Er is iets magisch aan het rommeren in een rommelige lade. Voor mijn geld is het het dichtst in de buurt van tijdreizen in ons leven – simpelweg omdat het herontdekken van oude onzin die we vrijwel zeker in het afval hadden moeten gooien dat vele, vele jaren geleden het vandaag een tweede kans op het leven geeft. Naar mijn ervaring zijn vergeten foto’s die zijn gemaakt op wegwerpcamera’s zijn God-tier rommelige ladevoer, toen ik nog steeds haar en een waarneembare kaaklijn had. Gehavende en vergeelde ticketstubs van Bygone Music Festivals of memorabele voetbalwedstrijden zijn een goede tweede; Terwijl aan de andere kant van het spectrum oude rekeningen bevat van nu ter ziele gegane mobiele telefoonbedrijven.
Beter dan al deze dingen zijn echter lang verloren videogames. Beter nog, is een bepaald first-person point-and-click verhalend avontuur dat ik onlangs ongeveer 26 jaar na aankoop heb herontdekt: mijn originele exemplaar van de beste Simpsons-game die ooit heeft geleefd-Digital Evolution en Fox Interactive’s 1997 edelstenen, Virtual Springfield.
Hit en wat nu?
(Afbeelding Credit: Fox) Shelbyville
(Image Credit: Radical Entertainment)
20 jaar later reflecteert de Simpsons Hit and Run Designer op de blijvende erfenis van de geliefde “GTA voor kinderen”
Daar, ik heb het gezegd, mijn favoriete Simpsons -game is niet The Simpsons: Hit & Run. Ik snap het, mensen love hit & run-zozeer zelfs dat de loutere suggestie dat een van zijn ontwerpers zou kunnen graag het Action-Adventure-spel 20 jaar later de wereld eerder dit jaar laten praten-maar ik Het gevoel dat dat spel me voorbij is gegaan. Ik was 17 toen Radical Entertainment en Vivendi’s schuine schuine op Springfield neerstortten op de PS2, Xbox en GameCube, en op dat moment werd afgeleid door goedkope drankjes bij afvalachtige nachtclubs, het hele weekend feesten met mijn vrienden, en mijn achterkant van mijn eerste werk in mijn eerste werk taak als leerling loodgieter. Als ik een paar jaar jonger of ouder was geweest, ben ik zeker dat Hit & Run met mij zou hebben geklikt. Maar om de bovenstaande redenen niet. Wat deed, was zes jaar eerder Virtual Springfield.
Dus stel je mijn gezicht voor toen ik per ongeluk mijn origineel, nu 26-jarige exemplaar van The Simpsons: Virtual Springfield van een rommelige lade, mijn glimlach onmiddellijk breder wordt dan die van Troy McClure’s. Niet zeker of de schijf daadwerkelijk zou werken, heb ik een gok genomen door een goedkope USB -schijfstation te kopen voor mijn gaming -laptop, voordat ik een legacy Direct X 1996 -applicatie installeerde die hopelijk me in deze grof gerenderde versie zou laten vallen van het cartoonland bedacht door Matt Groening in de late jaren ’80. En werk deed het, onmiddellijk een hartverwarmende schot van nostalgie leveren dat me terug naar mijn jeugd heeft getransporteerd.
Afbeelding 1 van 3 
“Een groot deel van mijn jeugd omvatte het eten van zondag diner met mijn mama en papa voor de tv, het kijken naar de nieuwste nieuwe aflevering van The Simpsons en mijn hoofd lachte”.
Zelfs voordat hij in het spel zelf springt, is Virtual Springfield een lust voor het oog. De kartonnen schijfhoes is ontworpen om eruit te zien als een doos met gebakken producten, en vermeldt ‘Windows 95’, ‘Power Mac’ en ‘CD ROM’. De binnenkant van de binnenkant toont Homer die kauwt op een roze donut naast een spraakbubbel waarvan de tekst luidt: “M M M M … Seedy Rom.” Elke pagina van de handleiding (onthoud die?) Wordt verteld door herkenbare Simpsons-tekens, waarbij burgemeester Quimby de introductiepagina voor de introductiepagina heeft, giet in het systeem en de installatievereisten, Ned Vlaanderen praten ons door de in -Game iconen en HUD, en stripboek Guy die het belang van de verzamelbare kaarten die je misschien verspreid rond de straten van de gelijknamige stad vindt.
