Met Asteroid City is de Wes Anderson club alleen maar groter geworden. Zoals u wellicht weet, houdt de regisseur van films als The Royal Tenenbaums, The Grand Budapest Hotel en The French Dispatch van een ensemblecast. Deze keer zijn Tom Hanks, Steve Carell, Matt Dillon, Maya Hawke en Hope Davis nieuwkomers. Daarnaast zijn er vaste gasten als Jason Schwartzman, Tilda Swinton, Edward Norton, Willem Dafoe, Adrien Brody, Liev Schreiber en Jake Ryan. Of zelfs degenen die voor de tweede keer Anderson spelen, zoals Scarlett Johansson, Bryan Cranston, Stephen Park, Jeffrey Wright en Rupert Friend. Oef…
Om te voorkomen dat deze A-Listers allemaal alleen in hun hotelkamer zitten, moedigt Anderson zijn cast aan om met elkaar om te gaan. Dat betekent elke avond samen eten. “Wes zit altijd aan het hoofd van de tafel en als je voor het eerst aankomt, zit je naast hem en dan schuif je naar beneden zodat de nieuwkomers naast hem kunnen zitten,” legt Davis (Captain America: Civil War) uit. “En opeens zit je met dertig filmsterren aan de eettafel. In het begin was het nogal intens, maar je vormt echt een soort theatergroep, een echte gemeenschap.”
“Het staat allemaal op de pagina”
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
In het verhaal is Asteroid City een fictief Amerikaans woestijnstadje uit de jaren 1950 waar verschillende families – waaronder Davis’ verwarde moeder Sandy Borden, Schwartzmans rouwende vader van vier Augie Steenbeck, Johanssons glam filmster Midge Campbell en Hanks’ gewapende Stanley Zak – samenkomen voor een Junior Stargazers-wedstrijd. Maar dit wordt omlijst door zwart-wit segmenten waarin een toneelschrijver Conrad Earp (Norton) zijn nieuwste opus – ‘Asteroid City’ – opvoert. “Wes had verteld dat hij geïnteresseerd was in het regisseren van theater,” zegt Stephen Park (Lt. Nescaffier uit The French Dispatch). “En dit lijkt daar heel erg op.”
Samen geschreven met Roman Coppola, als u zich ooit heeft afgevraagd hoe een Anderson script eruit ziet, kan de cast het u vertellen. “Het staat allemaal op de pagina, alles is beschreven,” zegt Davis. Net als zijn films zijn zijn scripts nauwkeurig bewerkt. “Zelfs de ademhalingen zijn afgetekend,” zegt Jeffrey Wright, die net als Park zijn Anderson-kerst heeft gebroken in The French Dispatch. Dus, verwelkomt deze regisseur improvisatie? “Nee!” grinnikt Wright. “Niet in het minst, niet in het minst!” Maar wie zou het dan wel zo goed kunnen als Wes? “Ik denk niet dat ik Wes Anderson zou kunnen improviseren,” zegt Cranston, die de verteller op het scherm speelt in de zwart-wit segmenten.
De schemerzone binnengaan
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Naast de veeleisende aard van het scenario, zit deze film van Anderson ook boordevol ideeën. “Er zitten zoveel dingen in – het is buitengewoon,” zegt Cranston, die eerder een rol vertolkte in Andersons animatiegaren Isle of Dogs. “[Het gaat over] verdriet, verlies, maar ook nieuwe liefde. Plaatsing. Waar is je gemeenschap? Deze jonge kinderen, die proberen uit te zoeken waar ze thuishoren en proberen te begrijpen wat er met hun lichaam gebeurt. Opnieuw aangewakkerde liefde, familie, verantwoordelijkheid. Er zijn zoveel thema’s.”
In het toneelstuk in de film krijgen de gezinnen allemaal te maken met een buitenaardse ontmoeting, waardoor ze worden opgesloten onder militair toezicht, onder leiding van Wrights generaal Gibson. Is dit het dichtst dat Anderson bij het maken van een sciencefictionfilm is gekomen? “Tot nu toe, zou ik zeggen,” zegt Ryan. “Ik zie het meer als een aflevering van The Twilight Zone.” De jonge acteur, die Augie’s oudste zoon Woodrow speelt, werkte voor het eerst samen met Anderson aan zijn padvindersverhaal Moonrise Kingdom uit 2012. “Hij heeft een goed oog voor bepaalde dingen,” knikt hij, “vooral locaties.”
Bouw van Asteroid City
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Over locaties gesproken: de hele film werd opgenomen aan de rand van ChinchÓn, een middeleeuws stadje 50 km ten zuidoosten van Madrid, Spanje. Met een onbelemmerd uitzicht was het de ideale plek om ‘Asteroid City’ te bouwen, dat op de grens van Californië/Nevada zou moeten liggen. “Ze bouwden de hele set bovenop een watermeloen,” onthult Ryan. Milieuactivisten kunnen echter gerust zijn. “Tijdens het maken van de film zijn er geen watermeloenen beschadigd! “Ze werden geoogst, we hebben er geen geplet.”
