Ik was nog maar een paar uur bezig met mijn eerste run in Baldur’s Gate 3 toen ik een verschrikkelijke keuze maakte. Deze keuze was zelfs zo slecht dat hij nog steeds door mijn hoofd spookt tijdens mijn huidige playthrough. In de aanloop naar de release op PS5 had ik bewust geprobeerd om niet te veel te weten te komen over het verhaal en de personages van Larian’s avontuur. Dit betekende dat toen ik in Act 1 crashte tussen de ruïnes van het Nautiloid-schip, ik net zo onwetend was over wat er aan de hand was als mijn half-elf bard bleek te zijn, maar dat was precies hoe ik het wilde ervaren. Terwijl ik genoot van de magie om alles zelf te ontdekken, kwam ik al vrij vroeg aan bij de Emerald Grove. Alleen op mijn instinct afgaand, koos ik ervoor om te doen wat ik dacht dat het beste was… maar het bleek dat deze beslissing de zaken behoorlijk in de war stuurde met een potentiële metgezel die ik zo graag wilde ontmoeten: Karlach.
Het nieuws had zich blijkbaar snel verspreid over wat er in de Grove was gebeurd, en Karlach liet haar woede over mij blijken bij onze eerste ontmoeting. Ik dacht dat ik het goed had gedaan voor de Tieflings, dat ik het minste kwaad had gekozen, maar het had een spectaculaire averechtse uitwerking op mij gehad en nu loop ik een metgezel mis die ik heel graag wilde leren kennen. Elke keer als ik nu een lege tent zie in mijn kamp, waar ik aanneem dat ze zou verblijven, moet ik denken aan wat er had kunnen gebeuren als ik het anders had gedaan.
Toen ik eenmaal te ver was gegaan om terug te gaan om mijn fouten uit het verleden recht te zetten, moest ik mijn Karlach-loze lot accepteren en verder gaan. Maar ik ben er nog steeds niet helemaal overheen dat ik haar gezelschap mis tijdens mijn eerste playthrough. Ik heb veel tijd gestoken in het bestuderen van deze keuze om te voorkomen dat ik de volgende keer dezelfde fout maak, maar de hele ervaring eromheen laat zien waarom ik Baldur’s Gate 3 zo leuk vind.
Er zijn fouten gemaakt
(Afbeelding credit: Larian Studios)Dubbele problemen
(Afbeelding credit: Bethesda)
Ik speel Baldur’s Gate 3 en Starfield tegelijkertijd en ik weet niet meer wie ik ben, maar ik vind het geweldig.
Achteraf gezien kan ik waarderen dat ik een beetje te enthousiast was toen ik moest beslissen wat ik in de Emerald Grove ging doen. Nadat u daar met verschillende opmerkelijke NPC’s hebt gesproken, komt u erachter dat er problemen zijn met goblins en dat de spanningen oplopen tussen Tiefling-vluchtelingen en de druïden die de Grove proberen te beschermen. Ik was al vastbesloten om de Tieflings te helpen, maar de manier waarop maakte het verschil. Ik sprak met Zevlor, de leider van de Tiefling-vluchtelingen, die me vertelde dat ik het waarnemend hoofd van de druïden, Kagha, moest tegenhouden.
Natuurlijk had ik de optie om Halsin, de Eerste Druïde, te zoeken, maar toen ik met Kagha sprak, dacht ik dat ze niet voor rede vatbaar zou zijn, wat ik ook zou doen. Dus voordat ik het wist, vocht ik tegen haar in naam van de Tieflings, me niet bewust van de andere routes die voor me openstonden. Ik wist niet dat dit de hele Grove vijandig zou maken en heel wat bloedvergieten zou veroorzaken dat mijn toekomstige metgezel voorgoed tegen me zou keren.
Toen alles in de Grove voorbij was, ging ik op zoek naar nieuwe weiden en stuitte ik eindelijk op de vurige fan-favoriet. Mijn opwinding om nog een metgezel aan mijn gezelschap toe te voegen werd snel de kop ingedrukt toen Karlach meteen haar woede over mijn actie uitte. Ik moest toegeven dat ik erg in de war was, omdat ik dacht dat ik de Tieflings had geholpen en het minste van de twee kwaden had gedaan. Het was precies op dat moment dat ik voor het eerst echt proefde hoe betekenisvol de keuzes in Baldur’s Gate 3 zijn. Ik was nog maar een paar uur bezig, maar mijn beslissingen hadden al behoorlijke gevolgen.
Ik ben immers dol op metgezellen in avonturen, en toen ik wist dat ik er eentje had geblokkeerd om met me mee te gaan, werd ik behoorlijk moedeloos… vooral omdat ik er zo naar uitkeek om haar te leren kennen. Zelfs na een overtuigingscheck en een poging om me te verontschuldigen, was er geen redden aan. Elke keer dat ik daarna probeerde met haar te praten, kreeg ik haar hatelijke woorden te horen die nu nog steeds in mijn hoofd rondspoken: “Ik weet bijna zeker dat ik je gezegd heb op te rotten, vriend”.
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Ik raakte de tel kwijt van het aantal keren dat ik haar die snedige zin hoorde zeggen na onze eerste confrontatie. Elke keer als ik meer quests achter de rug had na mijn verblijf in de Grove, bleef ik terugkeren naar de Risen Road waar je Karlach vindt, in de hoop dat ik de dingen nog kon veranderen. Helaas kreeg ik altijd hetzelfde antwoord. De vurige Tiefling wilde echt niets met me te maken hebben… en ik vervloek mezelf er nog steeds om, net als zij. Kon ik de tijd maar terugdraaien en rechtzetten wat ik verkeerd heb gedaan, maar het heeft me al iets gegeven om naar uit te kijken bij mijn volgende playthrough.
En is dat niet juist het mooie van Baldur’s Gate 3? Soms gaat het mis, zelfs als je de beste bedoelingen hebt, en je weet nooit precies hoe het zal aflopen. Het illustreert perfect hoe belangrijk de keuzes zijn in Larian’s avontuur, met zoveel mogelijkheden om de richting van het avontuur vorm te geven afhankelijk van hoe je speelt. Een worp met de dobbelstenen kan je lot bepalen of je pad bepalen, en ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik vind het nog steeds jammer dat ik Karlachs gezelschap mis, maar ik kan niet wachten om haar de volgende keer aan mijn zijde te hebben. Ik weet zeker dat ik elk moment dat ik met haar doorbreng nog meer zal waarderen door hoe de dingen zijn gelopen. Maar voor nu moet ik gewoon mijn lot accepteren en proberen niet weemoedig naar de lege tent te kijken waarin ze een thuis had kunnen vinden.
Kijk voor meer Baldur’s Gate 3-capriolen naar de ervaring van onze eigen Joe Donnelly: Ik ben laat op het Baldur’s Gate 3-feestje, dus ik heb besloten dat feestje te verpesten door een absolute klootzak te zijn tegen iedereen die ik tegenkom