Kleine Timmy stierf per ongeluk, maar zijn geest is nog steeds gebonden aan onze wereld en speelt zijn dood steeds opnieuw uit. Dat is waar Conrad Stevenson’s Paranormal P.I. om de hoek komt kijken. In tegenstelling tot andere spellen zoals Phasmophobia, Devour of Forewarned, is mijn doel hier niet om simpelweg een entiteit te identificeren en weg te gaan voordat hij me doodt. In plaats daarvan moet ik me verdiepen in de verhalen van elke geest in een lange single-player campagne.
Het was een ontwapenende ervaring om in Stevensons schoenen te stappen als diehard fan van het online coöp-formaat van Phasmophobia, zij het een bevredigende. Ik hoef me geen zorgen te maken over mijn afnemende geestelijke gezondheid terwijl ik in het donker rondhang, noch over de dreiging dat ik een dodelijke jacht ontketen met een vervloekt tarotspel. Ik kan deze keer niet eens een vriend meenemen. De twee spellen delen een eerstepersoonsperspectief en bevatten veel van dezelfde hulpmiddelen, maar zonder de dreiging om tijdens het werk te sterven, draait Conrads avontuur meer om het helpen van geesten om verder te gaan dan om ze op te jagen.
Vrienden aan de andere kant
(Afbeelding credit: D&A Games)
Indie-ontwikkelaar D&A Games heeft een authentieke sim voor paranormaal onderzoek gemaakt, waarbij het vertellen van verhalen en methodologie op de voorgrond staan. De sleutel tot succes? Elke spookplaats behandelen als een actieve plaats delict.
Conrad Stevenson’s Paranormal P.I. begint met een pas gediplomeerde Conrad die zich als onderzoeker en museumconservator vestigt. Als spel voor één speler heeft Conrad Stevenson meer naturalistische trekjes dan Phasmophobia. Voorafgaand aan elke missie moet ik de e-mails van Conrad controleren via zijn kantoorcomputer, in afwachting van een uitnodiging om nieuwe locaties te onderzoeken. Als ik eenmaal ben uitgenodigd, moet ik online archieven gebruiken om notities te verzamelen die nuttig voor me kunnen zijn. Van eigendomsbewijzen tot krantenknipsels, ik kan tot zes POI’s verzamelen om te noteren voordat ik naar een spookplaats ga, en het bewijs dat ik verzamel lijkt te worden beïnvloed door mijn notities.
Indie Spotlight
(Afbeelding credit: Prismatika)
Station to Station omzeilt mijn onbeholpenheid met puzzelspellen door een beroep te doen op mijn 30-jarige obsessie met stoom
Tijdens een onderzoek kan ik op elk moment tot vijf gereedschappen bij me dragen, waar ik doorheen kan bladeren met behulp van de cijfertoetsen op mijn toetsenbord. Dat is ongeveer waar de gelijkenissen met Phasmophobia ophouden. Al na twee uur is het duidelijk dat Conrad Stevenson van u een meer methodische aanpak van de spokenjacht verlangt. De identiteit van de persoon wiens geest rondwaart doet er echt toe, en elke prestatie heeft te maken met specifieke entiteiten die u in de loop van het spel kunt uitdrijven of bevrijden. Herhaalde bezoeken aan een locatie worden niet alleen aangemoedigd, maar zijn ook noodzakelijk; er spoken meerdere geesten rond op elke kaart, en al het bewijs dat u verzamelt of vindt kan in Conrads kantoor worden geanalyseerd om nieuwe aantekeningen te ontdekken die u de volgende keer mee kunt nemen. Hoe meer aantekeningen u meeneemt naar een onderzoek, hoe groter de kans dat u complexe geestverschijningen teweegbrengt – en hoe u ze kunt bevrijden.
Vinderkruipers
(Afbeelding credit: D&A Games)
Een van de meest unieke dingen aan Paranormal P.I. van Conrad Stevenson is hoe de verhalen van elke geest worden onthuld. Bepaalde soorten geesten hebben relikwieën die nodig zijn voor de vrijlatingsrituelen, ankerpunten die hen aan het sterfelijke vlak gebonden houden terwijl ze eigenlijk verder hadden moeten gaan. Ik heb het spel nog maar een paar uur gespeeld en moet mijn eerste relikwie nog vinden. Ik ontdek langzaam de identiteit van twee geesten die rondspoken in de kelder en de kinderslaapkamer van een ruime bungalow, en hoewel ik al vermoed dat één van hen een klopgeest is, wordt de kans op het vinden van relikwieën vergroot door noemenswaardig bewijs te vinden.
In de kinderslaapkamer vind ik een zwart-wit foto, te wazig om veel details te kunnen onderscheiden. Het lijkt een man en een vrouw op hun trouwdag af te beelden, en hoewel het verder niet direct veel te bieden heeft, zegt een tekst op het scherm dat ik mijn archieven moet raadplegen als ik terug op kantoor ben om er meer over te weten te komen.
…een ongelooflijk bevredigende, vaak emotionele ervaring, in misschien wel de meest authentieke spokenjachtgame tot nu toe.
Dit meer gedetailleerd onderzoek is wat Conrad Stevenson onderscheidt van zijn concurrenten. Het vereist dat ik mijn bevindingen uitpluis en niet alleen uitzoek wie de geest is, maar ook hoe en waarom hij is gestorven. Als u dit afzet tegen Phasmophobia, waar u geesten domme vragen kunt stellen met een ouija-bord en uw geestelijke gezondheid kunt aantasten, voelt Conrad Stevenson meer als een zinvol puzzelspel dan als een compleet angstfestijn.
Dat gezegd hebbende, het blijft griezelig. Elke lichtflikkering zet me op scherp, net als het kraken van een vloer aan de andere kant van dit lege huis, maar Conrad Stevenson’s Paranormal P.I. is een verrassend oprechte detective-reis. Eerlijke waarschuwing: ik heb gehoord dat sommige van deze geesten een zeer, zeer somber achtergrondverhaal hebben. Van slachtoffers van seriemoordenaars tot voormalige slaven, meer weten over de levens die voorafgingen aan deze gruwelijke sterfgevallen helpt Conrad om hen tot rust te brengen. Dit medeleven met de doden zorgt voor een ongelooflijk bevredigende, vaak emotionele ervaring, in misschien wel het meest authentieke spokenjachtspel ooit.
Conrad Stevenson’s Paranormal P.I. is nu uit op PC. Als u wilt weten waar we nog meer van hebben genoten, ga dan naar onze Indie Spotlight-serie, of kijk naar welke releases we kunnen uitkijken met onze opsomming van aankomende indiegames.