Ik heb net wat bewijs gevonden in Alan Wake 2, en ik kan er niet enthousiaster over zijn. Niets geeft me meer het gevoel een echte detective te zijn dan de Mind Place in Remedy’s survival horror, en het is verreweg mijn favoriete functie in het spel. Natuurlijk kan het je soms een beetje tegenhouden en in de weg staan van het ontdekken van de volgende stap die je organisch moet nemen, maar ik vind het geweldig hoe het de gebeurtenissen van het verhaal chronografeert.
Op een bepaalde manier is het net het meest creatieve en thematisch passende questlogboek dat me voortdurend het gevoel geeft dat ik het verhaal actief vooruit stuw met elke nieuwe ontdekking. Niet alleen dat, maar het speelt ook een rol bij een van de best uitgevoerde aspecten van Alan Wake 2: het wisselen tussen personages. Met dubbele hoofdpersonen hebben zowel Saga als Wake hun eigen respectievelijke borden die op verschillende manieren werken om hun perspectieven aan te vullen. In plaats van een casusbord heeft Wake een plotbord, wat perfect past aangezien zijn versie van de Mind Place de vorm heeft van Writer’s Room. Van de manier waarop de casestudy’s verzamelobjecten, aanwijzingen en verhaallijnen verzamelen tot de kleinere details die Saga’s ervaringen beginnen te weerspiegelen, ik kan niet stoppen met obsederen over de Mindplace en Wake’s equivalent.
Persoonlijke accenten
(Afbeelding credit: Remedy)
Hoe meer tijd ik besteed aan het doorgronden van het mysterie rondom Saga en Wake, hoe meer ik het Alan Wake 2 case board ben gaan waarderen. Telkens als er een nieuw stukje bewijs aan een dossier wordt toegevoegd, ontrafel je niet alleen meer over de vreemde gebeurtenissen waarin je verwikkeld raakt, maar leer je ook meer over Saga en haar connectie met de gebeurtenissen terwijl ze zich ontvouwen. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig hoe u met de muis over aanwijzingen kunt gaan die op het bord zijn vastgepind en notities van Saga kunt zien die u inzicht geven in haar gedachten over een bepaald bewijsstuk of een bepaalde verhaallijn. Aangezien de Mind Place, zoals de naam al aangeeft, zich in Saga’s hoofd bevindt, is het logisch dat het u dichter bij haar als personage brengt. Het is een ruimte waar haar diepste gedachten en gevolgtrekkingen zich kunnen afspelen, zodat u beter begrijpt hoe zij zich bij elke stap in het verhaal voelt.
Kopje horror
(Afbeelding credit: Remedy)
Er was één locatie van Alan Wake 2 waar ik niet op kon wachten, maar het bleek pure brandstof voor nachtmerries te zijn.
En dat is het cruciale punt. The Mind Place fungeert niet alleen als een middel om het verhaal vooruit te duwen, maar ook als een middel om u echt onder te dompelen in de gebeurtenissen die zich vanuit Saga’s perspectief afspelen. Dit is immers een locatie die persoonlijk en uniek voor haar is, en naarmate u meer over haar als personage te weten komt, verschijnen er meer details in de Mind Place – zoals een foto van haar dochter. Als FBI-agent is het ook heel logisch dat haar denkproces een afspiegeling is van de baan die ze in de wereld heeft, en het geeft me zeker het gevoel dat ik direct in haar schoenen sta, rollenspelend als een detective die aanwijzingen probeert te begrijpen.
Naast het verzamelen van al het bewijsmateriaal, slaat het casusbord ook alle verzamelobjecten op die u onderweg hebt gevonden, en op de locatie kunt u nummers en reclamespots opnieuw bekijken of beluisteren. Vanuit praktisch oogpunt waardeer ik de manier waarop ik alles wat er tot nu toe gebeurd is kan bekijken, met elk opmerkelijk personage, elke gebeurtenis en elke ontdekking op een bord waar ik over na kan denken. En met verzamelobjecten om te vinden – van Cult Stashes tot rijmpjes en lunchboxen – is het ook handig om bij te houden wat ik op elke locatie waar ik ben geweest heb gevonden, en het geeft me zelfs een vaag idee van hoeveel ik er nog moet ontdekken.
Wissel realiteiten
(Afbeelding credit: Remedy)
Aan de andere kant, als u overschakelt naar Alan Wake, trekt u zich terug in de Writer’s Room in plaats van The Mind Place. Daar maak je ook gebruik van een bord dat perfect past bij wie hij als personage is. In plaats van een casusbord gebruikt Wake een plotbord en elke locatie werkt alsof het een scène uit een van zijn romans is. Wanneer u de Dark Place verkent, kunt u plotpunten tegenkomen die u op het bord kunt leggen, zodat Wake ze in de werkelijkheid kan schrijven. In wezen kan hij gebieden in de in-game wereld manipuleren en veranderen via de Writer’s Room. Hoewel het gebruik ervan lang niet zo bevredigend aanvoelt als de dossiers van de Mind Place, waardeer ik het wel dat het anders werkt om het beroep van Wake weer te geven, net als in Saga.
Er zijn echter een paar nadelen aan de opzet van het bord. Het is bijvoorbeeld voorgekomen dat ik voorliep op het bewijs en het voor mezelf uitdokterde, maar dat de Mind Place me tegenhield om verder te gaan totdat ik alles had vastgelegd. Soms erkent Saga zelfs dat we al iets uitgewerkt hebben, en gaat het bewijs automatisch op de juiste plek op het bord. Als je constant aanwijzingen aan het zoeken bent, kan dat het tempo van de ervaring soms vertragen.
(Afbeelding credit: Remedy)
Terwijl u de weg vooruit probeert te vinden, kan Saga u ook wijzen naar het bord, of voorstellen om een personage in de Mind Place te profileren, wat het plezier om zelf tot die conclusie te komen een beetje wegneemt. Hoewel het u een beetje meer stuurt dan echt nodig is, is het ongelooflijk bevredigend om alle aanwijzingen op één plek te verzamelen, en wat de functies betreft, wegen de pluspunten ruimschoots op tegen de minpunten.
De manier waarop elk bord een ander gebruik heeft, maakt de ervaring van het spelen als een van beide personages anders, en ik vind het geweldig hoe goed beide gebieden thematisch aansluiten bij Wake en Saga. Zowel The Mind Place als Writer’s Room voelen aan alsof ze op maat gemaakt zijn voor de rol die u speelt terwijl u wisselt tussen realiteiten. Alan probeert het verhaal te herschrijven en Saga probeert er wijs uit te worden, de borden helpen ook om de doelen van elk personage te onderscheiden en geven beide kanten een eigen gevoel. Het is zowel een creatieve als treffende manier om vooruitgang te boeken, en een effectieve manier om beide hoofdpersonen het gevoel te geven dat ze hun eigen verhaal leiden – ook al zijn ze intrinsiek met elkaar verbonden.
Door dit alles krijg ik nooit genoeg van de manier waarop ik me een detective voel, en het is zeer de moeite waard om alles wat ik ontdekt heb voor me uitgestald te zien. En wat betreft manieren om het verhaal bij te houden en verzamelobjecten te catalogiseren, is het een stuk beter dan veel andere spellen die ik heb gespeeld.
Ik heb Alan Wake 2 veranderd in een detective pen-en-papier RPG en ik heb de tijd van mijn leven.