Er zijn twee belangrijke dingen aan je tienerjaren (uit mijn eigen ervaring tenminste): niets ervan is echt logisch en niets ervan is echt belangrijk. Dit zijn ook twee belangrijke dingen die je in gedachten moet houden als je de nieuwe surrealistische satire The Sweet East gaat bekijken. De film is een soort roadmovie, door de officiële synopsis gecategoriseerd als een picareske, maar voor mij functioneert hij het meest effectief als een coming-of-age film. Ondanks de absurditeit is het een behoorlijk realistische weergave van tienermeisjes.
Wanneer de middelbare scholiere Lillian (Talia Ryder) uit South Carolina tijdens een schoolreisje naar Washington DC wordt gescheiden van haar klasgenoten, belandt ze op een bizarre tocht door de oostkust. De zelfbenoemde Antifa “artivist” Caleb (Earl Cave) neemt haar mee van DC naar Baltimore voordat ze het pad kruist met een neonazi academicus Lawrence (Simon Rex) op het platteland van Philadelphia.
Ze gebruikt hem om in New York City te komen, waar ze door de excentrieke filmmakers Molly en Matthew (Ayo Edebiri en Jeremy O. Harris) op straat wordt gescout om samen met Hollywoodster Ian (Jacob Elordi) de hoofdrol te spelen in een historisch drama, totdat ze door een reeks rampzalige gebeurtenissen op hun filmset strandt in Vermont. Daar laat crewlid Mohammad (Rish Shah) haar schuilen in een schuurtje op het land van zijn broer, waar hij een soort kamp runt dat vooral bestaat uit dansoefeningen op ‘Bismallah Beats’.
Alles zal gebeuren
(Afbeelding credit: Utopia)
Tijdens deze steeds potsierlijker wordende reis is Lillian kneedbaar maar niet passief, overgeleverd aan de grillen van de wereld maar er geen slachtoffer van. Ze wordt van de ene bizarre ontmoeting naar de andere geblazen alsof het de wind is, maar ze overleeft met gemak. Ryders optreden is subtiel, een combinatie van tienermalaise en een zorgvuldig verborgen zelfbehoud. Ze lijkt een blanco canvas en het label ‘manic pixie dream girl’ zou zo op haar gegooid kunnen worden, maar haar onbestemde eigenschappen weerspiegelen een veelvoorkomend puberprobleem: je bent nog geen echt persoon, je hersenen zijn nog niet volledig gevormd en absorberen het leven en de ervaringen als een spons.
Spotlight op groot scherm
Schijn een licht op de under-the-radar bioscoopreleases die je moet kennen, met elke vrijdag een nieuw artikel
Er zijn twee belangrijke dingen aan je tienerjaren (uit mijn eigen ervaring tenminste): niets ervan is echt logisch en niets ervan is echt belangrijk. Dit zijn ook twee belangrijke dingen die je in gedachten moet houden als je de nieuwe surrealistische satire The Sweet East gaat bekijken. De film is een soort roadmovie, door de officiële synopsis gecategoriseerd als een picareske, maar voor mij functioneert hij het meest effectief als een coming-of-age film. Ondanks de absurditeit is het een behoorlijk realistische weergave van tienermeisjes.
Wanneer de middelbare scholiere Lillian (Talia Ryder) uit South Carolina tijdens een schoolreisje naar Washington DC wordt gescheiden van haar klasgenoten, belandt ze op een bizarre tocht door de oostkust. De zelfbenoemde Antifa “artivist” Caleb (Earl Cave) neemt haar mee van DC naar Baltimore voordat ze het pad kruist met een neonazi academicus Lawrence (Simon Rex) op het platteland van Philadelphia.
Ze gebruikt hem om in New York City te komen, waar ze door de excentrieke filmmakers Molly en Matthew (Ayo Edebiri en Jeremy O. Harris) op straat wordt gescout om samen met Hollywoodster Ian (Jacob Elordi) de hoofdrol te spelen in een historisch drama, totdat ze door een reeks rampzalige gebeurtenissen op hun filmset strandt in Vermont. Daar laat crewlid Mohammad (Rish Shah) haar schuilen in een schuurtje op het land van zijn broer, waar hij een soort kamp runt dat vooral bestaat uit dansoefeningen op ‘Bismallah Beats’.
Alles zal gebeuren
(Afbeelding credit: Utopia)
Tijdens deze steeds potsierlijker wordende reis is Lillian kneedbaar maar niet passief, overgeleverd aan de grillen van de wereld maar er geen slachtoffer van. Ze wordt van de ene bizarre ontmoeting naar de andere geblazen alsof het de wind is, maar ze overleeft met gemak. Ryders optreden is subtiel, een combinatie van tienermalaise en een zorgvuldig verborgen zelfbehoud. Ze lijkt een blanco canvas en het label ‘manic pixie dream girl’ zou zo op haar gegooid kunnen worden, maar haar onbestemde eigenschappen weerspiegelen een veelvoorkomend puberprobleem: je bent nog geen echt persoon, je hersenen zijn nog niet volledig gevormd en absorberen het leven en de ervaringen als een spons.
Spotlight op groot scherm
Schijn een licht op de under-the-radar bioscoopreleases die je moet kennen, met elke vrijdag een nieuw artikel
De bijpersonages van The Sweet East fungeren als voer voor verhalen om Lillian naar de volgende plek en de volgende groep mensen te sturen. Als een vrouw haar vertelt over een ex-vriendje dat haar mishandelde, vertelt Lillian hetzelfde verhaal alsof het haar eigen verhaal is en haar plaats van herkomst verschuift afhankelijk van met wie ze spreekt: ze verzamelt anekdotes en draagt ze bij zich als betaalmiddelen. Onderweg trekt ze misschien ook de aandacht en de adoratie van meerdere bewonderaars, maar ze is er niet om hun karakter te laten groeien. Caleb maakt avances naar Lillian, Lawrence fantaseert op afstand over haar, Molly is verliefd en Mohammad voelt zich duidelijk ook tot haar aangetrokken, maar ze beantwoordt geen van hun avances, of ze nu onhandig en subtiel of schaamteloos openlijk zijn.
Dit alles heeft een dromerige kwaliteit, gefilmd in korrelig 16mm, wat duidt op een kunstmatigheid die wordt versterkt door twee tongue-in-cheek momenten die Lillian’s oostkust odyssee afsluiten. The Sweet East is het regiedebuut van cinematograaf Sean Price Williams, die vaak heeft samengewerkt met de Safdie broers en Alex Ross Perry aan indiefilms als Good Time, met Robert Pattinson in de hoofdrol, en Queen of Earth, met Elisabeth Moss in de hoofdrol. Het zijn onstuimige, intense films die meer nachtmerrie dan droom aanvoelen, terwijl deze film lichter en helderder blijft ondanks de donkere momenten die Lillian overspoelen en haar fysiek en emotioneel ongedeerd laten.