Volgens de normen van vandaag ziet zo ongeveer alles in virtueel Springfield er janky uit als de hel. Er is een overkoepelende plot, soorten, maar de inwisselende functie van de game is absoluut de reikwijdte om je te laten ronddwalen rond zo’n vertrouwde wereld één enkele scène tegelijk. In mechanica die de avontuurlijke games uit het Amiga-tijdperk weerspiegelen, kun je rond Springfield slouden door op zijn beurt een scherm naar het noorden, zuiden, oosten of westen te verplaatsen, vaag interactie met een handvol objecten en belangrijke items. Op zijn best ziet u hierom een ronde of twee van Super Slugfest spelen bij de Arcade van de videogame. In het slechtste geval zal het je zien om de power -fabriek te schakelen die doelloos probeert uit te zoeken hoe je het alarm kunt stoppen en waar je daarna kunt gaan.
Door dit alles is het steunbaan van Virtual Springfield een opari-tijdperk geïnspireerde, chiptune-achtige, discordante kakofonie van soort simpsons klinkende muziek-gestut door het feit dat de echte stemacteurs van het tv-programma hun talenten hebben geleend aan het spel. Met locaties die overal zijn, van het familiehuis van de Simpsons van 742 Evergreen Terrace, tot het standbeeld-dragende stadsplein van Jebidiah Springfield, het aangrenzende stadhuis, Abe Simpson’s pensioenkasteel, de bibliotheek, Reveerend Lovejoy’s Church, The Cemetery, Krustylu Studios, Moe’s Moe’s, Moe Tavern, de Aztec Theatre Cinema Hall, The Stonecutters ‘Headquarters (Ale-Drinking Aliens and All), en Apu Nahasapeemapetilon’s Kwik-e-Mart Convenience Store, om slechts enkele van de iconische plekken-fans van de serie te noemen, zullen onmiddellijk herkennen.
Cowabunga, kerel!
(Afbeelding Credit: Fox)
“In dit alles is het achtergrondnummer van Virtual Springfield een opari-tijdperk geïnspireerde, chiptune-achtige, discordante kakofonie van soort simpsons klinkende muziek-gestut door het feit dat de echte stemacteurs van het tv-programma hun talenten leenden aan hun talenten het spel.”
Ik ben 100 procent bevooroordeeld gezien alles wat deze game betekende voor de 11-jarige me ver terug toen, maar ondanks zijn litanie van fouten-zelfs gezien de plaats in de tijd-krijg ik waarom het mijn hart veroverde . Een groot deel van mijn jeugd omvatte het eten van zondag diner met mijn mama en papa voor de tv, het kijken naar de nieuwste nieuwe aflevering van The Simpsons en mijn hoofd van begin tot eind lachen. De kans om te stappen in deze wereld, zij het met zoveel beperkingen, was een totale vreugde – een die ik niet denk dat ik me opnieuw voelde tot de komst van South Park: de stok van de waarheid zo’n 17 jaar later.
Nogmaals, het is nauwelijks de meest geavanceerde, vloeiende en/of freewheeling -videogame die ooit was, maar de hoeveelheid dingen om te doen in virtueel Springfield is toch behoorlijk indrukwekkend. Toen de game in 1997 landde, moest het tv -programma nog Homer naar New York City brengen. De garbageman moest de straten nog opruimen met behulp van U2. We hadden nog nooit van Poochie gehoord; Bart had tijdelijk geen leven als carny nagestreefd; En Maude Flanders was nog steeds bij ons. De Digital Evolution van de bronmateriaalontwikkelaar moest in 1997 werken en was toen lang niet zo breed als het vandaag zou zijn, of zelfs hoe het was in 2003 toen Hit & Run voor het eerst onze schermen sierde.
Toch zit Virtual Springfield vol met inhoud. Meestal, weliswaar, is succes afhankelijk van het per ongeluk klikken op willekeurige levenloze objecten en hopen op het beste-maar gezien het feit dat ik dit gekoesterde 26-jarige edelsteen opnieuw ontdekte door willekeurig rond te roeien in een rommelige lade in het echte leven, Lijkt behoorlijk passend.
Hier zijn enkele van de beste avontuurlijke games die je vandaag voor een ritje neemt