Als er één bovenmenselijke vaardigheid is die ik altijd heb gemist, dan is het wel het vermogen om te platformen. Daarom is Magical Delicacy, mijn nieuwste Game Pass-obsessie, momenteel zo’n unieke toevoeging aan mijn gamingrota.
De grillige reis van culinaire heks Flora is een 2D pixelavontuur zonder noemenswaardige gevechten en in combinatie met het feit dat ik mezelf helemaal geen gezellige gamer zou willen noemen, zou ik zoiets meestal links laten liggen. En toch heeft Magical Delicacy me betoverd – en ik denk dat ik eindelijk een platformgame heb gevonden waar ik van hou.
Niet zo geheime ingrediënten
(Afbeelding credit: sKaule)Spellenpas-prinses
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Mijn nieuwste Game Pass-obsessie is een vampier-actiegame die de maffe alternatieve tijdlijn van Red Dead Redemption 2 zou kunnen zijn.
Misschien wel de vreemdste reden waarom ik zo geniet van deze platformgame is het feit dat het in wezen een knus knutselspel is. Ik geef toe dat het een genre is waar ik mijn neus voor ophaal, tenzij het spel in kwestie een aantal hordes zombies omvat die je met geïmproviseerde wapens moet aanvallen. Maar door de extra druk van gevechten weg te nemen en de wereld over te laten als een uitgestrekte, verhalende puzzel met managementsim-componenten, kan ik eindelijk ontspannen en de tijd nemen voor de onderdelen die ik echt moeilijk vind: gewoon over de kaart navigeren.
Gerafelde zenuwen zijn lange tijd de oorzaak geweest van mijn mislukte platformacties. Ten val komen en helemaal opnieuw moeten beginnen is nooit leuk, maar mijn trillende handen en totale gebrek aan dieptewaarneming maken elke landing tot een frustrerende ervaring, hoe charmant of cool de esthetiek van het spel ook is. Maar omdat alle druk om in leven te blijven is weggenomen in Magical Delicacy, word ik niet gestraft voor die rare dyspraxische whoopsie. In plaats daarvan neem ik het op de koop toe en ga ik door.
Dit is vooral gemakkelijk in Magical Delicacy. Ik herken het al snel als een Metroidvania vanwege alle onderling verbonden gangen die de gigantische kaart met elkaar verweven, waarvan er veel ontoegankelijk zijn tot het verhaal op bepaalde punten vordert. De enige manier om het verhaal vooruit te helpen? Verken elk hoekje en gaatje dat je maar kunt vinden op verschillende momenten tijdens de dynamische dag/nacht-cyclus. Voor één keer zorgt deze Metroidvania er niet voor dat ik uit frustratie mijn controller wil opeten. Misschien zijn jullie gezellige gamers iets op het spoor, want een game waarin ik niet constant voor mijn leven hoef te vrezen? Dat is echt geweldig.
(Afbeelding credit: sKaule)
Als er één bovenmenselijke vaardigheid is die ik altijd heb gemist, dan is het wel het vermogen om te platformen. Daarom is Magical Delicacy, mijn nieuwste Game Pass-obsessie, momenteel zo’n unieke toevoeging aan mijn gamingrota.
De grillige reis van culinaire heks Flora is een 2D pixelavontuur zonder noemenswaardige gevechten en in combinatie met het feit dat ik mezelf helemaal geen gezellige gamer zou willen noemen, zou ik zoiets meestal links laten liggen. En toch heeft Magical Delicacy me betoverd – en ik denk dat ik eindelijk een platformgame heb gevonden waar ik van hou.
Niet zo geheime ingrediënten
(Afbeelding credit: sKaule)Spellenpas-prinses
(Afbeelding credit: Focus Entertainment)
Mijn nieuwste Game Pass-obsessie is een vampier-actiegame die de maffe alternatieve tijdlijn van Red Dead Redemption 2 zou kunnen zijn.
Misschien wel de vreemdste reden waarom ik zo geniet van deze platformgame is het feit dat het in wezen een knus knutselspel is. Ik geef toe dat het een genre is waar ik mijn neus voor ophaal, tenzij het spel in kwestie een aantal hordes zombies omvat die je met geïmproviseerde wapens moet aanvallen. Maar door de extra druk van gevechten weg te nemen en de wereld over te laten als een uitgestrekte, verhalende puzzel met managementsim-componenten, kan ik eindelijk ontspannen en de tijd nemen voor de onderdelen die ik echt moeilijk vind: gewoon over de kaart navigeren.
Gerafelde zenuwen zijn lange tijd de oorzaak geweest van mijn mislukte platformacties. Ten val komen en helemaal opnieuw moeten beginnen is nooit leuk, maar mijn trillende handen en totale gebrek aan dieptewaarneming maken elke landing tot een frustrerende ervaring, hoe charmant of cool de esthetiek van het spel ook is. Maar omdat alle druk om in leven te blijven is weggenomen in Magical Delicacy, word ik niet gestraft voor die rare dyspraxische whoopsie. In plaats daarvan neem ik het op de koop toe en ga ik door.