Toen Elden Ring eerder dit jaar officieel zijn langverwachte uitbreiding onthulde, vroegen we ons af: Is Shadow of the Erdtree de Elden Ring Miquella DLC die we al die tijd al wilden? Van het weinige dat we op dat moment hadden, leek die bewering terecht. Met hun lange, blonde en gevlochten haar lijkt de eenzame figuur op die ene afbeelding inderdaad op Miquella – en het feit dat onverschrokken dataminers ongebruikte Miquella-dialogen ontdekten kort na de lancering van Elden Ring in februari 2022, onderstreept het potentieel van deze theorie.
In de tussentijd hebben we bijna niets van FromSoftware gehoord, en Elden Ring heeft sindsdien elke live showcase overgeslagen – van PlayStation tot Xbox en Geoff Keighley’s Summer Game Fest in juni – en dus weten we eigenlijk niet beter wat het inhoudt dan een paar maanden geleden. Net als iedereen zijn er een heleboel dingen die ik graag zou willen zien in de Elden Ring Shadow of the Erdree DLC. Vorig jaar rond deze tijd hebben we zelfs een Elden Ring DLC verlanglijstje geschreven. Maar terwijl de langverwachte uitbreiding een raadsel blijft, heb ik me gerealiseerd dat er één ding is dat ik graag terug zou zien komen: offensief lange boss runs.
Beterschap binnenkort
(Afbeelding credit: FromSoftware)Lands Between
(Afbeelding credit: Bandai Namco)
De meest absurde locaties van Elden Ring hebben me geholpen om de meest verdeelde eigenschap van Dark Souls 2 te waarderen
Tijdens de preview eind 2021 zei Austin Wood van GamesRadar+ dat Elden Ring nu al het meest toegankelijke spel is dat FromSoftware ooit heeft gemaakt. Of je dat idee nu onderschrijft of niet, Elden Ring is zeker het meest zinnige dat de ontwikkelaar ooit heeft gemaakt – in de zin dat de hele wereldkaart vanaf het begin te verkennen is als een manier om nieuwsgierigheid in verkenning aan te moedigen, en het feit dat Site of Grace checkpoints veel royaler dan in vorige FromSoft-games rond de dodelijkste keeps en bolwerken zijn verspreid.
Tijdens mijn eerste paar dodelijke uren rommelen in de Lands Between, vond ik dat laatste geweldig. Die korte wandeling van de Castelward Tunnel naar het eindbaasgevecht Margit, The Fell Omen was een uitkomst – net als het omlopen van de hoek van de Secluded Cell om het op te nemen tegen Godrick the Grafted; of het naar beneden slenteren van een klein trappetje om het steeds weer (en weer, en weer) op te nemen tegen Malenia. Simpel gezegd: de mogelijkheid om eindbaasgevechten achter elkaar uit te voeren zorgde ervoor dat falen vluchtig aanvoelde en omzeilde dezelfde vermoeidheid en frustratie die ik gewend was geraakt in eerdere FromSoftware-games.
Nu, anderhalf jaar verder in de realiteit en een paar honderd uur in de game, verlang ik naar iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik suggereer niet dat elke checkpoint-to-battle boss run een Demon’s Souls-esque gauntlet zou moeten zijn, maar ik vond het zeker een goed gevoel om deze dodelijke gamuts succesvol te doorlopen – en dan aan het einde een bastaard hard eindbaasgevecht te overwinnen. Natuurlijk, het open-wereldontwerp van Elden Ring verandert de context en logistiek van lange baasrennen (om nog maar te zwijgen over de aanwezigheid van Torrent), maar de reis van de Crumbling Farum Azula Site of Grace naar het Godskin Duo gevecht; of de tocht naar Maliketh op dezelfde locatie voelde aan als de brute baasrennen van Dark Souls en Demon’s Souls.
(Afbeelding credit: Sony)
“Ik zou graag wat meer gruwelijke boss runs zien”
Wat dat laatste betreft, Demon’s Souls heeft helemaal geen checkpoints halverwege het level, en hoewel er in de meeste gebieden binnenwegen vrijgespeeld kunnen worden, is de weg terug naar een bepaalde eindbaasarena na in het stof gebeten te hebben altijd zwaar. In de Toren van Latria, bijvoorbeeld, kunt u twee paden nemen naar de eindstand van de Fool’s Idol in het eerste level: de ene staat vol met Mind Flayers en Black Phantoms; de andere is gevuld met minder algemene vijanden, maar omvat het ontwijken van een volley dodelijke pijlen uit een gigantische katapult. Welke route u ook kiest, er wacht een onzichtbare boogschutter op u op de trap die naar de eindbaasarena leidt, omdat, nou ja, gewoon omdat.
Misschien gaan we niet terug naar die moeilijkheidsgraad in Elden Ring’s Shadow of the Erdtree, maar ik zou graag een aantal meer afmattende boss runs zien dan wat er al in het basisspel zit. Alleen al door deze woorden te typen voel ik me ziek, maar na meer dan 300 uur in de Lands Between te hebben doorgebracht, is dit waar ik ben. Misschien word ik gewoon rusteloos terwijl we dag na dag op de DLC wachten – maar als de geruchten over wel 30 nieuwe eindbazen waar blijken te zijn, zou ik wel eens mijn zin kunnen krijgen. In goede en slechte zin.
Terwijl we wachten op de DLC, kunt u onze selectie spellen zoals Elden Ring bekijken.