Mijn tijd met Lost Records: Bloom & Rage begint in de slaapkamer van Swann Holloway. Ik ben teruggegaan naar 1995 om een van haar herinneringen opnieuw te beleven en ik ben op zoek naar een VHS-band die ik in mijn rugzak kan stoppen. Ik besteed veel tijd om alle details van haar kamer in me op te nemen, elk beschikbaar object te onderzoeken en het decor te bewonderen. Alles waarmee ik in aanraking kom, vervult me met nostalgie, van het openen van cassettedozen met zelfgemaakte labels tot het bewonderen van Don’t Nod’s versie van de iconische jaren 90 trolpop. Ik moet meteen denken aan Life is Strange en de manier waarop het avontuur me altijd de tijd laat nemen om mijn omgeving te verkennen. Maar hier is er veel meer interactiviteit in Bloom & Rage, of het nu gaat om het openvouwen van een verfrommelde bal papier die ik vind of het kiezen van een begroeting voor een stokinsect genaamd Twiglet in een terrarium. De slaapkamer schetst een beeld van Swann, met haar spullen die een licht werpen op haar interesses en haar commentaar dat een venster opent op haar persoonlijkheid.
Wat ik echter het leukst vind, is wanneer ik haar camcorder in handen krijg. Terwijl ze zich klaarmaakt om te verhuizen, moet ik de slaapkamer van Swann filmen om een homevideo te maken die ze kan bewaren als memoires. Met verschillende aandachtspunten en een vast aantal shots dat ik moet maken, ben ik vrij om te kiezen wat ik film en ik kan het zelfs terugkijken en de video bewerken om shots te vervangen. Hoe meer ik speel, hoe meer ik ga houden van de rol van de camcorder in Bloom & Rage – het is een uitlaatklep voor Swann en haar vrienden die me aanmoedigt om mijn creatieve kant te laten gaan. Maar het geeft me ook een andere manier om de wereld waarin ik me bevind te bekijken.
“Het is Swans gereedschap om te communiceren met haar omgeving,” vertelt producer Cathy Vincelli me. “Maar als speler geven we mensen agency, ook al maak je specifieke opnames voor memoires, je kunt nog steeds opnames bewerken en verwisselen als je het gevoel hebt dat het niet goed is. Je kunt ook iets opnieuw filmen als je dat wilt. Het is dus cool om dat soort balans te hebben. Het is een hulpmiddel voor de gameplay, maar het is ook iets leuks voor spelers om creatief mee te zijn.”
Filmpjes maken
(Afbeelding credit: Don’t Nod)
Mijn tijd met Lost Records: Bloom & Rage begint in de slaapkamer van Swann Holloway. Ik ben teruggegaan naar 1995 om een van haar herinneringen opnieuw te beleven en ik ben op zoek naar een VHS-band die ik in mijn rugzak kan stoppen. Ik besteed veel tijd om alle details van haar kamer in me op te nemen, elk beschikbaar object te onderzoeken en het decor te bewonderen. Alles waarmee ik in aanraking kom, vervult me met nostalgie, van het openen van cassettedozen met zelfgemaakte labels tot het bewonderen van Don’t Nod’s versie van de iconische jaren 90 trolpop. Ik moet meteen denken aan Life is Strange en de manier waarop het avontuur me altijd de tijd laat nemen om mijn omgeving te verkennen. Maar hier is er veel meer interactiviteit in Bloom & Rage, of het nu gaat om het openvouwen van een verfrommelde bal papier die ik vind of het kiezen van een begroeting voor een stokinsect genaamd Twiglet in een terrarium. De slaapkamer schetst een beeld van Swann, met haar spullen die een licht werpen op haar interesses en haar commentaar dat een venster opent op haar persoonlijkheid.
Wat ik echter het leukst vind, is wanneer ik haar camcorder in handen krijg. Terwijl ze zich klaarmaakt om te verhuizen, moet ik de slaapkamer van Swann filmen om een homevideo te maken die ze kan bewaren als memoires. Met verschillende aandachtspunten en een vast aantal shots dat ik moet maken, ben ik vrij om te kiezen wat ik film en ik kan het zelfs terugkijken en de video bewerken om shots te vervangen. Hoe meer ik speel, hoe meer ik ga houden van de rol van de camcorder in Bloom & Rage – het is een uitlaatklep voor Swann en haar vrienden die me aanmoedigt om mijn creatieve kant te laten gaan. Maar het geeft me ook een andere manier om de wereld waarin ik me bevind te bekijken.