Adam Stockhausen, de vaste production designer van Anderson sinds Moonrise Kingdom, creëerde een volledig functionerende mini-stad, met een echte garage, motel en diner. Geen wiebelige sets van karton hier. “Er was echte benzine in het tankstation,” zegt Ryan. “Maar helaas geen gemeenschappelijke douches.” De set had zelfs toiletten met leidingwerk voor de cast en crew. “Wes had echte badkamers geïnstalleerd,” voegt Park eraan toe. “Versierd met bloemen. Normaal gesproken word je in een hokje of zo gestuurd, maar deze badkamers waren alsof je een prachtig hotel binnenging.”
Als je verder naar beneden loopt, is het net Willy Wonka in de lift
Stockhausen gebruikte ook ‘gedwongen perspectief’-technieken om het idee te creëren dat de woestijn zich uitstrekt naar de bergen en de horizon in de verte. Dit is een klassieke truc die al in de Gouden Eeuw van Hollywood in films werd gebruikt om het oog te misleiden. “Ik heb nooit de kans gekregen om echt aan een film te werken waar dit soort technieken werden gebruikt,” zegt Schwartzman. “Je ziet die telefoonpalen, maar als je verder de weg afloopt, is het net Willy Wonka in de lift… Ik ben groter dan de telefoonpalen aan het einde van de weg!”
Watermeloenen waren niet het enige gewas in Asteroid City. Terwijl sommige zwart-wit segmenten werden opgenomen in echte oude theaters in ChinchÓn, vorderde de productie ook een knoflookfabriek, waar een treincoupé werd gebouwd voor één bepaalde scène. De scherpe bollen werden opgeslagen in een nabijgelegen kamer. “Het had een bepaalde geur, maar het had zijn charme” lacht Ryan. “Ik ben dol op knoflook, dus ik vond het prima” voegt Schwartzman toe. “Ik ben Mr. Knoflook! Toen ze zeiden dat we in een knoflooklocatie gingen filmen… perfect!”
De band weer bij elkaar krijgen
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Als ze niet aan het filmen waren, verbleef de hele cast in het Parador Hotel in ChinchÓn. Het klinkt redelijk idyllisch, vooral met Pulp’s Jarvis Cocker en de Braziliaanse muzikant Seu Jorge, die cowboys spelen in Asteroid City. “We hadden elke avond muziek,” zegt Friend. “Ik bedoel, gitaren kwamen tevoorschijn en Jorge zong. Dan hadden we die prachtige Barcelonese bassist en Franse banjospeler.” Friend deed ook mee, omdat hij Lap Steel gitaar had leren spelen voor zijn rol als Montana, de leider van de cowboys.
Cocker werd zelfs vergezeld door zijn mede-Pulp bandmaat Richard Hawley, die samen een origineel nummer ‘Dear Alien (Who Art In Heaven)’ voor de film produceerden – geschreven door Cocker en Anderson. Hebben Cocker en Hawley de cast en crew voor hun huidige tournee nog getrakteerd op oude klassiekers, nu Pulp opnieuw gevormd is? “Zeker wel,” zegt Schwartzman, voordat hij meteen de titel vergeet. “Hoe heet het ook alweer? ‘I’m not Jesus though I have the same initials.'” Dat is de openingszin van het nummer ‘Dishes’ van de band. “Dat is een van mijn favorieten. Maar iedereen werd er muzikaal bij betrokken. Matt Dillon is een heel kundige percussionist. Dus hij speelt daar beneden!”
Iemand taco’s?
(Afbeelding credit: Universal Pictures)
Bryan Cranston vroeg Anderson zelfs of hij een taco-avond mocht organiseren. De acteur bracht zijn mezcal, Dos Hombres, mee, die hij samen met zijn Breaking Bad co-ster Aaron Paul bezit. “We hadden daar een klein stationnetje,” zegt Cranston, “en ik maakte margarita’s en paloma’s.” Anderson dronk met iedereen mee, maar de ijverige regisseur glipte al vroeg weg om zich voor te bereiden op de scènes van de volgende dag.
“Ik stond te trillen en keek op, en ik zag hem de balkondeuren openen [vanuit zijn kamer],” voegt de acteur eraan toe. “Hij stond daar ongeveer twaalf minuten, glimlachte alleen maar, keek naar beneden en zag wat hij had gemaakt.” U kunt het zich gewoon voorstellen – Anderson die zijn eigen Asteroid City overziet.
Asteroid City wordt op 23 juni in de Britse bioscopen uitgebracht. Bekijk onze aankomende filmkalender om te zien welke films er nog meer aan zitten te komen.