Actrice Lana Condor is opgegroeid met het kijken naar animatieklassiekers als Shrek en Kung Fu Panda en heeft altijd al met DreamWorks willen werken. “DreamWorks was een integraal onderdeel van mijn jeugd en heeft een enorme invloed gehad op wie ik nu ben – het zijn nog steeds mijn favoriete films,” zegt ze tegen GamesRadar+. “En dit was ook een kans om een gloednieuwe wereld te creëren omdat het een originele IP is – we konden iets bouwen wat DreamWorks nog nooit eerder heeft gedaan.”
Het resultaat is het duizelingwekkende avontuur Ruby Gillman, Teenage Kraken, het verhaal van een onhandige tiener (Condor) die ontdekt dat ze afstamt van een krijgshaftige krakenkoningin (Jane Fonda), een ontdekking die Ruby’s wereld natuurlijk in chaos stort. Zoals Condor al zei, is deze film niet gebaseerd op reeds bestaand materiaal, waardoor hij iets compleet nieuws biedt in de zee van ontelbare vervolgen, spin-offs en remakes.
Originele films zijn zo belangrijk voor animatiestudio’s
Dit was ook een deel van de aantrekkingskracht voor regisseur Kirk DeMicco, die toegeeft dat hij misschien wel verslaafd is aan het maken van originele verhalen. “Ik ben misschien gek, want ik heb er drie gemaakt in tien jaar [dit volgt op The Croods en Vivo], maar ik hou van ontdekken!” lacht hij. “Originele films zijn zo belangrijk voor animatiestudio’s, want tegen de tijd dat deze films klaar zijn, hebben er meer dan 400-500 mensen aan gewerkt. Voor elke artiest die aan de film werkt, is er de mogelijkheid om hun verbeelding erin te stoppen. We wisten niet hoe een gigantische kraken eruit zou zien of hoe de muziek zou klinken, en die mysteries zijn spannend om samen met je crew te ontdekken.”
De DreamWorks traditie
(Afbeeldingskrediet: DreamWorks)
Ruby Gillman, Teenage Kraken mag dan wel een nieuwe IP zijn, het volgt de voetsporen van andere DreamWorks-films en geeft een leuke draai aan een bekende mythe. Door het script om te draaien, zijn de krakens dit keer de gezworen en vriendelijke beschermers van de oceaan, terwijl de zeemeerminnen machtsbeluste, kakelende schurken zijn. Zoals DeMicco benadrukt, is het duidelijk dat dit verhaal afkomstig is van dezelfde studio die ons liet zien dat ogers een hart van goud kunnen hebben: “Het is de traditie van DreamWorks om tropes en verwachtingen te ondermijnen, dus namen we dit monster dat door de geschiedenis heen, sinds Scandinavische folklore, maar als één ding is afgeschilderd – de eindeloze eindeloze. Door ook de zeemeerminnen toe te voegen, konden we naar beide mythologieën kijken – de sirenen met wie niet te spotten viel en de krakens die het slachtoffer zijn geweest van een zeer slechte PR-crisis, we konden niet één beeld van hen vinden dat aantrekkelijk was. Maar hier konden ze mooi en sterk zijn.”
Luister naar het verhaal, alles moet kloppen
De film volgt niet alleen deze DreamWorks-traditie, maar net als de films ervoor heeft Ruby Gillman, Teenage Kraken zijn eigen, duidelijke visuele identiteit. In tegenstelling tot andere animatiestudio’s is er bij DreamWorks geen huisstijl, waardoor de filmmakers hun fantasie de vrije loop kunnen laten. DeMicco legt uit: “Als artiesten zijn we altijd op zoek om verschillende dingen uit te proberen en deze film gaf mensen de kans om spieren te laten werken die ze bij andere films niet konden gebruiken. En omdat de krakens octopusachtig zijn, konden we echt vloeiende, buigzame animatie maken, wat erg leuk was. We hebben het wel geforceerd en het is meer gestileerd dan andere DreamWorks-films, maar we moesten deze prachtige weergave van elegante krakens verkopen. Het is erg balletachtig en dat kwam allemaal doordat het team een animatiestijl kon ontwikkelen die uniek was voor deze film en dit verhaal. We hebben altijd gezegd ‘luister naar het verhaal, alles moet er trouw aan zijn’ en daardoor kon deze stijl zich ontwikkelen.”
Jezelf vinden
(Afbeelding credit: DreamWorks)
Hoewel de film de wereld van mythologische zeewezens verkent, is het in de kern een heel menselijk verhaal over het proberen te vinden waar je bij hoort en wie je echt bent. Het is iets waar we ons allemaal mee kunnen verbinden, en Condor voegt eraan toe dat dit voor alle leeftijden geldt, niet alleen voor tieners: “Ik denk dat de reis van zelfontdekking een leven lang duurt – ik weet niet of ik ooit precies zal weten wie ik ben, ik ben vandaag anders dan gisteren. Maar door levenservaring op te doen, risico’s te nemen, uit mijn comfortzone te gaan, heeft me dat alleen maar verrijkt – dat is een belangrijk thema in Ruby’s verhaal, ze neemt een plek in die ze nooit voor mogelijk had gehouden. Het is spannend om haar in de film te zien groeien, in haar ware ik te stappen, haar kracht te omarmen, en terwijl ze fouten maakt, leren we daar het meest van.”
