Ik sta op de rand van een cliffside cliffside in de legende van Zelda: tranen van het koninkrijk. De geeuwde kloof tussen dit stuk land op Great Sky Island, en het volgende deel van de verhoogde archipel waar ik naartoe reis, geeft me kippenvel. Als ik mijn aanpak, simpelweg, gewoon tienduizenden voet tot mijn dood zal duwen, tussen de glooiende pastorale vlaktes van het grote plateau hieronder.
Om dit te voorkomen, benut ik een kolossaal drijvend platform met mijn door telekinese geïnspireerde ultrahand-vaardigheden en trek ik het net dicht genoeg bij het land zodat ik kan springen. Zodra ik op het oppervlak heb geklommen, graaf ik twee industriële fans uit mijn inventaris en bevestig ik ze aan de rand van het luchtplatform met dezelfde ultrahand -krachten. Ik slaat een van de fans met mijn wapen – een ruwe boomtak opgezogen van een gevallen eiken eerder – en de metalen rotoren van beide machines vonken tot leven. Plots, langzaam, beweeg ik. Ik glijd door de lucht naar mijn doel, waarop een door een blok gebouwde baas die lijkt op de Italia ’90 World Cup-mascotte wacht.
Maar wacht even. Ik ben naar links en trek weg van mijn bestemming. Als een cruiseliner die van een kustlijn wegloopt, verschueg ik off-course, nu gevaarlijk ver van het land dat ik probeer te doorbreken. In een hectisch bod om de fans opnieuw af te stemmen waarvan ik me nu realiseer dat ze in tegengestelde richtingen worden geconfronteerd (idioot), klop ik er per ongeluk een om de rand (serieus). Triforce Almighty, denk ik bij mezelf. Ik heb hier een juiste kont van gemaakt. Stranded, ik besluit mezelf over de rand te gooien en opnieuw te beginnen.
Dit thema van proef en veel fouten zijn consistent gedurende mijn hands-on stint met Zelda: Tears of the Kingdom. In iets meer dan een uur speeltijd stierf ik en stierf en stierf opnieuw. En toch was dit een totale vreugde-zozeer zelfs dat het deze meesterlijke leer-voor-doen, veelzijdige vallen en opstaan blauwfoto is waarvan ik denk dat het het nieuwste inkomende avontuur van Link in de stratosfeer zal stuwen op 12 mei 2023.
Een link tussen niveaus
(Afbeelding Credit: Nintendo) Hé, Rewatch!
(Afbeelding krediet: Nintendo)
9 coole details die je misschien hebt gemist in de Zelda: Tranen van de Kingdom Trailer
Een deel van wat de legende van Zelda maakte: Breath of the Wild So So So Spen Six Years geleden, natuurlijk, was het afwijking van lineariteit. De titel Nintendo Switch 2017 was de eerste volwaardige open-wereld Zelda-game in de decennia-lange serie, en terwijl eerdere uitstapjes werden aangedreven door tientallen grillige personages, fantastische lore en meestal vooraf bepaalde routes door onheilspellende kerkers en eigenaardige dorpen, Breath of the Wild gaf in plaats daarvan de voorkeur aan nieuwsgierigheid, onverschrokkenheid en ontdekking als hulpmiddelen voor het vertellen van zijn grote verhaal. Fantalige NPC’s en de dood tartende kluizen hadden hun plaats zeker, maar beiden speelden tweede viool voor verkenning en experimenten in deze nieuwe en uitgestrekte inslag op Hyrule overal.
Zelfs van het kleine dat ik tot nu toe heb gespeeld, is het duidelijk Zelda: tranen van het koninkrijk bouwen op zowat alles voort. Het is een vervolg-met dezelfde opvallende kunststijl, audiopromps en gevechtsmechanica die breekbare wapens bevatten, onder talloze andere like-for-like-functies-maar in plaats van eenvoudigweg de wilde 2.0 te zijn , Bekendheid vergemakkelijkt de uitbreiding hier, in tegenstelling tot een willekeurige vernieuwing van oude grond. Daartoe, het bereiken van Zelda: tranen van de verfijnde nieuwe vaardigheden van het koninkrijk voelen gemakkelijker vanwege de uren die worden doorgebracht met worstelen met de magnese, stasis en cryonis runen van de eerste game; Terwijl het verleggen van de grenzen van het mengen en matchen van alles wat ultrahand-ed of gefuseerd kan zijn, komt eveneens natuurlijker als gevolg van de adem van de wilde voorliefde voor experimenten.
Afbeelding 1 van 7 
“In werkelijkheid was de aangeboden keuze bijna verlamend-een fysiek resultaat dat ik meerdere keren een slechte link in het spel heb toegebracht als gevolg van slechte planning en mijn totale minachting voor de basisprincipes van de zwaartekracht.”
