‘Days of Future Past’ is een van de bekendste en meest geliefde X-Men-verhalen aller tijden. Verteld over slechts twee kwesties in 1981’s Uncanny X-Men #141 en #142 door schrijver Chris Claremont en kunstenaar John Byrne, is het verhaal van een donkere toekomst voor Mutantkind een van de vormende bouwstenen van de X-Men-continuïteit geworden die volgde.
Nu, decennia later, werkt veteraan X-Men-schrijver Marc Guggenheim samen met kunstenaar Manuel Garcia om enkele van de gaten in te vullen tussen de moderne tijd van de X-Men en de theoretische dystopische toekomst van het klassieke verhaal met X-Men: Days van toekomstige verleden – Doomsday, een beperkte serie die zich afspeelt in de tijd vóór de gebeurtenissen van de originele ‘Days of Future Past’.
Newsarama sprak met Guggenheim voorafgaand aan de release van 12 juli van X-Men: Days of Future Past-Doomsday #1 om in de terugkeer van de schrijver naar de X-Men te graven, en hoe hij van plan is om in de toekomstige wereld van de klassieke ‘dagen te duiken van toekomstige verleden ‘. We hebben ook een vroege blik op sommige pagina’s van het eerste nummer, evenals de gloednieuwe cover voor de X -Men van September: Days of Future Past – Doomsday #3.
newarama: Marc, hoe is het om terug te komen naar de X-Men na een paar jaar weg?
Marc Guggenheim: Het is alsof je thuiskomt. Ik hou zoveel van deze personages en dankzij het werk van eerdere X-Writers, met name Chris Claremont (natuurlijk), zijn ze volledig gerealiseerd en dimensionaal in mijn gedachten. Ze vertellen me hoe ze zouden handelen, welke beslissingen ze zullen nemen en wat ze zullen zeggen.
nrama: wat was er nodig om terug in de groove te komen voor dagen van toekomstige verleden – doomsday?
Guggenheim: Eerst en vooral begon ik met het herlezen van de originele ‘Days of Future Past’ Two-Parter in Uncanny X-Men #141 en #142. Hoewel ik dat verhaal in de loop der jaren meerdere keren heb gelezen en herlezen, is het een tijdje geleden dat ik er naar had gekeken en ik werd weggeblazen door hoeveel verhaal Chris en John Byrne in die twee kwesties hebben ingepakt. Zelfs de 30-jarige periode die het onderwerp van deze Doomsday-serie is, wordt behandeld in slechts vier panelen (op een pagina van zeven panelen).
Maar zoals we weten, zijn veel continuïteit en retcons en verhalen toegevoegd door Chris en andere schrijvers sinds de originele tweepersoons, dus ik heb een diepe duik in al die kwesties gedaan. Ik probeerde een definitieve tijdlijn samen te voegen voor de gebeurtenissen voorafgaand aan Uncanny #141 en #142 en de gebeurtenissen die daarna volgden.
Afbeelding 1 van 4 
nrama: Op die opmerking, hoe is je perspectief op de X-Men veranderd sinds je run?
Guggenheim: Ik zou zeggen dat hoewel Doomsday plaatsvindt in een compleet andere tijdlijn, het moeilijk is om te negeren hoe het Krakoa-tijdperk het perspectief van iedereen op de X-Men beïnvloedt. Ik bedoel, tegenwoordig hebben de X -Men hun eigen land, hun eigen planeet – ze zitten in de bestuurdersstoel.
Maar de gebeurtenissen van Doomsday omvatten een polaire tegenovergestelde situatie waarin mutanten, in plaats van op de top van de wereld te zijn, zich onderaan de hoop bevinden. Ik denk dat lezers zullen worden geïntrigeerd door een X-Men-verhaal waarin de X-Men zich in zo’n andere positie bevinden dan degene die ze in de huidige continuïteit bezetten. Hoewel dit boek is gericht op alle X-Men-fans, vooral oude en klassieke fans, benaderde ik ook Doomsday met hedendaagse lezers in gedachten. Ze zouden niet bekend moeten zijn met de originele ‘Days of Future Past’ om te genieten van Doomsday.
nrama: ‘Days of Future Past’ is ongeveer een legendarisch een X-Men-verhaal als het wordt. Hoe heb je besloten op welke aspecten van het verhaal je voor Doomsday uitbreidt?
Guggenheim: Ik zal je vertellen: het was niet eenvoudig. Hoewel, zoals ik al zei, de originele 30-jarige aanloop naar de gebeurtenissen van Days of Future Past werden samengevat in vier panelen in Uncanny #141, Chris en andere schrijvers zoals Alan Davis en John Francis Moore zijn binnengekomen en ingevuld bepaalde details. Ik wilde ervoor zorgen dat die verhalen werden vertegenwoordigd.
Langdurige lezers weten bijvoorbeeld dat Rachel door Ahab werd veranderd in een mutantjacht, maar uiteindelijk een niet-hond is gevangen in het mutant interneringscentrum toen we haar voor het eerst “ontmoeten” in griezelig #141. Wat motiveerde die bochten en hoe hebben ze plaatsgevonden? Er zijn dus vragen zoals die zijn afkomstig uit de vastgestelde continuïteit.
Maar er waren ook vragen die ik zojuist had als lezer die ik wilde beantwoorden. Waarom worden mutanten bijvoorbeeld gehaat en gevreesd, maar superhelden zijn blijkbaar geprezen? Tegelijkertijd vertelt Uncanny #141 ons dat helden zoals Spider-Man en het ding werden gedood tijdens de opkomst van de Sentinels. Hoe hebben die gebeurtenissen plaatsgevonden?
Aan het einde van de dag had ik een serie vier keer zo lang kunnen schrijven als Doomsday en nog steeds niet alle aspecten van deze periode hadden behandeld. Het is gewoon zo rijk.
(Afbeelding krediet: Marvel Comics)
nrama: Hoe heeft het gewerkt met kunstenaar Manuel García? Wat maakt hem de perfecte kunstenaar voor dit verhaal?
Guggenheim: Ik hou van het werk van Manuel. Het is gewoon zo mooi vloeiend en dynamisch. Zijn stijl doet me denken aan X-artisten zoals Neal Adams, Carlos Pacheco en Alan Davis. Maar wat ik het leukste aan hem vind, is hoe vergevingsgezind hij van mij is.
Vier kwesties zijn niet veel tijd om een verhaal te vertellen dat 30 jaar beslaat, dus elke pagina is behoorlijk dicht. Onlangs was Manuel – heel eerlijk – en vroeg: “Zijn er geen gemakkelijke pagina’s in dit verhaal?” En dat zijn er niet. Maar Manuel laat het allemaal werken – en hij laat het er gemakkelijk uitzien.
nrama: wat wil je dat fans weten over dagen toekomstige voorbij – doomsday gaande?
Guggenheim: Idealiter hoeven ze niets te weten. Als ik mijn werk goed heb gedaan, hoef je niet bekend te zijn met de originele ‘Days of Future Past’ in volgorde om te genieten van de dagday.
Integendeel, we vertellen een verhaal over de opkomst van het fascisme en de helden die alles riskeren om ertegen te rebelleren. Het gebeurt gewoon zo dat de fascisten robots (en sommige mensen) zijn en de helden worden getrokken uit de Marvel -canon.
Er is een reden waarom dit verhaal al meer dan 30 jaar resoneert en waarom we er steeds op terugkeren. Ik hoop dat we Chris en John’s originele visie rechtvaardigheid doen.
Het originele ‘Days of Future Past’ is een van de beste X-Men-verhalen aller tijden.