Er zijn momenten waarop ik niet anders kan dan stilstaan en staren. Verbaasd als neonlichtstralen worstelen om dikke plakken smog te breken die de skyline van Night City verstikken, bomen die zachtjes wiegen in een briesje terwijl regenwater zich verzamelt in kwijnende zijstraten. Dood en verval, uitbundigheid en overdaad – de stad is ermee overspoeld en het is moeilijk om je ervan af te wenden. Nu in ieder geval wel. Ik had Cyberpunk 2077 niet sneller de rug toe kunnen keren toen het bijna drie jaar geleden werd gelanceerd, toen mijn arme oude Xbox One moeite had om een van de meest rampzalige console-edities van de afgelopen generatie te doorstaan.
Ik zou u nu eerlijk gezegd niet kunnen vertellen wat me toen over de rand duwde. Misschien waren het de vele bugs en de slechte optimalisatie die me ertoe dreven om een save van twintig uur op te geven, of de beperkte benadering van het aanpassen van personages en de progressie in de wereld. Wat de reden ook was, ik nam er genoegen mee om verder te gaan en nooit meer achterom te kijken. Ik denk dat ik daarom zo verbaasd ben dat ik Sea of Stars en Starfield achter me heb gelaten om terug te keren naar Night City met een gloednieuwe save. De waarheid is dat de Cyberpunk 2077 die vandaag de dag bestaat verdomd verbazingwekkend is.
Welkom terug in Night City
(Afbeelding credit: CDPR)
Gezien het vele werk dat ontwikkelaar CD Projekt RED sinds 12 december 2020 in Cyberpunk 2077 heeft gestoken, voelt het bijna reductief om te focussen op de visuele identiteit van de RPG. Het ontwerp is namelijk zo trouw dat het moeilijk te negeren is, en de schaal van de ruimte is vaak ontzagwekkend. En ik weet dat dit allemaal hyperbolisch klinkt, maar Cyberpunk 2077 komt eerlijk gezegd het dichtst in de buurt van een videogame die de Blade Runner-esthetiek echt kan waarmaken, op een manier waarop ik altijd gehoopt had dat de Praagse hub in Deus Ex: Mankind Divided dat zou doen, maar dat is nooit gelukt.
Cyberpunk 2077 zorgt ervoor dat u zich echt klein voelt tussen de torenhoge wolkenkrabbers, waarbij elk aspect van de omgeving werkt om deze fantasie te vervullen dat ik een kleine vis ben in een zeer grote, uitzonderlijk gevaarlijke vijver. De straten bruisen van de beweging, de wegen bruisen van de activiteit en de manier waarop de opdrachten langzaam worden uitgedeeld naarmate mijn reputatie groeit, geeft me het gevoel dat ik op een opklimmende reis ben, in plaats van dat ik als een ontevreden conciërge de kaart steeds een stukje verder uitkam. Ik weet dat veel van deze aspecten de afgelopen drie jaar geleidelijk zijn verbeterd, maar ik ervaar het geheel nu met Patch 2.0 en ik geniet er elke seconde van.
(Afbeeldingskrediet: CDPR)
“Cyberpunk 2077 komt het dichtst bij de esthetiek van Blade Runner in een videogame.”
Misschien wel de veranderingen in 2.0 waar ik het meest van geniet, hebben betrekking op de uitbreiding van gevechten, met pantserstatistieken die niet meer op kledingstukken staan en een herwerkt perksysteem dat meer aanpassingen mogelijk maakt. De eerste keer hield ik me verre van melee, omdat ik het een beetje gewichtloos vond, maar verfijnde animaties en een reeks nieuwe vaardigheden hebben me eindelijk weggesleept van al die verleidelijke smart-weapons – er is iets heel bevredigends aan de mogelijkheid om inkomende projectielen te blokkeren met een katana, of om Air Dash sierlijk tussen vijanden door te laten gaan terwijl je ledematen afsnijdt. En als ik onvermijdelijk besluit dat ik uitgekeken ben op mijn huidige uitgaven aan personageperks, dan is het terugbetalen ervan net zo makkelijk als een druk op de knop, zodat ik mijn specialisaties tijdens het spelen kan bijstellen in combinatie met het installeren van uitgebreide Cyberware-verbindingen.
Waar delen van Cyberpunk 2077 de eerste keer een beetje losjes aanvoelden, hebben veel van deze veranderingen echt voor meer immersie en mogelijkheden voor rollenspel gezorgd. In plaats van een avatar door een vooraf gedefinieerd verhaal te leiden, heb ik het gevoel dat ik meer mogelijkheden heb om mijn reis vorm te geven. Mijn V is een in leren jack geklede netrunner, die quick-hacks in de wachtrij zet en vakkundig met pistool en zwaard met vijanden jongleert, ongeacht de kansen – een cybernetische John Wick die beste vrienden wordt met de verschijning van Keanu Reeves’ Johnny Silverhand. Eerlijk gezegd, wat kan ik nog meer verlangen van een sciencefiction RPG?
Speel op uw manier
(Afbeelding credit: CDPR)Gerelateerd
(Afbeelding credit: CD Projekt Red)
Wilt u iets meer uit Night City halen? Bekijk dan onze Cyberpunk 2077: Phantom Liberty recensie.
Toegegeven, de huidige staat van Cyberpunk 2077 heeft me aan het denken gezet over wat had kunnen zijn. Hoewel ik geniet van de verfijningen en nieuwe toevoegingen zoals gevechten met voertuigen, kan ik het niet helpen me af te vragen hoe de kern van de ervaring – het verhaal, de progressiestructuur en het ontwerp van de missies – eruit had gezien als deze elementen vanaf het begin in het spel waren geweest. Cyberpunk 2077 2.0 heeft me alleen maar nieuwsgieriger gemaakt naar waar CDPR met deze franchise naartoe wil nu de productie van het vervolg begint.
Maar zelfs met dat alles in gedachten is er genoeg werk verricht aan het totaalpakket dat Cyberpunk 2077 eindelijk kan schitteren op console. Ik waardeer echt hoe filmisch de momenten tussen personages kunnen zijn en hoe energiek de kernmissies van de campagne zijn. Cyberpunk 2077 is een uitzonderlijk indrukwekkende RPG in 2023, waar ik veel meer van geniet dan van The Witcher 3: Wild Hunt – en dat is niet iets wat ik dacht dat ik ooit zou zeggen toen ik mijn eerste reis naar Night City maakte in 2020.
CDPR zal de fouten die het in het verleden heeft gemaakt nooit helemaal kunnen uitwissen – net als Final Fantasy 14 en No Man’s Sky daarvoor, zal Cyberpunk 2077 voor altijd een sterretje dragen dat duidt op een radicaal verkeerde lancering. Maar de tijd, middelen en energie zijn besteed om de ervaring te brengen waar hij hoort te zijn. Doe uzelf een plezier en probeer Cyberpunk 2077 eens, want ik durf te wedden dat u er geen spijt van zult krijgen.
Het spel heeft al mijn vrije tijd opgeslokt, en wat zo geweldig is, is dat als ik eindelijk alle opdrachten van het spel heb voltooid, er aan de andere kant een uitzonderlijk geweldige uitbreiding in Cyberpunk 2077: Phantom Liberty op me wacht. Cyberpunk 2077 is op dit moment een van de beste RPG’s op de PS5 en Xbox Series X, en het is moeilijk om te zien dat het die positie snel zal opgeven.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar als ik eindelijk klaar ben met Cyberpunk 2077, zal ik alle aankomende CD Projekt Red-games die in ontwikkeling zijn goed in de gaten houden.