Op papier is Laika: Aged Through Blood het soort spel dat ik normaal gesproken ten koste van alles zou vermijden. Het is een bloederige en gewelddadige Metroidvania met een antropomorfe coyote op een motorfiets in de hoofdrol – of, zoals de ontwikkelaars het graag noemen, ‘motorvania’. Er worden geen compromissen gesloten over de noodzaak om perfect synchroon te rijden, schieten, draaien en landen. Ik ben er echt vreselijk in.
En toch kan ik op de een of andere manier niet stoppen met spelen. Dat komt deels omdat ik nog niet zo ver in het spel ben gekomen, en ook omdat ik er nog steeds plezier in heb, ondanks het feit dat ik niet langer dan een minuut op mijn motor kan blijven zitten. Elke keer raap ik mezelf gewoon weer op, stof mezelf af en probeer het opnieuw. Wassen, spoelen, herhalen.
Terwijl ik blijf hameren op de moeilijkheidsgraad van Laika, is het belangrijk om eerst en vooral te begrijpen dat dit geen overdrijving is. Ik kan het aantal keren niet tellen dat ik dood ben gegaan terwijl ik door het eerste deel van het spel probeerde te komen voordat het echt openging. Het lijkt een beetje op het spelen van een dodelijke combinatie van Excitebike en Super Meat Boy met in de hoofdrol John Wick gemengd met Mad Max gemengd met een fursona.
Uiterst moeilijke rijder
(Afbeelding credit: Brainwash Gang)
De wereld van Laika: Aged Through Blood is een afbrokkelende post-apocalyptische woestenij waar uw stam bezet is. Het spel schuwt dit niet en het is meteen duidelijk dat er gruwelijke, verschrikkelijke wreedheden tegen u en uw volk zijn begaan – en de openingsproloog is er slechts één in een lange rij. En terwijl u verder verkent, valt er nog meer te ontdekken.
Ondanks de weliswaar donkere en sombere achtergrond van de setting, is de eigenlijke omgeving van Laika: Aged Through Blood een prachtig weergegeven, rijk gelaagde, handgetekende wereld. Hoewel je natuurlijk geneigd bent om er snel doorheen te gaan – je zit tenslotte voor een groot deel op een motor – en bijna elk oppervlak een solide patina van stof en ingewanden heeft, is er ook een eenzame schoonheid als je het rustig aan doet.
Indie Spotlight
(Afbeelding credit: D&A Games)
Geesten helpen om verder te gaan in dit realistische spookjachtspel komt veel harder aan dan Phasmophobia
Dit is wat me in eerste instantie aantrok in het spel, en wat me op de been hield na de eerste golf van mislukking na mislukking. Het is prachtig om naar te kijken en de soundtrack regelt, en beide maakten het een beetje makkelijker om te accepteren dat, ja, als ik mijn fiets te veel optil, ik om kan vallen en onmiddellijk dood kan gaan. Ja, om met succes door een bepaalde confrontatie te navigeren, moet ik mijn salto (zo laadt u opnieuw) kunnen timen met mijn schoten (die de tijd vertragen zodat u kunt richten) en mijn snelheid en hoek (u moet een knop ingedrukt houden om een andere kant op te draaien) allemaal tegelijk.
Maar wanneer de mechanismen allemaal samenkomen en u erin slaagt om een reeks salto’s, schoten, herladen en landingen aan elkaar te rijgen en een deel van de woestenij te overwinnen waarvan u eerder dacht dat het onmogelijk was… Er is niets dat daar zo goed bij past. En hoewel het spel absoluut straf en wreed is, blijft het ook niet lang hangen. Respawnen na een sterfgeval gaat vrij snel, en er worden regelmatig checkpoints ingepikt waarmee u zich over de levels heen kunt afstemmen, zodat u zelden of nooit te ver verwijderd bent van waar u letterlijk en figuurlijk in het stof hebt gebeten.
Ik weet niet of ik Laika: Aged Through Blood ooit echt zal uitspelen. Door de aard van mijn werk en privéleven heb ik vaak weinig tijd om spellen voor mijn plezier te spelen; het releaseschema voor spellen zit van januari tot december vol en er staat altijd wel iets nieuws op stapel. Maar zelfs nu, terwijl ik dit schrijf, ben ik in mijn hoofd aan het puzzelen hoe ik voorbij de groep boze vogels met geweren kan komen waar ik op vastzit. En ik vermoed dat ik nog lang aan Laika zal denken nadat ik het niet meer speel.
Laika: Aged Through Blood is nu uit op PC. Bekijk voor meer aankomende releases onze lijst met aankomende indiegames, of kijk waar we nog meer van hebben genoten in onze Indie Spotlight-serie.