Als we de populaire verhalen mogen geloven, had Sonic The Hedgehog – het 16-bit icoon uit de jaren 90 – het moeilijk met de overgang van 2D naar 3D. Het is gedeeltelijk waar. Er moesten concessies worden gedaan om de snelle held uit het 2D-vlak van hellingen en lussen te halen en door 3D-werelden te laten rennen. Het grootste probleem daarbij had eigenlijk helemaal niets met snelheid te maken, maar met momentum – een aspect dat net zo belangrijk was, zo niet belangrijker, in die Sega Genesis-klassiekers. Laat het maar aan de uitstekende retro throwback Sonic Mania-ontwikkelaar Evening Star over om voor hun eerste originele project het ontwerpprobleem op te lossen, zelfs zonder de blauwe waas in de buurt.
Eén blik op Penny’s Big Breakaway en het is meteen duidelijk dat dit een liefdesbrief aan de jaren 90 is met zijn hoge contrast, botsende kleuren, vaporwave-achtige biezen en Y2K-kernesthetiek. Maar de manier waarop het speelt is helemaal van deze tijd dankzij het ongelofelijk gladde rennen en springen waarbij je Penny, een narachtige figuur, bestuurt terwijl ze haar koninkrijk probeert te redden en tegelijkertijd probeert te ontsnappen aan de pinguïnpolitie (er was een… incident… met de onderbroek van de koning).
Nou, dat is te zeggen gelikt… als je eenmaal doorhebt hoe je het moet spelen. Penny stuit op een magische, gevoelige jojo en gebruikt deze om vooruit te komen in de levels. Eén ding is zeker: er zijn veel 3D-platformers die proberen te lijken op genreklassiekers uit vervlogen tijden, maar Penny’s Big Breakaway hoort daar niet bij. Door de op momentum gebaseerde mechanica voelt het als weinig anders. Dat betekent wel dat het eindeloos kan frustreren terwijl je leert spelen. Dit is echt een gloednieuw soort platformgame die, hoewel hij zijn petje afsteekt voor veel andere games in het genre, echt zijn eigen ding is.
Duurt eeuwen
(Afbeelding credit: Evening Star)DARK TIMES
(Afbeelding credit: Sega)
De recente Sonic-games zijn ook behoorlijk goed. Shadow Generations bevat een paar van de beste levels in de 3D-geschiedenis van Sonic!
Het is niet alleen de occasionele aanval van pinguïns die naar Penny zwermen dat je aanspoort, maar bijna elk oppervlak. Van steile en zachte bochten tot trampolines, er is altijd wel iets dat je plaagt om de flow erin te houden. Penny kan bewegingen aan elkaar rijgen, op haar jojo rijden als een grote bal om snelheid te maken en maar liefst drie soorten dubbele sprongen in de lucht maken.
Als we de populaire verhalen mogen geloven, had Sonic The Hedgehog – het 16-bit icoon uit de jaren 90 – het moeilijk met de overgang van 2D naar 3D. Het is gedeeltelijk waar. Er moesten concessies worden gedaan om de snelle held uit het 2D-vlak van hellingen en lussen te halen en door 3D-werelden te laten rennen. Het grootste probleem daarbij had eigenlijk helemaal niets met snelheid te maken, maar met momentum – een aspect dat net zo belangrijk was, zo niet belangrijker, in die Sega Genesis-klassiekers. Laat het maar aan de uitstekende retro throwback Sonic Mania-ontwikkelaar Evening Star over om voor hun eerste originele project het ontwerpprobleem op te lossen, zelfs zonder de blauwe waas in de buurt.
Eén blik op Penny’s Big Breakaway en het is meteen duidelijk dat dit een liefdesbrief aan de jaren 90 is met zijn hoge contrast, botsende kleuren, vaporwave-achtige biezen en Y2K-kernesthetiek. Maar de manier waarop het speelt is helemaal van deze tijd dankzij het ongelofelijk gladde rennen en springen waarbij je Penny, een narachtige figuur, bestuurt terwijl ze haar koninkrijk probeert te redden en tegelijkertijd probeert te ontsnappen aan de pinguïnpolitie (er was een… incident… met de onderbroek van de koning).
Nou, dat is te zeggen gelikt… als je eenmaal doorhebt hoe je het moet spelen. Penny stuit op een magische, gevoelige jojo en gebruikt deze om vooruit te komen in de levels. Eén ding is zeker: er zijn veel 3D-platformers die proberen te lijken op genreklassiekers uit vervlogen tijden, maar Penny’s Big Breakaway hoort daar niet bij. Door de op momentum gebaseerde mechanica voelt het als weinig anders. Dat betekent wel dat het eindeloos kan frustreren terwijl je leert spelen. Dit is echt een gloednieuw soort platformgame die, hoewel hij zijn petje afsteekt voor veel andere games in het genre, echt zijn eigen ding is.
Duurt eeuwen
(Afbeelding credit: Evening Star)DARK TIMES
(Afbeelding credit: Sega)
De recente Sonic-games zijn ook behoorlijk goed. Shadow Generations bevat een paar van de beste levels in de 3D-geschiedenis van Sonic!
Het is niet alleen de occasionele aanval van pinguïns die naar Penny zwermen dat je aanspoort, maar bijna elk oppervlak. Van steile en zachte bochten tot trampolines, er is altijd wel iets dat je plaagt om de flow erin te houden. Penny kan bewegingen aan elkaar rijgen, op haar jojo rijden als een grote bal om snelheid te maken en maar liefst drie soorten dubbele sprongen in de lucht maken.
De ene pingelt de jojo recht vooruit waar Penny dan naar toe kan springen, de andere houdt de jojo in de lucht op zijn plaats zodat Penny een zwaai kan maken en weer een andere is de standaard extra salto in de lucht. Door ze allemaal met elkaar te combineren en extra power-ups toe te voegen, wordt het pas echt leuk. Zo kun je door halfpipes zippen om lucht te krijgen, draaien en keren terwijl je een heel stuk van het level overslaat of zelfs over wateroppervlakten huppelen.
Extra gimmicks voor elk gebied, van waterspuiten die je vooruit schieten tot palen om aan te slingeren, geven je nieuwe manieren om dit momentum op te bouwen. Elk nieuw gebied zit boordevol persoonlijkheid dankzij hun unieke kleurenpaletten, tenenkrommende soundtracks (van veteranen in de retrostijl zoals Tee Lops, Sean Bialo en Christian Whitehead) en low-poly burgers die leuke, tongue-in-cheek kleuren toevoegen aan de off-kilter en gamey wereld, waardoor het absurde koninkrijk op de een of andere manier bewoond aanvoelt.
(Afbeelding credit: Evening Star)
Sommige van deze burgers hebben hulp nodig van Penny, maar slim genoeg zijn ze ook allemaal gebaseerd op snelheid en momentum, waarbij het vaak draait om kleine verzamelobjecten op het pad voor je die je uitdagen om te pakken terwijl je voorbij raast. Alles draait om: go, go, go.