Baldur’s Gate 3 is een fenomeen. Na bijna drie jaar van community-gedreven ontwikkeling, barstte de RPG in augustus van dit jaar uit de grenzen van Early Access en heeft sindsdien de conversatie gedomineerd. Met zoveel te bieden aan vertakkende verhaallijnen, grillige personages, op D&D geïnspireerde mechanica en nog veel meer, hebben spelers van heinde en verre de reikwijdte geprezen waarmee ontwikkelaar Larian zijn Sword Coast-saga heeft verteld.
Het idee van het spelen en herspelen van spellen – of dat nu via New Game Plus is of door gewoon helemaal opnieuw te beginnen – is niets nieuws in 2023. Maar ik zou zeggen dat het verkennen van een bepaald videospel na een eerste keer spelen altijd als optioneel heeft aangevoeld, zelfs in spellen waar meerdere keren spelen zo’n belangrijk onderdeel van het community-discours is. Ik ben bijvoorbeeld een grote Soulsborne- en Elden Ring-fan, maar hoewel ik mijn personages in NG+ uiteindelijk altijd opnieuw heb gespecificeerd, heb ik dat persoonlijk altijd gedaan na een pauze, door andere dingen te spelen en dan met hernieuwde kracht terug te keren alsof ik een heel nieuw spel aan het spelen was.
Meerdere speelbeurten zijn natuurlijk optioneel in Baldur’s Gate 3, maar terwijl Skyrim, Dragon Age en alles uit de oude catalogus van FromSoftware altijd hun deel van NG+ toegewijden hebben gehad, denk ik niet dat deze spelers ooit de meerderheid van het spelersbestand van deze spellen hebben weerspiegeld. Bij Baldur’s Gate 3 voelt het echter alsof elke speler na de aftiteling meteen weer terugspringt. En, nog interessanter, deze meerderheid van spelers is blij en bereid om dit te doen. De vraag voor mij is dan: waarom?
Is keuze alles?
(Afbeelding credit: Larian Studios)Joe DonnellyFeatures Editor
“Larian heeft uitzonderlijk werk geleverd door de illusie van keuze te projecteren”
Volledige disclaimer om te beginnen: ik heb tot nu toe genoten van mijn tijd met Baldur’s Gate 3, maar ik ben nog steeds niet klaar met mijn eerste playthrough, en ik ben nog steeds geïntimideerd door de omvang. Ik heb twee jonge kinderen, wat betekent dat ik vaak extra voorzichtig moet zijn met de tijd die ik aan videospellen besteed. Om eerlijk te zijn tegen Baldur’s Gate 3, de structuur maakt hapklare sessies mogelijk, maar het is net zo goed in staat om uren achter elkaar te slikken. Dat is geweldig (ik wil niet klagen, ik schets gewoon mijn eigen omstandigheden), maar het betekent wel dat ik persoonlijk op dit moment nog niet veel heb nagedacht over latere speelbeurten.
Ik vind het geweldig dat BG3 zoveel waar voor zijn geld biedt, maar ik ben misschien ook meer gewend aan spellen die hun verhaal in zijn geheel in één keer kunnen vertellen. Keuze is iets dat zo nauw verbonden is met elke discussie over Baldur’s Gate 3, en ik denk dat Larian uitzonderlijk werk heeft geleverd door de illusie ervan te projecteren.
“Maar zelfs met dat alles, weet ik nog steeds niet zeker of ik volledig begrijp waarom spelers er massaal weer in springen, in tegenstelling tot elk ander spel in de recente geschiedenis.”
Het is bijvoorbeeld geen toeval dat wanneer je de mogelijkheid hebt gekregen om met dieren te praten, het spel een heleboel coole dieren met interessante voorgeprogrammeerde dialoogopties op je pad brengt. Als u er daarentegen voor kiest om ‘Spreek met dieren’ uit te voeren als u tussen de rioolratten zit, is de conversatie veel minder spannend. Het spel voert deze nauwgezette goocheltruc voortdurend uit – zelfs in wat ik tot nu toe heb gespeeld – en is zich altijd bewust van wat er waarschijnlijk vlak over de horizon voor u ligt, en welke hulpmiddelen u hebt om er het beste van te maken.
