Mijn waardering voor omroeper, inwoner van Norwich en Bond-enthousiasteling Alan Partridge begon in 1997, met I’m Alan Partridge S1 (de beste Brit-com van zes afleveringen ooit?). Daarna verslond ik vignetten uit The Day Today en On the Hour, evenals de talkshow Knowing Me, Knowing You.
Ik was gefascineerd door de citeerbaarheid van de dialogen: “Back of the net!” “Cashback!” “Jurassic Park!” Maar het ging verder dan oneliners – de haarkloverige nerdheid, de ongegronde arrogantie en de wanhopige uitstraling zorgden voor een compleet komisch personage, in plaats van alleen maar een voorraad slagzinnen.
Natuurlijk slaagt het personage voor een groot deel dankzij de uitstekende, decennialange komische prestaties van Steve Coogan. Maar er is ook veel te danken aan Neil en Rob Gibbons, die voor elk Partridge-project hebben geschreven sinds Mid Morning Matters uit 2010. Deze korte sketches werden oorspronkelijk gemaakt als gesponsorde content, maar hadden het recht niet om zo grappig te zijn als ze waren. Partridge’s onvermoeibare lange levensduur werd bevestigd met de autobiografie I, Partridge: We Need to Talk About Alan uit 2011.
Hier was een personage wiens komische capaciteiten in zoveel contexten ontsloten konden worden, van faux radio-uitzendingen tot faux chatshows tot faux documentaires. En dan hebben we het nog niet over boeken, memoires, reisverslagen… Hij werkt zelfs aan films (hoewel Alpha Papa mijn minst favoriete Partridge-project is).
Nu het personage zo volledig gevestigd is, kunt u hem in elk medium plaatsen. Podcasts, andere boeken, een live podiumevenement (Stratagem) en nog veel meer laten zien dat hij nog net zo grappig is als hij ooit was. De recente tv-serie This Time… was een van zijn beste producties.
De kroning van de koning liet zien dat Alan bij elke gebeurtenis zijn eigen unieke commentaar kan geven. Op sociale media fleurt ‘Accidental Partridge’ mijn feed op, met foto’s van echte mensen die Partridge’s faux pas begaan. En ik kan niet over een vreselijk klinkende realityshow horen zonder dat ik me de beste van Norfolk liggend op een bed in de Travel Tavern voorstel, pratend in zijn dictafoon.
Alan Partridge is al meer dan 30 jaar hilarisch, en hij zou nog tientallen jaren de opdracht moeten krijgen. Of ligt het aan mij?
- Ligt het aan mij, of mogen clowns niet in horrorfilms voorkomen?
- Ligt het aan mij, of is dit het beste tijdperk voor animatie?
- Ligt het aan mij, of zouden superhelden minder stoer moeten zijn?