Oorlogspony is al lang aan de orde gekomen. Het regiedebuut van Riley Keough en Gina Gammell begon eigenlijk het leven op de set van een andere film: American Honey van Andrea Arnold. In 2015 filmde Krystal in die film Krystal in een motel in South Dakota toen ze een vriendschap sloeg met twee extra’s op de film genaamd Bill Reddy en Franklin Sioux Bob.
Een eerste verbinding in afwachting van camera’s om te beginnen met rollen, ontwikkelde zich in een vriendschap en Keough stelde hen voor aan haar goede vriend en producerende partner Gina Gammell. Al snel begonnen ze allemaal rond te hangen bij het huis van Reddy en Sioux Bob op het reservaat van Pine Ridge, verhalen en ervaringen delen, waar het idee voor een functie werd geboren.
“Het was zo’n lang en niet-lineair proces”, vertelt Gammell aan GamesRadar+ over Zoom. “Ik herinner me de eerste dag van hoofdfotografie en was van: ‘Whoa, zijn we eigenlijk fotograferen?’ Het was vele jaren van vriendschap die vele jaren van schrijven, samenwerken, verhalen vertellen en delen veranderden. ”
War Pony is een verbluffend debuut en deelt een intieme en mooie momentopname van het door elkaar verbonden leven van twee Oglala Lakota -mannen. Bill (JoJo Bapteise Whiting) is een 23-jarige ex-eenm harde realiteiten van de volwassen wereld na een reeks impulsieve beslissingen. De reis van de film naar het scherm was echter niet altijd soepel.
Vechtpraatje
(Afbeelding Credit: Picturehouse)
Zeven jaar na die eerste vergadering ging de film in première op Cannes Film Festival 2022, waar hij de Caméra d’Or won voor de beste debuutfunctie. Een groot deel van dat lange proces, volgens de filmmakers, was aan de financiering. “We begonnen de film met voldoende geld te fotograferen om ons een bepaalde periode door te krijgen”, legt Gammell uit. “Dus ik denk dat er altijd iets van like was, ‘doen we dit echt, en zullen we morgen echt terugkomen?’ Dat sentiment eindigde nooit. Zoals helemaal tot Cannes, hadden we nog steeds zoiets van: ‘Oh, gaan we echt in première met de film? Is de film echt klaar?’ ”
Gammell en Keough zeggen dat ze “veel” moesten vechten “om dit verhaal te vertellen, vooral als eerste filmmakers. Tot nu toe staat Keough vooral bekend om haar acteren in films als Zola en haar recente woeste wending in Daisy Jones en de zes. Ondertussen had Gammell gewerkt als producent op de thriller verwelkomde The Stranger.
“Ik denk dat we iets hebben gepresenteerd dat voor veel meer traditionele financiers niet duidelijk was”, vervolgt Gammell. “Of het nu Riley was en ik als eerste filmmakers, of vrouwen, of geen bekende cast waren, of een zeer inheems verhaal vertellen, ik denk dat er veel redenen waren voor traditionele financiers die het op papier niet logisch was. ”
Het creëren van een authentieke film die Life in Pine Ridge vastlegde, was een niet-onderhandelbare voor alle betrokkenen. De soevereine landen van de Oglala Lakota in South Dakota zijn volgens schrijver Sioux Bob het onderwerp geweest van veel verkeerde voorstelling van zaken. Hij weerspiegelt gedachten dat War Pony’s producer Willi White de Hollywood Reporter eerder vertelde over hoe Pine Ridge veel niet-inheemse filmmakers heeft zien komen en gaan met weinig positieve ervaringen.