Is dat genoeg om zo’n prominente, waarneembare verschuiving in de verwachtingen van spelers te rechtvaardigen met betrekking tot onmiddellijke meervoudige speelbeurten, om nieuwe ervaringen, nieuwe perspectieven en nieuwe verhaallijnen te ontdekken? Ik bedoel, duidelijk wel, want anders zouden we deze discussie niet voeren. Maar zelfs met al het bovenstaande weet ik nog steeds niet zeker of ik volledig begrijp waarom spelers er massaal weer in springen, in tegenstelling tot welk ander spel dan ook in de recente geschiedenis. En dat is precies de reden waarom ik me nu overgeef aan mijn collega’s die Baldur’s Gate 3 spelen en nu al een aantal keer diep in de Sword Coast zitten.
Ja, keuze is alles
(Afbeelding credit: Larian)Heather WaldSenior Personeelsschrijver
“Baldur’s Gate 3 vraagt om herspeeld te worden vanwege de keuze die het biedt”
Baldur’s Gate 3 is een ervaring die erom vraagt herspeeld te worden, juist omdat het zoveel keuze biedt. Alleen al in de character creator zijn er zoveel opties die invloed hebben op hoe de wereld op je reageert en hoe je ermee om kunt gaan. Klassen hebben bijvoorbeeld niet alleen invloed op uw gevechtsvaardigheden, maar introduceren ook unieke dialoogopties en acties. Dus alleen al door uw klasse te kiezen, krijgt u gesprekken of situaties die uniek zijn voor uw vaardigheden.
Toen ik zag hoe ik bij mijn eerste poging als bard meteen al unieke opties voorgeschoteld kreeg, dacht ik al aan wat er allemaal mogelijk is als ik de volgende keer iets anders wil zijn. En dat is het cruciale punt: er zijn zoveel mogelijkheden als het gaat om welk personage u speelt dat er geen manier is om alles in The Sword Coast in één keer te ervaren en te doen.
Naast de verschillende rassen en achtergronden waaruit u kunt kiezen als een aanpasbaar personage, voegt de optie om te spelen als een van de vooraf samengestelde Origin-partyleden, of The Dark Urge, nog meer mogelijkheden toe. In wezen kunt u hetzelfde verhaal meerdere keren beleven, maar het zal nooit precies hetzelfde zijn omdat het zo is afgestemd op de verschillende keuzes die u maakt. Er is zoveel ruimte om iets nieuws te ontdekken dat u het steeds opnieuw wilt spelen.
“Andere RPG’s hebben zeker een herspeelbaarheidsfactor, maar ik ben nog nooit zo vroeg begonnen met het plannen van volgende runs als in Baldur’s Gate 3.”
Andere RPG’s hebben zeker een herspeelbaarheidsfactor, maar ik ben nog nooit zo vroeg begonnen met het plannen van latere runs als ik in Baldur’s Gate 3 deed. Het D&D-geïnfundeerde DNA voelt aan alsof het gemaakt is om keer op keer opnieuw bezocht te worden, omdat het zo vol zit met dingen die slechts een kleine marge te zien krijgen, afhankelijk van verschillende factoren en keuzes. En net als de manier waarop spelers jaren later nog steeds leuke trucjes ontdekten in Legend of Zelda Breath of the Wild, vindt de community constant nieuwe interacties of gebeurtenissen in de wereld die ervoor zorgen dat u er weer in wilt duiken om te zien wat u misschien hebt gemist. Misschien draagt dit er ook wel toe bij dat zovelen steeds weer willen terugkeren.
Natuurlijk is het nadeel van zoveel aanpasbaarheid en een indrukwekkende hoeveelheid content om te ontdekken, dat u behoorlijk wat tijd kwijt bent als u echt alle mogelijke wegen wilt uitproberen. Persoonlijk vind ik het moeilijk om mezelf los te rukken omdat er zoveel dingen zijn die ik wil uitproberen in The Sword Coast. Er is bijna te veel om te ontdekken. En je kunt het niet helpen om je af te vragen wat de toekomst voor RPG’s hierna in petto heeft. Ik verwacht niet dat elke RPG het voorbeeld van Baldur’s Gate 3 zal volgen, of in staat zal zijn om dezelfde greep op spelers te hebben die het nu heeft, maar Larian’s RPG zal er zeker een zijn waar we nog lang over zullen praten.
