De regisseur van Talk to Me vertelt over het schokkende einde: “We wilden dat het open zou staan voor interpretatie”.

Waarschuwing! Dit artikel bevat grote spoilers voor Talk to Me. Als u de film nog moet zien en niet wilt weten hoe hij afloopt, ga dan nu terug!

Talk to Me heeft een van de beste horrorfilmeindes van de afgelopen jaren, dus het is niet verwonderlijk dat bioscoopbezoekers er op sociale media zo enthousiast over zijn sinds de film op 28 juli uitkwam. De kijkers omschrijven het als “bevredigend” en “gemeen” en zijn dol op de compromisloze, sombere finale – maar medeschrijver Danny Philippou suggereert dat er niet maar één manier is om het te lezen.

“Ik wilde echt dat het open zou staan voor interpretatie,” vertelt hij GamesRadar+. “Er zijn zoveel delen aan het einde, waar we gewoon klompjes en hints en dingen hebben achtergelaten.

“Als je de film opnieuw bekijkt en echt analyseert wat er in elk beeld gebeurt, zijn er dingen die… er zijn. Ik kan niet wachten tot iemand de film afbreekt en elk stukje vindt en de puzzel in elkaar legt. Alles heeft een betekenis.”

Gezien de ijzingwekkende proloog van Talk to Me, waarin een jonge man zichzelf dodelijk in het hoofd steekt om niet langer geplaagd te worden door wraakzuchtige, gewelddadige geesten, lijkt de manier waarop het eindigt achteraf gezien onvermijdelijk…

De film, geregisseerd door Phillipou – die samen met Bill Hinzman de Aussie-flick schreef – en zijn tweelingbroer Michael Philippou, volgt de 17-jarige Mia (Sophie Wilde), die nog steeds de plotselinge dood van haar moeder twee jaar eerder moet verwerken. In een poging om zichzelf af te leiden van haar verdriet, haalt ze haar beste vriendin Jade (Alexandra Jensen) over om haar mee te nemen naar een low-key feestje, waar school-hotshots Joss (Chris Alosio) en Hayley (Zoe Terakes) weer een van hun beroemde sÉances geven.

De jongeren zijn namelijk in het bezit van een gebalsemde hand die, volgens hen, degene die hem vastpakt niet alleen in staat stelt om met de doden te praten, maar ook om hun lichaam op te offeren voor een kortstondig bezit. Mia is niet overtuigd van de kracht van deze hand, maar geeft zichzelf op voor een beurt en raakt al snel verslaafd aan de sensatie van het kanaliseren van geesten.

Lees verder  Julia Carpenter heeft een stripgeschiedenis als zowel Spider-Woman als Madame Web

Verslaafd als ze is, begint de groep regelmatig geesten op te roepen, maar de dingen nemen een vreselijke wending wanneer Jade’s jongere broer Riley (Joe Bird) erop staat om het ook te proberen. Onder invloed van een geest begint Riley tegen Mia te praten alsof hij haar moeder Rhea is en zegt hoeveel ze haar mist en hoe ze haar nooit bewust in de steek zou hebben gelaten.

praat tegen mij

(Afbeelding credit: Altitude Films)

Wanhopig voor meer tijd met haar overleden ouder, pakt Mia zelf de hand en probeert ze de bende tegen te houden om Riley er na de afgesproken 60 seconden uit te trekken. Wanneer zijn bezetenheid langer duurt dan de maximale 90 seconden, begint Riley, die door geesten is overgenomen, met zijn hoofd op oppervlakken in de buurt te slaan en zijn eigen oog uit te steken. Hij wordt in het ziekenhuis opgenomen, terwijl Mia achtervolgd wordt door visioenen van Rhea, die Mia ervan probeert te overtuigen Riley te doden om een einde aan zijn lijden te maken.

Het blijkt dat Mia niet echt met haar moeder praat, maar met een kwaadaardige entiteit die de ziel van Riley in de hel vasthoudt en de jongen voor altijd wil opeisen. Mia probeert een catatonische Riley weer aan de hand te koppelen, ervan overtuigd dat Riley aan de andere kant gevangen zit omdat ze de kaars die de poort opende tijdens zijn eerste bezetenheid niet hebben uitgeblazen, maar niets krijgt hem uit zijn verdoving.

Later biecht Mia’s vader, Max, haar op dat Rhea zelfmoord heeft gepleegd en dat hij haar zelfmoordbrief geheim heeft gehouden, zelfs sinds hij haar lichaam heeft gevonden. Rhea’s geest vertelt Mia dat Max liegt voordat ze wordt aangevallen door een kwade geest die zich voordoet als haar vader. Tijdens de aanval steekt Mia uiteindelijk haar echte vader met een schaar in de nek.

Gemanipuleerd door “Rhea” keert Mia terug naar Riley’s bed en ontdekt de aftakelende geest van een oude man in zijn plaats. Wanhopig om Riley te redden, rijdt ze de geest het ziekenhuis uit en naar een nabijgelegen weg, terwijl “Rhea” Mia blijft aanmoedigen om Riley te doden om hem “te bevrijden”. Als Jade Mia ziet en naar haar vriend en haar broer rent, gooit Mia zichzelf voor het verkeer.

Lees verder  The Boogeyman: regisseur Rob Savage over het kanaliseren van jeugdterror, het aanpassen van Stephen King en het creëren van het angstaanjagende monster

Ze wordt gewond wakker op de weg en strompelt terug het ziekenhuis in, waar ze een volledig genezen Riley zijn zus en moeder Sue (Miranda Otto) ziet omhelzen. Mia ziet ook haar vader, die ondanks zijn wond in orde lijkt te zijn, van haar weglopen. Hoewel ze naar iedereen roept, lijken ze haar niet te horen. Langzaam beginnen de lichten in de gangen van het ziekenhuis uit te gaan en leiden Mia langs één specifiek pad, dat haar naar een tafel met een eenzame kaars leidt. Ze gaat zitten en steekt haar arm over de tafel uit. Ze grijpt een andere kaars die uit de schaduwen naar voren komt… Daarmee verneemt ze dat ze is overgegaan en is getoverd door een groep mannen met een andere gebalsemde hand.

“[Mia die doodgaat] was altijd al het einde waar we voor gingen; het is iets wat ik al in het eerste script bedacht,” legt Danny uit, als we vragen of het laatste moment tijdens het schrijfproces bij hem opkwam, of dat het er al vanaf het begin in zat. “Er veranderde veel tijdens het filmproces, maar dat bleef altijd hetzelfde.”

Talk to Me draait nu in de Britse en Amerikaanse bioscopen. Bekijk voor meer informatie onze langere chat met Danny en Michael Philippou of onze gids met de spannendste aankomende horrorfilms.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.