“Er was veel scepsis, zelfs van mijzelf,” vertelt Sioux Bob tegen GR+ wanneer we vragen hoe de gemeenschap aanvankelijk op het project reageerde. “Het was alleen omdat we niet wisten wat er ging gebeuren, het was een proces van zeven jaar. En gewoon om van Willi af te piggyback, hadden we veel mensen binnen en registreerden verschillende gebieden van de res , en dan zouden ze er een publicatie van uitbrengen. Er zou geen heen en weer zijn, het zou gewoon stoppen met communicatie nadat ze kregen wat ze wilden. Ze exploiteerden het en dat was het. ”
De organische benadering van oorlogspony was anders, voegt hij eraan toe, maar dat betekende niet dat het zonder bedenkingen was. “Met deze voor mij was het grootste scepsis dat ik heb gezien het feit dat er twee blanke vrouwen waren op de titel van een inheemse film,” vervolgt Sioux Bob. “Je kunt er gewoon niet omheen komen en dat was het grootste probleem dat ik had van de sprong, omdat met veel filmmakers binnenkwamen en inwoners exploiteren, ze het altijd zouden vertellen vanuit hun mening. Je zou een film kijken en je kon zien dat er geen native betrokkenheid was naast de personages die ze filmen.
“Maar deze, wanneer je de film bekijkt, hoort je inboorlingen praten vanuit een native stem. Het verhaal is geschreven vanuit een native perspectief, dit zijn verhalen die ik leef. Dit zijn verhalen die Bill [Reddy, co-schrijver] leefden. Dit zijn verhalen die onze vriendengroepen hebben meegemaakt. Dus als je uit ervaring komt, kun je niet liegen. Als iemand uit ervaring spreekt, luister je en je voelt ze praten omdat er een beetje meer passie is in tegenstelling tot iets dat is fictie.”
Casting Call
(Afbeelding Credit: Picturehouse)
Keough zegt dat om dit echt voor de gemeenschap te creëren, ze alles moesten benaderen vanuit een ander perspectief, inclusief het castingproces. Ze legt uit dat dit begon voordat ze zelfs een script hadden.
“We zouden gewoon bij het benzinestation zijn en iemand zien en gaan als: ‘Hé, kun je voor ons komen auditie?'” Lacht ze. “We hebben veel vrienden in Pine Ridge en er zijn destijds veel mensen die we niet wisten, en ik denk dat er een heel diepgaand wantrouwen is voor blanke mensen, wat zeer gerechtvaardigd is. Dat was iets dat in alle fasen van het maken van deze film waar we echt rekening mee moesten zijn. Dat was iets dat zeker momenten had om een uitdaging te zijn voor zover samenwerking tussen gemeenschappen gaat. ”
Ze vervolgt: “[Met] wat Frank zei, je kunt niet zomaar naar een gemeenschap gaan en gaan: ‘Hé, kinderen, kun je in mijn auto stappen, ik wil dat je voor deze film leest.’ Je moest heel respectvol zijn en veel van de acteurs zijn kinderen, dus je zou hun ouders ontmoeten – het was niet alleen een traditioneel auditieproces. ”
Een deel van de uitdaging kwam naar voren vanaf het moment dat het financiering kostte om samen te komen op de film. Het oorspronkelijke plan was voor Sioux Bob en Reddy om zichzelf te spelen, maar zoals de eerste het uitdrukte, “we zijn allemaal opgegroeid”. Keough zegt dat het belangrijk voor hen was om authentiek te blijven voor de personages die ze hebben gemaakt, evenals de mensen die hen hebben geïnspireerd. “We kunnen ze niet 20 jaar oud laten spelen en dichter bij 30 zijn omdat je niet dezelfde gratie krijgt als je bent om fouten te maken als je een 30-jarige man bent,” mijmert de regisseur.
Toen niet-acteur Jojo Bapteise Whiting binnenkwam, wisten ze echter dat ze iets speciaals hadden. Hij is het anker van de hele film als Bill en moest ook de verstand van de echte man naar de rol brengen. De castingdirecteuren hadden hem voor het eerst ontmoet toen hij ongeveer 18 was, maar hij was destijds te jong voor het deel en volgde niet na een eerste vergadering.
