In 2023 geloof ik niet dat er veel mensen zijn met ook maar een beetje interesse in videogames die de transformerende kracht van het medium in twijfel trekken. Dit jaar alleen al hebben Baldur’s Gate 3, Alan Wake 2, Marvel’s Spider-Man 2 en The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom het allerbeste op het gebied van videogameverhalen laten zien, op een breed scala aan platforms, genres en vertelmethoden. Met alle respect voor de meer traditionele vormen van media – film, tv, boeken en radio, bijvoorbeeld – zijn videogames, zonder dat dit voor de hand ligt, uniek in hun mogelijkheden om verhalen te vertellen, simpelweg omdat ze u in de schoenen van de hoofdpersoon plaatsen; waarin hun verhalen niet verder kunnen komen zonder uw inbreng.
Tales of Kenzera: Zau belichaamt niet alleen al het bovenstaande, maar is ook een verhaal op zich. Het is het eerste videogameproject van Surgent Studios, een transmedia-groep opgericht door acteur Abubakar Salim, wiens naam u misschien herkent tussen de credits van Sky One-serie Jamestown, HBO Max’s Raised by Wolves, Ridley Scotts historische kaskraker Napoleon en Charlie Brookers Black Mirror. Als u Assassin’s Creed Origins hebt gespeeld, kent u Salim als hoofdrolspeler Bayek of Siwa, een rol die hem een BAFTA Breakthrough Brit award opleverde en hem uiteindelijk inspireerde om zijn eigen ontwikkelstudio op te richten en zijn eerste videogame te maken.
RECHTSTREEKS VAN LA
(Afbeelding credit: Geoff Keighley)
The Game Awards 2023 alles aangekondigd
Dat spel is Tales of Kenzera: Zau – en als u ooit verdriet hebt gehad, of iemand kent die verdriet heeft gehad, en ook geïnteresseerd bent in videogames met een verhaal, dan moet u dit spel zeker gezien hebben. Hoewel Tales of Kenzera: Zau zijn eigen hartverwarmende fabel weeft, is het geïnspireerd door de vroegtijdige dood van Salims vader, en als levenslange videogamespeler vond Salim dat het enige genre dat zijn verhaal recht kon doen Metroidvania was.
“Ik denk dat door wat ik wilde doen, wat ik wilde bouwen met Zau, mensen het begrepen,” zegt Salim. “Voor mij gaat het niet alleen om het creëren van een leuke en mooie ervaring die mensen kunnen spelen en de kinetische energie van dit alles kunnen voelen, maar ook om het geven van een nieuw perspectief in het kijken naar verdriet. Ik bedoel, het is verdrietig. En er zit een gewicht aan. Maar het is ook rommelig, het is chaotisch; je kunt sommige dagen hebben waarop je je helemaal gelukkig voelt, en dan de volgende dag raakt het je. Dat is het soort ervaring dat ik wilde delen.”
“Met dat in gedachten is Zau een Metroidvania, en dat was altijd belangrijk voor me omdat het een perfect genre is om verdriet uit te leggen, toch? Je neemt een personage, gooit het in een wereld waar het geen idee van heeft. Ze moeten in wezen alles gaandeweg leren kennen, heen en weer gaan, door gebieden en elementen, de hulpmiddelen verwerven die de wereld biedt, en ze moeten er op de een of andere manier wijs uit worden. In werkelijkheid kom je nooit over verdriet heen, het zal altijd een uitdaging blijven, en ik denk dat dit genre daar zo goed op inspeelt.”
Baanbrekende verhalen
(Afbeelding credit: Surgent Studios)
“Ik kom uit een achtergrond van stoïcijnse mannen, dus het idee om dat moment met mijn vader te delen en het gevoel te hebben dat we er allebei van genoten en een band hadden – dat was prachtig.”
Salim, een zelfbenoemde “enorme fan” van Garry’s Mod, zegt dat hij vandaag de dag nog steeds vrienden uit de community van het spel spreekt, en dat hij ook nog steeds actieve vriendschappen koestert die hij tijdens zijn vormende jaren in World of Warcraft heeft gesmeed. Verhalen vertellen is altijd al een drijvende kracht geweest voor Salim, en hij geeft het spelen van videogames vanaf jonge leeftijd de schuld voor het versterken van zijn verlangen om verhalen te vertellen in zijn werk.
