In juli 2013 bracht Warner Bros. The Conjuring uit, een griezelfilm met een klein budget geregisseerd door Saw-bedenker James Wan – en gaf daarmee onbedoeld het startschot voor de best verdienende horrorfranchise aller tijden.
Het origineel, met Patrick Wilson en Vera Farmiga in de hoofdrollen, draait om de levensechte demonologen Ed en Lorraine Warren, die tot de eerste onderzoekers van het beroemde spookverhaal in Amityville behoorden. In 1971 proberen zij een familie in Rhode Island te redden van een kwaadaardige demonische entiteit.
De film kostte een bescheiden $20 miljoen om te maken, maar bracht wereldwijd meer dan $319 miljoen op. Het is dus geen wonder dat een vervolg, dat zich richtte op een ander dossier van de Warrens, vrijwel meteen groen licht kreeg. 10 jaar en zeven vervolgen, waarvan de meeste geïnspireerd zijn op het leven van de Warrens, later, hebben we teruggekeken naar de films die tot nu toe deel uitmaakten van de serie en ze gerangschikt van slechtst naar best. Wilt u weten of onze lijst overeenkomt met de uwe? Leg uw rozenkrans en gebedenboek neer en ga scrollen…
8. De vloek van La Llorona
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Laten we beginnen met te zeggen dat Linda Cardellini niets fout kan doen, of ze nu een noodlottige otter speelt, de mysterie oplossende vriend van een Deense Dog, of een moordenaar met een perfecte permanent. Dat gezegd hebbende, The Curse of La Llorona is niet erg goed – en ongetwijfeld de zwakste aflevering in het The Conjuring Universum.
Om te beginnen is het verband met de grotere franchise oppervlakkig. Net als The Conjuring speelt de film zich af in het begin van de jaren ’70, en volgt alleenstaande moeder en maatschappelijk werkster Anna die, u raadt het al, het doelwit is van een kwaadaardige geest. Wanhopig roept Anna de hulp in van Vader Perez (Tony Amendola), een personage dat ook te zien was in Annabelle uit 2014. Dankzij zijn eigen gruwelijke ervaringen wijst de priester haar in de richting van een ander, en daarmee eindigt zijn betrokkenheid – en de link van de film naar de anderen in de serie.
Er spelen hier interessante dingen. De film is geïnspireerd op Mexicaanse folklore en maakt al vroeg opmerkingen over hoe sommige mensen andere culturen negeren of, erger nog, verwerpen, evenals het sociale zorgsysteem. Maar dat wordt allemaal al snel aan de kant geschoven ten gunste van iets veel algemeners en veel te jumpscare-achtig. Jammer.
7. Annabelle
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
De proloog van Annabelle is moordend; een verrassend smerige scène uit de jaren ’60 waarin een jonge dokter en zijn aanstaande vrouw midden in de nacht worden aangevallen door de moordenaars van hun buren. Tijdens de met bloed doordrenkte aanval neemt één van de moordenaars haar eigen leven terwijl ze een oude porseleinen pop vasthoudt die de aanstaande ouders onlangs als cadeau voor hun baby hebben gekregen. U kunt wel zien waar dit heen gaat, toch? Later wordt de overleden vrouw geïdentificeerd als de vervreemde dochter van hun buren, Annabelle, die zich nog niet zo lang geleden had aangesloten bij een duivelaanbiddende sekte met haar goed-voor-niets vriendje. Nooit een goed teken!
De rest is echter een beetje saai? Aangezien dit de eerste spin-off in de serie was, was het moeilijk om te leven met het plotselinge gebrek aan Vera Farmiga en Patrick Wilson’s Warrens, en schrijver Gary Dauberman en regisseur John R. Leonetti leken nooit de atmosferische flair van Leigh Whannell en James Wan’s The Conjuring te vangen.
Ten tijde van de release beweerden critici dat de film “een clichématige puinhoop was, zonder humor en verrassingen” en een “routinematige run-of-the-mill horrorflick”. Ach ja, de pop is tenminste wel griezelig, hè?
6. De non
(Afbeelding credit: Warner Bros. Entertainment)
Nadat het personage populair bleek te zijn in The Conjuring 2, kreeg de demonische Valak van Bonnie Aarons haar eigen origin story in The Nun – en het eindproduct is een gemengd geheel. Elke genrefan die wat waard is, weet dat religieuze horror de beste soort horror is – de iconografie! het kamp! de ultieme belichaming van goed versus kwaad! – en The Nun levert zeker visuele prestaties.
