Ik ben in een ondergrondse gevangenis beland in Divinity Original Sin 2 en één bepaalde aanblik heeft me in een roes gebracht. Een reeks gebeurtenissen in Fort Joy met een standbeeld, een druk op een knop en een luik hebben me op deze onverwachte omweg gebracht en ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik word begroet door een donkere en groezelige gang, met keistenen, hardstenen vloeren, spinnenwebben die elke hoek versieren en vervallen muren die gerepareerd moeten worden. Aan weerszijden van mij zijn deuren die naar een handvol cellen leiden en nadat ik mijn metgezel Fane, de Eeuwige geleerde, een paar sloten heb laten openbreken met zijn skeletvingers, ga ik op verkenning uit.
Op dat moment overvalt me een plotselinge golf van opwinding. Meestal krijg ik dit gevoel bij een kist, een mooi stuk buit of een bijzonder intrigerende ontdekking, maar nu ben ik helemaal opgewonden als ik een rat in de hoek zie scharrelen. Ja, echt waar. Een rat. Waarom ben ik zo enthousiast over het feit dat er hier een beestje is? Nou, het betekent dat ik mijn nieuw verworven talent kan gebruiken en het is verreweg de beste vaardigheid in het spel. Het is in feite mijn favoriete spreuk in Baldur’s Gate 3 en ik kan er maar geen genoeg van krijgen.
Het talent in kwestie is Pet Pal, waarmee ik met dieren kan praten. Ik bedoel, wie wil deze vaardigheid nou niet? Het opent niet alleen een heel andere kant van het avontuur, maar het heeft me ook al een aantal verrassende scenario’s opgeleverd. Nadat ik deze mogelijkheid zo vaak heb gebruikt in Baldur’s Gate 3, heeft het spelen van Divinity Original Sin 2 mijn verlangen om deze functie in meer RPG’s te zien alleen maar versterkt. Eerlijk gezegd, hoe meer spellen me met dieren laten praten, hoe beter.
Communicatie met beestjes
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik ben in een ondergrondse gevangenis beland in Divinity Original Sin 2 en één bepaalde aanblik heeft me in een roes gebracht. Een reeks gebeurtenissen in Fort Joy met een standbeeld, een druk op een knop en een luik hebben me op deze onverwachte omweg gebracht en ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik word begroet door een donkere en groezelige gang, met keistenen, hardstenen vloeren, spinnenwebben die elke hoek versieren en vervallen muren die gerepareerd moeten worden. Aan weerszijden van mij zijn deuren die naar een handvol cellen leiden en nadat ik mijn metgezel Fane, de Eeuwige geleerde, een paar sloten heb laten openbreken met zijn skeletvingers, ga ik op verkenning uit.
Op dat moment overvalt me een plotselinge golf van opwinding. Meestal krijg ik dit gevoel bij een kist, een mooi stuk buit of een bijzonder intrigerende ontdekking, maar nu ben ik helemaal opgewonden als ik een rat in de hoek zie scharrelen. Ja, echt waar. Een rat. Waarom ben ik zo enthousiast over het feit dat er hier een beestje is? Nou, het betekent dat ik mijn nieuw verworven talent kan gebruiken en het is verreweg de beste vaardigheid in het spel. Het is in feite mijn favoriete spreuk in Baldur’s Gate 3 en ik kan er maar geen genoeg van krijgen.
Het talent in kwestie is Pet Pal, waarmee ik met dieren kan praten. Ik bedoel, wie wil deze vaardigheid nou niet? Het opent niet alleen een heel andere kant van het avontuur, maar het heeft me ook al een aantal verrassende scenario’s opgeleverd. Nadat ik deze mogelijkheid zo vaak heb gebruikt in Baldur’s Gate 3, heeft het spelen van Divinity Original Sin 2 mijn verlangen om deze functie in meer RPG’s te zien alleen maar versterkt. Eerlijk gezegd, hoe meer spellen me met dieren laten praten, hoe beter.