“Het is Swans gereedschap om te communiceren met haar omgeving,” vertelt producer Cathy Vincelli me. “Maar als speler geven we mensen agency, ook al maak je specifieke opnames voor memoires, je kunt nog steeds opnames bewerken en verwisselen als je het gevoel hebt dat het niet goed is. Je kunt ook iets opnieuw filmen als je dat wilt. Het is dus cool om dat soort balans te hebben. Het is een hulpmiddel voor de gameplay, maar het is ook iets leuks voor spelers om creatief mee te zijn.”
Filmpjes maken
(Afbeelding credit: Don’t Nod)
Ik hou van de manier waarop ik tijdens de demo op elk moment kan beslissen wat ik wil filmen en dat ik de personages later zelfs zie afspelen en bekijken wat ik heb gefilmd. Swanns passie voor het maken van films is altijd aanwezig en de manier waarop ik de beelden vorm kan geven is een tastbare vorm van feedback die het gevoel geeft dat ik direct invloed heb op de videoherinneringen. Net zoals je in Life is Strange polaroids maakt om prestaties te verzamelen, zijn er ook filmmogelijkheden die verband houden met verschillende verzamelingen. Nadat ik bijvoorbeeld mijn kat Pumpkin (die je inderdaad kunt aaien) in mijn kamer heb gefilmd, zijn er verschillende plekken waar ik “meer kattenshots” kan maken, zoals een stuk muur dat onder de krassen zit of een muizenspeeltje. Ik maak ook van de gelegenheid gebruik om een vogeltje buiten het raam te filmen, en met een cijferindicator voor meer vogels om vast te leggen, is het duidelijk dat er later nog meer te vinden zullen zijn.
Gamescom 2024
(Afbeelding credit: Xbox Game Studios)
Ga voor meer hands-on previews en exclusieve interviews naar onze Gamescom 2024 coverage hub.
“We dachten terug aan wat we deden met de camera, of wat we niet deden met de camera, met Max in Life is Strange,” zegt creative director Michel Koch. “En we vroegen de programmeur, ‘denk je dat we de hele tijd video kunnen opnemen in de game en dat het kan werken?’ We voelden dat het de perfecte tool was om je naar de omgeving te laten kijken om ondergedompeld te worden in de wereld van het spel, wat zo belangrijk is, en om naar je vrienden te kijken, om naar dingen te kijken.”
“Het is cool omdat je bijna de hele tijd kunt filmen,” voegt studio executive producer Luc Baghadoust toe. “Je kunt natuurlijk gameplay-gerelateerde dingen vastleggen, maar er is ook de vrijheid om eigenlijk alles te filmen wat je wilt. Het is echt gaaf om te zien dat we zelfs bij onszelf de camera op een heel andere manier gebruiken als we het spel spelen. Cathy maakt prachtige opnamen en ik doe rommelige dingen, maar ik ben blij dat ik mijn rommelige opnamen terugzie. We kunnen niet wachten om te zien hoe mensen de camcorder op creatieve manieren gaan gebruiken.”
(Afbeelding credit: Don’t Nod)
Mijn tijd met Lost Records: Bloom & Rage begint in de slaapkamer van Swann Holloway. Ik ben teruggegaan naar 1995 om een van haar herinneringen opnieuw te beleven en ik ben op zoek naar een VHS-band die ik in mijn rugzak kan stoppen. Ik besteed veel tijd om alle details van haar kamer in me op te nemen, elk beschikbaar object te onderzoeken en het decor te bewonderen. Alles waarmee ik in aanraking kom, vervult me met nostalgie, van het openen van cassettedozen met zelfgemaakte labels tot het bewonderen van Don’t Nod’s versie van de iconische jaren 90 trolpop. Ik moet meteen denken aan Life is Strange en de manier waarop het avontuur me altijd de tijd laat nemen om mijn omgeving te verkennen. Maar hier is er veel meer interactiviteit in Bloom & Rage, of het nu gaat om het openvouwen van een verfrommelde bal papier die ik vind of het kiezen van een begroeting voor een stokinsect genaamd Twiglet in een terrarium. De slaapkamer schetst een beeld van Swann, met haar spullen die een licht werpen op haar interesses en haar commentaar dat een venster opent op haar persoonlijkheid.
