Als er één ding is dat ik je hoop te geven over Prince of Persia: The Lost Crown, een enkel detail dat je in gedachten moet houden voor de release van de game in 2024, is dit: het is essentieel voor parry.
Er is natuurlijk nog veel meer te leren, maar als je niet verder leest, dan heb ik mijn werk al gedaan. Ik zeg dit nadat ik ongeveer 40 minuten heb besteed aan het spelen van een preview-demo van de komende 2.5D Action-Adventure-game voorafgaand aan de Ubisoft Forward Showcase. Hier is het ding: zo uitdagend als het kan zijn, vond ik Prins van Perzië: de verloren kroon om een schokkend aangename eerste indruk te maken.
Tijd voor verandering
(Afbeelding Credit: Ubisoft)
Onthuld tijdens Summer Game Fest, Prince of Persia: The Lost Crown had iets van een gemengde eerste receptie. Een belangrijke zorg leek voort te komen uit het feit dat je niet echt speelt als de titulaire prins, maar als een krijger genaamd Sargon – een lid van een elitegroep genaamd ‘The Immortals’ die hem dienen in een legendarische versie van Perzië. Ik weet zeker dat dit belangrijk is voor sommige mensen, maar het is geen probleem dat ik deel.
Ja, Prins van Perzië: The Lost Crown is een vertrek; Zoveel is meteen duidelijk in eigenlijk alle manieren. De hoofdrolspeler is anders (tenzij hij stiekem ook een prins is, die, hey, wie weet), het perspectief een terugkeer is naar de oorsprong van de serie, en de kunststijl schuwt weg van de visuele trouw van zijn collega’s. Het is ook direct, expliciet “geïnspireerd door de Metroidvania -structuur.” Maar de beweging van het spel voelt goed, terwijl de gevecht moeilijk is maar niet overweldigend straffen.
Voor mij is dat wat een Prince of Persia -titel A maakt, nou ja, Prince of Persia -titel. De Lost Crown deelt genoeg van hetzelfde DNA om de moeite waard te zijn om op te letten. Er is eigenlijk maar één merkbaar knelpunt voor mij: het gebrek aan serieuze tijdmanipulatie. Een van de vaardigheden van Sargon creëert effectief een tijdelijk checkpoint van soorten waar een tweede druk op de knop hem zal laten terugkeren, maar die smaak is niet meteen duidelijk met zijn andere vaardigheden.
(Afbeelding Credit: Ubisoft)
“Ja, Prince of Persia: The Lost Crown is een vertrek.”
Maar dat is een kleine klacht gezien hoe bevredigend rennen, springen, glijden en in het algemeen de manieren verkennen waarop Sargon de wereld om hem heen kan beïnvloeden of manipuleren. Meer dan eens wist ik een paar obstakels, sprong door figuratieve hoepels en letterlijke gevaren voor het milieu, alleen om te ontdekken dat de manier waarop ik dacht dat misschien het enige echte pad naar voren was geblokkeerd in deze preview -build – een hint die de verloren kroon zal aanbieden een talloze paden door zijn niveaus.
In één geval zorgde het aanvallen van een mysterieus gloeiend, paars kristallijn licht ervoor dat een nieuwe set platforms en muren verscheen. Met succes navigeren door die platforms onthulde nog een gloeiend kristallijne bit om te slaan, enzovoort, totdat ik een doodlopende weg tegenkwam die schijnbaar onbegaanbaar was in de demo. Ondanks het feit dat ik in wezen mijn tijd had verspild, ging ik graag terug naar beneden, tevreden met het feit dat ik daar helemaal kon komen.
De grote slechte
(Afbeelding Credit: Ubisoft)
Mijn korte ervaring met Prince of Persia: The Lost Crown concludeerde met een baasgevecht tegen de Manticore Jahandar, het grote leeuw-achtige wezen met leerachtige vleugels en een staart van een schorpioen gezien in de onthullingstrailer. Dit is ook wat me ervoor zorgde dat ik benadrukte het belang van leren om te pareren. Ik ben, eerlijk gezegd, niet helemaal zeker of het mogelijk is om het wezen te verslaan zonder verschillende keren te lukken.
En hoewel het zeker het belangrijkste deel van die gevecht is (nogmaals, het enige detail dat je absoluut moet onthouden) is het niet de enige belangrijke. Het opladen en vrijgeven van de boog, zoals te zien in de trailer, is hoe je een vervelende donkere bol afrijgt die bliksem op je schiet en schiet. Speciale aanvalsmeters opladen, langzaam gedaan door aan te vallen of snel door te pareren, deelt een enorme uitbarsting van schade, maar kan je ook genezen in de loop van de tijd, afhankelijk van welke je gebruikt. En als je niet hebt geleerd hoe je echt op dat moment kunt bewegen, nou, niets van de rest doet er veel toe.
In totaal stierf ik ongeveer zeven of acht keer op rij voordat ik eindelijk Jahandar versloeg. Dit was volgens de PR -mensen die het evenement personeel, niet ongebruikelijk. Wat ik echter ongebruikelijk vond, was dat ik me er eigenlijk nooit gefrustreerd door voelde. Elke keer herkende ik waar en hoe ik had gefaald. Ik wist wat ik moest doen; Het was gewoon een kwestie van het daadwerkelijk uittrekken. En niets anders deze week is zo lief geweest als dat laatste moment van succes.
Prince of Persia: The Lost Crown is een van de aankomende Ubisoft -games dat is ingesteld in 2024. De game zal beschikbaar zijn op 24 januari voor pc, PS5 , PS4, Xbox Series X, Xbox One en Nintendo Switch.