met schijnbaar geen speciale krachten, maar de geschubde kaiju is gewoon niet relateerbaar of sympathiek. Door de filmgeschiedenis heen is hij meestal afgeschilderd als een antagonistisch personage dat chaos en dood veroorzaakt, of dat nu onvoorzichtig of bewust is. In Godzilla x Kong opereert hij op een vrij basaal niveau, waarbij hij in wezen slaapt wanneer hij zich niet oplaadt of potentiële wereldvernietigende bedreigingen neutraliseert. Hij beschermt de mensen niet uit de goedheid van zijn hart, maar om zijn behoefte te bevredigen om het toppredator van de planeet te zijn, wat een interessante parallel is met Kongs zeer vertederende verlangen naar gezelschap en verbondenheid.
- Kong denkt, gezien zijn apengevoelens, verder dan zijn instincten en heeft een moreel kompas, wat hem automatisch innemender en sympathieker maakt. In een scène in de nieuwe film stuit Kong op de jonge MUTO Suko, of Baby Kong zoals hij liefkozend op het scherm wordt genoemd, en hij probeert het kleintje meteen te helpen voordat hij zich realiseert dat het hem in de val heeft gelokt. Later beveelt hij het jong om hem naar zijn leiders te brengen, waarbij hij zijn eten deelt tijdens de reis, ondanks zijn wandaden in het verleden. Wanneer het tweetal Suko’s groep inhaalt, ontdekt Kong dat een hele groep apen wordt geregeerd door de sadistische Skar King en neemt hij het op zich om hen te bevrijden van hun onderdrukker. Godzilla heeft een geschiedenis met de Skar King die we hier niet zullen verklappen, maar zijn probleem is meer een persoonlijke vendetta, terwijl Kong gewoon zijn ogen niet kan sluiten voor de wreedheid van de schurk. Kortom, hij heeft meer een emotionele investering dan Godzilla, waardoor wij als kijkers ons ook emotioneel betrokken voelen. (Kunnen we even stilstaan bij het oogverblindende moment waarop Kong Shimo een lief krabbetje over haar kin geeft nadat hij haar heeft bevrijd van de Skar King?)
- (Afbeelding credit: Warner Bros.)