Het productieontwerp is prachtig en volgt Taissa Farmiga’s noviciaat Zuster Irene, die naar een afgelegen Roemeens klooster wordt gestuurd om een mysterieuze dood en een zelfmoord op heilige grond te onderzoeken. Het casten van Vera Farmiga’s levensechte zus bleek een geniale manier om de film verder te verbinden met de bredere franchise, als een in-joke voor fans, en ze is eindeloos sympathiek als de vooruitdenkende heldin. De film zelf slaagt er echter niet in om echt memorabele angsten te bieden.
Later komt The Nun 2 uit, waarin Michael Chaves het stokje van Corin Hardy overneemt als regisseur. U zult op de hoogte moeten blijven om uit te vinden waar die in deze lijst terecht komt…
5. The Conjuring 3
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
The Conjuring: The Devil Made Me Do It is misschien wel de donkerste van het trio, aangezien het draait om een waargebeurd moordproces. Het is toevallig ook onze minst favoriete.
Het speelt zich af in het begin van de jaren ’80 en Ed en Lorraine worden geconfronteerd met verschrikkingen in hun thuisstaat Connecticut, nadat een exorcisme op een bezeten jongetje verkeerd afloopt. In plaats van de demon terug naar de hel te sturen, brengen de Warrens hem per ongeluk naar de vriend van de zus van de jongen, Arne. Ondanks het verzet van de twintiger tegen het kwaad, dwingt het hem om zijn huisbaas met geweld te vermoorden, wat de Warrens ertoe aanzet om in de rechtszaal te proberen te bewijzen dat Arne geen controle over zijn eigen lichaam had.
Voor het eerst in de serie gaat de film gedurfd in op de gedachten van het publiek over het werk van de Warrens en hoe ze, net als in het echte leven, vaak werden beschuldigd van het uitbuiten van kwetsbare mensen om geld te verdienen of hun beroemdheidsprofiel te bevorderen. De spookachtige schurken worden ook vermeden voor meer realistische heksen, wat een welkome afwisseling is.
Helaas geeft het de voorkeur aan hardere, goedkopere griezels dan de Conjuring-films die ervoor kwamen, wat het een beetje naar beneden haalt, en de Warrens komen er eigenlijk niet zoveel in voor. Maar Ruairi O’Connor is echt geweldig als de gekwelde Arne.
4. Annabelle: Schepping
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Gezien de ontvangst van Annabelle waren de verwachtingen voor de opvolger Annabelle: Creation laag, wat de prequel ongetwijfeld hielp om indruk te maken op het publiek. Op het eerste gezicht is het vrij alledaags spul, maar Miranda Otto, een duister en goed oorsprongsverhaal en een heleboel geweldige griezels zijn er wel in te zien.
Een hoogtepunt is dat hoofdpersoon Janice voor het eerst de gelijknamige pop ziet. Geschrokken bedekt ze het speelgoed met een laken, maar terwijl de scène zich voortzet, staat de pop – nog steeds onder het laken – op in de achtergrond van het shot en glijdt griezelig dichter naar Janice toe. De jongere draait zich om en verstijft van schrik als Annabelle met knikkende knieën en al op haar afkomt. Maar net als Janice op het punt staat om te gaan gillen, valt het laken op de grond en onthult er niets onder.
Tot op dat moment is het herhaaldelijk uitgelegd dat Annabelle een vat voor boze geesten is, dus we hebben haar nooit echt in actie gezien. Hoewel ze in die scène verborgen is, kunnen we ons wel voorstellen hoe het zou zijn als ze volledig in de huid van Chucky zou kruipen en in beweging zou komen.
Annabelle: Creation bevat ook een cameo van Bonnie Aarons’ The Nun, wat nog eens benadrukt hoe deze films met elkaar verbonden zijn. Leuk!
3. Annabelle komt thuis
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Annabelle Comes Home is misschien niet de beste van de The Conjuring Universe-films, maar we willen best beweren dat het de leukste is. Het is in wezen het antwoord van de franchise op de Avengers, als de Avengers bovennatuurlijke slechteriken waren die iedereen wilden vermoorden.