Salim denkt dat deze kwaliteiten voor het eerst werden aangeleerd tijdens pass-the-pad-sessies met zijn vader in de jaren ’90, toen hij de eerste Sonic the Hedgehog-spellen op de Sega Mega Drive (Genesis, voor degenen die Stateside lezen) speelde en tijdens deze bedachtzame momenten een gevoel van nabijheid koesterde dat hem altijd bij zou blijven. “Ik kom uit een achtergrond van stoïcijnse mannen,” zegt Salim, “dus het idee om dat moment met hem te delen en het gevoel te hebben dat we er allebei van genoten en een band hadden – dat was prachtig.”
Dat gevoel wordt direct weerspiegeld in Tales of Kenzera: Zau, waarvan het verhaal de liefde tussen een vader en zoon onderzoekt, en de transformerende kracht van verlies. Je kruipt in de huid van de gelijknamige Zau en neemt het verdriet van de hoofdpersoon over terwijl je op zoek gaat naar spirituele genezing – door prachtige, mystieke 2.5D-werelden, terwijl je flirt met de ongeregelde kosmische krachten van de krijgersjamaan. Zoals onthuld tijdens The Game Awards is Tales of Kenzera: Zau op weg naar een releasedatum op 23 april 2024 – op PS5, Xbox Series X en S, PC (via Steam en de Epic Games Store) en Nintendo Switch – wat Salim enorm spannend vindt voor hem en zijn gezin.
“Ik denk dat er soms een verwachting is voor mannen in grotere gezinnen om door te gaan wanneer er slechte dingen gebeuren,” zegt Salim. “Het is dat gevoel van stoïcisme, weet je, dit is gebeurd, nu doorzetten. Het is het hele ‘rustig blijven en doorgaan’ ding, toch? Maar toen ik mijn familie vertelde wat ik aan het doen was, zeiden ze: ‘Ja, goed zo’. Ze begrepen dat dit mijn manier was om dingen te verwerken, en mijn formule om ermee om te gaan.”
“Toen ik haar de eerste delen van de trailer liet zien en haar uitlegde dat het spel in het Swahili zou zijn, kreeg ze tranen in haar ogen. Ze kon zien dat mijn vader in het middelpunt van alles stond, en daardoor wordt ze gerespecteerd en gezien. Ik denk niet dat je ooit over verdriet heen kunt komen of het zelfs maar kunt accepteren, je leert er gewoon mee om te gaan.”
“Toen ik met dit proces begon, vroeg ik mezelf af: wat zou ik geven om mijn vader terug te brengen? Wat zou ik opofferen? Ik had het antwoord niet. En dat heb ik nog steeds niet, maar eigenlijk heb ik er wel vrede mee. Want als hij niet was overleden, zou ik niet zijn waar ik nu ben. Ik zou de studio niet hebben opgericht, ik zou geen baby hebben, ik zou niet de familie hebben waar ik zielsveel van hou en ik zou niet in de positie zijn of het perspectief hebben dat ik nu heb. Het is bijna alsof ik dat niet zou willen of zelfs niet zou kunnen opgeven voor dat moment. Want nogmaals, dat is het punt ervan, toch? Je groeit en je doet alles wat je kunt om verder te gaan.”
(Afbeelding credit: Surgent Studios)
Wat tijdens ons gesprek de meeste indruk op me heeft gemaakt, is Salim’s openheid om de thema’s en emoties te verkennen die aan de basis liggen van dit duidelijk gedefinieerde passieproject. Als die passie wordt overgedragen op Tales of Kenzera: Zau zelf – en ik heb geen reden om het tegendeel te geloven – dan wordt het waarschijnlijk iets heel bijzonders, zowel als een Metroidvania videogame, als een interactieve en overtuigende verkenning van zo’n universeel en gevoelig onderwerp. Mijn laatste vraag aan Salim is dan ook heel eenvoudig: wat zou zijn vader zeggen als hij hem nu kon zien?
“Waarom heb je in plaats daarvan geen boek geschreven?” zegt hij tussen het lachen door. “Ik denk dat hij trots zou zijn. Niet alleen omdat ik dit spel heb kunnen maken, maar vooral omdat ik gebruik maak van wat hij me van jongs af aan heeft gegeven om iets te delen waar ik van hou, namelijk verhalen vertellen.”
Bekijk de beste Metroidvania spellen om helemaal uit te spelen