Ik ben dol op het bestuderen van kaarten. Of het nu een kaart is die uit het verleden is geplukt in een geschiedenisboek, of eentje die gevonden is op de pagina’s van een fantasyroman, ze bieden vensters naar werelden vanuit het comfort van uw eigen huis. Natuurlijk is mijn fascinatie in de loop der jaren ook overgegaan naar de wereld van games, met kaarten die in virtuele landschappen van alle soorten en maten te vinden zijn. Gezien de interactieve aard van games zijn kaarten en minimaps een vaste waarde geworden in allerlei avonturen, en kunnen ze een belangrijke rol spelen in praktische zin. Van het aanwijzen van interessante gebieden tot het bereiken van locaties om verder te komen, ze helpen ons bij het navigeren en oriënteren – net als in werkelijkheid. De laatste tijd heb ik dankzij Starfield nagedacht over de kaarten die ik in games ben tegengekomen.
Sinds ik voor het eerst in mijn ruimtepak stapte in Starfield, heb ik het gevoel dat ik tot op zekere hoogte met de kaarten en menu’s aan het vechten ben. De kaarten zijn over het algemeen niet erg behulpzaam, en voor mij neemt het de fantasie van het ruimtevliegen weg. Ik vind de navigatie op de kaart van de sterrensystemen nogal overweldigend, tot het punt dat ik te veel ben gaan vertrouwen op snel reizen om overal te komen waar ik heen moet, zodat ik mezelf het zoeken naar een specifiek systeem kan besparen. Op de planeet negeer ik de oppervlaktekaart helemaal omdat die niet veel informatie biedt, en door het ontbreken van stadsplattegronden ben ik vaak de weg kwijt als ik de weg naar een bepaalde winkel probeer te vinden die niet verbonden is met een doel in mijn missielogboek.
Sommige kaarten zijn beter dan andere, en Starfield is zeker niet de eerste overtreder in dit opzicht, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mijn reis door de kosmos een stuk soepeler zou zijn verlopen als de kaarten en menu’s intuïtiever en makkelijker te navigeren waren geweest. Ik ben lang niet de enige die gefrustreerd is over de manier waarop Starfield navigatie benadert, en de ontwikkelaars hebben zelfs de hoop uitgesproken om op een gegeven moment stadsplattegronden in een toekomstige update op te nemen. Maar het heeft me wel aan het denken gezet over wat ik zoek in een goede kaart, en waarom de aanpak van Starfield mijn plezier in het verkennen heeft beïnvloed.
In kaart gebracht
(Afbeelding credit: Bethesda)
Het mooie van kaarten in spellen is hoe divers ze kunnen zijn. Met verschillende niveaus van interactiviteit, afhankelijk van de aanpak van het spel, kunnen sommige zelfs op een nieuwe manier bijdragen aan het thema of verhaal van een bepaald avontuur. Ik heb bijvoorbeeld altijd gewaardeerd hoe je een fysieke kaart tevoorschijn haalt om je te verplaatsen in de wildernis van Wyoming in Firewatch, of hoe de kaart in Red Dead Redemption 2 tot leven wordt gebracht in de stijl van het Oude Westen, compleet met kleine details die sommige kenmerken of inwoners van het rijke landschap markeren. Beide kaarten pasten bij de wereld waarin ze thuishoorden, en hielpen u ook effectief om op verschillende manieren uw weg door de omgeving en het verhaal te vinden.
Tussen de sterren
(Afbeelding credit: Bethesda)
Noem me maar Captain Space Dork – Starfield’s knipoogjes naar NASA hebben me echt laten nerd-en over de ruimte
Starfield, aan de andere kant, gebruikt een sterrenkaart van een melkwegstelsel, wat gezien de setting heel logisch is. Maar met zoveel verschillende sterrenstelsels en werelden vind ik het vaak moeilijk om een bepaalde planeet te vinden met behulp van de lay-out en UI van de kaart. Vaker wend ik me dan tot het quest logboek om een directe route voor me uit te stippelen, wat afdoet aan de fantasie van het vrij vliegen, omdat ik meestal snel moet reizen om te komen waar ik heen moet. Hoewel het een uitdaging moet zijn om een universum met zo’n ambitieuze schaal in kaart te brengen, zou ik willen dat de UI van de kaart zelf meer onderscheidende markeringen had om het makkelijker te maken om onderscheid te maken tussen systemen.
(Afbeelding credit: Bethesda)
Er zit zeker een aantrekkingskracht op het idee om te verdwalen in exploratie, en ik was enthousiast om naar willekeurige planeten te gaan en me te laten meeslepen in het universum. Maar om eerlijk te zijn, ik heb zelden zin gehad om buiten de quests om te verkennen als gevolg van de navigatie. Op de grond bent u te vaak gebonden aan uw scanner om bronnen te onderzoeken en interessante punten te verkennen. Een geografische kaart aan de oppervlakte biedt niet veel informatie. Vanuit een ontwerpperspectief is deze aanpak misschien te danken aan het feit dat Bethesda procedurele generatie heeft gebruikt voor de vele planeten, maar ik zou toch graag willen dat het in andere opzichten zou helpen. Ik was bijvoorbeeld blij om te ontdekken dat u spelden op de planeetkaart kunt plaatsen, waardoor er een vierkant op de UI van het Sterrenwacht verschijnt, net als bij de Pip-Boy in Fallout.
Het probleem is dat het door het ontwerp van de UI moeilijk is om de plek op het horloge te zien. Er verschijnt een klein vierkantje dat gemakkelijk opgaat in het Constellation-logo, en ik vind het nog steeds moeilijk om de afstand te meten tussen waar ik ben en de markering die ik probeer te bereiken. Je kunt zeggen wat je wilt over de kaart van Skyrim, maar ik vond hem altijd makkelijk te lezen, en de markers die je kon neerzetten waren makkelijk te navigeren dankzij de minimap. Het gebrek aan stadsplattegronden kan het ook lastig maken om de weg naar bepaalde winkels of plaatsen te vinden. Toen ik bijvoorbeeld probeerde terug te gaan naar het huis van mijn ouders in New Atlantis, moest ik rondjes lopen na het voltooien van de aanvankelijke zoektocht die me daarheen leidde.
Naarmate games steeds ambitieuzer worden en werelden zich uitbreiden en uitgroeien tot enorme universums, wordt het steeds belangrijker hoe we kunnen navigeren. Het is natuurlijk nog maar kort geleden sinds de lancering, en Bethesda wil het spel nog jaren ondersteunen, dus dit kan allemaal later nog worden aangepakt. Met mods en een website die een interactieve kaart maakt, ben ik zeker niet de enige die verbeteringen wil. Maar Starfield heeft me laten inzien hoeveel verschil een kaart voor mij kan maken als het gaat om exploratie op de grootste schaal.
Starfield toegankelijkheidsoordeel: “Gehandicapte spelers blijven achter op aarde”.