Red Dead Redemption: Undead Nightmare is legendarisch in het pantheon van DLC voor videogames, niet alleen vanwege wat het toevoegt, maar ook vanwege de manier waarop het een beproefde, geteste en winnende formule omgooit – en vervolgens in zombie-terreur stort. En het blijkt dat het net zo leuk is om de norse John Marston te laten afrekenen met een aanval van ondoden als om hem wraak te laten nemen op zijn voormalige bende.
Maar daar begint de zogenaamde nachtmerrie niet. Ik zou zelfs willen beweren dat Undead Nightmare niet eens de beste horror in Red Dead Redemption is, ondanks de zombiehordes en apocalyptische ruiters. Nee, de beste horror in Rockstar’s versie van het Oude Westen vindt plaats in een zijmissie met de brutale naam ‘American Appetites.’
Smakelijk eten
(afbeeldingskrediet: Rockstar)ACHTERUIT
(Afbeeldingskrediet: Rockstar Games)
Red Dead Redemption op Switch bracht me terug in de tijd naar een van mijn favoriete GTA-momenten
In deze zoektocht verneemt Marston over een aantal tragische verdwijningen in het stadje Armadillo, waaronder een jongetje en een bescheiden vrouw, die allebei een rouwende familie achterlaten. Onderzoek in en rond het gebied, uiteindelijk een mijlpaal genaamd Hanging Rock, leidt tot de ontdekking van lichaamsdelen, verspreide persoonlijke voorwerpen en bloedspatten. Totdat u een vreemde man genaamd Randall Forrester ontmoet, die beweert dat zijn been is gebroken door een ruwe aanvaller. Als u de aanvaller opspoort en hem vastgebonden aan Randall teruggeeft, zal blijken dat Randall altijd al een kannibaal was en dat de verdwijningen het gevolg waren van zijn honger.
Dit kan allemaal vrij vroeg in het spel worden bereikt, wat betekent dat de macabere details dienen om de sfeer op te bouwen voor wat komen gaat. Of dit destijds gepland was, is nog maar de vraag, maar het is ook een perfecte set-up voor Red Dead Redemption 2, een game die de horrorelementen van de eerste verdubbelde. Op dit moment echter, met zijn kale weergave van verlies en verwrongen wreedheid, is American Appetites misschien wel het engste wat Red Dead Redemption te bieden heeft, vooral als je kijkt naar de historische relevantie ervan.
Samenvallend met de folklore uit dit tijdperk van de geschiedenis is er een gemene lijn – verhalen van mensen die verdwaald raakten in het grensgebied en daarbuiten, gedwongen tot het ondenkbare uit wanhoop, geestelijke aftakeling of gewoon pech. Een van de beroemdste van deze verhalen is dat van de Donner Party, waarin een karavaan bestaande uit meerdere families en groepen in 1846 vast kwam te zitten in de bergen van de Sierra Nevada. Daar, ingesneeuwd en gevangen door de verraderlijke omstandigheden, verslond een deel van de groep overledenen om te overleven.
(Afbeelding credit: Rockstar)
“Maar vergeleken met Randall Forrester lijkt Marston een engel.”
Minder beroemd, maar misschien nog wel gruwelijker is het bewijs dat is achtergelaten door de “bloederige” familie Bender, die onwetende reizigers vermoordde in het Kansas van begin 1870. Lurieuze geruchten die feiten en geruchten met elkaar vermengden, zouden de mythologie van het Amerikaanse Westen worden – families die wanhopig naar hun verloren geliefden zochten, een valluik onder de doodgeknuppelde slachtoffers dat hen in de kelder deponeerde en lichamen die in de boomgaard begraven waren, zijn enkele van de meer sinistere verhalen. Deze, samen met vele andere waargebeurde voorbeelden van onmenselijkheid tijdens dit tijdperk, laten zien dat American Appetites niet zomaar een duik in het horrorgenre is te midden van rootin’ tootin’ cowboy capriolen en revolverheld drama, het is behoorlijk fundamenteel.
Red Dead Redemption, samen met het vervolg (en zelfs Undead Nightmare tot op zekere hoogte) draait om hetzelfde thema: “Wat maakt een goed mens?”. U besteedt een groot deel van uw tijd in deze games aan het proberen te bewijzen dat u een zekere morele waarde hebt, of u leunt op zijn minst op het idee dat u zo vreselijk mag zijn als u maar wilt, ervan uitgaande dat de omstandigheden daarom vragen. Veel andere personages om u heen maken dezelfde keuzes. Dapperheid of lafheid? Goede wil of bloeddorst? Vooral Marston, die door overheidsagenten onder druk wordt gezet om elementen uit zijn voortvluchtige verleden onder ogen te zien, moet dit recht voor zijn raap onder ogen zien.
Maar vergeleken met Randall Forrester lijkt Marston een engel. Hoewel Forrester zijn misdaden ziet als het vervullen van een eenvoudige behoefte – “De mens moet eten!” – maakt zijn verraad duidelijk dat hij geniet van zijn wreedheid. Meer dan alle zombies die nog komen of de buitensporige vertoningen van gruwelijk geweld in dit spel en het vervolg, is dit kleine verhaal van mensen die worden opgeslokt in de heuvels en vervolgens, letterlijk, worden opgeslokt door een psychopaat de meest effectieve vertoning van horror in Red Dead. Monsters hoeven geen eindbazen of bovennatuurlijke bedreigingen te zijn. Soms zijn ze gewoon een man met een vreemde smaak, die letterlijk kleine hoopjes botten achterlaat in de woestijn.
Hier is een verzameling spellen zoals Red Dead Redemption 2 om het oude westen mee te bestormen