Mijn eerste indruk van Blue Protocol, een gratis-te-spelen MMO van Bandai Namco en Amazon Games die volgend jaar naar het Westen gaat, komt met een disclaimer: ik ben meestal geen MMORPG-persoon.
Ik heb al heel wat van de beste MMO’s uitgeprobeerd, maar buiten Destiny 2 als volwassene en Runescape als tiener, meestal alleen in vlagen, vaak terwijl ik ze waar mogelijk als singleplayer games behandelde. Dit is eigenlijk waarom ik in eerste instantie geïnteresseerd was in Blue Protocol. Het lijkt de grindy botten te hebben van een MMO die je in een lifestyle-game zou kunnen veranderen als dat je ding is, maar tot mijn vreugde lijkt het ook een leuke en vrije JRPG die ongegeneerd doordrenkt is van de energie en stijl van spellen zoals Bandai’s Tails-serie.
Ik heb ongeveer 35 minuten kunnen knijpen met Blue Protocol in de stand van Amazon Games op het Summer Game Fest van dit jaar, en het was een van de meest hectische demo’s die ik heb meegemaakt in de 10 jaar dat ik over games schrijf. MMO’s zijn notoir moeilijk om te previewen, omdat een snelle hap van een verticale slice je onmogelijk alles kan leren over de gameplay loop, de end game grind, enzovoort, en dat was hier zeker het geval.
Ik had nauwelijks tijd om adem te halen terwijl ik tijdens een virtuele rondleiding langs verschillende activiteiten schuifelde. Er is nog steeds een heleboel dat ik graag zou willen weten, hoewel de inbreng van een hoofddeveloper een paar dingen heeft opgehelderd. Maar als u maar één ding meeneemt uit deze preview, laat het dan dit zijn: ik wil meer van Blue Protocol spelen nadat ik het geproefd heb.
Nieuwe Wereld
(Afbeelding credit: Bandai Namco)
Zoals ik onvermijdelijk doe in MMO’s, begon ik met het maken van een schattige avatar gebaseerd op een personage uit een van de beste anime games – in dit geval Kisara uit Tales of Arise, deels omdat ze een geweldige tank is en ik vanaf minuut één wist dat ik de klasse met een schild zou spelen. Zoals ik later zal uitleggen, heb ik geen spijt gehad van deze klassenkeuze. De character creator van Blue Protocol is vrij basic, een verre schreeuw van anime boutiques zoals Code Vein, maar het klaart de klus en ik had al snel een sympathiek uiterlijk.
Ik vond mijn personage zelfs nog leuker nadat ik ze had gezien in de inleidende geanimeerde cutscène, die indrukwekkend goed past bij de uitbundige anime-shorts die over het spel verspreid zijn. Bandai’s rol in Blue Protocol komt het duidelijkst naar voren in de visuals, van de algemene stijl tot specifieke karakterontwerpen. Iedereen heeft accessoires en de wereld is weelderig en levendig.
Helaas kreeg ik maar 90 seconden de tijd om die wereld in me op te nemen, voordat ik voor het grootste deel van mijn sessie een kerker voor zes spelers in werd geleid. De wereld zag er mooi uit! Ik wil er meer van zien! Maar de strijd stond centraal in mijn Blue Protocol preview, en ik mag niet echt klagen, want die lijkt best goed.
Gevechten zijn koning
(Afbeelding credit: Bandai Namco)
Blue Protocol is een third-person actiespel, geen tab-target MMO. U kunt ontwijken, blokkeren, pareren en combo’s aan elkaar rijgen zoals in andere Bandai-games – bekijk onze Code Vein recensie of Scarlet Nexus recensie als u een duidelijker beeld wilt krijgen. Blue Protocol heeft op het moment van schrijven vijf klassen, met een veelbelovende, lanszwaaiende zesde in de niet al te verre toekomst. De Keen Strider is een boogschutter, Twin Striker is een tweehandige melee-eenheid, Spell Weaver is de magiër van de groep, Foe Breaker gebruikt een harde hamer en Blade Warden heeft een zwaard en schild.
Net als in Final Fantasy 14 zijn klassen gebonden aan wapens en is het niet nodig om meerdere personages te levelen; u kunt van klasse wisselen wanneer u zich buiten grote gevechtszones bevindt. Het maken van sterkere wapens staat centraal in de progressie van Blue Protocol, en als ik het goed begrijp kan die grind behoorlijk lang worden als u dat wilt, met een heleboel mob farming onderweg.
