Het muzikale hoofdstuk van Alan Wake 2 is niet alleen leuk, het laat Remedy op zijn best zien

Een Viking power metal opera is in volle gang. Ik buk me om een pistool en een zaklamp op te pakken en ga op weg naar wat mijn favoriete Alan Wake 2 hoofdstuk tot nu toe wordt. Vervaagde decorstukken bezaaien de ruimte en bootsen de detective noir wereld van The Dark Place buiten na. Het woord “enemies” staat met wit gaffertape op de vloer, vlak onder een pijl die achter wat struiken wijst. Een rockster wijst de weg naar voren met de kop van zijn gitaar. Ik volg gehoorzaam.

Alan Wake: De Musical. Dat zijn vier woorden die niet samen zouden moeten gaan, maar dat doen ze nu wel. Wevend tussen torenhoge schermen in wat een verlaten theater lijkt te zijn, fragmenten van een live-action muzikale interpretatie van mijn personage geprojecteerd op elk scherm, heb ik nog nooit zo’n hoofdstuk uit een videogame meegemaakt als ‘Initiation 4: We Sing’. Het is een staaltje gamedirectie dat Remedy Entertainment in een benijdenswaardige positie plaatst in de aanloop naar bredere gesprekken over Game of the Year, en laat zien hoe ver de ontwikkelaar bereid is te gaan in naam van innovatie – en vreemdheid.

De rol van je leven

Alan Wake 2 muzikaal hoofdstuk

(Afbeelding credit: Epic Games)”Een fantasierijk en echt ambitieus vervolg”

Alan Wake 2 muzikale episode

(Afbeelding credit: Epic Games)

Bekijk onze Alan Wake 2 recensie om te zien waar alle ophef over gaat.

De schaduwen wegblazen op de melodie van Alan’s levensverhaal is voor mij een ongeëvenaard hoogtepunt van het jaar. Ik hou net zoveel van Broadway-shows als de volgende ex-dramajongen, maar ik vind muzikale afleveringen van wat dan ook meestal een vreselijke ervaring. Beschouw deze woorden als officieel verteerd, want dit hele hoofdstuk van Alan Wake 2 is een verbluffend multimediawerk van videogamekunst dat zowel stijl als inhoud biedt.

Het vierde van Alan’s speelbare hoofdstukken begint, en zowel ikzelf als het personage krijgen eindelijk zin in de dingen. “Geen verrassingen meer,” mompelt Alan, voordat hij de interactie met de tv aangaat en een behoorlijk grote verrassing krijgt. De live action-componenten die in eerdere afleveringen werden geïntroduceerd, nemen hier in meer dan één opzicht een dramatische wending, aangezien Alan een toeschouwer van zijn eigen leven wordt.

Lees verder  Als bard heb ik zoveel bazen overtuigd om mijn werk voor mij te doen in Baldur's Gate 3

Compleet met danspauzes, achtergrondartiesten, toneellichten en een meeslepende rockopera-score, zit het echte meesterschap van ‘We Sing’ in de manier waarop u er doorheen navigeert. Het is geen cutscène, zoals in respectievelijk de Dragon Age: Inquisition en Saint’s Row: Gat Out of Hell singalongs, maar een volledig interactieve gameplaysequentie opgebouwd rond een live-action musical.

Alan Wake 2 musical

(Afbeelding credit: Epic Games)

De ruimte doorkruisen en op mijn gemak verkennen voelt aan als een unieke buitenlichamelijke ervaring in een videogame. Alan tekent solide zwarte silhouetten tegen de projecties op het scherm terwijl ik er doorheen beweeg, waardoor een uitgestrekt maar vloeiend stukje promenadetheater ontstaat. De tekst van een lied, Herald of Darkness, leidt me door de vignetten, vertelt over de gebeurtenissen in de eerste game van Alan Wake en biedt een blik in de toekomst van het personage.

“Show me the champion of light, I’ll show you the Herald of Darkness,” begint het refrein terwijl ik Alan’s pasverworven lichtkogelpistool oppak en recht in een horde schimmige vijanden schiet. Een verpletterende gitaarsolo versterkt me terwijl er nog meer vijanden op mijn pad komen. De ontwikkelaar heeft al vaker gebruik gemaakt van gemengde media in zijn werk, en natuurlijk past heavy metal bij schietspellen als goede wijn. Maar deze ervaring is in alle opzichten compleet nieuw terrein, zelfs volgens Remedy’s toch al gewaagde, crossmediale normen.

Fakkeldrager

Alan Wake 2 musical episode

(Afbeelding credit: Epic Games)

Remedy heeft zijn eigen draai gegeven aan de gevreesde “willekeurige muzikale aflevering”… en ik ben verbijsterd over hoe goed het werkt.

Een speelbaar muzikaal segment midden in een survival horror game stoppen is een ambitieuze onderneming. Het had echt, echt, catastrofaal verkeerd kunnen aflopen voor Remedy en Alan Wake 2, maar gelukkig is de ontwikkelaar goed thuis in het testen van de grenzen van vreemdheid in zijn videogames.

De Alan Wake zustertitel Control uit 2019 had zijn eigen portie gekkigheid. Zo is er de dreiging van een kwaadaardige koelkast die je doodt als je er niet meer naar kijkt, een achtervolgingsscène met een bezeten badeend die je door een laboratorium leidt en de algemene tijdelijke vreemdheid van het Alan Wake-universum. Het spelen van een Remedy-game kan soms aanvoelen als het doen van een improvisatiescène met een heel vreemd, heel creatief individu. Het enige wat je echt kunt doen als je geconfronteerd wordt met deze eigenaardigheden is je schouders ophalen en zeggen: “Ja, en?”.

Lees verder  Nu Microsoft de deur wil openen voor een breder publiek, is het tijd voor een Xbox handheld

Alan Wake 2 neemt deze eigenaardigheden en verhoogt ze tot 100. Een chaotisch muziektheaternummer klinkt abrupt in de context van een horrorgame, maar in combinatie met de bewezen interesse van de studio in live-actie, is dit slechts één manier waarop Remedy zijn herkenbare stempel op dingen drukt. Het verlegt de grenzen van wat eerder is gedaan, zowel in horrorgames als in het eerdere werk van de studio.

Alan Wake 2 musical

(Afbeelding credit: Epic Games)

Dit wordt onder andere gedaan door de ouder wordende rocksterren Odin en Tor Anderson terug te brengen, evenals hun band Old Gods of Asgard, wiens muziek overal in het Alan Wake-universum te horen is geweest. Een ander nummer of een verwijzing zou al cool genoeg zijn geweest voor de terugkerende fans. Hun bijrollen zijn echter omgetoverd tot een bloeiend middelpunt, en het resultaat is een interactief stukje digitaal theater.

Remedy heeft zijn eigen draai gegeven aan de gevreesde “willekeurige muzikale aflevering” door het in een videogame te verwerken, en ik ben verbijsterd over hoe goed het werkt. We weten dat alles mogelijk is in The Dark Place als de schrijver de score bepaalt, en Remedy volgt zijn eigen advies in dat opzicht op. We Sing’ is zowel een smaakmaker als een showstopper, een moment van glorieuze verwarring dat op de een of andere manier rechtlijniger aanvoelt dan de rest van het spel. Het is volslagen belachelijk, ja. En?

Als u nog steeds in de griezelstemming bent, bekijk dan de beste horrorgames die u nu kunt gaan spelen.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.