Deze reikwijdte voor experimenten onderbouwde mijn hele Zelda: Tears of the Kingdom Playthrough. Tijdens mijn eerste ontmoeting, bijvoorbeeld, gebruikte ik het nieuwe Dishonored-achtige Ascend-vermogen om hogere grond te bereiken en de druppel op een kolossale blauwe moblin te krijgen. Terwijl de vijand zich voorbereidde om een explosieve rode vat in mijn richting te slingeren, de brutale git, ultrahand een van mijzelf snel, tilde het over het hoofd van de vijand en liet het vallen voordat de klootzak me op de eerste plaats kon krijgen. Bij impact explodeerden beide vaten en gooiden de opportunistische slechterik naar zijn ondergang. Ik kies ervoor om niet te rouwen om mijn noodlottige tegenstander, in plaats daarvan versmolten ik mijn zwaard met zijn gevallen blauwe moblin-hoorn-het verhogen van de aanvalskracht van mijn wapen +13 punten; Opvallen van een pittige 6 tot een indrukwekkende 19.
Later, toen de buddy’s van de recent overleden probeerden mijn beleg op hun bolwerk van de heuveltop te dwarsbomen door een enorm metaal-gespikte kei te sturen die mijn kant op rolde, gebruikte ik snel mijn terugroepmogelijkheid om de bal terug te sturen in de tijd-alles afvlakkend in zijn bergopwaarts pad, in zijn bergopwaarts pad, in zijn zware weg, in Een fysica-tartende beweging die indruk zou hebben gemaakt op de overleden grafische kunstenaar M.C. Escher. Later opnieuw merkte ik dat ik Skyward, opnieuw bewoog tussen landmassa’s in de lucht door middel van zwevende platforms; Jongleren met raketten en hete luchtballonachtige constructies, industriële ventilatoren, batterijpakketten, minecarts en metalen zweefvliegtuigen gestuurd door vloer-staande hendels die me laten opstaan en vallen en het vierkant van het land in ondiepe rotspoelen laten vallen. Ik versmolten zowat alles wat ik kon bedenken aan mijn linker- en rechtshandige wapensleuven (vuurspreiding zwaarden of bliksemschermen, iemand?), Ik heb ter plekke gezondheidsgebruikende maaltijden gekookt met het nieuwe gebruik Draagbare kachels, en ik gebruikte ultrahand om gemodificeerde transportmodi te maken wanneer nodig.
Op een gegeven moment versmolten ik een houten speer met een andere houten speer om een echt, echt lange houten speer te creëren. Dus wees gerust, verbeelding en/of een wetenschappelijke benadering is nooit vereist.
Link’s opnieuw ontwaken
(Afbeeldingskrediet: Nintendo) Hetzelfde maar anders
(Afbeelding krediet: Epic)
Breath of the Wild in Fortnite is mijn nieuwe favoriete manier om Hyrule te verkennen
In werkelijkheid was de aangeboden keuze bijna verlamend-een fysiek resultaat dat ik meerdere keren een slechte link in het spel heb toegebracht als gevolg van slechte planning, en mijn totale minachting voor de basisprincipes van de zwaartekracht. Het was allemaal enorm leuk. En terwijl de ontwikkelaars bij de hand om ons door het demo-gedeelte te helpen hun kaarten zeer dicht bij hun borst hielden tijdens een ultra-brief groep Q&A aan het einde van de sessie, heeft een vertegenwoordiger me verteld dat ze dat ‘D gezien spelers die dingen creëerden die ze nog nooit eerder hadden gezien met de vaardigheden voor ultrahand en versmelt, ondanks dat ze letterlijk jaren hebben doorgebracht met het bouwen van het spel en het sleutelen aan zijn systemen.
Dit is voor mij waar Zelda: tranen van het koninkrijk zullen schijnen. Ik twijfel er niet aan dat er nog een adembenemende fantasie -epos is om hier te worden ontdekt, en ik weet zeker dat de wereld en bazen groter en brutaler zullen zijn dan alles wat in Breath of the Wild wordt gevonden. Zelda: Tranen van het koninkrijk komen iets meer dan een jaar nadat Elden Ring de verwachtingen opnieuw definieerde met betrekking tot het leven en het ademen van open-world ruimtes, en ik vermoed dat Nintendo sindsdien veel aandacht heeft besteed aan het recente meteorische succes van Fromsoftware.
Maar het zijn tranen van de reikwijdte van het koninkrijk voor de schepping waarvan ik denk dat het boven de rest zal tillen. Ik verwacht volledig dat sites voor het delen van video’s boordevol inventieve en intuïtieve door spelers gemaakte brouwsels binnen enkele dagen zodra Zelda: tranen van de Kingdom Hits Store-planken binnen enkele dagen hit, en ik verwacht op zijn beurt nieuwsplatforms en sociale media-feeds op te lichten Terwijl ze moeite hebben om gelijke tred te houden met alle coole dingen die spelers bouwen. Ik weet dat ik een van hen zal zijn. En als je iemand bent die gelooft van de Wild, heeft de lat de lat opgeheven in het Open-World Action-RPG-genre zes jaar geleden, je kunt beter vastzitten-omdat ik zeker weet dat je een van hen bent in de komst Weken ook.
Hier zijn enkele van de beste games zoals Zelda