Interessant genoeg is mij verteld dat deze klassen opzettelijk de klassieke driehoek van DPS, Helers en Tanks omzeilen door elke klasse wat flexibiliteit te geven door middel van twee creature summons, vier actieve vaardigheden, klasse-agnostische passieve vaardigheden en items die aangepast kunnen worden om meer aanvallend of ondersteunend te spelen. Mijn standaard demo Blade Warden was gericht op verdediging met veel blokkeervaardigheden die mijn teamgenoten konden afschermen, en deze vaardigheden kwamen zelfs in een beginnersdungeon goed van pas.
(Afbeelding credit: Bandai Namco)
Ik vroeg franchise-leider Mike Zadorojny naar mijn persoonlijke vuurproef voor MMO-klassen: baby’s en babysitters. Voor degenen die deze theorie nog niet onderschrijven, weet dat DPS-klassen baby’s zijn en dat de supports op ze passen. Grappig als hij is, legt hij uit dat sommige babysitters van Blue Protocol vaardigheden kunnen uitrusten om bondgenoten sneller te laten herrijzen of, zoals ik deed toen ik Blade Warden speelde, schade voor teamgenoten kunnen opvangen. U kunt defensiever te werk gaan, maar ik krijg de indruk dat iedereen op een bepaald niveau een DPS is, wat logisch is voor dit soort actiesysteem.
Ik heb Blade Warden maar ongeveer 20 minuten naar behoren kunnen spelen, maar ondanks dat heb ik me toch prima vermaakt. Aanvallen zien er krachtig uit en voelen ook zo aan, en het duurde niet lang voordat ik vaardigheden aan elkaar begon te rijgen en de partijkettingmeter begon op te stapelen. Val aan met een shield bash, time een stun om een vijandelijke aanval te onderbreken, laat twee cooldowns los voor burst damage en vuur dan een pocketed ultimate af om te genezen. Als ik tegenover een heleboel vijandelijke magiëraanvallen stond, zette ik een groot lichtschild op zodat de boogschutters achter me ononderbroken konden aanvallen. Kijk mij eens een goede babysitter zijn.
(Afbeelding credit: Bandai Namco)
Tot mijn verrassing heeft de Blade Warden ook een goede parry ingebouwd, en nadat ik een vuurbal met een zwiep van mijn pols had weggeslagen, was ik dolblij met mijn keuze voor deze klasse. Ik ben dol op parries in actiegames, en ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het zelden voorkomt dat een MMO een goede parry kan uitvoeren. Er is ook wat extra diepte in de basisaanvallen. Als u een richtinginvoer precies goed timet, kunt u een draai aan de hoek van de zwaai van uw personage geven of ervoor zorgen dat ze net genoeg bewegen om een vijandelijke AoE-marker te ontwijken zonder uw stroom te onderbreken. De eindbaas van mijn kerker was een kreupel zwijn met een heleboel HP, maar het was in ieder geval bevredigend om hem neer te slaan. Blue Protocol heeft een opmerkelijk robuust actiesysteem voor een gratis spel dat behoorlijk groot lijkt te zijn.
Het is duidelijk dat u in Blue Protocol heel veel mobs gaat vangen, van wereldbazen voor 30 spelers tot invallen voor zes spelers en tijdaanvallen, dus ik neem aan dat het leuk moet zijn om ze te doden. Mijn demo was wat dat betreft bemoedigend. Ik hoop dat de lancering van 2024 me terugbrengt naar de dagen van Tales of Berseria, waarin ik mijn hersens uitschakelde en gewoon een paar uur lang het licht uit mijn ogen sloeg om tot rust te komen, nu in een prachtige kleurrijke wereld en soms in het gezelschap van andere spelers.
De vraag is nu of free-to-play MMO-bagage zoals gacha-cosmetica en een premium battle pass dat plezier op de een of andere manier in de weg zullen staan. Er is mij verteld dat de ontwikkelaars dit soort systemen nog aan het evalueren zijn in de context van de Westerse release van het spel, dus ik weet niet wat ik daar kan verwachten. In ieder geval is mijn hoop voor Blue Protocol als JRPG-vakantiebestemming nog steeds levend, en dat is voorlopig goed nieuws.
Blue Protocol was een van de nieuwe spellen van 2023 die we goed in de gaten hielden, hoewel het in mei werd uitgesteld naar 2024 in de VS en het VK. Bandai Namco en Amazon Games mikken nu op een release in 2024 voor hun actie-MMORPG, die op de PC, PS5 en Xbox Series X zal verschijnen.