Communicatie met beestjes
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Natuurlijk ren ik zo snel mogelijk naar de rat toe om een gesprek aan te knopen. Alleen al het feit dat ze Eddie heet is genoeg om een grote glimlach op mijn gezicht te toveren, maar het kleine ventje is ook behoorlijk behulpzaam. Eddie geeft me een lock pick, of zoals ze het zelf noemt, een “pointy lock un-doer”, en vertelt me dan over de plek waar ik terecht ben gekomen. Mijn gesprek met de rat doet me denken aan de talloze keren dat ik in Baldur’s Gate 3 met varkens, honden en nog veel meer kon praten. Toen ik voor het eerst de Sword Coast binnenstapte, werd ik meteen gegrepen door de spreuk om met dieren te spreken. Ik had nog nooit eerder een game ervaren waarin ik dit kon doen en elke keer als ik een dier in de wereld tegenkwam, wilde ik weten wat het zou zeggen. De aanwezigheid van wilde dieren alleen al zorgt ervoor dat virtuele omgevingen levendiger aanvoelen, maar de mogelijkheid om echt met ze te praten zorgt voor een extra niveau van diepte en maakt de wereld des te rijker.
Nieuwe horizon
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Baldur’s Gate 3 overtuigde me ervan om eindelijk Larian’s laatste veelgeprezen RPG uit te proberen, en het is hard op weg om mijn nieuwe obsessie te worden.
Als laatkomer in de RPG’s van Larian had ik geen idee dat Divinity Original Sin 2 een soortgelijke functie had. Je kunt je mijn vreugde en verbazing dus wel voorstellen toen ik onlangs mijn reis als Lohse in Rivellon begon en ontdekte dat een soortgelijke functie ook in deze fantasy-RPG bestond. Veel van Divinity deed me denken aan Baldur’s Gate 3, maar er ging niets boven het moment waarop ik een pop-up tutorialvenster zag toen ik voor het eerst een schaap tegenkwam. “Je kunt niet begrijpen wat dit dier probeert te zeggen!”, luidde de tekst. “Als je het Pet Pal-talent had, zou je een zinvol gesprek kunnen voeren”. Ik hapte letterlijk naar adem. Niets zou me tegenhouden om dit talent te verwerven bij de eerst mogelijke gelegenheid.
Dialoog met honden
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Gelukkig duurde het niet lang voordat ik met wat dieren kon praten toen ik eenmaal een level omhoog was en de vaardigheid had vrijgespeeld. Het heeft al bewezen dat het de weg vrijmaakt voor een aantal zeer memorabele interacties en het heeft zelfs mijn hachje gered in een gevaarlijke situatie die ook werd geholpen door mijn verblijf in de gevangenis. Nadat ik met de rat had gesproken, kwam ik in aanvaring met een magister die een arme soldaat aan het martelen was. Mijn aanwezigheid was duidelijk niet welkom en ik moest al snel tegen hem en zijn lakeien vechten. Ik plunderde alles wat de magister had en hoewel ik klokte dat hij een rode bal bij zich had, dacht ik er op dat moment niet veel bij na.
Ik ben in een ondergrondse gevangenis beland in Divinity Original Sin 2 en één bepaalde aanblik heeft me in een roes gebracht. Een reeks gebeurtenissen in Fort Joy met een standbeeld, een druk op een knop en een luik hebben me op deze onverwachte omweg gebracht en ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik word begroet door een donkere en groezelige gang, met keistenen, hardstenen vloeren, spinnenwebben die elke hoek versieren en vervallen muren die gerepareerd moeten worden. Aan weerszijden van mij zijn deuren die naar een handvol cellen leiden en nadat ik mijn metgezel Fane, de Eeuwige geleerde, een paar sloten heb laten openbreken met zijn skeletvingers, ga ik op verkenning uit.