Wat ik echter het leukst vind, is wanneer ik haar camcorder in handen krijg. Terwijl ze zich klaarmaakt om te verhuizen, moet ik de slaapkamer van Swann filmen om een homevideo te maken die ze kan bewaren als memoires. Met verschillende aandachtspunten en een vast aantal shots dat ik moet maken, ben ik vrij om te kiezen wat ik film en ik kan het zelfs terugkijken en de video bewerken om shots te vervangen. Hoe meer ik speel, hoe meer ik ga houden van de rol van de camcorder in Bloom & Rage – het is een uitlaatklep voor Swann en haar vrienden die me aanmoedigt om mijn creatieve kant te laten gaan. Maar het geeft me ook een andere manier om de wereld waarin ik me bevind te bekijken.
“Het is Swans gereedschap om te communiceren met haar omgeving,” vertelt producer Cathy Vincelli me. “Maar als speler geven we mensen agency, ook al maak je specifieke opnames voor memoires, je kunt nog steeds opnames bewerken en verwisselen als je het gevoel hebt dat het niet goed is. Je kunt ook iets opnieuw filmen als je dat wilt. Het is dus cool om dat soort balans te hebben. Het is een hulpmiddel voor de gameplay, maar het is ook iets leuks voor spelers om creatief mee te zijn.”
Filmpjes maken
(Afbeelding credit: Don’t Nod)
Ik hou van de manier waarop ik tijdens de demo op elk moment kan beslissen wat ik wil filmen en dat ik de personages later zelfs zie afspelen en bekijken wat ik heb gefilmd. Swanns passie voor het maken van films is altijd aanwezig en de manier waarop ik de beelden vorm kan geven is een tastbare vorm van feedback die het gevoel geeft dat ik direct invloed heb op de videoherinneringen. Net zoals je in Life is Strange polaroids maakt om prestaties te verzamelen, zijn er ook filmmogelijkheden die verband houden met verschillende verzamelingen. Nadat ik bijvoorbeeld mijn kat Pumpkin (die je inderdaad kunt aaien) in mijn kamer heb gefilmd, zijn er verschillende plekken waar ik “meer kattenshots” kan maken, zoals een stuk muur dat onder de krassen zit of een muizenspeeltje. Ik maak ook van de gelegenheid gebruik om een vogeltje buiten het raam te filmen, en met een cijferindicator voor meer vogels om vast te leggen, is het duidelijk dat er later nog meer te vinden zullen zijn.
Gamescom 2024
(Afbeelding credit: Xbox Game Studios)
Ga voor meer hands-on previews en exclusieve interviews naar onze Gamescom 2024 coverage hub.
“We dachten terug aan wat we deden met de camera, of wat we niet deden met de camera, met Max in Life is Strange,” zegt creative director Michel Koch. “En we vroegen de programmeur, ‘denk je dat we de hele tijd video kunnen opnemen in de game en dat het kan werken?’ We voelden dat het de perfecte tool was om je naar de omgeving te laten kijken om ondergedompeld te worden in de wereld van het spel, wat zo belangrijk is, en om naar je vrienden te kijken, om naar dingen te kijken.”
“Het is cool omdat je bijna de hele tijd kunt filmen,” voegt studio executive producer Luc Baghadoust toe. “Je kunt natuurlijk gameplay-gerelateerde dingen vastleggen, maar er is ook de vrijheid om eigenlijk alles te filmen wat je wilt. Het is echt gaaf om te zien dat we zelfs bij onszelf de camera op een heel andere manier gebruiken als we het spel spelen. Cathy maakt prachtige opnamen en ik doe rommelige dingen, maar ik ben blij dat ik mijn rommelige opnamen terugzie. We kunnen niet wachten om te zien hoe mensen de camcorder op creatieve manieren gaan gebruiken.”