“Hij had het jaar doorgebracht met de volgende zeggen: ‘Ik vraag me af wat er zou zijn gebeurd als ik ging doen auditie,'” legt Gammell uit. ‘Toen kwamen ze hem opnieuw op straat een tweede keer, een jaar of twee later, waar hij een beetje volwassen was geworden. Toen ze hem naar ons brachten, de manier waarop hij zich in de kamer droeg en de manier waarop hij de kamer leidde Gemikreerde eigenlijk de manier waarop die real-life Bill doet wanneer hij de kamer binnenloopt. ”
“Er is deze echt inherente wangacht om Bill, de echte rekening,”, Keough is het ermee eens. “En Jojo heeft dat.” Het is ook de humor, voegt Sioux Bob eraan toe. “Jojo had die kleine ondeugende grijns en hij was snel van de humor – en die twee dingen zijn Bill.”
Whiting was echter niet het enige getalenteerde castlid dat ze vonden, omdat Keough erop wijst dat ze verwend waren voor keuze. “Op een gegeven moment hadden we zoiets van: ‘Misschien kan Bill drie vriendinnen en een ex-vriendin hebben?’ Dat zou eerlijk gezegd meer dan leven zijn, om eerlijk te zijn, “lacht ze. “Ik denk dat er een concept was waar ze waren: ‘Bill heeft te veel vriendinnen’ – en we hadden zoiets van: ‘Nou, we houden van te veel acteurs van de rol!’
Verrassende reacties
(Afbeelding Credit: Getty Images)
Nu landt War Pony in Britse bioscopen voorafgaand aan een releasedatum in de VS later deze zomer is het lange proces van schrijven tot scherm bijna voorbij. Het is echter ook een reflecterende tijd voor het team om de reacties te onderzoeken die ze tot nu toe hebben gehad, van vertoningen op festivals en die terug in Pine Ridge.
“Iets dat me verbaasde was bij SXSW,” antwoordt Keough wanneer we vragen naar een opvallende reacties. “Ik was verrast door hoeveel de humor doorkwam in de Amerikaanse screening, die verlichtte.”
Sioux Bob heeft een theorie over waarom dit ook is: “Ik denk dat dat in de hand gaat met hoe ongevoelige Amerikanen zijn. Het is misschien shock en ontzag voor het VK, maar hier zien Amerikanen dagelijks veel dingen en sommige mensen komen Van dat soort familie is het gewoon een andere kleurenhuid. Veel van de gesprekken die ik had bij SXSW met mensen waren: ‘Dat was mijn oom. Dat was mijn neef.’ Het waren allemaal verschillende rassen en etnische groepen, maar uiteindelijk spreekt de armen arm. Dus daarom denk ik dat we wat meer lachen in Amerika omdat je de humor door het trauma kunt zien of je de humor kunt vinden in trauma omdat je geen keus hebt. ”
Gammell is het ermee eens, maar wijst erop dat de film nooit somber of gruizig zou voelen. “We hebben daar niet mee te maken met de film,” voegt ze eraan toe, “dus ik denk dat het echt leuk was om die ervaring te hebben bij SXSW en ook de vertoningen die we hadden in Pine Ridge waar het publiek elke micro -grap en elke micro vangte en elke micro stuk humor. Dat zijn Bill en Frank’s woorden die door hun gemeenschap worden opgepikt in alle nuances. ”
Van het verhaalverdeling onder vrienden die dit hele proces begonnen tot het zien van het genoten van de mensen waarvoor ze het hebben gemaakt, dit markeert een volledig cirkelmoment voor de filmmakers. Het lijkt erop dat hun gok – en vecht – voor oorlogspony zijn vruchten afgeworpen.
War Pony opent vanaf 9 juni in het VK en Ierse bioscopen voorafgaand aan een Amerikaanse release op 28 juli. Voor meer aankomende films is hier onze lijst 2023 filmrelease datums.