Condor’s tegenspeelster Annie Murphy (die onlangs in Black Mirror te zien was) is het hiermee eens en vertelt GamesRadar+: “Toen ik het script las, was ik verrukt over hoeveel van mijn kleine, opgroeiende zelf ik in Ruby zag. Toen ik zo oud was, voelde ik me niet lekker in mijn vel en paste ik nergens bij, wat een zeer universele ervaring is. Er zijn veel mensen zoals Ruby die in zichzelf groeien, van zichzelf leren houden – ik hoop dat deze film kinderen die dit meemaken, laat zien dat ze hierin niet alleen staan.”
Moeite en problemen
(Afbeelding credit: DreamWorks)
Hoewel Murphy misschien een band heeft met Ruby, is ze in de film de stem van de schurkachtige Chelsea, een zeemeermin die even sinister als verleidelijk is. Chelsea, die als Ruby’s tegenpool wordt neergezet, charmeert gemakkelijk mensen, maar onder de glamour schuilen kwaadaardige bedoelingen. Zoals Murphy zegt, is Chelsea “volledig straight up evil”, wat betekent dat de acteur niet kon wachten om haar boosaardige kant te omarmen!
And now that she’s had a taste, Murphy wants more, adding: “I loved playing Chelsea as I haven’t played an evil character before and it felt really good. I had a lot of fun leaning into the nastiness, maybe too much fun, it felt very therapeutic. I really would love to play a non-animated villain one day as I’ve played a lot of nice characters, which I’ve loved doing, but I want to see how evil feels on. Working on an animated project is so different to live-action as even if you are in a comedy, you have to be grounded and natural to a certain degree. But here, I went into a voice booth in my pyjamas with no make-up, giving it 195% right out of the gate – all over the top, big, and weird. Instead of the directors being like ‘what have we done’ they asked for more, it was a good space to try things out.”
Ik had veel plezier in de smerigheid, misschien wel te veel plezier
Chelsea mag dan wel de slechterik van het stuk zijn, maar op het eerste gezicht lijkt dat niet zo. In plaats daarvan komt ze binnen met een zelfverzekerde energie die me echt deed denken aan Murphy’s geliefde Schitt’s Creek personage Alexis. De acteur lacht als ik zeg dat ik klaar was voor Chelsea om haar eigen versie te zingen van de absolute banger die ‘A Little Bit Alexis’ is, en legt uit dat ook zij de parallellen tussen de twee personages ziet: “Ik ben Schitt’s Creek veel dank verschuldigd voor het krijgen van deze baan. Er is zeker een overlap, want net als bij Alexis heeft Chelsea dat moeiteloze zelfvertrouwen en is ze meteen sympathiek. Maar er zit geen druppel kwaad in Alexis en dat is waar de wegen scheiden.”
Een mooie toekomst
(Afbeelding credit: DreamWorks)
De verachtelijke zeemeermin van Murphy is zelfs zo slecht dat Ruby de hulp in moet roepen van haar mede-krakens, waaronder Grandmamah (Fonda) en moeder Agatha (Toni Collette), die samen met haar ten strijde trekken. Daarom zien we in de film drie generaties vrouwen naast elkaar vechten, wat nog steeds zeldzaam is om op het scherm te zien, vooral in animatie, zoals Condor opmerkt: “Ik kreeg onlangs te horen dat dit de eerste DreamWorks-film is waarin het hoofdpersonage vrouwelijk is, wat zo gek is en een pinch me-moment. Ik hield ook echt van het multigenerationele aspect, omdat ik het gevoel heb dat we een zeer realistische versie geven van moeder-dochterrelaties. In animatie zijn ze meestal ofwel perfect of echt slecht, nooit ertussenin, ook al is dat echt. Ruby en haar moeder houden van elkaar, maar ze maken ook ruzie, wat volkomen normaal is – ik waardeerde de eerlijkheid op dat punt en het is hetzelfde met Agatha en oma.”
Wees niet bang om jezelf te zijn en ga voor het grote werk, neem risico’s!
Natuurlijk is dit nog maar het begin van Ruby’s reis, want nu ze net haar roots en krachten heeft ontdekt, moet de jonge kraken nog veel leren. Regisseur DeMicco reageert enthousiast als we hem vragen naar de plannen voor een vervolg en zegt dat hij al ideeën heeft: “Ik hoop dat de familieboodschap zo aanslaat dat het publiek verdere afleveringen van Ruby’s verhaal wil zien, evenals dat van haar familie en vrienden. We hebben veel monsters voor haar gemaakt om tegen te vechten, dus hopelijk worstelt ze op een dag met een leviathan!” Condor wil ook graag haar rol hernemen en concludeert dat Ruby nog genoeg ruimte heeft om te groeien: “We laten haar in haar meest zelfverzekerde staat, maar we zijn nog maar net aan het oppervlak van waartoe ze in staat is, ik zou Ruby graag haar kracht echt zien uitoefenen. Ik hoop dat dit nog maar het begin is en dat het een klassieker wordt zoals Shrek etc. dat deed – dat mensen van alle soorten, maten, leeftijden en identiteiten zichzelf in deze film kunnen zien. Wees niet bang om jezelf te zijn en ga groots, neem risico’s!”
Ruby Gillman, Teenage Kraken is nu uit in de bioscoop. Bekijk voor meer geweldige animatiefilms onze top 25 aanbevelingen.