Herhaalbaarheid is veelzijdig
(Afbeelding credit: Larian)Jasmine Gould-WilsonStafschrijver
“Replayability komt neer op drie dingen: gemeenschap, bereik en financiële levensvatbaarheid”
Herhaalbaarheid in Baldur’s Gate 3 komt volgens mij neer op drie dingen: gemeenschap, bereik en financiële haalbaarheid. BG3 is niet alleen een van de meest diepgaande RPG’s ooit gemaakt, het is ook de definitieve Dungeons & Dragons videogame, een fantasy-avontuur met een hoge inzet, en velen hebben gekscherend gezegd dat het bijna als een datingsim zou kunnen gelden. De aantrekkingskracht is zo groot dat het verandert hoe en waarom we het spel spelen – en hoe vaak we dat doen.
Een van de eerste dingen die mensen op Reddit en Twitter vragen is of Baldur’s Gate 3 het fikse prijskaartje van US$60 waard is. De antwoorden zijn (bijna) allemaal een volmondig “ja”, alleen al vanwege het feit dat u honderden uren aan content krijgt voor de prijs van een handjevol. Alleen al de hoofdcampagne neemt ongeveer 75 uur in beslag, en dat is als u het vet wegwerkt. Sommige spelers zullen proberen om elke centimeter en zijtocht te spelen in één keer van 500 uur, terwijl anderen zich richten op het roleplaying-aspect en kijken waar hun personage hen naartoe leidt. Het gevoel nooit helemaal “klaar” te zijn met het spel is wat velen ertoe aanzet om het opnieuw te spelen, en met videogames die tegenwoordig aan de prijzige kant zijn, biedt BG3 ongelooflijk veel waar voor zijn geld.
“De bloeiende online community is een andere katalysator voor de herspeelbaarheid, omdat leden elkaar inspireren om het spel opnieuw te spelen door hun eigen ervaringen te delen.”
De bloeiende online community is een andere katalysator voor de herspeelbaarheid, waarbij leden elkaars toekomstige playthroughs inspireren door hun eigen ervaringen te delen. Reddit staat vol met suggesties voor klassen en hilarische manieren om je een weg door eindbaasgevechten te banen. BG3 staat voor vindingrijkheid door u vrijwel alles te laten doen, als de dobbelsteenworpen het toelaten, en dat gevoel van ongebonden mogelijkheden is wat D&D zo’n herspeelbaar formaat maakt om mee te werken.
De cast zelf speelt een unieke rol in het ondersteunen van die gemeenschap. Acteurs Neil Newbon, Devora Wilde en Jennifer English streamen hun Baldur’s Gate sessies live op Twitch, wat betekent dat fans kunnen communiceren met het spel en de wereld zonder het zelfs te spelen. De enorme populariteit van de BG3 cast die samen D&D spelen is een bewijs van hoe belangrijk deze interpersoonlijke connectie is, die niet alleen een community creëert, maar ook een loyale fanbase die blijft terugkomen.
Baldur’s Gate 3 heeft geen NG+ nodig om spelers geïnteresseerd te houden – het format en de community doen dat zelf. Maar wat betekent dit voor de toekomst van het genre? Persoonlijk wil of hoef ik geen RPG’s zoals Baldur’s Gate 3 meer te zien, tenminste niet omwille van de RPG. Het is oneerlijk om te verwachten dat de meeste studio’s in staat zouden zijn om de benodigde tijd, moeite en persoonlijke fondsen te steken die Larian heeft gedaan om het maar één keer voor elkaar te krijgen. Zelfs als het mogelijk zou zijn, is de lat nu wel erg hoog gelegd. Ik weet dat ik nog veel meer te ontdekken heb in BG3, zelfs na 300 uur – en eerlijk gezegd weet ik niet zeker of ik de bandbreedte zou hebben om dit binnenkort met een ander spel te doen.
Hier zijn enkele van de beste RPG’s die uw vrije tijd zullen opslokken