Final Fantasy 7 is een van de meest memorabele RPG’s aller tijden en zit vol met indrukwekkende momenten. Maar als ik terugdenk aan mijn eigen geschiedenis met het spel, is er altijd één die me bijblijft: de Nibelheim flashback. In de stad Kalm vertelt Cloud zijn metgezellen over een cruciaal incident uit het verleden met Sephiroth tijdens een bezoek aan zijn geboortestad, en het is de eerste keer dat we beter beginnen te begrijpen wat de zilverharige Soldaat op het pad heeft gezet om de belangrijkste antagonist van het verhaal te worden. Ik zag de scène voor het eerst toen ik mijn zus de originele uitgave uit 1997 op de PS1 zag spelen. Het is een van mijn eerste spelherinneringen, en zelfs op zo’n jonge leeftijd toen ik nog niet helemaal begreep wat er aan de hand was, kan ik me het griezelige gevoel herinneren dat ik eraan overhield. De flashback maakte een blijvende indruk en de iconische cutscène waarin Sephiroth omringd wordt door vlammen staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Toen ik ouder werd en het spel zelf speelde, werd de betekenis van de scène natuurlijk steeds duidelijker, en ik zal nooit vergeten hoe het me liet voelen. Nu, in 2024, beleef ik de flashback opnieuw in een demo van Final Fantasy 7 Rebirth, maar deze keer is de impact groter dan ooit. De moderne herschepping van het beroemde moment herbeleeft alles zo gedetailleerd en plaatst je er middenin op een manier die de beperkingen van het originele spel nooit voor elkaar hebben gekregen. Terwijl ik het helemaal opnieuw voor me zie, denk ik dat dit soort momenten nog eens onderstreept waarom ik zo blij ben dat de remake bestaat. Het betekent niet alleen dat toekomstige generaties deze scène op een nog aangrijpender manier kunnen ervaren dan ik al die jaren geleden deed, maar ook dat fans die er al lang zijn zich nog meer ondergedompeld kunnen voelen in enkele van de meest impactvolle momenten.
De werkelijkheid navertellen
(Afbeelding credit: Square Enix)Banden bouwen
(Afbeelding credit: Square Enix)
Final Fantasy 7 Rebirth bouwt in alle opzichten voort op de banden die Remake zo speciaal maken
Nostalgie speelt zeker een rol als ik de eerste twee hoofdstukken van Final Fantasy 7 Rebirth beleef, maar niets kan tippen aan het gevoel dat ik krijg als ik me realiseer dat ik aan het begin van mijn hands-on sessie terug in Nibelheim stap als een jongere Cloud. Net zoals Final Fantasy 7 Remake het openingsgedeelte van de klassieke game in Midgar effectief opnieuw vormgeeft, brengt Rebirth momenten tot leven voor het moderne tijdperk, waardoor ze tegelijkertijd vertrouwd en fris aanvoelen.
Als oude fan krijg ik er zo’n kick van om zoveel details te zien die ik me herinner van de originele sequel, zoals Cloud die hurkoefeningen doet als ze Nibelheim binnengaan, of de manier waarop je kunt kiezen om bepaalde gebouwen binnen te gaan als onderdeel van Cloud’s hervertelling. Van de interacties in Nibelheim tot de manier waarop onze stekelharige hoofdpersoon het verhaal vertelt met humoristisch commentaar van de groep, ik ben onder de indruk van hoe goed het alles herschept en eraan toevoegt.
(Afbeelding credit: Square Enix)
Maar zelfs als dit allemaal helemaal nieuw voor u is, durf ik te wedden dat u het net zo vermakelijk en intrigerend zult vinden als ik. Rebirth brengt u meteen in de actie en zet de toon voor wat komen gaat. Hoewel ik niet zal ingaan op waarom dit moment belangrijk is in de context van het verhaal, of te veel in detail zal treden over wat er gebeurt om spoilers te voorkomen, ziet u een nieuwe kant van Sephiroth die Rebirth aantoonbaar op een meer impactvolle manier kan doen. Door je de directe controle over Cloud en later Sephiroth te geven tijdens gevechten, breng je wat meer tijd met hen door, waardoor de gebeurtenissen die zich ontvouwen net dat beetje harder aankomen. Ik hou ook van de manier waarop Rebirth je onderdompelt in een van de meest iconische momenten van de flashback, op een nieuwe manier die me echt het gevoel gaf dat ik daar was, in de reeks, en het voor mijn ogen zag gebeuren.
Het mooie van Final Fantasy 7 Remake is de manier waarop het oud en nieuw met elkaar in evenwicht brengt; het verwelkomt nieuwkomers dankzij de gemoderniseerde herinterpretatie, maar haalt ook de nostalgiefactor naar boven voor spelers die er al langer zijn. Het is geen gemakkelijke taak om dat voor elkaar te krijgen als het gaat om een spel dat zo geliefd is bij velen, en van wat ik tot nu toe van Rebirth heb gezien, lijkt de opvolger ongeveer hetzelfde te doen. De flashback van Nibelheim levert zeker op beide fronten goede resultaten op, en het maakt me alleen maar enthousiaster om te zien hoe Rebirth de daaropvolgende gebeurtenissen aanpakt. De terugkeer naar Nibelheim herinnert ons er in elk geval aan waarom het zo geweldig is dat we een verhaal dat op zo velen indruk heeft gemaakt op een vernieuwde, frisse manier kunnen herbeleven.
Kijk vooruit naar alle spannende releases die ons te wachten staan met ons overzicht van aankomende PS5-games.