Ugly is een spel dat moeilijk in een hokje te plaatsen is. Ontwikkelaar Team Ugly neemt ons mee op een reis door het verleden van een geminachte edelman terwijl hij probeert zijn heden te begrijpen. De smaken van Dorian Gray en Alice in Wonderland komen overal terug, terwijl onze ongelukkig uitziende hoofdpersoon door een verlaten reeks kamers navigeert.
Je kunt zien dat de nauwe beslotenheid van zijn kasteel ooit prachtig was. Zo lijkt het in ieder geval, maar nu alle deuren op slot zijn en de ramen en spiegels zijn ingegooid, is er alleen nog maar een bolster over. Om de waarheid te achterhalen, moet hij de confrontatie aangaan met zijn monsters – van binnen en van buiten.
Door het kijkglas
(Afbeelding credit: Graffiti Games)Indie Spotlight
(Afbeelding credit: Playstack)
In deze chaotische, gewapende roguelike heb ik gewelddadige zeemeeuwen neergeschoten en baby axolotls grootgebracht
Reflecties spelen een grote rol in Ugly. Spiegels zijn een doorlopende metafoor die het interne en externe zelfgevoel van de hoofdpersoon weergeeft, maar ze worden ook gebruikt als spelmechanisme. Met behulp van een enkele spiegelscherf kan de hoofdpersoon zichzelf verticaal of horizontaal spiegelen om puzzels te voltooien en zich een weg te banen door de labyrintische kamers van dit grotendeels verlaten paleis. Het enige wat overblijft zijn overblijfselen en herinneringen, die u kunt vinden door uw spiegelscherf op precies de juiste plek te plaatsen, zodat zowel de held als het spiegelbeeld zich voor grof getekende contouren op bepaalde muren bevinden.
Deze herinneringen zijn geen wandelingetje in het park en laten een boze vader zien die tegen zijn kind schreeuwt om een masker op te zetten en zijn gezicht voor de wereld te verbergen. Elke herinnering ontgrendelt een vereiste prestatie, met even ontnuchterende namen: Ik hou van je eenzaamheid. Ik zal een ECHTE prins van je maken. Niet mijn zoon. Aan deze schrijnende momenten kun je alleen ontsnappen door de B-knop op je Xbox-controller ingedrukt te houden, en als je er te lang mee bezig was, werd ik soms al angstig.
(Afbeelding credit: Graffiti Games)
Er is weinig tot geen tekst op het scherm om u er doorheen te leiden. Een korte tutorial leert u hoe u de spiegelscherf moet gebruiken om puzzels op te lossen, en om de kamer te resetten als u het verprutst, kunt u op elk moment een slok nemen uit een onopvallende fles door op Y te drukken. Het is waarschijnlijk alcohol, waarbij de lelijke hoofdpersoon uit het zicht verdwijnt voordat hij in foetushouding weer bij de ingang van de kamer verschijnt, suf maar klaar om door te gaan. Dit is een niet zo subtiele hint over wat er gebeurd kan zijn met deze edelman, in een tijd die hij al lang vergeten is.
Ik ben niet zo’n expert in platformspellen, maar Ugly is veel meer dan dat. Het is meer puzzelen dan vechten, want u doorkruist elke kleinere kamer op zoek naar een sleutel om andere kamers te openen. Er zijn drie grote hallen in het kasteel, die elk een heleboel van deze kleinere gesloten deuren bevatten, en als u ze allemaal hebt geopend, komt u in een eindbaasgevecht terecht.
Verborgen diepten
(Afbeelding credit: Graffiti Games)
Elk eindbaasgevecht vertegenwoordigt een punt in het leven van de edelman, een deel van zichzelf dat zich manifesteert als een monster dat hem elk wakker moment kwelt.
Het eerste eindbaasgevecht waar ik op stuit, voelt in eerste instantie schokkend, omdat ik tot nu toe nog geen enkele vijand onder ogen heb gezien. Een mummie-achtig monster gehuld in top-tot-teen verband lacht maniakaal en haalt uit met loshangend verband om me neer te slaan terwijl ik probeer op de drie pinnen te springen die het op zijn plaats houden. Het monster zelf vernietigt de pinnen door van bovenaf een krachtige stootaanval uit te voeren, dus het is de bedoeling dat u het monster uitlokt om u aan te vallen voordat u netjes uit de weg springt. Gelukkig is er geen valschade, maar het kan stressvol zijn om mijn spiegelscherf te gebruiken terwijl ik deze aanvallen ontwijk.
Na het vrijspelen van alle drie de hoofdkamers en het vechten tegen de grote baas van elke kamer, wordt het verleden van de held eindelijk duidelijk. Het grootste deel van het spel denk ik dat het jongetje in de herinneringen, dat door zijn vader wordt uitgescholden en voor de wereld verborgen wordt gehouden, een jongere versie van mijn personage is. De waarheid is veel onthutsender, en hoewel ik het niet voor u zal verklappen, is het een grimmig besef waardoor de puzzelstukjes op hun plaats vallen. Elk eindbaasgevecht vertegenwoordigt een punt in het leven van de edelman, een deel van zichzelf dat zich manifesteert als een monster dat hem elk wakker moment kwelt.
Droevig, eng en overweldigend emotioneel, Ugly brengt veel bekende spreuken tot leven met een verrassend hart: stille wateren stromen diep, terwijl schoonheid zelf veel oppervlakkiger is. Als u op zoek bent naar een platformgame die uw geest iets zinvols geeft om over na te denken – en als u niet gevoelig bent voor verhalen over alcoholisme en familiale onrust – dan is Ugly een prachtig, beknopt indiejuweeltje dat u vraagt om verder te kijken dan de blik van de spiegel en vergeving te vinden in uw schaamte.
Ugly is nu uit op PC, Xbox Series X/S, Xbox One en Switch. Bekijk enkele aankomende indiegames om aan uw verlanglijstje toe te voegen, van This Bed We Made tot Plucky Squire.