Geschreven door Wan en Dauberman, en geregisseerd door de laatste, volgt het de dochter van Ed en Lorraine, Judy (een altijd geweldige Mckenna Grace), die in een wereld vol problemen terechtkomt wanneer zij en haar babysitters per ongeluk de geest van de titulaire pop loslaten – en zij bevrijdt op haar beurt verschillende andere griezels die eerder vastzaten in de artefactenkamer van de Warrens.
Door te weigeren om één slechterik in het middelpunt te zetten, biedt de film voor elk wat wils, van de skeletachtige geest The Ferryman en een spookachtig bordspel tot een freaking weerwolf, en is de film ook in staat om de griezels serieus te diversifiëren. (Het geeft kippenvel, en dat bedoelen we als een compliment). De afwisseling geeft de film een energie die veel van de vorige afleveringen misten en de tienerrolspelers zorgen voor een verfrissende afwisseling. Farmiga en Wilson hebben ook een behoorlijke cameo. Wat wilt u nog meer?
2. The Conjuring 2
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
The Conjuring 2 bevat een scène waarin Patrick Wilson een serenade brengt aan zijn onscreen vrouw en een stel bange kinderen, en alleen daarom al had het terecht de eerste plaats op deze lijst kunnen bemachtigen. Maar helaas, we hebben het tot runner-up uitgeroepen.
Zes jaar na de gebeurtenissen in de eerste film reizen de Warrens af naar Enfield, Engeland om alleenstaande moeder Peggy Hodgson (Frances O’Connor) en haar vier kinderen te helpen, die het doelwit zijn geworden van een bijzonder kwaadaardige, bovennatuurlijke entiteit. U weet wel… het gebruikelijke. Maar James Wan blaast leven in een bekend verhaal met griezelige set-pieces, hartverscheurend karakterdrama en een direct iconische schurk (The Nun, natuurlijk). De scène waarin de spookachtige Bill Wilkins met Ed “praat” via Janet, die water in haar mond houdt, en een andere scène waarin Lorraine bang wordt van een schilderij van Valak, zijn masterclasses in het opbouwen van angst en het gebruik van artistieke cinematografie.
De cold open is ook briljant. Aan het einde van The Conjuring werd geplaagd dat de volgende zaak van de Warrens in Long Island zou plaatsvinden, waardoor liefhebbers van true crime aannamen dat de tweede film over de Amityville-moorden zou gaan. Dat was natuurlijk niet het geval, maar Wan geeft ons hier toch een voorproefje van de beruchte zaak, als Lorraine Ronald DeFeo Jr in een visioen kanaliseert en de moord op zijn hele familie uitvoert. Huiveringwekkend spul.
1. The Conjuring
(Afbeelding credit: Warner Bros.)
Dit moest het zijn, nietwaar? Het klinkt misschien een beetje flauw om te zeggen, maar zonder The Conjuring zou er geen Conjuring Universe zijn en omdat de films bovenaan deze lijst allemaal zo goed zijn, lijkt het alleen maar eerlijk om het origineel op #1 te zetten.
Het is praktisch perfect, want het laat ons kennismaken met de waanzinnig sympathieke tortelduifjes Ed en Lorraine. In de loop der jaren en naarmate er meer films zijn uitgebracht, is het duidelijk geworden dat de romance van het duo het geheime wapen van de franchise is en ze zijn nog nooit zo charmant geweest als hier. In horror worden echtgenoten zo vaak uit elkaar gedreven door bovennatuurlijke gebeurtenissen, als echtgenoten twijfelen aan hun hysterische vrouwen en wat al niet meer. Hier zijn de Warrens verenigd, net zo toegewijd aan elkaar als dat ze mensen helpen die geterroriseerd worden door buitenaardse dreigingen.
Dat wil echter niet zeggen dat het aan griezelen ontbreekt. The Conjuring heeft een aantal onvergetelijke schrikmomenten, van dat verstoppertje-moment en de bungelende dode voeten tot de onthulling van Bathesba tegen het einde van de film. De film had geen bloed en gore nodig om zijn boodschap over te brengen, maar deed dat met geweldig schrijfwerk, stijl – die kostuums! – en fantastische prestaties. De status van The Conjuring als instant klassieker valt niet te ontkennen.
Bekijk voor meer informatie onze lijst met alle aankomende horrorfilms die in 2023 en daarna onze kant op komen.