Na talloze jaren waarin ik me heb verdiept in de vreemde details van Cities: Skylines, is het logisch dat ik een aantal twijfelachtige gewoontes heb opgepikt. In mijn tijd als fervent stadsbouwer en liefhebber van koloniesim heb ik veel plezier beleefd aan het begrijpen hoe mijn strategie en ontwerpkeuzes de inwoners van mijn nederzettingen beïnvloeden. Dus nu Cities: Skylines 2 een schat aan gegevens biedt over de kleine gesimuleerde inwoners, kunt u er zeker van zijn dat ik ga voor de prestatie “Jij kleine stalker”.
Wat? Ik kan toch niet de enige zijn die de intiemste momenten van mijn burgers wil afluisteren? Noem me een freak als u wilt, maar gluren naar mijn Cities: Skylines burgers (ook bekend als Cims) is een super fascinerende hobby.
Macht van het volk
(Afbeelding credit: Paradox)GROOT BEELD
(Afbeelding credit: Paradox)
Cities: Skylines 2 lanceert met een aantal geweldige functies die de vorige city builder als DLC verkocht
Het zijn de opkomende verhalen die voortkomen uit mijn stadsontwerpen die mij de meeste voldoening geven als ik een city builder of koloniesim speel. Ik denk dat ik de gewoonte om wegen en boerderijen naar de eerste kolonisten van de stad te vernoemen voor het eerst heb opgepikt met City Planner Plays, en het is iets dat me door de jaren heen is bijgebleven – dit idee dat kolonisten een bloeiende erfenis hebben die samen met de stad groeit, maakt het spel des te meer de moeite waard.
Wat echter ontbreekt in het originele Cities: Skylines is de mogelijkheid om specifieke personages in de gaten te houden; zodra u ze wegklikt, is hun verhaal feitelijk afgelopen, tenzij u zich daadwerkelijk herinnert waar ze wonen en de moeite neemt om terug te komen om ze te controleren.
Dit is bijvoorbeeld gemakkelijker wanneer u een koloniesim zoals Rimworld speelt, omdat uw kolonisten beperkt zijn en u precies weet waar iedereen slaapt. De personages zijn ook veel beter uitgewerkt, waardoor het de moeite waard is om terug te komen om te zien hoe het met ze gaat. En omdat hun ongelukkigheid waarschijnlijk ook uw andere kolonisten negatief zal beïnvloeden, is het een nuttige variabele om in de gaten te houden.
Hoewel Cities: Skylines altijd een beetje tekort is geschoten op het gebied van Cim-persoonlijkheden, weerhoudt me dat er niet van om verhaaltjes te verzinnen over die klootzak die bijna iemands hond omver reed op een kruispunt, of een oude jongen die onschuldig in een kinderspeelpark staat… zonder kind.
De Cims in Cities: Skylines 2 – die de ontwikkelaars in een recente blogpost aankondigden – zullen niet alleen veel diepere en complexere levens leiden, er is ook een nieuw hulpmiddel genaamd het Lifepath Journal. Het ziet er naar uit dat dit super handig zal zijn om het leven van burgers bij te houden en hun behoeften te begrijpen. U kunt niet alleen hun welzijn (aka, hun “Geluksniveau”) controleren, maar u kunt er ook voor zorgen dat u niets mist door hun Chirper-feed te volgen.
U zult zien hoe ze “afstuderen aan een school, een partner vinden, een nieuwe baan vinden en verhuizen naar een nieuw huis”, aldus het dagboek van de ontwikkelaar. Bovendien hebben huishoudens allemaal inkomsten, uitgaven en middelen om in balans te brengen. Zoals in een eerder artikel uit het ontwikkelingsdagboek staat, “gaat een huishouden winkelen wanneer de AI vaststelt dat het een tekort aan middelen heeft. Het controleert dan de leden van het huishouden en hun productvoorkeuren en kiest een product op basis van de voorkeursgewichten.” Het is dus des te belangrijker om ervoor te zorgen dat uw inwoners toegang hebben tot de goederen die ze nodig hebben om uw stad draaiende te houden.
(Afbeelding credit: Paradox)
“Ik kijk ernaar uit om het levensloopboek te gebruiken om een aantal intense verhalen te vertellen. Het soort verhalen dat ik aan mijn kleinkinderen zal vertellen alsof ze echt gebeurd zijn.”
Nog verbazingwekkender is dat dakloosheid een geheel nieuwe statistiek is die u in de gaten moet houden om alles soepel te laten verlopen. “Als het huishouden erg arm is en geen nieuw appartement kan vinden en geen geld heeft om de stad te verlaten, worden ze dakloos. In dat geval kunnen ze in de stadsparken wonen totdat hun leefsituatie verandert.”
Dit is een heel ander niveau van simulatie, en het lijkt erop dat het de potentie heeft om burgers echt in het hart van de stadsbouwervaring te plaatsen. In plaats van het gevoel te hebben dat u zich afzijdig houdt van uw inwoners, kunt u zich van heel dichtbij en persoonlijk met hen bemoeien. Steek uw neus in hun zaken als de opdringerig welwillende surveillancestaat-burgemeester.
Met dit soort hulpmiddelen kan ik de reis van mijn kolonisten volgen, van de vreugde van het verhuizen naar hun nieuwe plek, tot het vinden van die baan waar ze zo naar hebben uitgekeken, tot het zien van hun reactie als de rivieren in rioolwater veranderen en de hel losbreekt als ik struikel over de “Things Are Not Looking Up” prestatie – iets dat vrijkomt als je een rattenplaag meemaakt. Aangezien het ‘levenspad’ van elke burger een overvloed aan narratieve brandstof belooft, kunt u er zeker van zijn dat ik veel tijd ga besteden aan het stalken van mijn Cims. Natuurlijk ga ik rotzooien om te zien hoe vreselijk ik de dingen voor hen kan maken, maar ik doe het met goddelijke liefde in mijn hart. Liefde voor de plot, op zijn minst.
Ik kijk ernaar uit om het levensloopboek te gebruiken om een aantal intense verhalen te vertellen. Het soort verhalen dat ik aan mijn kleinkinderen zal vertellen alsof ze echt gebeurd zijn, naast verhalen over drakengevechten en spannende avonturen in D&D.
Ik kijk er vooral naar uit om de rijken tot dakloosheid te overbelasten, gewoon om te giechelen.
Verdwaal nu in de beste simgames die de werkelijkheid opschorten