“Het was veel meer werk,” zegt hoofdrolspeler Ty Simpkins over Insidious: The Red Door, waarin de originele hoofdrolspelers van de franchise voor het eerst in 10 jaar terugkomen. “Het was erg leuk. Er waren veel meer lijnen, maar dat is leuk om mee te spelen, en Dalton is nu volledig gevormd en complex. Het was een leuke uitdaging.”
In 2010 bracht Simpkins een groot deel van de drie weken durende opnames van Insidious door met doen alsof hij in coma lag, terwijl de geest van zijn personage Dalton rondzwierf in de dimensie vol spoken die we later The Further zouden gaan noemen. Het vervolg, Insidious: Chapter 2, gaf hem iets meer te doen, maar zelfs dat was nog steeds erg weinig in vergelijking met zijn rol in The Red Door.
De nieuwe horrorfilm wordt geregisseerd door Patrick Wilson, die ook terugkeert als Dalton’s vader Josh. Negen jaar nadat we de Lamberts voor het laatst zagen, komen ze weer terug. Na hun confrontatie met de Lipstick-Face Demon en Josh’s bezetenheid bijna tien jaar eerder, is de familie uiteengevallen. Josh en Renai (Rose Byrne) zijn gescheiden, Josh’ moeder Lorraine is onlangs overleden en Dalton is van plan om kilometers ver weg te gaan wonen om naar een prestigieuze kunstacademie te gaan. Getriggerd door zijn nieuwe isolement, wordt Josh geplaagd door angstaanjagende visioenen – en omdat hij aan het einde van hoofdstuk 2 onder hypnose is gebracht om alles van het afgelopen jaar te vergeten, weet hij niet wat ze betekenen.
In een poging om weer contact te maken met Dalton, biedt Josh aan om hem naar school te rijden, maar de jongere merkt al snel dat hun mistige verleden ook hem weer achtervolgt, wanneer zijn opdringerige professor hem aanspoort om naar binnen te kijken om zijn werk te inspireren. Hoewel hij dit keer het grootste deel van de film niet slaapt, heeft Simpkins nog steeds weinig dialoog, aangezien de meeste van zijn scènes ofwel voor een ezel of in The Further plaatsvinden. Verrassend genoeg vond hij het wel leuk om niet op woorden te hoeven vertrouwen voor zijn optreden.
“Het is een interessant iets, want het lijkt veel moeilijker om gewoon alles in je gezicht te moeten laten zien, maar voor mij is dat eigenlijk veel makkelijker dan een heleboel regels en zo uit mijn hoofd te leren,” vertelt Simpkins aan GamesRadar+.
“Patrick is ook een erg technische regisseur en hij kan je vertellen wat je fysiek moet doen om te laten zien wat je personage voelt, en dan hoef je je alleen nog maar zorgen te maken over hoe je gezicht eruit ziet. Het viel naadloos op zijn plaats.”
(Afbeelding credit: Sony/Blumhouse)
Wanneer Simpkins een scènepartner heeft, is dat voornamelijk Sinclair Daniel’s Chris, een medestudent die dezelfde studentenkamer als hij krijgt toegewezen vanwege haar niet geslachtsspecifieke naam. Het klikt al snel tussen de twee, waarbij de onverbiddelijke houding van Chris Dalton uit zijn verlegen schulp haalt, terwijl de acteurs buiten beeld al net zo snel een band met elkaar krijgen.
“Ik herinner me dat de eerste keer dat ik Sinclair ontmoette, naast de auditie, we gewoon rond een tafel zaten en ontbijt aten en toen begonnen we gewoon te praten,” herinnert Simpkins zich. “Naarmate de dagen vorderden, groeiden de gesprekken en werden ze diepgaander en toen werden we gewoon maatjes.”
“Je doet zoveel alleen in deze film,” zegt Daniel. “En, weet je, we hebben dezelfde interesses en we zijn even oud, dus we hadden zoiets van: ‘We zijn hier. We zijn met z’n tweeën, en gelukkig is niemand te terughoudend.’ We maakten elkaar gewoon aan het lachen en dat was dat.”
“Ik vermaakte me prima,” lacht Daniel als we vragen hoe het was om de komische noot van de film te zijn. “Weet je, Patrick is zo’n grappig persoon en hij houdt zoveel van horror. Dus hij was in staat om beide dingen met evenveel kracht te begeleiden. De grappen, ik keek er altijd naar uit, weet je? Ty moest de hele tijd in een soort donkere mentale toestand verkeren, dus in onze vrije tijd moedigde ik hem aan om vrolijker te worden en er bijna uit te breken,” voegt ze eraan toe. “Ik denk dat als je in het echte leven iemand tegenkomt die een beetje down is en je probeert hun vriend te zijn, dat je dan wat grapjes probeert te maken. Dus het voelde goed.”
Om erachter te komen wat er met hem aan de hand is, stuiten Dalton en Chris in de film op de term ‘astrale projectie’, een theorie die suggereert dat iemands bewustzijn naar een andere wereld kan reizen terwijl hij slaapt. Wanneer hij voor het eerst herontdekt hoe hij dit moet doen, sluipt Dalton Chris’ slaapkamer binnen en probeert op haar melodica te spelen, maar waar zouden Simpkins en Daniel naartoe gaan als ze de kans kregen om dit in het geheim te doen?
“Ik denk dat ik naar het Met archief zou gaan. Al deze musea hebben kluizen met dingen die niet eens op de vloer liggen,” bekent Daniels. “Ik denk dat ik daar zou willen rondlopen.”
(Afbeelding credit: Sony/Blumhouse)
“Dat is een goeie, dat is echt een goeie,” zegt Simpkins. “Ik weet het niet, ik zou dat waarschijnlijk doen, maar dan met het Smithsonian in DC vanwege al het ruimtespul.”
Helaas voor Dalton en Chris leidt de astrale projectie van eerstgenoemde er echter toe dat ze oog in oog komen te staan met een aantal dode slechteriken, waaronder de bestaande slechteriken van de franchise, Michelle en The Bride in Black, en een bijzonder lugubere nieuweling in de vorm van een overleden broeder van een studentenvereniging.
“Het waren allemaal SpaghettiO’s,” grapt Simpkins, verwijzend naar het aangekoekte braaksel op de kin en borst van de noodlottige student, voordat Daniel toegeeft dat ze persoonlijk het bangst was voor een kronkelige ghoulie die tegen het einde van de film uit een kast glipt.
“Ze maakte me het meest bang omdat ze een echte slangenmens is. Dus alles wat ze deed, zagen we in het echt. Ze is mijn favoriet en minst favoriet tegelijk,” zegt ze, terwijl ze zichzelf een schok geeft alsof ze net het slachtoffer is geworden van een jump-scare. Hé, het zou Insidious niet zijn zonder een jump-scare.
Insidious: The Red Door draait nu in de bioscoop. Bekijk voor meer informatie ons interview met acteur-regisseur Patrick Wilson. Als horror niet uw ding is, blijf dan op de hoogte van de spannendste aankomende films die in 2023 en daarna onze kant op komen.